Μας λένε διαρκώς ότι βρισκόμαστε σε «κλιματική κρίση». Τι γίνεται όμως αν αυτό δεν είναι αλήθεια; Τι γίνεται αν το διοξείδιο του άνθρακα είναι στην πραγματικότητα καλό για την ανάπτυξη της χλωρίδας του πλανήτη;
Το πάθος του οικολογικού κινήματος έχει τραβήξει την προσοχή του κόσμου με τις αδιάκοπες απαιτήσεις του για λύσεις με στόχο τη μείωση των εκπομπών άνθρακα. Δυστυχώς, αυτές οι εκκλήσεις σπάνια αμφισβητούνται λόγω της επιρροής των περιβαλλοντικών ακτιβιστών. Περιμένουν από μας να εγκρίνουμε αυτόματα τις υποθέσεις των ακτιβιστών για το κλίμα, ειδάλλως θα κατηγορηθούμε για άρνηση της επιστήμης. Αλλά μία πιο προσεκτική παρατήρηση αποκαλύπτει την αντιεπιστημονική προσέγγιση του κλιματικού ακτιβισμού.
Οι ακτιβιστές για το κλίμα προτείνουν να ενστερνιστούμε σαν «άρθρο πίστης» το επιχείρημα ότι το CO2 είναι ρύπος, χωρίς να προσκομίζουν πειστικά στοιχεία. Η επισήμανση ότι το CO2 θερμαίνει τον πλανήτη παγιδεύοντας θερμότητα στη γήινη ατμόσφαιρα είναι ένα άστοχο επιχείρημα, γιατί η θέρμανση αυτή έχει και θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Η ισχύς του οικολογικού κινήματος βασίζεται στην πεποίθηση ότι η θέρμανση του πλανήτη είναι μια επιβλαβής δραστηριότητα που πρέπει να μετριαστεί με κάθε κόστος.
Ωστόσο, αυτή είναι μια λανθασμένη υπόθεση, που αποτυγχάνει να εξετάσει τις επωφελείς συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η υπερθέρμανση του πλανήτη συνδέεται με το πρασίνισμα του πλανήτη και την αύξηση της βιοποικιλότητας. Στην πραγματικότητα, οι δορυφόροι της NASA έχουν παρατηρήσει ότι η αύξηση της χλωρίδας στη γη κατά τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε σημαντική. Επιπλέον, η NASA υπολόγισε επίσης ότι η γη είναι πιο πράσινη σήμερα από ό,τι στη δεκαετία του 1980.
Η παγκόσμια ανάπτυξη της χλωρίδας συνεπάγεται ότι η αυξανόμενη διαθεσιμότητα γεωργικών εκτάσεων για γεωργική παραγωγή μπορεί να αποτρέψει τους φόβους για επικείμενη επισιτιστική κρίση. Θα περιορίσει επίσης τις απειλές για την άγρια ζωή παρέχοντας ενδιαιτήματα για να ευδοκιμήσουν. Οι γενικόλογες καταγγελίες της υπερθέρμανσης του πλανήτη ως ρύπου συσκοτίζουν την πολυπλοκότητα της κλιματικής επιστήμης.
Αντί να ανησυχούν για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι ακτιβιστές θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για τα ακραία πιθανά σενάρια, κι αυτό είναι δύσκολο να το κάνουν γιατί το βέλτιστο επίπεδο θέρμανσης είναι συζητήσιμο. Αν και ο κάτοχος του Νόμπελ William Nordhaus περιγράφει τους 4°C ως το βέλτιστο επίπεδο θέρμανσης, ορισμένοι επιστήμονες διαφωνούν με τα συμπεράσματά του. Η αβεβαιότητα γύρω από το βέλτιστο επίπεδο υπερθέρμανσης του πλανήτη δείχνει ότι οι υπεύθυνοι για την χάραξη πολιτικής θα πρέπει να προσεγγίσουν τη διαχείριση των κινδύνων που σχετίζονται με την υπερθέρμανση με προσοχή και όχι με πανικό.
