Αυτό που έκαναν δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες στον βόρειο και νότιο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου όλη μέρα, κάθε μέρα, δεν ήταν απλώς «να προωθούν κάτι χαρτιά». Δεν ήταν ευκαιριακοί μεσάζοντες. Η εργασία τους δεν δημιουργούσε απλώς αδιάφορους αριθμούς που αναβόσβηναν στα τερματικά των υπολογιστών τους. Αυτό που έκαναν ήταν να θέτουν τα θεμέλια πάνω στα οποία στέκεται και λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος.
Υπάρχει μια ξεθωριασμένη ασημένια κούπα στο ράφι μου. Αν την κοιτάξετε προσεκτικά, ένα ξεθωριασμένο αποτύπωμα γράφει "eSpeed: We Are Markets". Την πήρα σε μια έκθεση βιομηχανίας κινητών αξιών το καλοκαίρι του 2001 μετά από μια φιλική συνομιλία με έναν κύριο σε ένα περίπτερο. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ο άνδρας αυτός και πάνω από 650 συνάδελφοί του δολοφονήθηκαν, μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους.
Φοβόμουν την σημερινή ημέρα εδώ και λίγο καιρό. Δύο δεκαετίες είναι μεγάλo διάστημα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των επετείων, τόσο πιο έντονες γίνονται οι χειρότερες αναμνήσεις μου από την εμπειρία μου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου εκείνη την ημέρα.