Το παρόν δοκίμιο του Brownstone Institute καταδεικνύει ότι το πρωταρχικό κίνητρο για αυτήν την παγκόσμια εξαπάτηση κοινωνικού ανασχεδιασμού ήταν οι ατέρμονες ενισχυτικές δόσεις, δηλαδή το επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στις συνδρομές των πελατών, προσαρμοσμένο για τη φαρμακευτική βιομηχανία. Η ανοσία ως συνδρομητική υπηρεσία.
Aν ένας υδραυλικός με
εμπειρία μιας ζωής σας έλεγε ότι το νερό ρέει ανηφορικά, θα καταλαβαίνατε ότι
λέει ψέματα και ότι το ψέμα του δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα ψέμα με κάποιο
σκοπό. Εάν μπορείτε επίσης να αποδείξετε ότι ο υδραυλικός γνωρίζει εκ των
προτέρων ότι το προϊόν που προωθεί με αυτό το ψέμα είναι λάδι φιδιού, έχετε τα στοιχεία
για μια εσκεμμένη απάτη. Και μόλις καταλάβετε τι είναι πραγματικά μέσα σε
αυτό το μπουκάλι λάδι φιδιού, θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε τον σκοπό της
απάτης.
Ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που δίνονται για τους μαζικούς
εμβολιασμούς κατά του COVID είναι η ιδέα ότι εάν φτάσουμε στην ανοσία της
αγέλης μέσω του εμβολιασμού, μπορούμε να εξαφανίσουμε τον ιό και να ξαναπάρουμε
τη ζωή μας πίσω. Είναι η στρατηγική COVID-Zero ή κάποια παραλλαγή της.
Μέχρι στιγμής είναι απολύτως σαφές από τα επιδημιολογικά δεδομένα ότι οι εμβολιασμένοι είναι σε θέση να κολλήσουν και να μεταδώσουν τη νόσο. Είναι σαφές ότι ο εμβολιασμός δεν πρόκειται να εξαφανίσει αυτόν τον ιό. Μόνο ένας νους που έχει χάσει την αντίληψή του για την πραγματικότητα μπορεί να μην δει πόσο γελοία έχουν καταντήσει όλα αυτά.
Αλλά μια αναδρομή στην προ-COVID επιστήμη δείχνει ότι, από την πρώτη μέρα,
πολύ πριν καν ακούσουμε εσείς και εγώ για αυτόν τον ιό, ήταν 100% αναπόφευκτο
και 100% προβλέψιμο ότι αυτά τα εμβόλια δεν θα ήταν ποτέ ικανά να εξαλείψουν
αυτόν τον κορωνοϊό, ούτε να οδηγήσουν ποτέ σε οποιουδήποτε είδους διαρκή ανοσία
της αγέλης. Ακόμη χειρότερα, τα lockdown και οι μαζικοί εμβολιασμοί έχουν
δημιουργήσει ένα επικίνδυνο άθροισμα περιστάσεων, που παρεμποδίζει την
ικανότητα του ανοσοποιητικού μας συστήματος να μας προστατεύει από άλλους
αναπνευστικούς ιούς. Επίσης κινδυνεύουν να οδηγήσουν την εξέλιξη αυτού του
ιού προς μεταλλάξεις πιο επικίνδυνες, τόσο για τους εμβολιασμένους όσο και για
τους μη εμβολιασμένους. Τα lockdown, οι μαζικοί εμβολιασμοί και οι μαζικές
«αναμνηστικές» (ενισχυτικές) δόσεις δεν ήταν ποτέ ικανές να εκπληρώσουν καμία
από τις υποσχέσεις που δόθηκαν στο κοινό.
Κι όμως, ο εμβολιασμός έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για τον έλεγχο της
ιλαράς, ακόμη και για την εξάλειψη της ευλογιάς. Λοιπόν, γιατί όχι για τον
κορωνοϊό; Η ανοσία είναι ανοσία, και ένας ιός είναι ιός είναι ιός,
σωστά; Λάθος! Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη… και πιο
ενδιαφέρουσα.
