Η Μεγάλη Επανεκκίνηση δεν είναι άλλη μια θεωρία συνωμοσίας. Είναι ένα ανοιχτό, ομολογημένο και προγραμματισμένο σχέδιο, και βρίσκεται σε εξέλιξη.
Άρθρο του Michael Rectenwald, που δημοσιεύτηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.
Σε προηγούμενα άρθρα, παρουσίασα την ιδέα της Μεγάλης Επανεκκίνησης (Great Reset) [1] και την ανέλυσα ως προς τα οικονομικά [2] και ιδεολογικά [3] συστατικά της. Σε αυτό, το έκτο άρθρο, θα αναλύσω τι συνεπάγεται η Μεγάλη Επανεκκίνηση όσον αφορά τη διακυβέρνηση και την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (για συντομία «4-IR»), κλείνοντας με παρατηρήσεις σχετικά με το συνολικό σχέδιο Μεγάλης Επαναφοράς και τις επιπτώσεις του.
Σύμφωνα με τον Klaus Schwab, τον ιδρυτή και τον εκτελεστικό πρόεδρο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), η 4-IR ακολουθεί την πρώτη, δεύτερη και τρίτη βιομηχανική επανάσταση—την μηχανική, την ηλεκτρική και την ψηφιακή, αντίστοιχα. [4] Η 4-IR βασίζεται στην ψηφιακή επανάσταση, αλλά ο Schwab βλέπει την 4-IR ως μια εκθετική απογείωση και σύγκλιση υφιστάμενων και αναδυόμενων τομέων, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών Big Data, της τεχνητής νοημοσύνης, της μηχανικής εκμάθησης, των κβαντικών υπολογιστών, και της γενετικής, της νανοτεχνολογίας και της ρομποτικής. Η συνέπεια είναι η συγχώνευση του φυσικού, του ψηφιακού και του βιολογικού κόσμου. Η συγχώνευση αυτών των τομέων αμφισβητεί τελικά τις ίδιες τις οντολογίες με τις οποίες κατανοούμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του «τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος». [5]
Οι συγκεκριμένες εφαρμογές που απαρτίζουν την 4-ΙR είναι πάρα πολλές και διαφορετικές για να αναλυθούν πλήρως, αλλά περιλαμβάνουν ένα πανταχού παρόν διαδίκτυο, το διαδίκτυο των πραγμάτων, το διαδίκτυο των σωμάτων, τα αυτόνομα οχήματα, τις έξυπνες πόλεις, την τρισδιάστατη εκτύπωση, τη νανοτεχνολογία, την βιοτεχνολογία, την επιστήμη των υλικών, την αποθήκευση ενέργειας, και πολλά άλλα.
Ενώ ο Schwab και το WEF προωθούν ένα συγκεκριμένο όραμα για την 4-IR, οι εξελίξεις που ανακοινώνει δεν είναι δικά του πνευματικά τέκνα, και δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο στις διατυπώσεις του. Οπαδοί του μετα-ανθρωπισμού (transhumanists) και Singularitarians (ή προφήτες της τεχνολογικής ενοποίησης), όπως ο Ray Kurzweil και πολλοί άλλοι, προέβλεψαν αυτές και περισσότερες επαναστατικές εξελίξεις, πολύ πριν τις ανακοινώσει ο Schwab. [6] Η σημασία του Schwab και του WEF για τη νέα τεχνολογική επανάσταση είναι η προσπάθεια αξιοποίησής της προς έναν συγκεκριμένο σκοπό, πιθανώς «ένα δικαιότερο, πιο πράσινο μέλλον». [7]
Αλλά αν οι υπάρχουσες εξελίξεις στην 4-IR αποτελούν κάποια ένδειξη για το μέλλον, τότε ο ενθουσιασμός του Schwab είναι άστοχος και η 4-IR παρουσιάζεται παραπλανητικά. Αυτές οι εξελίξεις περιλαμβάνουν ήδη αλγόριθμους του διαδικτύου, που τροφοδοτούν τους χρήστες με προδιαγεγραμμένες ειδήσεις και διαφημίσεις και μειώνουν ή αποκλείουν το απαγορευμένο περιεχόμενο. Αλγόριθμοι που λογοκρίνουν το περιεχόμενο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και οδηγούν «επικίνδυνα» άτομα και οργανισμούς σε ψηφιακά γκούλαγκ· εφαρμογές που παρακολουθούν και εντοπίζουν υπόπτους για Covid και αναφέρουν τους παραβάτες στην αστυνομία. Αστυνομικά ρομπότ με σαρωτές κωδικών QR για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των διαφωνούντων, και έξυπνες πόλεις όπου όλοι είναι μια ψηφιακή οντότητα που πρέπει να εποπτεύεται, να παρακολουθείται και να καταγράφεται, ενώ τα δεδομένα για κάθε τους κίνηση συλλέγονται, συγκεντρώνονται, αποθηκεύονται και επισυνάπτονται σε μια ψηφιακή ταυτότητα και σε μια βαθμολογία κοινωνικού καταλογισμού (σ.σ. όπως το social credit system που εφαρμόζει ήδη στους πολίτες της η κομμουνιστική δικτατορία της Κίνας.)