Και παρ' όλη τη δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει η υπερθέρμανση, μια μελέτη του 2011 από τους Roy Spencer και William Braswell διαπίστωσε ότι η γήινη ατμόσφαιρα δεν είναι τόσο ικανή στο να συγκρατεί τη θερμότητα όσο υποθέτουν οι ακτιβιστές. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι μια πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι τα κλιματικά μοντέλα υπερεκτιμούν την υπερθέρμανση. Μια μελέτη υποστηρίζει ότι οι διαδικασίες που συντελούνται στα νέφη είναι ένας πιθανός λόγος για τις εξωπραγματικές εκτιμήσεις:
«Έτσι, αν και δεν φαίνεται να υπάρχει μία μεμονωμένη μεταβλητή, στην τρέχουσα γενιά μοντέλων CMIP6, στην οποία να μπορούν να αποδοθούν το αυξημένο εύρος και οι υψηλότερες τιμές στο ανώτερο άκρο του Equilibrium Climate Sensitivity, οι ανατροφοδοτήσεις των νεφών και οι αλληλεπιδράσεις νεφών-αερολυμάτων σε μοντέλα με προγνωστικά σχήματα, φαίνεται να παίζoυν σημαντικό ρόλο.»
Μια έρευνα των δεδομένων αποκάλυψε ότι η θέρμανση δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο θα ήθελαν να πιστεύετε οι ακτιβιστές για το κλίμα. Τώρα, ας εξετάσουμε τα οφέλη του CO2 . Σύμφωνα με μια μελέτη από την Αυστραλία, τα αυξημένα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα έχουν δώσει βλάστηση σε άνυδρες περιοχές μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως λίπανσης του CO2. Μιλώντας σε δημοσιογράφους, ο ερευνητής Dr. Randall Donohue μοιράζεται το πώς εξελίσσεται η διαδικασία:
«Εάν το αυξημένο CO2 προκαλεί πτώση της χρήσης νερού σε μεμονωμένα φύλλα, τα φυτά σε ξηρά περιβάλλοντα θα ανταποκριθούν αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό των φύλλων τους. Αυτές οι αλλαγές στο έκταση του φυλλώματος μπορούν να ανιχνευθούν με δορυφόρο, ιδιαίτερα σε ερήμους και σαβάνες όπου το η βλάστηση είναι λιγότερο πλήρης από ό,τι σε υγρές τοποθεσίες…. Εκ πρώτης όψεως, το αυξημένο CO2 που ενισχύει το φύλλωμα σε μια ξηρή περιοχή είναι καλό νέο, και θα μπορούσε να βοηθήσει τη δασοκομία και τη γεωργία σε τέτοιες περιοχές.»
Επιπλέον, διεθνείς ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα γονιμοποιούν τα φυτά και με το πρασίνισμα του πλανήτη επιτρέπουν στη βλάστηση να μετριάσει την υπερθέρμανσή του, καταναλώνοντας τις εκπομπές άνθρακα. Ομοίως, εξετάζοντας τις επιπτώσεις των εκπομπών άνθρακα στη γεωργική παραγωγή, ο Jan F. Degener διαπίστωσε ότι το CO2 είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη υψηλότερων αποδόσεων:
«Οι αυξανόμενες συγκεντρώσεις CO2 θα διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στη διατήρηση των μελλοντικών αποδόσεων όλων των καλλιεργειών πάνω ή γύρω από το σημερινό επίπεδο […] Γενικά, οι αποδόσεις θα αυξηθούν όταν αυξηθεί το CO2 και θα μειωθούν όταν διατηρηθεί σταθερό.»