Αυτή η βαθιά κατάδυση στην πραγματικότητα αποκαλύπτει γιατί, από την πρώτη
μέρα, η υπόσχεση περί COVID-Zero δεν μπορούσε παρά να είναι ένα εσκεμμένα
ανέντιμο παιχνίδι με, που σχεδιάστηκε για να εκμεταλλευτεί την έλλειψη
κατανόησης του κοινού σχετικά με το πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα
και το πώς οι περισσότεροι αναπνευστικοί ιοί διαφέρουν από άλλους ιούς, κατά
των οποίων εμβολιαζόμαστε τακτικά. Μας πλάσαραν ένα μύθευμα, που σχεδιάστηκε για να μας οδηγήσει στην φαρμακευτική εξάρτηση, ως δόλιο αντάλλαγμα για να
έχουμε πρόσβαση στη ίδια μας τη ζωή. Από τη μία μετάλλαξη στην επόμενη. Για
όσο διάστημα το κοινό είναι πρόθυμο να συγκατενεύει.
Η αποκάλυψη αυτής της ιστορίας δεν απαιτεί την ύπαρξη ενοχοποιητικών
μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ή μαρτυρίες πληροφοριοδοτών. Η
ιστορία αφηγείται τον εαυτό της, αν καταδυθούμε στην μακροχρόνια επιστήμη στην
οποία κάθε λοιμωξιολόγος, ανοσολόγος, εξελικτικός βιολόγος, κατασκευαστής εμβολίων
και αξιωματούχος δημόσιας υγείας είχαν πρόσβαση πολύ πριν από την έναρξη του
COVID. Όπως συμβαίνει συχνά, ο διάβολος κρύβεται στις
λεπτομέρειες. Καθώς αυτή η ιστορία εκτυλίσσεται, θα καταστεί σαφές ότι το
αδιάκοπο σφυροκόπημα των lockdown και της υπόσχεσης των εμβολίων ως μιας στρατηγικής
εξόδου, ξεκίνησαν ως ένα κυνικό τέχνασμα μάρκετινγκ για να μας εξαναγκάσουν σε
ένα ατελείωτο σχήμα ετήσιων ενισχυτικών δόσεων, που σκόπιμα είχαν σχεδιαστεί για
να αντικαταστήσουν τις φυσικές «ενημερώσεις αντιϊκού λογισμικού» κατά των
αναπνευστικών ιών που προέρχονται από τις αγκαλιές και τις χειραψίες, και από τα
παιδιά που παίζουν και γελούν μαζί στο σχολείο. Μας εμπαίζουν σαν ανόητους.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι οπορτουνιστές που
εκμεταλλεύονται αυτήν την κρίση για να επιδιώξουν άλλες ατζέντες και να
οδηγήσουν την κοινωνία σε ένα πλήρες αστυνομικό κράτος. Το ένα πράγμα
μεταμορφώνεται γρήγορα σε ένα άλλο. Αλλά το παρόν δοκίμιο καταδεικνύει ότι
οι ατελείωτες ενισχυτικές δόσεις ήταν το αρχικό κίνητρο για αυτό το παγκόσμιο
παιχνίδι κοινωνικής μηχανικής - το επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στις
συνδρομές των πελατών, προσαρμοσμένο για τη φαρμακευτική βιομηχανία. «Η ανοσία
ως συνδρομητική υπηρεσία».
Ας καταδυθούμε, λοιπόν, στον συναρπαστικό κόσμο των ανοσοποιητικών
συστημάτων, των ιών και των εμβολίων, για να καταρρίψουμε τους μύθους και τις
ψευδείς προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί από δόλιους αξιωματούχους δημόσιας (σ.σ.
sic) υγείας, φαρμακευτικούς λομπίστες και δημαγωγούς των
μέσων ενημέρωσης. Αυτό που προκύπτει καθώς τα ψέματα ξεφλουδίζονται είναι ταυτόχρονα
συγκλονιστικό και κάτι περισσότερο από κάπως ανησυχητικό.
«Μόλις εξαλείψεις το αδύνατον, ό,τι απομένει, όσο απίθανο κι αν είναι,
πρέπει να είναι η αλήθεια». – Sherlock Homes ― Sir Arthur Conan Doyle
Αποθετήρια ιών: Το μύθευμα της εξάλειψής
τους
Η εξάλειψη ενός δολοφονικού ιού μοιάζει ευγενής στόχος. Σε ορισμένες
περιπτώσεις είναι, όπως στην περίπτωση του ιού της ευλογιάς. Από το 1980
σταματήσαμε τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς γιατί, χάρη στην εκτεταμένη
ανοσοποίηση, αποστερήσαμε τον ιό από διαθέσιμους ξενιστές για τόσο μεγάλο
χρονικό διάστημα, που εξαφανίστηκε. Κανείς δεν θα χρειαστεί να ρισκάρει
ξανά τη ζωή του για τις παρενέργειες ενός εμβολιασμού κατά της ευλογιάς, γιατί ο
ιός έχει πλέον φύγει. Είναι μια ιστορία επιτυχίας για τη δημόσια
υγεία. Η πολιομυελίτιδα ελπίζουμε να είναι η επόμενη – είμαστε κοντά.
