D. Friedman: Αποκρατικοποιήστε τους δρόμους για να εξαλείψετε το μποτιλιάρισμα και τα εκατομμύρια χαμένων ωρών στην κίνηση

Κείμενο του αναρχοκαπιταλιστή οικονομολόγου και συγγραφέα David Friedman (γιου του νομπελίστα Milton Friedman) από το βιβλίο του The Machinery of Freedom, που εκδόθηκε το 1969. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Το σύνθημα «πουλήστε τους δρόμους» χρησιμοποιείται εδώ και καιρό σαν ένα παράδειγμα λιμπερταριανών-φιλελεύθερων αρχών που έχουν φτάσει σε ένα γελοίο άκρο.

Το ότι θα μπορούσε να είναι επίσης μια πρακτική πρόταση, μου το ανέφερε για πρώτη φορά ο αείμνηστος Robert Schuchman πριν από περίπου 28 χρόνια.

Την εποχή εκείνη δεν πείστηκα.

Σίγουρα υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες στην μετάβαση από το σημερινό σύστημα των κρατικών δρόμων και αυτοκινητοδρόμων σε ιδιωτικά χέρια (αν και οι δυσκολίες είναι πολύ λιγότερες για τις νεοσύστατες κοινότητες, μερικές από τις οποίες ήδη δημιουργούνται με ιδιωτικά οδικά συστήματα). Το κόστος της διαπραγμάτευσης ιδιωτικών συμβολαίων, ώστε να είναι εγγυημένη σε κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου η πρόσβαση στο σπίτι του, και του καθορισμού των νόμιμων δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών του όσον αφορά τους δρόμους πρόσβασης, θα ήταν σημαντικό.

Το ίδιο όμως ισχύει και για το κόστος του σημερινού κρατικού συστήματος.

Το πρόβλημα των ωρών αιχμής είναι ένα καλό παράδειγμα.

Αν είστε κάπου ζεστά τώρα, ευχαριστήστε τον καπιταλισμό

Ευχαριστώ τον καπιταλισμό —και τους επιστήμονες, τους εφευρέτες, τους επιχειρηματίες και τους χρηματοδότες που ακμάζουν σε συνθήκες καπιταλισμού— που με κρατήσατε ζωντανό και ασφαλή αυτό το παγωμένο πρωινό.

Άρθρο του Raymond Niles, που δημοσιεύτηκε στις 31/1/2019 από το Foundation for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Χθες το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κατά τρεις βαθμούς κάθε μία ώρα. Καθώς το γράφω αυτό το κείμενο, έξω έχει μείον 5 βαθμούς. Μια δίνη πολικού ψύχους από την Αρκτική, που συμβαίνει «μια φορά στα 40 χρόνια», σαρώνει τις μεσοδυτικές περιοχές της Αμερικής.

Είμαι τυχερός που είμαι ζωντανός. Θα χρειάζονταν μόνο μερικές ώρες για να πεθάνω από υποθερμία, αν ήμουν έξω με τέτοιο καιρό. Αλλά δεν είμαι απλά ζωντανός, είμαι και άνετος. Στο σπίτι μου έχει 20 βαθμούς. Χαλαρώνω δίπλα στο τζάκι μου, που εκπέμπει μια ζεστή θαλπωρή, καθώς οι απαλές φλόγες χορεύουν προς τέρψη των ματιών μου. Μπορώ να ακούσω την απαλή βουή των ανεμιστήρων που εκπέμπουν τη ζέστη γύρω από το σαλόνι μου, η οποία δημιουργείται από τον καυστήρα μου. Γράφω αυτό το κείμενο στον άνετο καναπέ μου, με έναν υπολογιστή στην αγκαλιά μου, που λειτουργεί χάρη στον ηλεκτρισμό και που τροφοδοτείται με πληροφορίες μέσω του Διαδικτύου, που με τη σειρά του λειτουργεί χάρη στον ηλεκτρισμό και τις γραμμές οπτικών ινών που μεταφέρουν τις πληροφορίες σε μένα, από υπολογιστές και ανθρώπους σε όλη τη γη.

M. Rothbard: Φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός, και θρησκεία

Η μομφή του «υλισμού» που στρέφεται κατά της ελεύθερης αγοράς, αγνοεί το γεγονός ότι όλα τα σπουδαία έργα τέχνης, όλα τα μεγάλα δημιουργήματα του ανθρώπινου πνεύματος, έπρεπε να χρησιμοποιήσουν υλικά μέσα. Είναι αδιανόητο να διαχωρίζεται το «πνευματικό» από το «υλικό».

