Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατά του Covid-19 είναι ανήθικος και αντι-επιστημονικός

 

Άρθρο του G. Berdine που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute στις 11 Σεπτεμβρίου 2020. Χρόνος ανάγνωσης 7 λεπτά. Ο Gilbert Berdine είναι αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Texas Tech University Health Sciences Center και συνεργάτης του Ινστιτούτου Ελεύθερης Αγοράς στο Texas Tech University.

Ο κόσμος μετά τον covid-19 είναι ένας σουρεαλιστικός εφιάλτης. Επιχειρήσεις έκλεισαν αυθαίρετα χωρίς καμία απόδειξη ότι αυτά τα κλειδώματα σώζουν ζωές. Δεκάδες εκατομμύρια πολίτες έμειναν άνεργοι λόγω αυτών των κλειδωμάτων. Υπήρξαν ήδη αιτήματα για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά του covid-19,  ακόμη και πριν να είναι διαθέσιμο το εμβόλιο. «Κάντε τα εμβόλια δωρεάν, μην επιτρέψετε θρησκευτικές ή προσωπικές αντιρρήσεις, και δημιουργήστε αντικίνητρα για όσους αρνούνται τα εμβόλια που είναι ασφαλή και αποτελεσματικά». Αυτή είναι μια κενή νοήματος δήλωση, καθώς οποιοδήποτε διαθέσιμο εμβόλιο δεν θα είναι ούτε 100% ασφαλές ούτε 100% αποτελεσματικό. Με βάση την αρχική μελέτη του ρωσικού εμβολίου σε πολύ περιορισμένο αριθμό ασθενών, δεν είναι καν σαφές ότι το εμβόλιο θα είναι ασφαλέστερο από την ίδια την ασθένεια.

Αιτιάσεις για υποχρεωτικά εμβόλια

Εάν ένα εμβόλιο είναι 100% αποτελεσματικό, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Όποιος θέλει να προστατευτεί μπορεί να κάνει εθελοντικά το εμβόλιο. Δεν θα ήταν δυνατόν κάποιος που απορρίπτει το εμβόλιο να βλάψει κάποιον που έχει κάνει το εμβόλιο εθελοντικά. Κάθε έκκληση για υποχρεωτικό εμβόλιο αποτελεί ρητή παραδοχή ότι το εμβόλιο δεν είναι 100% αποτελεσματικό.

Εάν ένα εμβόλιο ήταν 0% αποτελεσματικό, δεν θα υπήρχε δικαιολογία για όποιον θα έκανε το εμβόλιο. Πρέπει να υπάρχει κάποιο ενδιάμεσο ποσοστό αποτελεσματικότητας που μεγιστοποιεί τη χρησιμότητα του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Όσο το εμβόλιο γίνεται πιο αποτελεσματικό, λιγότερα άτομα μπορούν ενδεχομένως να επωφεληθούν από την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Όσο το εμβόλιο καθίσταται λιγότερο αποτελεσματικό, ένα μικρότερο ποσοστό των ατόμων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να επωφεληθούν από την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμό, θα ωφεληθεί πραγματικά.

Η χρησιμότητα του υποχρεωτικού εμβολιασμού απαιτεί το εμβόλιο να είναι αποτελεσματικό σε ορισμένους από αυτούς που δεν θα το έκαναν εθελοντικά («στρατολογημένοι αρωγοί»), ότι το εμβόλιο θα ήταν αναποτελεσματικό σε ορισμένους από αυτούς που θα το έκαναν εθελοντικά (ωφελούμενοι), και την υπόθεση ότι οι «αρωγοί» αλληλεπιδρούν με τους «ωφελούμενους», ότι αυτές οι αλληλεπιδράσεις οδηγούν σε επιπλέον λοιμώξεις, παρά τα υπόλοιπα μέσα πρόληψης, και ότι οι επιπλέον λοιμώξεις οδηγούν σε σοβαρές νοσήσεις ή θανάτους. Αυτά είναι πολλά «εάν». Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε ποια θα ήταν αυτή η βέλτιστη αποτελεσματικότητα. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πόσοι αναγκαστικοί εμβολιασμοί είναι απαραίτητοι για την πρόληψη μιας μόλυνσης, ή για την πρόληψη μιας σοβαρής νόσησης, ή ενός θανάτου (αριθμός ατόμων που πρέπει να τους χορηγηθεί αγωγή). Δεδομένου ότι ο αριθμός αυτός δεν είναι πιθανό να είναι γνωστός πριν από τον εμβολιασμό, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν μπορεί να είναι ηθικός ακόμη και από την άποψη του ωφελιμιστικού υπολογισμού.

Ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα

Ένα ιδανικό εμβόλιο προκαλεί ανοσοαπόκριση που εξουδετερώνει ένα παθογόνο. Η ανοσοαπόκριση μπορεί να είναι η δράση των αντισωμάτων, ή των Τ-κυττάρων. Οι ισχυρισμοί ότι ένα εμβόλιο covid-19 θα αποτρέψει τη μόλυνση δεν είναι ακριβώς αληθείς. Οι ανοσολογικές αντιδράσεις δεν μοιάζουν με τις αντιμυκητιακές άμυνες που καταστρέφουν τον «πύραυλο» προτού φτάσει στο σώμα. Μια καλύτερη αναλογία για ένα ιδανικό εμβόλιο θα ήταν να προκαλεί μια ανοσοαπόκριση που εμποδίζει τους εισβολείς παθογόνων να παραβιάσουν έναν τοίχο χρησιμοποιώντας σκάλες πολιορκίας ή καταπέλτες. Οι ανοσολογικές άμυνες δεν μπορούν να δράσουν έως ότου πυροδοτηθούν από την παρουσία του παθογόνου που εισβάλλει. Ένα ιδανικό εμβόλιο μπορεί να εξουδετερώσει το παθογόνο προτού εισέλθει σε κύτταρα ιστών, αναπαραχθεί εντός των ιστών, εισέλθει στο αίμα, εισβάλλει σε απομακρυσμένα όργανα, και προκαλέσει κλινική ασθένεια ή θάνατο. Η διαδικασία εξουδετέρωσης του ιού δεν είναι στιγμιαία, οπότε, ενώ λαμβάνει χώρα η μάχη μεταξύ της ανοσολογικής άμυνας και του παθογόνου εισβολέα, ο ξενιστής (σ.σ. το ανθρώπινο σώμα) είναι, τεχνικά μιλώντας, μολυσμένος και θεωρητικά μπορεί να μεταδώσει το παθογόνο σε άλλους.

Οι μελέτες του ρωσικού εμβολίου δεν μέτρησαν την αποτελεσματικότητα όσον αφορά την πρόληψη της κλινικής νόσησης. Το μέτρο της «αποτελεσματικότητας» που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ανίχνευση της απόκρισης αντισωμάτων στο αντιγόνο εμβολίου. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η παρουσία αντισωμάτων θα αποτρέψει τη μόλυνση, ή θα αποτρέψει την κλινική νόσο, ή θα αποτρέψει τον θάνατο. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η σοβαρή νόσηση, ή ο θάνατος από covid-19 οφείλονται στην απουσία αντισωμάτων. Μελέτες σχετικά με την ανοσοαπόκριση σε ασθενείς με covid-19 δείχνουν ότι οι ασθενείς με σοβαρή νόσηση έχουν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων από τους ασθενείς με ήπια νόσηση. Υπάρχουν ανησυχίες ότι ο κατακλυσμός κυτοκίνης, συνέπεια της υπερβολικής ανοσολογικής απόκρισης, κι όχι της πολύ μικρής ανοσοαπόκρισης, μπορεί να είναι μια σημαντική αιτία θανάτου στα περιστατικά covid-19. Ο κατακλυσμός από κυτοκίνη είναι μια πιθανή παρενέργεια οποιουδήποτε εμβολίου. Όπως συμβαίνει συνήθως, ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες.