Όμως η ευλογιά είναι ένας από τους δύο μόνο ιούς (μαζί με την πανώλη των
βοοειδών) που έχουν εξαλειφθεί χάρη στον εμβολιασμό. Πολύ λίγες ασθένειες
πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια . Η εξαφάνισή τους είναι δύσκολη και εφικτή
μόνο για πολύ συγκεκριμένες οικογένειες ιών.
Η ευλογιά είχε νόημα να εξαλειφθεί, γιατί ήταν ένας αποκλειστικά ανθρώπινος
ιός – δεν υπήρχε απόθεμά του στα ζώα. Αντίθετα, οι περισσότεροι ιοί του
αναπνευστικού, συμπεριλαμβανομένου του SARS-CoV-2 (γνωστός και ως COVID)
προέρχονται από ζώα: χοίρους, πουλιά, νυχτερίδες κ.λπ. Εφόσον υπάρχουν
νυχτερίδες σε σπηλιές, πουλιά σε λίμνες, χοίροι σε λασπόνερα, και ελάφια που
ζουν στα δάση, οι ιοί του αναπνευστικού είναι ελεγχόμενοι μόνο μέσω της
ατομικής ανοσίας, αλλά δεν είναι δυνατή η εξάλειψή τους. Θα υπάρχει πάντα
ένα σχεδόν πανομοιότυπο ξαδερφάκι τους που δημιουργείται παραπλεύρως.
Ακόμη και το τρέχον στέλεχος του COVID ήδη διαπερνά τα όρια των ζωικών ειδών
με άνεση. Σύμφωνα με τα περιοδικά National Geographic και Nature , το 40%
των άγριων ελαφιών βρέθηκαν θετικά σε αντισώματα για τον COVID σε μια μελέτη
που διεξήχθη στο Μίσιγκαν, το Ιλινόις, τη Νέα Υόρκη και την Πενσυλβάνια. Έχει
επίσης τεκμηριωθεί σε άγρια βιζόν και έχει ήδη κάνει το είδος να περάσει σε άλλα αιχμάλωτα ζώα, όπως
σκύλους, γάτες, ενυδρίδες, λεοπαρδάλεις, τίγρεις και γορίλες. Πολλοί ιοί
δεν είναι ιδιότροποι. Προσαρμόζονται με χαρά σε νέες ευκαιρίες. Οι
εξειδικευμένοι ιοί, όπως η ευλογιά, τελικά εξαφανίζονται. Οι γενικοί ιοί
όμως, όπως οι περισσότεροι ιοί του αναπνευστικού, δεν ξεμένουν ποτέ από
ξενιστές κι έτσι διατηρούν τον κύκλο της μόλυνσης για πάντα.
Όσο μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη με άλλα ζώα, είναι εξαιρετικά απατηλό να
δίνουμε σε οποιονδήποτε την εντύπωση ότι μπορούμε να ακολουθήσουμε οποιαδήποτε
πολιτική τύπου καμένης γης, που μπορεί να ξαναβάλει αυτό το τζίνι στο μπουκάλι. Με
ένα ξέσπασμα σε τέτοια παγκόσμια κλίμακα, ήταν σαφές ότι θα έπρεπε να ζήσουμε με
αυτόν τον ιό για πάντα. Υπάρχουν πάνω από 200 άλλοι ενδημικοί ιοί του
αναπνευστικού που προκαλούν κρυολόγημα και γρίπη, πολλοί από τους οποίους
κυκλοφορούν ελεύθερα μεταξύ ανθρώπων και άλλων ζώων. Τώρα είναι 201. Θα
είναι μαζί μας για πάντα, είτε μας αρέσει είτε όχι.
