Ο πρόσφατος νόμος της Σλοβενίας, που απαγορεύει σε οδηγούς χωρίς «πιστοποιητικά covid» να βάζουν βενζίνη, δείχνει ότι τα κράτη γίνονται ολοένα και πιο εφευρετικά στον ολοκληρωτισμό τους.
Στις μέρες μας είναι
δύσκολο να ξέρεις τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο στο διαδίκτυο. Έτσι,
όταν έπεσα σε μια ανάρτηση στο Twitter που ισχυριζόταν ότι οι οδηγοί
αυτοκινήτων στη Σλοβενία απαγορευόταν να βάζουν βενζίνη χωρίς πιστοποιητικό
COVID, ήμουν δύσπιστος.
Όλα τα tweets που
βρήκα ήταν στιγμιότυπα (screenshots) μιας μεμονωμένης ιστορίας που δημοσιεύτηκε
από το TV N1 Zagreb , ειδησεογραφικό σταθμό,
συνεργαζόμενο με το CNN. Οι προσπάθειες να βρω πληροφορίες σχετικά με
αυτόν τον υποτιθέμενο κανονισμό στον ιστότοπο της σλοβενικής κυβέρνησης δεν
πήγαν καλά (δεν διαβάζω σλοβενικά!), αλλά κατάφερα να βρω μια άλλη ιστορία που
δημοσιεύτηκε από έναν διαφορετικό σλοβενικό ειδησεογραφικό οργανισμό .
Δυστυχώς, φαίνεται ότι η ιστορία δεν είναι φάρσα του Twitter. Το TV N1 Zagreb παρουσιάζει τις εξής λεπτομέρειες:
«Οι περισσότεροι
προμηθευτές βενζίνης, συμπεριλαμβανομένης της Petrol με έδρα τη Λιουμπλιάνα, η
οποία λειτουργεί τον μεγαλύτερο αριθμό πρατηρίων καυσίμων στη χώρα, εφαρμόζουν
αυστηρά τους νέους περιορισμούς που εγκρίθηκαν το Σάββατο, ενεργοποιώντας τις
αντλίες καυσίμων μόνο αφότου οι οδηγοί προσκομίσουν πιστοποιητικό που δείχνει
ότι έχουν αναρρώσει από τον COVID-19, ή έχουν εμβολιαστεί, ή έχουν αρνητικά
τεστ», αναφέρει το ειδησεογραφικό δίκτυο.
Το TV N1 Zagreb
αναφέρει ότι ο νέος κανόνας δεν θα επηρεάσει τους οδηγούς που πραγματοποιούν
διεθνή ταξίδια.
Χωρίς χαρτιά δεν έχει βενζίνη!
Όσο λυπηρό κι αν
είναι, σωστά διαβάσατε τις παραπάνω γραμμές. Για να αγοράσουν βενζίνη, οι
οδηγοί πρέπει προφανώς να αποδείξουν ότι «έχουν αναρρώσει από τον COVID-19,
έχουν εμβολιαστεί, ή ότι έχουν βγει αρνητικοί στο τεστ».
Το TV N1 αναφέρει ότι
οι νέοι κανόνες εφαρμόστηκαν λόγω της αύξησης του αριθμού των κρουσμάτων. Όπως
συμβαίνει σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο —και σε ορισμένες Πολιτείες των ΗΠΑ—
η Σλοβενία βλέπει τον αριθμό των κρουσμάτων το φθινόπωρο του 2021 να
ξεπερνούν εκείνους του 2020, παρόλο που η πλειοψηφία του πληθυσμού της είναι
εμβολιασμένη.
Και όπως και σε πολλές
άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο, οι πολιτικοί καταφεύγουν σε ανάρμοστες τακτικές
για να εξαναγκάσουν τους πολίτες να προβούν σε ενέργειες που οι ίδιοι οι
πολιτικοί επιθυμούν. Το 2020 ήταν τα lockdown. Το 2021, είναι οι
υποχρεωτικοί εμβολιασμοί.
Πράγματι, κατά μία έννοια ο σκεπτικισμός για την εγκυρότητα του ρεπορτάζ ήταν εντελώς
αδικαιολόγητος. Σε τελική ανάλυση, το να λέμε στους πολίτες ότι δεν
μπορούν να γεμίσουν βενζίνη τα αυτοκίνητά τους εάν δεν παρουσιάσουν τα χαρτιά
τους για τον COVID διαφέρει ελάχιστα από το να τους λέμε ότι δεν
μπορούν να φάνε σε ένα εστιατόριο, να προπονηθούν στο γυμναστήριο ή ακόμη και
να πάνε στη δουλειά τους, εάν δεν
ακολουθήσουν τα μέτρα που προτιμά το κράτος.
