Η προέλευση της εμμονής του Bill Gates με τους μαζικούς εμβολιασμούς

Φαίνεται πως ο Gates είναι καθηλωμένος στην πλάνη ότι ο άνθρωπος είναι ένα γρανάζι σε μια τεράστια μηχανή που ονομάζεται κοινωνία, η οποία χρειάζεται απεγνωσμένα τη διευθυντική και τεχνολογική του ηγεσία, ώστε να την βελτιώσει σε βαθμό λειτουργικής τελειότητας. 

Άρθρο του Jeffrey Tucker, που δημοσιεύτηκε στο Brownstone Institute στις 12 Νοεμβρίου 2021. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Σταύρος Λογαρίδης - Σνιφ, σνιφ

(Σήμα της εκπομπής Μουσικόραμα) 

Σε μια απρόσμενη συνέντευξη, ο Μπιλ Γκέιτς δήλωσε τα εξής: «Δεν είχαμε εμβόλια που να εμποδίζουν τη μετάδοση. Αποκτήσαμε εμβόλια που βοηθούν την υγεία σας, αλλά που μειώνουν μόνο ελαφρώς τη μετάδοση. Χρειαζόμαστε νέους τρόπους εμβολιασμού».

Είναι παράξενο το πώς μιλάει για τα φάρμακα, σαν να πρόκειται για λογισμικό: «Δοκιμάστε το, παρατηρήστε πώς λειτουργεί. Όταν βρείτε πρόβλημα, βάλτε τους τεχνικούς να δουλέψουν. Κάθε νέα επανάληψη είναι ένα πείραμα. Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε μια δωρεάν δοκιμή, μέχρι να το αγοράσετε τελικά. Σίγουρα με τον καιρό, θα βρούμε την απάντηση στο πρόβλημα του αποκλεισμού ή της εξάλειψης των παθογόνων.» 

Λογισμικό. Εξαρτήματα. Εφαρμογές. Συνδρομές (σ.σ. εξαμηνιαίες κατα προτίμηση) ! Έτσι σκέφτεται, λες και το ανθρώπινο σώμα και ο θανατηφόρος χορός του με τους ιούς είναι ένα πρόσφατο πρόβλημα και βρισκόμαστε μόλις στην αρχή της εύρεσης λύσεων, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτή η πραγματικότητα είναι παρούσα σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, και ότι σημειώσαμε τρομερή επιτυχία κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ελαχιστοποιώντας τις βλαπτικές συνέπειες των παθογόνων, χωρίς την καθοδήγηση και την ευεργεσία του. 

Ουσιαστικά, εδώ και χρόνια ο Γκέιτς προωθεί την ιδέα ότι η παραδοσιακή πρακτική για την υγεία του πληθυσμού («δημόσια υγεία») ήταν καλή μόνο για την αναλογική εποχή. Στην ψηφιακή εποχή, χρειαζόμαστε κυβερνητικό σχεδιασμό, προηγμένη τεχνολογία, μαζική επιτήρηση, και δυνατότητες ελέγχου των ανθρώπινων όντων, με τον ίδιο τρόπο που μια εταιρεία λογισμικού διαχειρίζεται τους προσωπικούς υπολογιστές. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πώς ένας τόσο πλούσιος και έξυπνος άνθρωπος θα μπορούσε να παίρνει έτσι αψήφιστα τόσο σοβαρά θέματα σύνθετης κυτταρικής βιολογίας. Το χακάρισμα του ανθρώπινου σώματος, η βελτίωσή του με μεταφορτώσεις και λήψεις δεδομένων (upload & download), είναι σίγουρα μια πιο δυσοίωνη πρόκληση από την εφεύρεση και τη διαχείριση υπολογιστών κατασκευασμένων από τον άνθρωπο. Εδώ λοιπόν προσπαθώ να παρουσιάσω τις αιτίες πίσω από τον τρόπο σκέψης του Gates. 

Οι σχετικές ελλείψεις αυτού του εμβολίου αναφορικά με τον περιορισμό της μόλυνσης και της μετάδοσης είναι πλέον γνωστές. Υπάρχει κάποιος λόγος να πιστεύουμε ότι επιτυγχάνουν τουλάχιστον κάποια πράγματα για τον ευάλωτο πληθυσμό. Τι μπορούμε να υποθέσουμε για την απαρατήρητη δήλωση του Γκέιτς: «Χρειαζόμαστε νέους τρόπους εμβολιασμού» ;

Ας ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο, για να παρατηρήσουμε την καριέρα του στη Microsoft και τη δημιουργία του λειτουργικού συστήματος Windows. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το λειτουργικό αυτό θεωρείτο ως ο βασικός εγκέφαλος ενός προσωπικού υπολογιστή (pc). Ωστόσο, τα ζητήματα ασφαλείας κατά των ιών δεν ήταν μέρος του σχεδιασμού των Windows, απλώς και μόνο επειδή δεν χρησιμοποιούσαν πολλά άτομα το Διαδίκτυο τότε, επομένως το επίπεδο απειλής ήταν χαμηλό. Το πρόγραμμα περιήγησης (browser) εφευρέθηκε μόλις το 1995. Η ασφάλεια των προσωπικών υπολογιστών δεν ήταν ένα ζήτημα που είχε απασχολήσει πραγματικά τη Microsoft. 