SARS: Η εξαίρεση στον κανόνα;
Όλα αυτά ακούγονται καλά κι ωραία, αλλά ο αρχικός ιός SARS εξαφανίστηκε, με
τα μέτρα δημόσιας υγείας, όπως ο εντοπισμός επαφών και τα αυστηρά μέτρα
καραντίνας, να παίρνουν τα εύσημα. Ωστόσο, ο SARS ήταν η εξαίρεση στον
κανόνα. Όταν μεταπήδησε στους ανθρώπους, ήταν τόσο κακώς προσαρμοσμένος
στους νέους ανθρώπινους ξενιστές του, που είχε τρομερή δυσκολία να
εξαπλωθεί. Αυτό το πολύ φτωχό επίπεδο προσαρμογής προσέδιδε στον SARS έναν μάλλον μοναδικό συνδυασμό ιδιοτήτων :
1.
Ο SARS ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μεταδοθεί (ποτέ δεν ήταν πολύ μεταδοτικός)
2.
Ο SARS έκανε τους ανθρώπους τρομερά άρρωστους.
3.
Ο SARS δεν είχε προσυμπτωματική εξάπλωση.
Αυτές οι τρεις ιδιότητες κατέστησαν εύκολο τον έλεγχο της επιδημίας SARS
μέσω του εντοπισμού επαφών και μέσω της καραντίνας των συμπτωματικών
ατόμων. Επομένως, το SARS δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να κυκλοφορεί ευρέως
μεταξύ των ασυμπτωματικών μελών της κοινότητας.
Αντίθετα, τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο του 2020 ήταν σαφές από τις εμπειρίες
στην Κίνα, την Ιταλία και το ξέσπασμα του κρουαζιερόπλοιου Diamond Princess
(περισσότερα για αυτήν την ιστορία αργότερα) ότι ο μοναδικός συνδυασμός
συνθηκών που έκαναν τον SARS ελεγχόμενο δεν επρόκειτο να υπάρχουν την περίπτωση
με τον COVID. Ο COVID ήταν αρκετά μεταδοτικός (η ταχεία εξάπλωσή του
έδειξε ότι ο COVID ήταν ήδη καλά προσαρμοσμένος ώστε να εξαπλώνεται εύκολα
στους ανθρώπινους ξενιστές του), οι περισσότεροι άνθρωποι θα είχαν ήπια ή
καθόλου συμπτώματα από τον COVID (καθιστώντας τον περιορισμό αδύνατο) και ότι
εξαπλωνόταν από τα αερολύματα που παράγονται τόσο από συμπτωματικά όσο και από προσυμπτωματικά
άτομα (η πραγματοποίηση εντοπισμού επαφών θα ήταν ανέκδοτο).
Με άλλα λόγια, ήταν σαφές από τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο του 2020 ότι αυτή η
πανδημία θα ακολουθούσε τους συνηθισμένους κανόνες μιας άμεσα μεταδοτικής αναπνευστικής επιδημίας, η οποία δεν μπορεί να περιοριστεί όπως έγινε
με τον SARS. Έτσι, από τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο του 2020, το να δίνεται
στο κοινό η εντύπωση ότι η εμπειρία του SARS θα μπορούσε να επαναληφθεί για τον
COVID ήταν ένα σκόπιμο ψέμα – αυτό το τζίνι δεν θα επέστρεφε ποτέ πίσω στο
μπουκάλι.
Γρήγορες μεταλλάξεις: Η φαντασίωση του
ελέγχου μέσω της ανοσίας της αγέλης
Μόλις ένας εύλογα μεταδοτικός αναπνευστικός ιός αρχίσει να κυκλοφορεί
ευρέως σε μια κοινότητα, η ανοσία της αγέλης δεν μπορεί ποτέ να διατηρηθεί για
πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι αναπνευστικοί ιοί RNA (όπως οι ιοί της γρίπης,
οι αναπνευστικοί ιοί τύπου RSV, οι ρινοϊοί και οι κορωνοϊοί)
μεταλλάσσονται εξαιρετικά γρήγορα σε σύγκριση με ιούς όπως η ευλογιά, η ιλαρά ή
η πολιομυελίτιδα. Η κατανόηση της διαφοράς ανάμεσα σε κάτι όπως η ιλαρά
και έναν ιό όπως ο COVID, είναι το κλειδί για την κατανόηση της απάτης που
διαπράττεται από τους υγειονομικούς μας θεσμούς. Λίγη υπομονή τώρα εδώ,
υπόσχομαι να μπω σε πολύ τεχνικές λεπτομέρειες.