Δηλαδή, οι τεχνολογίες της 4-IR υποβάλλουν τα ανθρώπινα όντα σε μια τεχνολογική διαχείριση που κάνει την προηγούμενη παρακολούθηση από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας να μοιάζει με παιδική χαρά. Ο Schwab χαιρετίζει τις μελλοντικές εξελίξεις που θα συνδέουν τους εγκεφάλους απευθείας με το διαδικτυακό «σύννεφο» (cloud), επιτρέποντας την «εξόρυξη δεδομένων» της σκέψης και της μνήμης, μια κυριαρχία της τεχνολογίας επί της πραγματικής ανθρώπινης εμπειρίας, που απειλεί την ατομική αυτονομία και υπονομεύει κάθε ψήγμα ελεύθερης βούλησης. Η 4-IR επιταχύνει τη συγχώνευση ανθρώπων και μηχανών, καταλήγοντας σε έναν κόσμο στον οποίο όλες οι πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των γενετικών πληροφοριών είναι κοινόχρηστες, και κάθε ενέργεια, σκέψη και ασυνείδητο κίνητρο είναι γνωστά, προβλεπόμενα και πιθανώς ακόμη και αποκλειόμενα. Ο «Γενναίος Νέος Κόσμος» του Aldous Huxley έρχεται συνειρμικά στο μυαλό. Ωστόσο, ο Schwab διαφημίζει τις διεπαφές εγκεφάλου- διαδικτυακού σύννεφου ως αναβάθμιση, ως τεράστια βελτίωση σε σχέση με την τυπική ανθρώπινη νοημοσύνη, προσδίδοντάς τους έτσι μια ελκυστικότητα που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς για το soma (σ.σ. το ναρκωτικό που χορηγούσε στους πολίτες το κράτος στο δυστοπικό μυθιστόρημα του Huxley).
Μπορεί να προκύψουν πολλές θετικές εξελίξεις από την 4-IR, αλλά αν δεν αφαιρεθεί από τα χέρια των τεχνοκρατών του κορπορατικού σοσιαλισμού, θα αποτελέσει μια εικονική φυλακή.
Σύμφωνα με το μοντέλο διακυβέρνησης της Μεγάλης Επανεκκίνησης, τα κράτη και οι ευνοούμενες εταιρείες του, σχηματίζουν «συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» για τον έλεγχο της διακυβέρνησης. Αυτή η διάταξη παράγει ένα υβρίδιο κορπορατικού (εταιρικού) κράτους, που σε μεγάλο βαθμό δεν λογοδοτεί στους πολίτες-εντολείς των εθνικών κυβερνήσεων.
Αυτή η σχέση στοργής μεταξύ πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων έχει προκαλέσει την περιφρόνηση ακόμα και ορισμένων αριστερών επικριτών. Σημειώνουν ότι το μοντέλο διακυβέρνησης του WEF αντιπροσωπεύει τουλάχιστον τη μερική ιδιωτικοποίηση της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ, με το WEF να φέρνει στο τραπέζι τους επιχειρηματικούς εταίρους του κράτους, τα κεφάλαια, και μια υποτιθέμενη τεχνογνωσία στην 4-IR. Και το μοντέλο διακυβέρνησης του WEF εκτείνεται πολύ πέρα από αυτό του ΟΗΕ, επηρεάζοντας την δομή και τη συμπεριφορά των κυβερνήσεων παγκοσμίως. Αυτός ο σφετερισμός οδήγησε τον πολιτικό επιστήμονα Ivan Wecke να ονομάσει τον κρατικό επανασχεδιασμό του παγκόσμιου συστήματος από το WEF «μια εταιρική ανάληψη της παγκόσμιας διακυβέρνησης». [8]
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά ισχύει και το αντίστροφο. Το μοντέλο του WEF αντιπροσωπεύει επίσης την κρατικοποίηση της ιδιωτικής βιομηχανίας. Κάτω από τον «καπιταλισμό των κοινωνικών εταίρων» (stakeholder ‘’capitalism’’) του Schwab, και το μοντέλο διακυβέρνησης των πολλαπλών συμμετοχικών εταίρων, η διακυβέρνηση όχι μόνο ιδιωτικοποιείται όλο και περισσότερο, αλλά και το πιο σημαντικό, στις εταιρείες εκχωρούνται αρμοδιότητες που τις καθιστούν σημαντικά τμήματα των κρατών και των διακρατικών φορέων. Το κράτος έτσι επεκτείνεται, ενισχύεται