Η παράβλεψη αυτής της πτυχής μετατράπηκε σε καταστροφή. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, υπήρχαν χιλιάδες εκδόσεις κακόβουλου λογισμικού (ονομάζονται επίσης ιοί) που αιωρούνταν στο διαδίκτυο και μόλυναν υπολογιστές με Windows σε όλο τον κόσμο. Έτρωγαν σκληρούς δίσκους. Απομυζούσαν δεδομένα. Προέβαλλαν διαφημίσεις με το ζόρι. Εισέβαλαν στον διαδικτυακό σας χώρο με περίεργα αναδυόμενα παράθυρα. Κατέστρεφαν την εμπειρία περιήγησης του χρήστη και απειλούσαν το μέλλον μιας ολόκληρης βιομηχανίας. 

Το πρόβλημα του κακόβουλου λογισμικού ονομάστηκε «ιοί». Ήταν μια μεταφορά. Όχι κάτι κυριολεκτικό. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο ότι ο Γκέιτς το συνειδητοποίησε πραγματικά αυτό. Οι ιοί των υπολογιστών δεν μοιάζουν καθόλου με τους βιολογικούς ιούς. Για να διατηρήσετε έναν σκληρό δίσκο καθαρό και λειτουργικό, χρειάζεστε να αποφύγετε και να αποκλείσετε έναν ιό για υπολογιστές με κάθε κόστος. Οποιαδήποτε έκθεση σε αυτόν αποτελεί μια κακή έκθεση. Η λύση είναι πάντα η αποφυγή του μέχρι την εξάλειψή του. 

Όσον αφορά τους βιολογικούς ιούς, έχουμε εξελιχθεί ως είδος για να τους αντιμετωπίζουμε μέσω της έκθεσής μας σε αυτούς, και αφήνουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα να αναπτυχθεί για να τους αντιμετωπίζει. Ένα σώμα που μπλοκάρει όλα τα παθογόνα χωρίς ανοσία είναι ένα αδύναμο σώμα, που θα πεθάνει με την πρώτη επαφή του με κάποιο από αυτά, κάτι που σίγουρα θα συμβεί κάποια στιγμή σε μια σύγχρονη κοινωνία. Ένα ανοσοποιητικό σύστημα που αντιμετωπίζει τους περισσότερους ιούς και ανακάμπτει, ενδυναμώνεται. Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά που ο Γκέιτς δεν κατάλαβε ποτέ. 

Ανεξάρτητα από αυτό, η έλευση ενός ολόκληρου στρατού «παθογόνων» για υπολογιστές απείλησε θεμελιωδώς το πιο περήφανο επίτευγμά του. Η Microsoft έψαχνε μανιωδώς για μια λύση, αλλά η δημιουργικότητα του στρατού από κακόβουλα λογισμικά μεταλλασσόταν υπερβολικά γρήγορα για τους μηχανικούς της. 

Άλλοι ένιωσαν ότι εμφανιζόταν μια ευκαιρία. Οι εταιρείες που ειδικεύονταν στο λογισμικό προστασίας από ιούς δραστηριοποιούνταν ήδη από τη δεκαετία του 1990, αλλά εξελίχθηκαν περισσότερο στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μόλις το Διαδίκτυο έγινε αρκετά γρήγορο, αυτά τα πακέτα λογισμικού μπορούσαν να ενημερώνονται καθημερινά. Υπήρχαν συνεχώς νεοεμφανιζόμενες εταιρείες, η καθεμία με διαφορετική μέθοδο και διαφορετικό μοντέλο μάρκετινγκ και τιμολόγησης. 

Τελικά, το πρόβλημα για τους προσωπικούς υπολογιστές ως επί το πλείστον επιλύθηκε, αλλά χρειάστηκαν δέκα χρόνια. Ακόμη και τώρα, τα προϊόντα της Microsoft προστατεύονται λιγότερο από ό,τι τα προϊόντα της Apple, και η Microsoft απέχει πολύ ακόμα από τον περιορισμό του προβλήματος των ανεπιθύμητων μηνυμάτων (σπαμ) στο δικό της πρόγραμμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. 

Εν ολίγοις, η προσπάθεια αποκλεισμού των ιών από τους υπολογιστές αποτελεί τον μεγαλύτερο επαγγελματικό αγώνα στη ζωή του Gates. Το μάθημα που πήρε ήταν ότι ο αποκλεισμός των παθογόνων και η εξάλειψή τους ήταν πάντα ο δρόμος προς τα εμπρός. Αυτό που ποτέ του δεν κατάλαβε πραγματικά είναι ότι η λέξη ιός ήταν απλώς μια μεταφορά για τον ανεπιθύμητο και απρόσκλητο υπολογιστικό κώδικα. Ο παραλληλισμός αυτός με την πραγματική ζωή δεν στέκει. 

