.jpg)
Οι άνθρωποι του μέλλοντος θα ρίχνουν το βλέμμα τους πίσω σε αυτούς τους 11 μήνες και θα ξύνουν το κεφάλι τους. Πώς μπόρεσε ολόκληρος
ο κόσμος ουσιαστικά να απορρίψει σταθερές πρακτικές πολιτικών, οικονομικών και
πολιτιστικών ελευθεριών για χάρη ενός ιού που αντιστάθηκε σε κάθε προσπάθεια περιορισμού του;
Αυτός ο ιός δεν είναι ο Έμπολα, και ούτε
κατά διάνοια δεν πλησιάζει τα ποσοστά θανάτων που σχετίζονται με την Ισπανική
γρίπη H1N1 του 1918. Με βάση κάποια κριτήρια , δεν ήταν καν τόσο θανατηφόρος όσο εκείνος του
1957-58 , ένας ιός που ήρθε και έφυγε χωρίς να προσελκύσει ιδιαίτερα την προσοχή του κόσμου. Τα νεοεμφανιζόμενα παθογόνα είναι μέρος της ζωής, και δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα ασυνήθιστο σχετικά με αυτό εδώ.
Το διαρκές ερώτημα τώρα, και για πολλά
χρόνια μετά, θα είναι: «Γιατί;» Όλοι θέσαμε αυτό το ερώτημα χίλιες φορές,
και μας τέθηκε άλλες τόσες. Είναι πολύ νωρίς για να απαντήσουμε, και η
απάντηση πιθανότατα θα είναι παρόμοια με άλλα τεράστια γεγονότα στην ιστορία,
όπως ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ή η πτώση
της Ρώμης.
Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί» είναι η εξής:
υπάρχουν πολλές αιτίες. Δεν είμαι έτοιμος να τις σταθμίσω ακόμα.
Ωστόσο, φαίνεται λογικό να παρατηρήσουμε ότι πολλές ομάδες ατόμων και τομείς της κοινωνίας βρίσκονταν σε ένα είδος αδημονίας για μια επερχόμενη πανδημία. Πήραν ένα ευρέως διαδεδομένο παθογόνο και ως επί το πλείστον διαχειρίσιμο (μέσω της σχέσης γιατρού/ασθενούς και μέσω εύλογων προφυλάξεων εκ μέρους των ευπαθών) και το μετέτρεψαν σε μια βάση ενός παγκόσμιου πανικού, που ανέτρεψε αιώνες προόδου στο δίκαιο και την ελευθερία.
Μεταξύ των οποίων ήταν οι εξής :
1.
Οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας που γοητεύτηκαν τόσο
πολύ από τον ψηφιακό κόσμο -και εδώ μπορούμε να συμπεριλάβουμε τους
διαδικτυακούς εμπόρους λιανικής- που λησμόνησαν όλους τους ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούν και δεν θέλουν να ζουν εντελώς έξω από τον πραγματικό
κόσμο.
2.
Οι φαρμακευτικές εταιρείες με εκατοντάδες
δισεκατομμύρια επενδύσεων σε εργαστήρια και δίκτυα διανομής, που ήθελαν να
πουλήσουν την πραμάτεια τους εν μέσω καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, καθώς επίσης και ο κλάδος των ιατρικών τεστ PCR.
3.
Οι διανοούμενοι της «δημόσιας» υγείας, που
για τουλάχιστον μιάμιση δεκαετία είχαν ερωτευτεί την μοντελοποίηση μέσω υπολογιστών και
αδημονούσαν να δοκιμάσουν μια νέα μέθοδο για την αναχαίτιση των
ασθενειών.
4.
Ο μεγαλο-δισεκατομμυριούχος Μπιλ Γκέιτς που,
βαθύτατα ενοχλημένος από τους ιούς υπολογιστών που κατέστρεφαν το λειτουργικό
του σύστημα Windows, ανέπτυξε ένα πάθος για τον
αποκλεισμό των ιών γενικά, ενώ παράλληλα δεν αντιλαμβανόταν τη διαφορά μεταξύ της
βιολογίας και του hardware των
υπολογιστών.
5.
Κρατικοί αξιωματούχοι που θέλησαν να
δοκιμάσουν κάποιες νέες χρήσεις της
εξουσίας.
6.
Εταιρείες μέσων ενημέρωσης που συντηρούνται από τα διαδικτυακά
κλικ και γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι ο μαζικός πανικός είναι ο
καλύτερος τρόπος για να αποκτήσουν την εγγυημένη προσοχή των καταναλωτών,
ειδικά εάν είναι κλειδωμένοι στο σπίτι μη έχοντας τίποτα άλλο να κάνουν.
7.
Η κινεζική κυβέρνηση που ενοχλήθηκε
τρομερά από τις εμπορικές πολιτικές της κυβέρνησης Τραμπ και κατόρθωσε με επιτυχία να
εξαπατήσει την Δύση ώστε να πιστέψει ότι η Κίνα εξαφάνισε τον ιό μέσω
ολοκληρωτικών ελέγχων.