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 20/7/2019 από το Mises Institute, και αναδημοσιεύτηκε στα ελληνικά από την Ελεύθερη Αγορά. Επιμέλεια κειμένου, Ελπίδα Νικόλτση. Χρόνος ανάγνωσης 6'.

Δεν υπάρχει καμία αναγκαία σχέση ανάμεσα στη θρησκεία και στο να υποστηρίζει κανείς τον φιλελευθερισμό ή όχι. Είναι αλήθεια ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, λιμπερταριανοί επί του παρόντος είναι αθεϊστές, αλλά αυτό έχει σχέση με το γεγονός ότι οι περισσότεροι διανοούμενοι, των περισσότερων πολιτικών πεποιθήσεων, είναι επίσης αθεϊστές.

Υπάρχουν πολλοί φιλελεύθεροι που είναι θρήσκοι, Εβραίοι ή Χριστιανοί. Μεταξύ των κλασσικών-φιλελεύθερων προγόνων του σύγχρονου λιμπερταριανισμού, σε μια πιο θρησκευόμενη εποχή, υπήρχαν μυριάδες χριστιανοί. Από τον John Lilburne, τον Roger Williams, την Anne Hutchinson και τον John Locke τον 17ο αιώνα, μέχρι τον Cobden, τον Bright, τον Frédéric Bastiat, τους Γάλλους φιλελεύθερους του laissez-faire και τον μεγάλο Λόρδο Acton.

«Η τοποθέτηση του κράτους ως υπεύθυνου για τις ηθικές αρχές, ισοδυναμεί με την τοποθέτηση της αλεπούς ως υπεύθυνης ασφαλείας στο κοτέτσι».

Ναι, κατέστρεψαν τις ζωές μας για μια ίωση του 0,15% παγκοσμίως (κοινή γρίπη: 0,10%)

Ο κορυφαίος παγκοσμίως επιδημιολόγος καθηγητής Ι. Ιωαννίδης δημοσίευσε μια νέα αποκαλυπτική μελέτη θέτοντας υπό σοβαρή αμφισβήτηση -μεταξύ άλλων- και την «λογική» του υποχρεωτικού εμβολιασμού νέων ανθρώπων 

Άρθρο του Paul J. Watson, που δημοσιεύτηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

(Το βιογραφικό του Δρ. Ιωαννίδη επισυνάπτεται στο τέλος αυτού του κειμένου.)

Η υγεία ως εμπορεύσιμο αγαθό

Όταν η υγεία αντιμετωπίζεται ως ένα πολύτιμο και ακριβό αγαθό, προκαλούνται τεράστιες αλλαγές στην στάση των ανθρώπων, ωθώντας τους προς την προσωπική ευθύνη και τον ατομικό αλλά και οικογενειακό ασφαλιστικό προγραμματισμό. Κι αυτό δεν είναι κρατική ευθύνη, είναι προσωπική.

Άρθρο του Γιάννη Νικολή (βλ. βιογραφικό στο τέλος του άρθρου), που δημοσιεύτηκε στις 20/3/2019 από την ιστοσελίδα capital.gr. Χρόνος ανάγνωσης 4'. 

Το γνωστό πρόταγμα αλλά και σύνθημα των απανταχού της γης κολεκτιβιστών αλλά και, σε μεγάλο βαθμό, των κάθε είδους κρατιστών είναι το περίφημο "Όχι στην Εμπορευματοποίηση της Υγείας". Θεωρούν ότι έχουν το απόλυτο δίκιο διεκδικώντας "Δωρεάν" υγεία για όλους… Διότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην υγεία και δικαιούνται υψηλής ποιότητας φροντίδες υγείας όταν την χάσουν (την υγεία)….

Όλα ακούγονται τόσο όμορφα, σχεδόν ειδυλλιακά. Φροντίδα της υγείας για όλους και μάλιστα "Δωρεάν". Και όταν αυτή χάνεται, δωρεάν υψηλής ποιότητας ιατροφαρμακευτικές παροχές για όλους ανεξάρτητα από τις εισφορές που πλήρωσαν και τα ασφαλιστικά συμβόλαια που συνήψαν...

Αν επιχειρήσουμε να δούμε τα πράγματα στην ουσία τους όμως θα διαπιστώσουμε ότι και αυτή η "αφήγηση" της αριστεράς (και των κρατιστών) είναι μια μάλλον μακάβρια ιστορία. Που όταν φεύγουν τα φτιασιδώματα αποκαλύπτεται ο ζόφος που την περιβάλλει τόσο αυτήν όσο και άλλες διεκδικήσεις της αριστεράς...