Αφού τελικά αποχώρησε από τις δραστηριότητες της Microsoft, ο Gates άρχισε να ασχολείται με άλλους τομείς, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι νεόπλουτοι άνθρωποι. Συχνά φαντάζονται τον εαυτό τους σαν ιδιαίτερα ικανό στο να ανταποκρίνεται σε προκλήσεις στις οποίες οι άλλοι έχουν αποτύχει, απλώς και μόνο λόγω των επαγγελματικών τους επιτυχιών. Επίσης, σε αυτό το σημείο της καριέρας του, ήταν πια περιτριγυρισμένος μόνο από κόλακες, που δεν θα ανέκοπταν την καταβύθισή του στην μανία. 

Και ποιο ζήτημα βάλθηκε να πολεμήσει ; Θα έκανε στον κόσμο των παθογόνων ό,τι έκανε και  με τη Microsoft: θα τους εξαφάνιζε! Ξεκίνησε με την ελονοσία και άλλα ζητήματα, και τελικά αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει όλους. Και ποια ήταν η λύση του; Φυσικά: ένα λογισμικό προστασίας από ιούς. Ποιο ήταν αυτό; Τα εμβόλια. Το σώμα σας είναι ο σκληρός δίσκος που θα έσωζε με τη λύση του, εμπνευσμένη από τα λογισμικά υπολογιστών. 

Στην αρχή της πανδημίας, παρατήρησα ότι ο Γκέιτς πίεζε σκληρά για την επιβολή lockdown. Το ίδρυμά του χρηματοδοτούσε τώρα πια ερευνητικά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο με δισεκατομμύρια δολάρια, συν πανεπιστήμια και άμεσες επιχορηγήσεις σε επιστήμονες. Επένδυε επίσης σε μεγάλο βαθμό σε εταιρείες παρασκευής εμβολίων. 

Στις αρχές της πανδημίας, για να καταλάβω τις απόψεις του Γκέιτς, παρακολούθησα τις ομιλίες του στο TED . Άρχισα να συνειδητοποιώ κάτι συνταρακτικό. Ήξερε πολύ λιγότερα κι από όσα μπορούσε να ανακαλύψει κανείς διαβάζοντας ένα βιβλίο για την κυτταρική βιολογία αγορασμένο από το Amazon. Δεν μπορούσε καν να διατυπώσει μια στοιχειώδη ερμηνεία επιπέδου 3ης γυμνασίου για τους ιούς και την αλληλεπίδρασή τους με το ανθρώπινο σώμα. Κι όμως εδώ έκανε διαλέξεις σε ολόκληρη την υφήλιο για το επερχόμενο παθογόνο και τι έπρεπε να γίνει γι' αυτό. Η απάντησή του ήταν πάντα η ίδια: περισσότερη επιτήρηση, περισσότερος έλεγχος, περισσότερη τεχνολογία.

Μόλις καταλάβετε την απλοϊκότητα της πρωταρχικής του παρανόησης, όλα όσα λέει βγάζουν νόημα από τη σκοπιά του. Φαίνεται πως βρίσκεται για πάντα καθηλωμένος στην πλάνη ότι ο άνθρωπος είναι ένα γρανάζι σε μια τεράστια μηχανή που ονομάζεται κοινωνία, η οποία χρειάζεται απεγνωσμένα στη διευθυντική και τεχνολογική του ηγεσία ώστε να την βελτιώσει σε σημείο λειτουργικής τελειότητας. 

Οι πλούσιοι, τα προσχήματά τους, η επιρροή τους: άλλοτε γοητευτικοί, άλλοτε καλοπροαίρετοι, άλλοτε βαθιά κακόβουλοι. Η επιρροή του Γκέιτς στην επιδημιολογία ήταν τρομερά καταστροφική, αλλά δεν είναι σαφές αν το γνωρίζει καν. Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι το γνωρίζει. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. 

Οι αναγνώστες μπορεί να σπεύσουν να επισημάνουν ότι ο Γκέιτς έχει ωφεληθεί πάρα πολύ από τα lockdown και τους υποχρεωτικούς μαζικούς εμβολιασμούς, τόσο βλέποντας την πρώην εταιρεία του την Microsoft να διογκώνεται σε μέγεθος δυσθεώρητο, όσο και από την κατοχή μετοχικού κεφαλαίου σε εταιρείες παραγωγής εμβολίων. Οπότε ναι, η άγνοιά του ανταμείφθηκε αδρά. Όσο για την επιρροή του στην ανθρωπότητα, η ιστορία πιθανότατα δεν θα είναι επιεικής μαζί του.

***

Ο Jeffrey A. Tucker είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Brownstone, συγγραφέας πολλών χιλιάδων άρθρων στον επιστημονικό και δημοφιλή τύπο, και δέκα βιβλίων μεταφρασμένων σε 5 γλώσσες, με πιο πρόσφατο το Liberty or Lockdown . Είναι επίσης ο αρχισυντάκτης του The Best of Mises. Μιλάει δημόσια για θέματα οικονομίας, τεχνολογίας, κοινωνικής φιλοσοφίας και πολιτισμού.