Ανησυχίες για την ασφάλεια

Οι υποστηρικτές του υποχρεωτικού εμβολιασμού διατείνονται πάντα ότι το εμβόλιο είναι ασφαλές. Τι είναι ασφαλές; Κανένα εμβόλιο δεν μπορεί να είναι 100% ασφαλές. Το προφανές ερώτημα που οι περισσότεροι αποφεύγουν είναι πάντα: Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος;  Η μελέτη του Lancet  για το ρωσικό εμβόλιο εξέτασε 76 άτομα. Υπήρχαν 38 στην ομάδα των εμβολίων, και 38 στην ομάδα ελέγχου. Μια μελέτη αυτού του μεγέθους δεν αναμένεται να ανιχνεύσει ένα ποσοστό θνησιμότητας εμβολίου 1/50. Εμφανίστηκε πυρετός στο 100 τοις εκατό μιας υποομάδας (20 ατόμων) και σε 31/38 άτομα που έλαβαν την ουσία Gam, δηλαδή το εμβόλιο COVID. Οι ηλικίες στη μελέτη κυμαίνονταν από 18-60. Η μέση ηλικία των υποομάδων ήταν 25-32 ετών. Δεδομένης της χαμηλής ηλικίας των συμμετεχόντων και του υψηλού ποσοστού ασυμπτωματικών περιπτώσεων covid-19 σε νεαρούς ασθενείς, δεν είναι σαφές ούτε καν πως το εμβόλιο ήταν πιο ασφαλές από την ίδια τη μόλυνση από τον ιό.

Πριν από αρκετές δεκαετίες, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) αποφάσισαν να εξαλείψουν τη φυματίωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το σχέδιο ήταν να δοκιμαστούν όλοι με PPD και να χορηγηθεί σε όλους τους θετικούς ασθενείς με PPD ένα φάρμακο που ονομάζεται INH. Αυτό το πρόγραμμα χρειάστηκε να σταματήσει, αφού πενήντα ασθενείς πέθαναν από ηπατική ανεπάρκεια λόγω της τοξικότητας του INH. Η τοξικότητα του ήπατος διέλαθε από τις κλινικές δοκιμές μικρής κλίμακας, αλλά ανακαλύφθηκε από το πολύ ευρύτερο πρόγραμμα δημόσιας υγείας. Ούτε το CDC, ούτε η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων μπορούν να γνωρίζουν ότι μια θεραπεία ή ένα εμβόλιο είναι ασφαλή. Όσο περισσότερα άτομα εμβολιάζονται, τόσο περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες θα ανακαλυφθούν. Αυτό είναι ένα τεράστιο ηθικό πρόβλημα για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Εάν όλοι πρέπει να εμβολιαστούν, δεν θα υπάρχει ομάδα ελέγχου για την σύγκριση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας.

Οι υποστηρικτές του υποχρεωτικού εμβολιασμού για covid-19 διαβεβαιώνουν το κοινό ότι το εμβόλιο θα είναι ασφαλές. Γιατί ήταν απαραίτητο για το κράτος να απαλλάξει νομικά τους κατασκευαστές εμβολίων έναντι οποιασδήποτε ευθύνης για το εμβόλιο, πριν από την παραγωγή του; Πρόκειται για μια σαφή περίπτωση όπου κάποιος πρέπει να αγνοήσει τι λέει η κυβέρνηση, και να προσέχει τι κάνει η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση γνωρίζει ξεκάθαρα κάτι που δεν αποκαλύπτεται στο κοινό. Αυτό είναι το αντίθετο της διαφάνειας, ωστόσο όποιος αντιτίθεται στον εμβολιασμό χαρακτηρίζεται ως ανόητος, απληροφόρητος, ή αδιάφορος για τους ηλικιωμένους συνανθρώπους του.

