Δώστε το Νόμπελ στον πραγματικό προϊστάμενο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και εμπνευστή των λοκντάουν!

Αν και ο Xi Jinping είναι πολύ ταπεινός για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, θα ήταν μια τρομερή τραγωδία που θα σπίλωνε τη φήμη της Επιτροπής Νόμπελ, εάν οι ανακαλύψεις του στον αναπτυσσόμενο τομέα της παγκόσμιας τυραννίας μέσω δημόσιας υγείας παραβλέπονταν υπέρ του -στερούμενου αυθεντικότητας- έργου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

Άρθρο του Michael P. Senger, που δημοσιεύτηκε στις 16 Αυγούστου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Σύμφωνα με τις αποδόσεις των στοιχηματικών εταιρειών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι σήμερα το πρώτο φαβορί για να κερδίσει το φετινό Νόμπελ Ειρήνης για τις προσπάθειές του στον αγώνα κατά του Covid-19. Αλλά αυτό θα ήταν ένα τρομερό λάθος από την Επιτροπή Νόμπελ, της οποίας η αρμοδιότητα είναι να διασφαλίζει ότι θα δοθούν τα εύσημα εκεί που πρέπει. Στην πραγματικότητα, όπως έχει καταγραφεί σχολαστικά για τις επόμενες γενιές στο βιβλίο Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down the World, σχεδόν κάθε πολιτική που εφάρμοσε ο ΠΟΥ ως απάντηση στον Covid —από τα lockdown και τους αναπνευστήρες μέχρι τα μαζικά τεστ και τα διαβατήρια εμβολιασμού — συνελήφθη στην πραγματικότητα από το μυαλό ενός πολύ πιο άξιου υποψηφίου: του Xi Jinping, Γενικού Γραμματέα του ΚΚ Κίνας.

Όπως αναφέρουν οι New York Times, ο Xi επέβλεψε προσωπικά το «άνευ ιστορικού προηγουμένου lockdown της Γουχάν και άλλων πόλεων» τον Ιανουάριο του 2020, το οποίο ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας)  συμφώνησε ότι ήταν κάτι «καινοφανές στην επιστήμη» και «πρωτοφανές στην ιστορία της δημόσιας υγείας». Μέρες αργότερα, ο διευθυντής του ΠΟΥ, Tedros Adhanom, επαίνεσε προσωπικά το άνευ προηγουμένου lockdown του Xi, πολύ πριν επιτύχει οποιαδήποτε «αποτελέσματα».

Εβδομάδες αργότερα, ο αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Μπρους Άιλγουορντ, έδωσε μια αναφορά από το Πεκίνο, παραβλέποντας αρκετές κραυγαλέες λογικές πλάνες, προκειμένου να επιβληθούν τα lockdown του Xi στην παγκόσμια πολιτική «δημόσιας υγείας».

Μπορεί να είναι δελεαστικό να δώσουμε στον ΠΟΥ τα εύσημα για την καθοδήγησή του σχετικά με τους μηχανικούς αναπνευστήρες που, τους πρώτους μήνες της κρίσης, σκότωσαν χιλιάδες ασθενείς, με αποτέλεσμα  97,2% ποσοστό θνησιμότητας  μεταξύ των ατόμων άνω των 65 ετών, προτού σταματήσει χάρη σε μια ακτιβιστική εκστρατεία ενημέρωσης αυτή η πρακτική. Αλλά εξετάζοντας τις οδηγίες του ΠΟΥ, είναι και πάλι σαφές ότι ο ΠΟΥ έλαβε αυτή τη συμβουλή κατευθείαν από άρθρα κινεζικών ιατρικών περιοδικών, που ανέφεραν ότι η «ομόφωνη γνώμη των Κινέζων ειδικών» ζητούσε τον «επεμβατικό μηχανικό αερισμό» ως «πρώτη επιλογή» για άτομα με αναπνευστική δυσχέρεια - εν μέρει για την προστασία του ιατρικού προσωπικού.