Όλοι οι ιοί επιβιώνουν δημιουργώντας αντίγραφα του εαυτού τους. Και
υπάρχουν πάντα πολλά «ατελή αντίγραφα» - μεταλλάξεις - που παράγονται από την
ίδια τη διαδικασία της αντιγραφής. Στους αναπνευστικούς ιούς RNA, αυτές οι
μεταλλάξεις συσσωρεύονται τόσο γρήγορα, που υπάρχει ταχεία γενετική μετατόπιση,
η οποία παράγει συνεχώς νέα στελέχη. Οι μεταλλάξεις είναι φυσιολογικές και
αναμενόμενες. Οι μεταλλάξεις καθιστούν ουσιαστικά ανέφικτο να χτιστεί το
αδιαπέραστο τείχος της μακροχρόνιας ανοσίας της αγέλης που απαιτείται για να
εξαφανιστούν αυτοί οι αναπνευστικοί ιοί. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς
λόγους για τους οποίους τα εμβόλια κατά της γρίπης δεν παρέχουν μακροχρόνια
ανοσία και πρέπει να επαναλαμβάνονται ετησίως – το ανοσοποιητικό μας σύστημα
χρειάζεται συνεχώς να ενημερώνεται για να συμβαδίζει με την αναπόφευκτη εξέλιξη
αμέτρητων ανώνυμων «παραλλαγών».
Αυτός ο ατέρμονος μεταφορικός ιμάντας μεταλλάξεων σημαίνει ότι η ανοσία
όλων στον COVID θα ήταν πάντα αποκλειστικά προσωρινή και θα πρόσφερε μόνο
μερική διασταυρούμενη προστασία έναντι των μελλοντικών
επαναμολύνσεων. Έτσι, από την πρώτη μέρα, ο εμβολιασμός κατά του COVID
ήταν για πάντα καταδικασμένος στην ίδια μοίρα με το εμβόλιο της γρίπης – ένα
δια βίου μοτίβο ετήσιων «αναμνηστικών» εμβολίων για να προσπαθήσουμε να
συμβαδίσουμε με τις «παραλλαγές» για όσους δεν επιθυμούν να εκτεθούν στον
κίνδυνο μιας φυσικής μόλυνσης. Και η ελπίδα ότι από τη στιγμή που τα
εμβόλια (και τα ενισχυτικά τους εμβόλια) βγουν από τη γραμμή παραγωγής στην
κυκλοφορία, δεν θα είναι ήδη ξεπερασμένα όταν έρθουν αντιμέτωπα με την τρέχουσα
γενιά μεταλλάξεων του ιού.
Η γενετική μετατόπιση που προκαλείται από τις μεταλλάξεις είναι πολύ πιο
αργή σε ιούς όπως η ιλαρά, η πολιομυελίτιδα ή η ευλογιά, γι' αυτό η ανοσία της
αγέλης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο αυτών των άλλων ιών (ή ακόμα και
για την εξάλειψή τους όπως στην περίπτωση της ευλογιάς ή της
πολιομυελίτιδας). Ο λόγος που οι κοινοί ιοί του αναπνευστικού έχουν τόσο
γρήγορη γενετική μετατόπιση σε σύγκριση με αυτούς τους άλλους ιούς έχει πολύ λιγότερη
σχέση με το πόσα σφάλματα παράγονται κατά τη διαδικασία της αντιγραφής, και
πολύ περισσότερη με το πόσα από αυτά τα «ατελή» αντίγραφα είναι πραγματικά ικανά να επιβιώσουν και
να παράγουν περισσότερα αντίγραφα .
Ένας απλός ιός με μια απλή στρατηγική επίθεσης για την κατάληψη των
κυττάρων-ξενιστών μπορεί να σηκώσει πολύ περισσότερες μεταλλάξεις από έναν
σύνθετο ιό με μια περίπλοκη στρατηγική επίθεσης. Η πολυπλοκότητα και η
εξειδίκευση θέτουν όρια στο πόσα από αυτά τα ατελή αντίγραφα θα έχουν την
ευκαιρία να γίνουν επιτυχημένες μεταλλάξεις. Τα απλά μηχανήματα δεν χαλούν
τόσο εύκολα εάν υπάρχει κάποια ατέλεια στα μηχανικά μέρη. Τα πολύπλοκα
μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας απλά δεν θα λειτουργήσουν, ακόμα κι εάν υπάρχουν μόνο
μικρές ατέλειες στα εξαρτήματα ακριβείας.