Καταστροφικοί εκ των υστέρων κίνδυνοι

Μερικοί κίνδυνοι δεν είναι γνωστοί εκ των προτέρων. Ορισμένοι κίνδυνοι δεν θα εκδηλωθούν παρά μόνο χρόνια αργότερα. Σκεφτείτε μια υποθετική κατάσταση όπου ένα εμβόλιο προκαλεί στειρότητα δέκα χρόνια αργότερα. Δεν θα υπήρχε τρόπος να εντοπίσουμε αυτόν τον κίνδυνο εκ των προτέρων. Φανταστείτε ότι όλη η ανθρωπότητα εμβολιάζεται με αυτό το εμβόλιο. Η ανθρωπότητα θα εξαφανιζόταν όταν θα πέθαινε και το τελευταίο εμβολιασμένο άτομο. Ανεξάρτητα από το πόσο μικρός είναι ο κίνδυνος να εμφανιστεί μια υπαρξιακή απειλή, γιατί η ανθρωπότητα θα πρέπει να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο για κάτι τόσο συνηθισμένο όσο μια κακή χρονιά γρίπης; Αντί να αντιμετωπίζουμε τους αντι-εμβολιαστές ως απειλή για τον πολιτισμό, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που ορισμένοι άνθρωποι θα είναι πάντα εθελοντές ως ομάδα ελέγχου στα ιατρικά μας πειράματα, αρνούμενοι τη θεραπεία.

Οι ελεύθερες αγορές προσφέρουν τις βέλτιστες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα

Πόσο αποτελεσματικό θα είναι το εμβόλιο; Πόσο ασφαλές θα είναι; Δεν διαθέτουμε καν ένα αμερικανικό εμβόλιο για να το αξιολογήσουμε, (σ.σ. το άρθρο γράφτηκε το 2020) ωστόσο οι αρχές απαιτούν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των Αμερικανών. Ακόμη και όταν θα είναι διαθέσιμες κάποιες επιλογές εμβολίων, θα έχουμε πολύ περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους. Δεν υπάρχουν διαθέσιμες αντικειμενικές απαντήσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια, οπότε πώς μπορούν να ληφθούν αντικειμενικά σωστές αποφάσεις, εξισορροπώντας τους κινδύνους και τα οφέλη; Οι αγορές προσφέρουν τις βέλτιστες λύσεις σε αυτές τις υποκειμενικές ερωτήσεις. Ακριβώς όπως οι αγορές καθορίζουν την αξία μέσω της διαδικασίας της ανακάλυψης των τιμών μέσω της προσφοράς και της ζήτησης, η ισορροπία μεταξύ κινδύνου και οφέλους ενός εμβολίου μπορεί να καθοριστεί μόνο από τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν την οικειοθελή βούληση να κάνουν το εμβόλιο.

Συμπεράσματα

Τα εμβόλια είναι ένα θαυμάσιο φράγμα έναντι των κινδύνων μιας μεταδοτικής νόσου. Είμαστε τυχεροί που έχουμε τα εμβόλια ως επιλογή. Ωστόσο, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν μπορεί ποτέ να είναι δικαιολογημένος. Εάν ένα εμβόλιο ήταν σαφώς 100% αποτελεσματικό και 100% ασφαλές, δεν θα υπήρχε ανάγκη εξαναγκασμού, οι άνθρωποι θα έκαναν εθελοντικά ουρά για να το κάνουν. Τα πραγματικά εμβόλια δεν είναι ποτέ 100% αποτελεσματικά, ή 100% ασφαλή. Εκτιμήσεις σχετικά με τον κίνδυνο έναντι του οφέλους μπορούν να λαμβάνονται μόνο από άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο. Οι άνθρωποι που απορρίπτουν τα εμβόλια δεν είναι ηλίθιοι, ούτε παραπληροφορημένοι, ούτε αδιαφορούν με αναισθησία για τους συνανθρώπους τους. Οι υποστηρικτές των εμβολίων που είναι απογοητευμένοι από τον αριθμό των ατόμων που είναι πρόθυμοι να δεχτούν να κάνουν το εμβόλιο θα πρέπει να σταματήσουν να κατηγορούν αυτούς που αρνούνται, και να ξανακοιτάξουν τις προβληματικές τους ικανότητες στην πειθώ. Οι σκεπτικιστές των εμβολίων είναι απαραίτητοι ως ομάδα ελέγχου, για τη συνεχή αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειάς τους. Οι σκεπτικιστές των εμβολίων είναι επίσης απαραίτητοι ως αντιστάθμισμα έναντι των καταστροφικών σφαλμάτων που διαπράττονται από ειδικούς.