και επαυξάνει τις αρμοδιότητές του με την προσθήκη τεράστιων εταιρικών περιουσιακών στοιχείων. Αυτά περιλαμβάνουν την χρηματοδότηση που στοχεύει στη «αειφόρο ανάπτυξη» με τον αποκλεισμό των μη συμμορφούμενων εταιριών, καθώς και τη χρήση των ψηφιακών δεδομένων Big Data, της τεχνητής νοημοσύνης και του 5G για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των πολιτών. Στην περίπτωση του καθεστώτος του εμβολιασμού κατά του covid, το κράτος εκχωρεί στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες (Big Pharma) ένα προστατευμένο μονοπώλιο, και την απαλλαγή τους από κάθε νομική ευθύνη, με αντάλλαγμα ένα σχήμα με το οποίο θα επεκτείνει τις εξουσίες του καταναγκασμού του. Ως εκ τούτου, οι επιχειρηματικοί εταίροι γίνονται αυτό που αποκαλώ «διακυβερνητικά όργανα» (governmentalities) -ή με άλλα λόγια κατ’ όνομα «ιδιωτικές» εταιρείες που χρησιμοποιούνται ως τμήματα του κρατικού μηχανισμού, χωρίς καμία υποχρέωση να λογοδοτούν σε ενοχλητικούς πολίτες. [9] Δεδομένου ότι αυτές οι εταιρείες είναι πολυεθνικές, το κράτος γίνεται ουσιαστικά παγκόσμιο, ανεξαρτήτως από το εάν θα επισημοποιηθεί ποτέ μια «παγκόσμια διακυβέρνηση» ή όχι.
Στο βιβλίο Google Archipelago , υποστήριξα ότι ο αριστερός αυταρχισμός είναι η πολιτική ιδεολογία και ο τρόπος λειτουργίας αυτού που αποκαλώ Big Digital (μεγάλες ψηφιακές εταιρείες) και ότι οι Big Digital είναι η αιχμή ενός αναδυόμενου παγκόσμιου συστήματος. Οι Big Digital είναι ο επικοινωνιακός, ιδεολογικός και τεχνολογικός βραχίονας ενός αναδυόμενου εταιρικού σοσιαλισμού. Η Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι το όνομα που δόθηκε από τότε στο σχέδιο της ίδρυσης αυτού του παγκόσμιου συστήματος.
Όπως ακριβώς ήλπιζαν ο Klaus Schwab και το WEF, η κρίση του covid έχει επιταχύνει την ανάπτυξη του εταιρικού-σοσιαλιστικού κρατισμού της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Οι εξελίξεις που προωθούν την ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης περιλαμβάνουν την απεριόριστη εκτύπωση χρημάτων από τις Κεντρικές (σ.σ κρατικές) Τράπεζες, τον επακόλουθο πληθωρισμό, την αυξανόμενη φορολογία σε οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, την αυξανόμενη εξάρτηση των πολιτών από το κράτος, την κρίση της εφοδιαστικής αλυσίδας, τους περιορισμούς και τις απώλειες θέσεων εργασίας λόγω εξαναγκαστικού εμβολιασμού, και την προοπτική επιβολής προσωπικών ποσοστώσεων εκπομπών άνθρακα. [10] Συνολικά, αυτές και άλλες παρεμφερείς πολιτικές συνιστούν μια συντονισμένη επίθεση κατά της πλειονότητας της ανθρωπότητας. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, αντιπροσωπεύουν επίσης την πτυχή της «δικαιοσύνης» της Μεγάλης Επανεκκίνησης - αν κατανοήσουμε σωστά ότι η δικαιοσύνη αυτή σημαίνει την εξομοίωση της οικονομικής κατάστασης του «μέσου πολίτη» με την κατάσταση των κατοίκων σε λιγότερο «προνομιούχες» χώρες. Και αυτή είναι μια από τις λειτουργίες της νεοαριστερής woke («αφυπνισμένης») ιδεολογίας [11] —να κάνει την πλειοψηφία των ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες να αισθάνονται ανάξιοι για τον «προνομιούχο» τρόπο ζωής και τα καταναλωτικά τους πρότυπα, τα οποία η ελίτ βρίσκεται στη διαδικασία επαναφοράς (reset) τους σε μια φτωχότερη και στάσιμη νέα κανονικότητα.
