Δεδομένου ότι ο ιός COVID-19 είναι πολύ πιο θανατηφόρος για τους ηλικιωμένους απ' ό,τι για τις νεότερες ηλικιακές ομάδες, θα μπορούσαμε λογικά να υποθέσουμε ότι οι ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να γίνουν υστερικοί με τον ιό. Αν είστε πολιτικός, αυτή είναι μια ομάδα που δεν θέλετε να απογοητεύσετε
Ωστόσο, σε όλα αυτά τα μέρη, το σημερινό καθεστώς διακυβέρνησης μέσω διαταγμάτων θα έχει - και είχε ήδη - καταστροφικές συνέπειες για πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και τους υπαλλήλους τους. Καθώς οι κυβερνήσεις δημιούργησαν νέους αυθαίρετους ορισμούς για το τι συνιστά «αναγκαία» επιχείρηση, κάποιες επιχειρήσεις αναγκάζονται να κλείσουν. Οι εργαζόμενοι έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους. Οι ιδιοκτήτες αυτών των επιχειρήσεων πιθανότατα θα χάσουν πολύ περισσότερα, καθώς τα χρέη συσσωρεύονται και οι επιχειρηματικές επενδύσεις καταστρέφονται. Καθώς αυξάνεται η ανεργία και η φτώχεια, θα εμφανιστούν και οι συνήθεις παθολογίες: αυτοκτονίες, κακοποίηση παιδιών και θάνατοι που προκαλούνται από το στρες.
Ωστόσο, οι πολιτικοί - κυρίως Πολιτειακοί κυβερνήτες, δήμαρχοι και μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες - παραμένουν δημοφιλείς. Στο κράτος της Νέας Υόρκης, όπου οι διαταγές σφραγίσματος επιχειρήσεων είναι από τις πιο δρακόντειες στη χώρα, υποστηρίζεται τώρα ότι το 87% των ερωτηθέντων εγκρίνει την διαχείριση της κατάστασης από τον κυβερνήτη Andrew Cuomo. Καθώς η κυβέρνηση του Donald Trump πρότεινε σκληρότερους παρά ποτέ κρατικούς περιορισμούς στην ελευθερία των Αμερικανών, τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις απλά αυξήθηκαν.
Εν τω μεταξύ, μεταξύ των επικριτών, φαίνεται ότι υπάρχει μια εσφαλμένη αντίληψη για τα lockdown αυτά (τα οποία πολύ συχνά εφαρμόζονται ή επιβάλλονται μόνο εν μέρει) ως επιβαλλόμενα ενάντια στην κατακραυγή του τοπικού πληθυσμού, ο οποίος φιμώνεται και εκφοβίζεται από την εκτραχηλισμένη τοπική αστυνομία.
Μακάρι να ήταν αλήθεια αυτό. Στα περισσότερα μέρη, είναι σαφές ότι πολλοί κάτοικοι εγκρίνουν το lockdown. Βλέπουμε αυτή την υποστήριξη να ενσαρκώνεται στη μορφή όλων των ντόπιων στραβόξυλων, που διαμαρτύρονται στο Nextdoor.com για τα παιδιά της γειτονιάς που δεν συμμετέχουν σωστά στην «κοινωνική αποστασιοποίηση». Το βλέπουμε στους ανθρώπους που καλούν την αστυνομία για να καταδώσουν τους παραβάτες της εντολής «μένουμε σπίτι». Το βλέπουμε σε όσους καταγγέλλουν τοπικές επιχειρήσεις γιατί αφήνουν ανεπίτρεπτα πολλούς πελάτες να βρίσκονται μέσα.
Από αυτή την άποψη, μπορεί να είναι πιο πιθανό οι κυβερνήτες και άλλοι πολιτικοί να φοβούνται μήπως θεωρηθούν ότι κάνουν πολύ λίγα, παρά μήπως υπερβαίνουν την εξουσία τους στην επιβολή μέτρων δημόσιας ασφάλειας.