Για παράδειγμα, προτού ένας ιός κατακλέψει το DNA ενός κυττάρου ξενιστή για
να αρχίσει να δημιουργεί αντίγραφα του εαυτού του, ο ιός πρέπει να ξεκλειδώσει
το κυτταρικό τοίχωμα για να εισέλθει. Τα κυτταρικά τοιχώματα αποτελούνται
από πρωτεΐνες και καλύπτονται από σάκχαρα. Οι ιοί πρέπει να βρουν έναν τρόπο
να δημιουργήσουν μια πόρτα μέσω αυτού του πρωτεϊνικού τοίχου. Ένας ιός
όπως της γρίπης χρησιμοποιεί μια πολύ απλή στρατηγική για να μπει μέσα -
κλειδώνει σε ένα από τα σάκχαρα στο εξωτερικό του κυτταρικού τοιχώματος για να μπει από την πίσω πόρτα, καθώς τα σάκχαρα απορροφώνται στο κύτταρο (τα κύτταρα
χρησιμοποιούν το σάκχαρο ως πηγή ενέργειας). Είναι μια τόσο απλή
στρατηγική, που επιτρέπει στον ιό της γρίπης να περάσει από πολλές μεταλλάξεις
χωρίς να χάσει την ικανότητά του να εισέρχεται στο κύτταρο.
Αντίθετα, κάτι όπως ο ιός της ιλαράς χρησιμοποιεί μια εξαιρετικά
εξειδικευμένη και πολύ περίπλοκη στρατηγική για να αποκτήσει είσοδο σε ένα
κύτταρο-ξενιστή. Βασίζεται σε πολύ εξειδικευμένες επιφανειακές πρωτεΐνες
για να ανοίξει μια πόρτα στο κύτταρο-ξενιστή. Είναι ένα πολύ άκαμπτο και
πολύπλοκο σύστημα που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για σφάλματα στη διαδικασία
αντιγραφής. Ακόμη και μικρές μεταλλάξεις στον ιό της ιλαράς θα προκαλέσουν
αλλαγές στις επιφανειακές πρωτεΐνες του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να
αποκτήσει πρόσβαση σε ένα κύτταρο-ξενιστή για να δημιουργήσει περισσότερα
αντίγραφα του εαυτού του. Επομένως, ακόμα κι αν υπάρχουν πολλές
μεταλλάξεις, αυτές οι μεταλλάξεις είναι σχεδόν όλες εξελικτικά αδιέξοδα,
αποτρέποντας έτσι τη γενετική μετατόπιση. Αυτός είναι ένας από τους
πολλούς λόγους για τους οποίους, τόσο μια φυσική μόλυνση όσο και ο εμβολιασμός
κατά της ιλαράς δημιουργούν ανοσία εφ' όρου ζωής - η ανοσία διαρκεί επειδή οι
νέες παραλλαγές δεν αλλάζουν πολύ με την πάροδο του χρόνου.
Οι περισσότεροι αναπνευστικοί ιοί RNA έχουν υψηλό ποσοστό γενετικής
μετατόπισης, επειδή όλοι βασίζονται σε σχετικά απλές στρατηγικές επίθεσης για
να εισέλθουν στα κύτταρα-ξενιστές. Αυτό επιτρέπει στις μεταλλάξεις να συσσωρεύονται
γρήγορα χωρίς να γίνονται εξελικτικά αδιέξοδα, επειδή αποφεύγουν την εξελικτική
παγίδα της πολυπλοκότητας.
Οι κορωνοϊοί χρησιμοποιούν διαφορετική στρατηγική από τη γρίπη για να
αποκτήσουν πρόσβαση στα κύτταρα ξενιστές. Έχουν πρωτεΐνες στην επιφάνειά
τους (την περιβόητη πρωτεΐνη S-spike, την ίδια που μιμείται η ένεση του
εμβολίου), η οποία ασφαλίζει σε έναν υποδοχέα στην επιφάνεια του κυττάρου (τον
υποδοχέα ACE2) - ένα είδος κλειδιού για να ξεκλειδώσει την πόρτα. Αυτή η
στρατηγική επίθεσης είναι λίγο πιο περίπλοκη από το σύστημα που χρησιμοποιεί η
γρίπη, γι' αυτό πιθανώς η γενετική μετατόπιση στους κορωνοϊούς είναι ελαφρώς
πιο αργή από ό,τι στη γρίπη, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα πολύ πιο απλό και
πολύ λιγότερο εξειδικευμένο σύστημα από αυτό που χρησιμοποιεί η ιλαρά . Ως
εκ τούτου, οι κορωνοϊοί, όπως και άλλοι ιοί του αναπνευστικού, παράγουν συνεχώς
έναν ατέρμονο ιμάντα μεταφοράς «παραλλαγών» που καθιστούν αδύνατη τη
μακροχρόνια ανοσία της αγέλης. Οι παραλλαγές είναι φυσιολογικές.