Τώρα, πριν προχωρήσω παρακάτω, ξέρω τι σκέφτεστε όλοι. Τι γίνεται με τα περίτεχνα σχέδια του ΠΟΥ για ένα παγκόσμιο σύστημα ψηφιακών διαβατηρίων εμβολιασμού, το οποίο εξαρτά τα θεμελιώδη δικαιώματα δισεκατομμυρίων ανθρώπων από τη συγκατάθεσή τους να κάνουν τις εκάστοτε πιο πρόσφατες ενέσεις που επιτάσσει ο ΠΟΥ; Σίγουρα μια τόσο ακραία δυστοπική και άνευ προηγουμένου παγκόσμια υφαρπαγή εξουσίας είναι ένα κατόρθωμα που αξίζει το Νόμπελ. Αλλά δυστυχώς, κι αυτή ακόμα η περίπτωση απορρίπτεται εξαιτίας μιας πολιτικής που ο Xi Jinping είχε ήδη αναπτύξει εντός της Κίνας, έναν χρόνο πριν.

Δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και για τη συμβουλή του ΠΟΥ για μαζικά τεστ με βάση την «ασυμπτωματική μετάδοση», δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας μόνιμης πανδημίας. Ο ΠΟΥ καθιστά σαφές ότι αυτή η έννοια της εκτεταμένης ασυμπτωματικής εξάπλωσης του Covid βασίστηκε σε πρώιμα δεδομένα από την Κίνα, τα οποία δεν επιβεβαιώθηκαν σε καμία άλλη χώρα.

Ομοίως, μετά από περαιτέρω εξέταση της καθοδήγησης του ΠΟΥ  για τα μαζικά τεστ PCR για τον Covid, ακόμα κι αυτά βασίστηκαν σε άρθρα κινεζικών ιατρικών περιοδικών, καθένα από τα οποία συνιστούσε τη χρήση ορίων κύκλων από 37 έως 40 για τα τεστ PCR, κάτι που έγινε το παγκόσμιο πρότυπο, και σύμφωνα με το οποίο πάνω από το 85% των κρουσμάτων ήταν ψευδώς θετικά, όπως  επιβεβαιώθηκε αργότερα  από τους New York Times.

Τελικά, τα lockdown και τα υπόλοιπα διατάγματα που εφαρμόστηκαν σαν απάντηση στον Covid-19 απέτυχαν να σταματήσουν τον ιό - ο οποίος στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι είχε ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση (Infection Fatality Rate/ IFR) κάτω από 0,2%  και ότι είχε αρχίσει να εξαπλώνεται απαρατήρητος σε όλο τον κόσμο από τα μέσα του 2019 το αργότερο  — σε κάθε χώρα στην οποία δοκιμάστηκαν.

Ωστόσο, οδήγησαν στον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, στον μεγαλύτερο ανθρωπογενή λιμό από το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός του Μάο, σε μια άνευ προηγουμένου κρίση ψυχικής υγείας, σε χρόνια χαμένης εκπαίδευσης για εκατομμύρια παιδιά, σε δεκαετίες χαμένης προόδου για τους αγώνες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο, και σε μια επ' αόριστον κατάσταση έκτακτης ανάγκης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα κατόρθωμα που αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης. Προσωπικά, με όχι και όλο το σεβασμό, διαφωνώ. Ωστόσο, ένα σημείο στο οποίο μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε είναι ότι τα εύσημα για αυτές τις πολιτικές πρέπει να αποδοθούν στον άνθρωπο τον οποίο πρέπει πραγματικά να ευχαριστήσουμε για τη σύλληψή τους: τον Xi Jinping.

Αν και ο Xi είναι πολύ ταπεινός για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας σε αυτόν τον τομέα, θα ήταν μια τρομερή τραγωδία, που ενδεχομένως θα σπιλώσει τη φήμη της Επιτροπής Νόμπελ για τις επόμενες δεκαετίες, εάν οι ανακαλύψεις του Xi στον ραγδαία αναπτυσσόμενο τομέα της παγκόσμιας τυραννίας μέσω της δημόσιας υγείας παρακάμπτονταν, υπέρ του - στερούμενου πρωτοτυπίας - έργου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

***

Ο Michael P Senger είναι δικηγόρος με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ερευνά την επιρροή του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην αντίδραση του κόσμου στον COVID-19 από τον Μάρτιο του 2020. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down The World».