Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί: Ποιος θα συμμορφωθεί και γιατί;

Η φιλοσοφία των διαβατηρίων εμβολιασμού είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν ηθικές αρχές, και ότι μπορούν εύκολα να δωροδοκηθούν και να συμμορφωθούν. Ισχύει όμως αυτό για τους ανθρώπους που αντιτίθενται στον υποχρεωτικό εμβολιασμό; 

Άρθρο της Jovana Dicovic, δημοσιευμένο στις 21 Σεπτεμβρίου 2021. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 4'.

Η θεωρία της εξαγορασιμότητας των πολιτών, όπως εγγράφεται στα νέα μέτρα κατά της πανδημίας, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, τουλάχιστον από ανθρωπολογική άποψη. Τα μέτρα που εφαρμόζονται σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης περιλαμβάνουν, κυρίως, πιστοποιητικά covid. Αλλού, εκτός από τα πιστοποιητικά covid υπήρξε ακόμη και το κίνητρο για τυχερά παιχνίδια μεταξύ εκείνων που είναι εμβολιασμένοι. Ο σκοπός των πιστοποιητικών covid είναι να κάνουν τη ζωή των μη εμβολιασμένων πιο δύσκολη, και ως εκ τούτου να τους ασκήσουν πρόσθετη πίεση ώστε να εμβολιαστούν. Η βασική υπόθεση είναι ότι, εάν οι άνθρωποι νιώσουν ότι η ποιότητα της ζωής τους χειροτερεύει (μέσω του να μην μπορούν να πάνε σε εστιατόρια, θέατρα, να παρακολουθήσουν ή να λάβουν μέρος σε αθλητικές δραστηριότητες και ούτω καθεξής), τότε αυτή η αντίδραση θα ήταν η ευκολότερη διέξοδος. Σίγουρα, θα ενεργήσουν όπως αναμένεται και θα κάνουν το εμβόλιο. 

Εάν αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς το παραλληλίσουμε με τη γονική μέριμνα (γιατί τι άλλο είναι το κράτος από ένας μεγάλος κηδεμόνας;), αυτό που συμβουλεύουν οι παιδοψυχολόγοι, μεταξύ άλλων, είναι ότι τα παιδιά δεν πρέπει να μεγαλώνουν μέσα σε ένα σύστημα εκβιασμών και ανταμοιβών. Προειδοποιούν ότι ένα τέτοιο σύστημα

Χρειαζόμαστε περισσότερο ελεύθερο εμπόριο σε εποχές επιδημιών, όχι λιγότερο

Ακριβώς χάρη στην ελευθερία σκέψης και δράσης, έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας πολύ περισσότερους πόρους για τη θεραπεία και την πρόληψη των ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του COVID-19. Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε επομένως, δεν είναι η υποτιθέμενη «αποτυχία» του ελεύθερου εμπορίου να προσφέρει αμέτρητα οφέλη, αλλά ότι πολλά κράτη αντέδρασαν αργά, και στη συνέχεια με τρόπο καταστροφικό.

Άρθρο του András Tóth, που δημοσιεύτηκε στις 14 Απριλίου 2020 από το Mises Institute. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 3'.

Υπάρχουν πολλοί που χρησιμοποιούν την κρίση του κορωνοϊού για να κατηγορήσουν το ελεύθερο εμπόριο για την τρέχουσα επιδημία. Και, φυσικά, υπάρχουν εκείνοι που ήδη υποστηρίζουν την αυτάρκεια, να κλείσουμε τα σύνορά μας και παράγουμε τα πάντα τοπικά.

Ζούμε όμως σε έναν κόσμο που, από τις απαρχές του πολιτισμού, βασίζεται στο εμπόριο μεταξύ διαφορετικών λαών.

Για παράδειγμα, πριν από οκτώ χιλιάδες χρόνια, υπήρξε μία έντονη εμπορία του lapis lazuli, μιας ημιπολύτιμης γαλάζιας λίθου, ανάμεσα στο σημερινό Αφγανιστάν και στους πρώτους γεωργικούς πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, στο σημερινό Ιράκ. Το lapis lazuli ήταν ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα υψηλής κοινωνικής θέσης.

Πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, ο Ötzi («ο Χιονάνθρωπος») σκοτώθηκε στις Άλπεις, στη σημερινή Αυστρία. Έφερε πάνω του ένα κυνηγετικό τσεκούρι από χαλκό της νότιας Τοσκάνης, στην Ιταλική Χερσόνησο.

Τον πρώτο αιώνα μ.Χ., ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, σύμβουλος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βεσπασιανού, παραπονέθηκε στον κυβερνήτη του ότι μέσω του εμπορίου με την Ινδία ο χρυσός της αυτοκρατορίας εξαγόταν από τη Ρώμη με ταχύ ρυθμό με αντάλλαγμα πολυτελή κινεζικά προϊόντα, όπως το μετάξι και άλλα αντικείμενα ματαιοδοξίας. Οι δημοσιευμένες αναμνήσεις του Marco Polo για την Κίνα ενέπνευσαν γενιές εξερευνητών για να κάνουν την τύχη τους στη χώρα των υπέροχων θησαυρών. Ο Κολόμβος ανακάλυψε κατά λάθος την αμερικανική ήπειρο αναζητώντας μια δυτική διαδρομή προς την Κίνα μέσω του Ατλαντικού Ωκεανού.

Αλλά δεν υπήρχε μόνο το εμπόριο φυσικών αγαθών. Για αιώνες,

Θα αποδειχθεί το 2020 η αρχή του τέλους της νεωτερικότητας;

 Η νεωτερικότητα δεν είναι κάτι φυσιολογικό. Υπάρχει για ένα μηδαμινό 0,1% του συνολικού χρόνου του ανθρώπου πάνω στη Γη. Η αντίδραση στον Covid-19 είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι τα πρωτόγονα ένστικτά μας παραμένουν ζωντανά και έτοιμα να αποκαταστήσουν την επικυριαρχία τους πάνω στο «ευτυχές ατύχημα» που είναι ο πολιτισμός

Άρθρο του Donald Boudreaux που δημοσιεύτηκε στις 17 Μαϊού 2020 από το AIER. Χρόνος ανάγνωσης 7'.