Μόλις αποκτήσετε ανοσία στην ευλογιά, την ιλαρά ή την πολιομυελίτιδα, έχετε
πλήρη προστασία για μερικές δεκαετίες και είστε προστατευμένοι από μια σοβαρή
νόηση ή θάνατο για το υπόλοιπο της ζωής σας. Αλλά για τους ταχέως
μεταλλασσόμενους αναπνευστικούς ιούς, συμπεριλαμβανομένων των κορωνοϊών, μέσα
σε λίγους μήνες είναι αρκετά διαφορετικοί, ώστε η προηγουμένως αποκτηθείσα
ανοσία σας να προσφέρει μόνο μια μερική προστασία έναντι της επόμενης έκθεσής
σας. Ο γρήγορος ρυθμός μετάλλαξης διασφαλίζει ότι δεν θα κολλήσετε ποτέ το
ίδιο ακριβώς κρυολόγημα ή γρίπη δύο φορές, παρά μόνο τα κοντινά τους ξαδέρφια
που εξελίσσονται συνεχώς. Αυτό που σας εμποδίζει να νιώσετε το πλήρες
βάρος κάθε νέας μόλυνσης είναι η διασταυρούμενη αντιδραστική ανοσία, η οποία
είναι ένα άλλο μέρος της ιστορίας για τον τρόπο με τον οποίο σας εξαπατούν,
στην οποία θα επανέλθω σύντομα.
Τυφλή Πίστη στον Κεντρικό Σχεδιασμό: Η Φαντασίωση των Τακτικών Δόσεων
Αλλά ας προσποιηθούμε για μια στιγμή ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα
θαυματουργό εμβόλιο, που θα μπορούσε να δώσει σε όλους μας 100% αποστειρωτική ανοσία
σήμερα. Το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για την παραγωγή και την αποστολή
8 δισεκατομμυρίων δόσεων (και στη συνέχεια για να κλειστούν ραντεβού
εμβολιασμού για 8 δισεκατομμύρια άτομα) εξασφαλίζει ότι, μέχρι το τελευταίο
άτομο να πάρει την τελευταία του δόση, ο ατέρμονος μεταφορικός ιμάντας των
μεταλλάξεων θα έχει ήδη καταστήσει το εμβόλιο μερικώς αναποτελεσματικό. Η
αληθινή αποστειρωτική ανοσία απλά δεν θα συμβεί ποτέ με τους κορωνοϊούς. Η
υλικοτεχνική υποστήριξη της κυκλοφορίας εμβολίων σε 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους
σήμαινε ότι κανένας από τους κατασκευαστές εμβολίων ή τους αρμόδιους της
δημόσιας υγείας δεν θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει πραγματικά ότι τα εμβόλια θα
δημιουργούσαν διαρκή ανοσία της αγέλης κατά του COVID.