8.
Οι λυσσαλέοι αντίπαλοι της κυβέρνησης
Τραμπ, οι οποίοι έχοντας αποτύχει να τον καταστρέψουν μέσω κατηγοριών για συμπαιγνία
με την Ρωσία και, στη συνέχεια, μέσω κατηγοριών για μια τηλεφωνική κλήση προς την
Ουκρανία, τελικά στράφηκαν στη δημιουργία ενός τεράστιου κοινωνικού,
οικονομικού και πολιτικού χάους, διογκώνοντας την
σοβαρότητα ενός ευρέως διαδεδομένου ιογενούς παθογόνου , που μετατράπηκε σε μια
παρομοίωση της πολιτικής μόλυνσης που πίστευαν ότι έπληττε τη χώρα.
9.
Συνδικάτα δασκάλων που ήθελαν να
απεργήσουν εδώ και χρόνια για να αποσπάσουν μεγαλύτερες αμοιβές και οφέλη από
τον φορολογούμενο, αλλά ανησυχούσαν ότι κάτι τέτοιο θα έστρεφε τον κόσμο
εναντίον τους. Γι 'αυτούς, οι εγκλεισμοί ήταν η τέλεια δικαιολογία για
να βρουν έναν άλλο δρόμο να πετύχουν τον σκοπό τους.
10.
Μια πολυπληθής άρχουσα τάξη που έχει χάσει
την επαφή με ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούν να ζουν μέσα από τους υπολογιστές
τους, μια τάξη που εδώ και καιρό απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη φυσιολογική ροή της
ζωής, και που ως εκ τούτου, δεν μπόρεσε να νιώσει τα δεινά των υπόλοιπων ανθρώπων
που βρέθηκαν σε συνθήκες εγκλεισμού.
Καμιά ομάδα συμφερόντων δεν θα μπορούσε να
το έχει επιτύχει μόνη της. Χρειαζόταν μια τέλεια καταιγίδα. Δεν χρειάζεται να είναι μια συνωμοσία, ή, πολύ λιγότερο, μια συγκεκριμένη
μεθόδευση. Χρειάζεται μόνο να εμφανιστεί η σωστή συγκυρία των γεγονότων με
έναν τρόπο που να απαιτηθεί άμεσα κάποια δράση και συνεργασία.
Θα μπορούσα να προσθέσω έναν ακόμα ευνοϊκό για τα lockdown παράγοντα, που αγγίζει μια γενικότερη φιλοσοφία της ζωής. Ο κόσμος
ξεχειλίζει στις μέρες μας από ανθρώπους που αναλώνονται από μια ιδεολογία . Έχουν
την αντίληψη ότι κάτι είναι θεμελιωδώς λάθος με τον κόσμο γύρω μας, και αναλώνονται από
ένα φλεγόμενο πάθος για να το διορθώσουν. Λαχταρούν μια μεγάλη αλλαγή, ένα συγκλονιστικό δράμα, κάποιες επικές μετατοπίσεις στην Ιστορία. Για αυτούς, ο
οριακά βελτιούμενος κόσμος της μικροαστικής ζωής μοιάζει βαρετός και άδειος. Η
πανδημία ήταν γι 'αυτούς κάτι συναρπαστικό και αξιοσημείωτο: έφερε μαζί της μια
ευκαιρία για μεγάλες αλλαγές.
Το ότι στο μέλλον θα κοιτάζουμε πίσω
άναυδοι για το τι συνέβη στον κόσμο είναι σχεδόν βέβαιο. Τι φρεναπάτη! Και
οι άνθρωποι του μέλλοντος δεν θα σταματήσουν ποτέ να θέτουν το μεγάλο ερώτημα, «γιατί». Η
απάντηση τελικά δεν είναι ικανοποιητική. Ήταν ένα τεράστιο φιάσκο από
άτομα και ομάδες ατόμων που ήθελαν να δοκιμάσουν κάτι εντελώς νέο, κανείς εκ
των οποίων δεν ήταν πρόθυμος να επωμιστεί την ευθύνη για τις επιπτώσεις. Τώρα εναπόκειται σε εμάς τους υπόλοιπους να μαζέψουμε τα
κομμάτια μας, και να φέρουμε τη ζωή και πάλι στον σωστό δρόμο.
***
Ο Jeffrey A. Tucker είναι διευθυντής σύνταξης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας (AIER). Είναι συγγραφέας πολλών χιλιάδων άρθρων στον επιστημονικό και ημερήσιο τύπο και εννέα βιβλίων που έχουν μεταφραστεί σε 5 γλώσσες, με πιο πρόσφατο το Liberty or Lockdown . Είναι επίσης ο συντάκτης του The Best of Mises . Μιλάει δημόσια για θέματα οικονομίας, τεχνολογίας, κοινωνικής φιλοσοφίας και πολιτισμού