Εξάλλου, δεδομένου ότι ο ιός COVID-19 είναι πολύ πιο θανατηφόρος για τους ηλικιωμένους απ' ό,τι για τις νεότερες ηλικιακές ομάδες, θα μπορούσαμε λογικά να υποθέσουμε ότι οι ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να γίνουν υστερικοί με τον ιό. Αν είστε πολιτικός, αυτή είναι μια ομάδα που δεν θέλετε να απογοητεύσετε. Όπως σημειώνει το AARP:
«Για σχεδόν 40 χρόνια, η προσέλευση των ψηφοφόρων ηλικίας άνω των 45 ετών ξεπερνά σημαντικά τις ηλικίες των νεότερων Αμερικανών. Στις προεδρικές εκλογές του 2016, για παράδειγμα, 71% των Αμερικανών άνω των 65 ετών ψήφισαν, σε σύγκριση με το 46% μεταξύ 18 και 29 ετών, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Απογραφής των ΗΠΑ. Παρ' όλο που οι αναλυτές επισημαίνουν την αύξηση της συμμετοχής μεταξύ των νεότερων ψηφοφόρων κατά τις τελευταίες εκλογές, τα άτομα άνω των 65 ετών εξακολουθούν να εμφανίζονται στις κάλπες πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα. Την ίδια στιγμή, ο αριθμός των ψηφοφόρων που εμπίπτουν στην κατηγορία των γηραιότερων συνεχίζει να αυξάνεται.»
Εάν ένας κυβερνήτης δέχεται τηλεφωνήματα από τους τοπικούς ψηφοφόρους του για την ανάγκη να «κάνει κάτι» - ειδικά αν ανήκουν στη δημογραφική ομάδα που είναι πιο πιθανό να ψηφίζει - τότε δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν αυτός ο κυβερνήτης ανακαλύψει σύντομα ότι υπάρχει «ανάγκη» να επιβάλλει μια εντολή «μένουμε σπίτι» μέσα στη βιασύνη του.
Εν τω μεταξύ, Κυβερνήτες και άλλοι αξιωματούχοι δέχονται καθημερινά πιέσεις από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες που θέλουν να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα της λαϊκής συγκατάθεσης. Οι ειδήσεις των ΗΠΑ αναφέρουν μια πιθανώς τυπική περίπτωση στην Αϊόβα:
«Ένας από τους πιο ξεκάθαρους επικριτές της προσέγγισης της Iowa για την καταπολέμηση της επιδημίας είναι ο Eli Percenevich, ένας επιδημιολόγος και ιατρός που επιβλέπει μια ομάδα ερευνητών που μελετούν την πρόληψη των λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα και στο νοσοκομείο VA της Iowa City. Κάλεσε τον [κυβερνήτη της Αϊόβα] Κιμ Ρέυνολντς να εκδώσει ένα διάταγμα επί τόπου, λέγοντας ότι πολλοί κάτοικοι της Αϊόβα δεν υπακούν στην προτροπή να μείνουν σπίτι.»
Η «λύση» που ευνοείται από αυτούς τους κυβερνητικούς υπαλλήλους είναι σαφής: περισσότερα λουκέτα, περισσότερα κλεισίματα επιχειρήσεων, αυστηρότερες ποινές για τους παραβάτες. Ναι, ορισμένοι Κυβερνήτες αντικρούουν αυτές τις απαιτήσεις, αλλά όσο περνάει ο καιρός «χαλάνε», μαλακώνουν, και τελικά αλλάζουν γνώμη, καθώς οι πανικόβλητοι κάτοικοι και οι κρατικοδίαιτοι «εμπειρογνώμονες» απαιτούν δράση.
Φυσικά, κανένας από τους πολιτικούς ή τους γραφειοκράτες, που θέλουν να στερήσουν τους ανθρώπους από την περιουσία και την εργασία τους, δεν θα χάσει τη δουλειά του. Οι χρηματοδοτούμενοι από τους φορολογούμενους μισθοί τους είναι σίγουροι. (Τουλάχιστον μέχρι να καταρρεύσουν τα κρατικά και τα πολιτειακά φορολογικά έσοδα.) Αλλά μέχρι στιγμής, δεν άκουσα κανέναν Κυβερνήτη να δηλώνει πρόθυμος να παραιτηθεί από το δικό του μισθό, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι τίθενται εκτός εργασίας λόγω των κυβερνητικών διαταγμάτων.
Σε αυτό το σημείο, πολλοί εκλεγμένοι αξιωματούχοι πιθανώς θεωρούν ως πιο επιβλαβή πολιτικά κατηγορία το ότι «κοιμήθηκαν πάνω στο τιμόνι» από το ότι «είναι τύραννοι». Είναι πιθανό αυτό να αλλάξει, καθώς εισβάλλει σιγά σιγά η πραγματικότητα της μαζικής ανεργίας και της χρεοκοπίας. Προς το παρόν όμως, οι περισσότεροι πολιτικοί, όπως και οι άνθρωποι που τους ψηφίζουν, προσκολλώνται στην ιδέα ότι εάν η κεντρική κυβέρνηση εκτυπώσει αρκετά χρήματα και «διασώσει» αρκετούς κλάδους της οικονομίας, τα πάντα θα επιστρέψουν σύντομα στην κανονικότητα.
***