Στην πραγματικότητα,
οι ενέργειες της Σλοβενίας —όσο αυταρχικές και άστοχες κι αν είναι— είναι
ουσιαστικά λιγότερο δρακόντειες, τουλάχιστον κατά μια σημαντική έννοια, από
αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κυβέρνηση της Σλοβενίας , πολύ λογικά ,
επιτρέπει τουλάχιστον στα τεκμήρια μιας προηγηθείσας λοίμωξης από τον COVID να λογαριάζονται
ως απόδειξη της ύπαρξης ανοσίας, σε αντίθεση με πολλά κυβερνητικά διατάγματα στις
Ηνωμένες Πολιτείες.
«Για το καλό των θυμάτων του»
Οι ενέργειες της Σλοβενίας μπορεί να
είναι ασυνήθιστες, τρομακτικές, και ανήθικες, αλλά είναι σημαντικό να
κατανοήσουμε ότι δεν αποτελούν την εξαίρεση στη σημερινή πολιτική τάξη
πραγμάτων, είναι ο κανόνας.
Ενώ το ουσιαστικά αστυνομικό κράτος της
Αυστραλίας έχει προσελκύσει ίσως τη μεγαλύτερη προσοχή, τέτοιες τακτικές
συνεχίζουν να υιοθετούνται κι από άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. Τη
Δευτέρα, ανέφεραν οι New York Times , η Αυστρία «άρχισε ένα στοχευμένο lockdown κατά των μη εμβολιασμένων
ατόμων, περιορίζοντας ενήλικες και ανηλίκους ηλικίας 12 ετών και άνω στα σπίτια
τους».
Σε όλο τον κόσμο, τα κράτη, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, παραβιάζουν τις πολιτικές
ελευθερίες απολύτως υγιών ατόμων για την καταπολέμηση ενός ιού του
αναπνευστικού. Το ότι αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται για το υποτιθέμενο
καλό ανθρώπων που καταπιέζονται, δεν δείχνει να έχει σημασία.
«Πολλές από τις πιο
τερατώδεις πράξεις στην ανθρώπινη ιστορία έχουν διαπραχθεί στο όνομα του να
κάνουμε το καλό —με την επιδίωξη κάποιου «ευγενούς» στόχου», παρατήρησε κάποτε ο ιδρυτής
της FEE, Leonard Read . «Απεικονίζουν την πλάνη ότι ο σκοπός αγιάζει
τα μέσα».
Οι σφαγές του 20ου αιώνα - του πιο αιματηρού αιώνα στην ανθρώπινη ιστορία - μας
δείχνουν τι συμβαίνει όταν οι κεντρικοί σχεδιαστές προσπαθούν να
χρησιμοποιήσουν τον κρατικό καταναγκασμό για να προάγουν ένα συλλογικό
καλό. Η ήπια τυραννία του σύγχρονου κράτους, περίπου όπως και η φρίκη του σοσιαλισμού,
φέρνει στο νου ένα ζοφερό απόσπασμα από τον συγγραφέα C.S. Lewis σχετικά με την
τυραννία που θα πρέπει να φοβάται περισσότερο η ανθρωπότητα.
«Από όλες τις
τυραννίες, μια τυραννία που ασκείται ειλικρινά για το καλό των θυμάτων της
μπορεί να είναι η πιο καταπιεστική», παρατήρησε κάποτε ο C.S. Lewis. «Θα ήταν καλύτερα να ζει κανείς υπό ένα καθεστώς
ληστοσυμμμοριτών, παρά υπό ένα καθεστώς παντοδύναμων και παρεμβατικών
ηθικολόγων. Η σκληρότητα του ληστοσυμμορίτη μπορεί μερικές φορές να βρεθεί
σε λανθάνουσα κατάσταση, η απληστία του μπορεί κάποια στιγμή να κορεστεί. Εκείνοι όμως
που μας βασανίζουν για το καλό μας, θα μας βασανίζουν ατέρμονα, γιατί το κάνουν
με την έγκριση της ίδιας της συνείδησής τους».
***
Ο Jonathan Miltimore είναι ο αρχισυντάκτης του FEE.org. κείμενα και ρεπορτάζ του έχουν φιλοξενηθεί στο περιοδικό TIME, τη Wall Street Journal, το CNN, το Forbes, το Fox News και το Star Tribune. Bylines: Newsweek, The Washington Times, MSN.com, The Washington Examiner, The Daily Caller, The Federalist, The Epoch Times.