Έτσι, για πολλούς λόγους, ήταν ένα εσκεμμένο ψέμα για να δώσει στο κοινό
την εντύπωση ότι εάν αρκετοί άνθρωποι έκαναν το εμβόλιο, θα δημιουργούσαν μια
διαρκή ανοσία της αγέλης. Ήταν 100% βέβαιο, από την πρώτη μέρα, ότι μέχρι
να χορηγηθεί κι η τελευταία δόση, η ταχεία εξέλιξη του ιού θα διασφάλιζε πως θα
ήταν ήδη καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα ενισχυτικά εμβόλια. Ακριβώς
όπως με το εμβόλιο της γρίπης. Ακριβώς το αντίθετο από το εμβόλιο της ιλαράς. Τα
εμβόλια κατά των αναπνευστικών ιών δεν μπορούν ποτέ να προσφέρουν τίποτα
περισσότερο από μια προσωρινή «ενημέρωση» της διασταυρούμενης αντιδραστικής
ανοσίας – είναι απλώς μια συνθετική αντικατάσταση της ετήσιας φυσικής σας
έκθεσης στον ιό του κρυολογήματος και της γρίπης. Η ανοσία ως υπηρεσία προς
πώληση, που επιβάλλεται στην κοινωνία με δόλο. Η μόνη ερώτηση ήταν πάντα,
πόση χρονική απόσταση θα υπάρχει μεταξύ των ενισχυτικών δόσεων; Εβδομάδες,
μήνες, χρόνια;
Καρφωμένοι από την ακίδα: Η Ονειροφαντασία της Πρόληψης των Λοιμώξεων
Η τρέχουσα φουρνιά εμβολίων κατά του COVID δεν σχεδιάστηκε ποτέ για να παρέχει αποστειρωτική ανοσία – δεν λειτουργούν έτσι αυτά τα σκευάσματα. Αποτελούν απλώς ένα εργαλείο που έχει σχεδιαστεί για να διδάξει στο ανοσοποιητικό σύστημα να επιτίθεται στην πρωτεΐνη S-spike, ενεργοποιώντας έτσι το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε να μειώσει τη σοβαρότητα της μόλυνσης προετοιμάζοντας την αναπόφευκτη μελλοντική σας επαφή με τον πραγματικό ιό. Τα εμβόλια αυτά δεν ήταν ποτέ ικανά να αποτρέψουν τη μόλυνση, ούτε να αποτρέψουν την εξάπλωση. Σχεδιάστηκαν απλώς για να μειώσουν την πιθανότητα να νοσηλευτείτε ή να πεθάνετε, εάν έχετε μολυνθεί. Όπως είπε ο πρώην επίτροπος του FDA (σ.σ. Οργανισμός Εγκρισης Φαρμάκων των ΗΠΑ) Scott Gottlieb, ο οποίος είναι τώρα στο διοικητικό συμβούλιο της Pfizer: «Η αρχική θεωρία πίσω από αυτά τα εμβόλια ήταν ότι θα μείωναν ουσιαστικά τον κίνδυνο θανάτου και σοβαρής ασθένειας και νοσηλείας. Και αυτά ήταν τα δεδομένα που προέκυψαν από τις αρχικές κλινικές δοκιμές». Κάθε πρωτοετής φοιτητής ιατρικής γνωρίζει ότι δεν μπορείτε να αποκτήσετε ανοσία αγέλης από ένα εμβόλιο που δεν σταματά τη μόλυνση.
Με άλλα λόγια, από τον ίδιο τους τον σχεδιασμό, αυτά τα εμβόλια δεν μπορούν ούτε να αποτρέψουν το να κολλήσετε την λοίμωξη, ούτε να εμποδίσουν το να μεταδώσετε την λοίμωξη σε κάποιον άλλο. Δεν ήταν ποτέ ικανά να δημιουργήσουν ανοσία της αγέλης. Σχεδιάστηκαν για να προστατεύσουν τα άτομα από σοβαρές επιπλοκές, εάν επιλέξουν να τα κάνουν – ένα εργαλείο για την παροχή προσωρινής, εστιασμένης προστασίας για τα ευάλωτα άτομα, όπως είναι το εμβόλιο της γρίπης. Η πίεση για μαζικό εμβολιασμό ήταν μια απάτη από την πρώτη μέρα. Και η ιδέα της χρήσης διαβατηρίων εμβολιασμού για τον διαχωρισμό των εμβολιασμένων από τους μη εμβολιασμένους ήταν επίσης μια απάτη από την πρώτη μέρα. Η μόνη επίδραση που έχουν αυτά τα διαβατήρια στην πανδημία είναι πως λειτουργούν ως εργαλείο καταναγκασμού, που θα σας κάνει να σηκώσετε το μανίκι σας. Τίποτα περισσότερο.
[Δείτε το τελευταίο τμήμα του άρθρου, με τίτλο «Ζωή με δόσεις, μέρος τελευταίο: Πώς στήθηκε η απάτη και τι μπορούμε να κάνουμε»]
***
Ο Julius Ruechel είναι ένας ανεξάρτητος συγγραφέας που επικεντρώνει την προοπτική του σε θέματα που είναι απαραίτητα για την υγιή λειτουργία της επιστήμης και της δημοκρατίας. Μπορείτε να δείτε περισσότερα κείμενά του στο JuliusRuechel.com