Εκτός από την δαιμονοποίηση του CO2 και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, οι καταστροφολόγοι πιστεύουν λανθασμένα ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα γεγονός που μπορεί να προληφθεί. Το κλίμα αλλάζει διαρκώς, και θα αλλάζει και χωρίς τον άνθρωπο. Τα ανθρώπινα όντα μπορούν να διαχειριστούν την αντίδρασή τους στην κλιματική αλλαγή μόνο για να ελαχιστοποιήσουν τις αρνητικές συνέπειές της. Επιπλέον, οι παγκόσμιες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι άνισες. Η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να καταγράψουν αύξηση της καλλιεργήσιμης γης λόγω της κλιματικής αλλαγής, ενώ οι τροπικές και υποτροπικές περιοχές ενδέχεται να παρουσιάσουν απώλειες.
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι τα επιστημονικά στοιχεία υποστηρίζουν πως, αντίθετα με τις προβλέψεις των καταστροφολόγων, η παγκόσμια γεωργία και η ευημερία δεν απειλούνται από την κλιματική αλλαγή και αντίθετα «οι προβληματικές γεωργικές πολιτικές που στοχεύουν στον μετριασμό του φαινομένου θα πρέπει να χαλαρώσουν». Από την άλλη πλευρά, ο Chiu-Ming Hsiao σε ένα έγγραφο του 2022 γνωμοδοτεί ότι οι κλιματικές πολιτικές πρέπει να είναι συμβατές με το επίπεδο ανάπτυξης μιας χώρας: «Δεν πρέπει να λάβουν άμεσα μέτρα μείωσης του άνθρακα όλες οι χώρες. Λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, οι χώρες έχουν τις δικές τους ανάγκες οικονομικής ανάπτυξης και ασκούν τις κατάλληλες οικονομικές δραστηριότητες».
Ένα άλλο σφάλμα του κινήματος του πανικού για το κλίμα είναι η προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παράγουν σημαντικά απόβλητα και έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν αναξιόπιστες πηγές ενέργειας, που τροφοδοτούνται από τα ορυκτά καύσιμα. Αλλά είναι αρκετά αστείο ότι η υπεράσπιση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έχει εξαπολύσει ένα νέο πρόβλημα, το οποίο δεν θα υπήρχε αν οι ακτιβιστές για το κλίμα ήταν λογικοί.
Η ζήτηση για τις ορυκτές σπάνιες γαίες που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας οδηγεί στην εξόρυξη σε χερσαία ορυχεία, αλλά επειδή οι ακτιβιστές αντιτίθενται στην εξόρυξη στην ξηρά, ορισμένοι έχουν προτείνει την εξόρυξη βαθέων υδάτων. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι ακτιβιστές αντιτίθενται στην εξόρυξη βαθέων υδάτων με το ίδιο σθένος. Σε σύγκριση με τη χερσαία εξόρυξη, η εξόρυξη βαθέων υδάτων είναι λιγότερο τοξική και βλαπτική για το περιβάλλον. Ο γόρδιος δεσμός είναι ότι οι ακτιβιστές θέλουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά απορρίπτουν και τις δύο μορφές εξόρυξης. Ωστόσο, πραγματικό δίλημμα δεν υπάρχει, καθώς οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι δαπανηρές, τοξικές και αναποτελεσματικές.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι αντιεπιστημονικοί ακτιβιστές διαμορφώνουν τη δημόσια πολιτική εις βάρος των απλών ανθρώπων. Κατά συνέπεια, είναι η αδυναμία να σταματήσει η απήχηση του κλιματικού συναγερμού που αποτελεί την πραγματική υπαρξιακή απειλή. Θα έπρεπε να μας προβληματίζει ότι ένα κίνημα που καθοδηγείται από παραπλανημένους ανθρώπους έχει την επιρροή να εκτροχιάσει τη βιομηχανική πρόοδο και να κάνει εκατομμύρια ανθρώπους να υποφέρουν.
***
Ο Lipton Matthews είναι ερευνητής, επιχειρηματικός αναλυτής και συνεργάτης των Merion West , The Federalist , American Thinker , Intellectual Takeout, mises.org και Imaginative Conservative . Επισκεφτείτε το κανάλι του στο YouTube, με πολυάριθμες συνεντεύξεις με διάφορους μελετητές, εδώ .