Τους τελευταίους είκοσι ένα μήνες, η πολιτική αντίδραση στη μάστιγα του covid-19 έχει παγιώσει την επιρροή των μονοπωλιακών εταιρειών στην οικονομία -στην κορυφή της κοινωνική πυραμίδας- , ενώ προωθεί τον «πραγματικό υπαρκτό σοσιαλισμό» στη βάση της. Σε συνεργασία με τις εταιρείες Big Tech και Big Pharma, τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης, τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς υγείας και τους συμμορφούμενους πληθυσμούς, τα μέχρι πρόσφατα «δημοκρατικά» δυτικά κράτη μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα σύμφωνα με το πρότυπο της Κίνας, κατά τα φαινόμενα εν μία νυκτί. Δεν χρειάζεται να παρουσιάσω έναν λεπτομερή απολογισμό της τυραννίας και των καταχρήσεων εξουσίας. Μπορείτε να διαβάσετε γι’ αυτά σε εναλλακτικούς ιστότοπους ειδήσεων—μέχρι να μην μπορείτε πλέον να διαβάσετε γι' αυτά ούτε εκεί. [12]
Η Μεγάλη Επανεκκίνηση, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια θεωρία συνωμοσίας. Είναι ένα ανοιχτό, ομολογημένο και προγραμματισμένο σχέδιο, και βρίσκεται σε εξέλιξη. Αλλά επειδή ο ψευδο-καπιταλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά, [13] ή αλλιώς ο εταιρικός-σοσιαλιστικός κρατισμός, στερείται ελεύθερων αγορών και βασίζεται στην απουσία ελεύθερης βούλησης και ατομικής ελευθερίας, είναι, κατά τραγική ειρωνεία, «μη αειφόρος» και καταδικασμένος να αποτύχει. Το ερώτημα είναι πόσα δεινά και πόση στρέβλωση θα αντέξουμε μέχρι να αποτύχει.
[Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Great Reset και τα 3 πρώτα άρθρα του M. Rectenwald για το ζήτημα, επιλέξτε την αντίστοιχη ετικέτα στο κάτω μέρος του άρθρου ]
-----------------------------------------------------------------------
1. Michael Rectenwald, «What Is the Great Reset; Μέρος I: Μειωμένες Προσδοκίες και Βιοτεχνοφεουδαλισμός», Mises Wire , 11 Δεκεμβρίου 2020, https://mises.org/wire/what-great-reset-part-i-reduced-expectations-and-bio-techno -φεουδαρχία .
2. Michael Rectenwald, «The Great Reset, Part II: Corporate Socialism», Mises Wire , 31 Δεκεμβρίου 2020, https://mises.org/library/great-reset-part-ii-corporate-socialism ; Rectenwald, «The Great Reset, Part III: «Capitalism with Chinese Characteristics», Mises Wire , 28 Δεκεμβρίου 2020, https://mises.org/wire/great-reset-part-iii-capitalism-chinese-characteristics ; Rectenwald, «The Great Reset, Part IV: «Stakeholder Capitalism» vs. «Neoliberalism», Mises Wire , 26 Ιανουαρίου 2021, https://mises.org/wire/great-reset-part-iv-stakeholder-capitalism - εναντίον νεοφιλελευθερισμού .
3. Michael Rectenwald, «The Great Reset, Part V: Woke Ideology». Mises Wire , 23 Φεβρουαρίου 2021, https://mises.org/wire/great-reset-part-v-woke-ideology .
4. Klaus Schwab, The Fourth Industrial Revolution (Νέα Υόρκη: Crown Business, 2016), σελ. 6–8, Kindle.
5. Schwab, The Fourth Industrial Revolution , vii.
6.Ray Kurzweil, The Singularity Is Near: When Humans Transcend Biology (Λονδίνο: Duckworth, 2006).
7. Klaus Schwab and Thierry Malleret, COVID-19: The Great Reset (Γενεύη: Forum Publishing, 2020), σελ. 57, Kindle.
8. Ivan Wecke, «Πέρα από τις θεωρίες συνωμοσίας, κάτι βρωμάει στη μεγάλη επαναφορά», openDemocracy, 16 Αυγούστου
9. Michael Rectenwald, «The Google Election», Mises Wire , 10 Νοεμβρίου 2020, https://mises.org/wire/google-election .
10. Francesco Fuso Nerini, Tina Fawcett, Yael Parag και Paul Ekins, "Personal Carbon Allowances Revisited", Nature Sustainability (2021). https://doi.org/10.1038/s41893-021-00756-w.
11. Michael Rectenwald, «The Great Reset, Part V: Woke Ideology». Mises Wire , 23 Φεβρουαρίου 2021, https://mises.org/wire/great-reset-part-v-woke-ideology .
12. Η Lori R. Price συνέβαλε στο δεύτερο μισό αυτής της δήλωσης σε συνομιλία.
13. Michael Rectenwald, «The Great Reset, Part III: Capitalism with Chinese Characteristics», Mises Wire , 28 Δεκεμβρίου 2020, https://mises.org/wire/great-reset-part-iii-capitalism-chinese-characteristics .
***
Ο Michael Rectenwald είναι ο συγγραφέας έντεκα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Thought Criminal , Beyond Woke , Google Archipelago και Springtime for Snowflakes .