Πρέπει να μειώσουμε τις εξουσίες του κράτους στο ελάχιστο, διαφορετικά η επόμενη υποτιθέμενη απειλή για την ασφάλειά μας θα οδηγήσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη απώλεια των ατομικών μας ελευθεριών
Το γενικότερο σκεπτικό για αυτά τα κυβερνητικά διατάγματα ήταν ότι οι
ατομικές αποφάσεις για τη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία δεν λαμβάνουν
υπ’ όψη τις παράπλευρες επιπτώσεις στη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία
των άλλων. Η μη χρήση μάσκας μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια,
επηρεάζοντας τις ζωές και τις ελευθερίες των άλλων. Τα άτομα θεωρείται πως είναι ηθικώς ατελή και εγωιστικά.
Ωστόσο, η κυβέρνηση είναι μια ένωση ατόμων, επομένως αυτό δεν κάνει και την
κυβέρνηση ηθικώς ατελή και εγωιστική; Ή μήπως έχουμε ηγέτες που είναι
αψεγάδιαστα και αλτρουιστικά άτομα; Πώς διασφαλίζουμε ότι τέτοιου είδους ενάρετα άτομα
θα βρίσκονται στην εξουσία την κατάλληλη ώρα; Επίσης, υπάρχει άραγε μόνο μία και
μοναδική βέλτιστη στρατηγική για όλους, και πώς προσδιορίζουμε αυτή τη
βελτιστοποίηση χωρίς στρατηγικές σύγκρισης; (Δείτε εδώ και εδώ.)
Τα επιχειρήματα του John Stuart Mill στο On Liberty (1859, Κεφάλαιο III), έχουν ως εξής:
«Το πνεύμα της
βελτιστοποίησης δεν είναι πάντα ένα
πνεύμα ελευθερίας, γιατί μπορεί να στοχεύει στο να επιβάλλει βελτιώσεις σε έναν
απρόθυμο λαό… αντίθετα, η μόνη αδιάλειπτη και συνεχής πηγή βελτίωσης είναι η
ελευθερία, αφού χάρη σ’ αυτήν υπάρχουν τόσα πιθανά ανεξάρτητα κέντρα βελτίωσης
όσος είναι ο αριθμός των ατόμων.»
Ο Mill υποστηρίζει ότι τα άτομα κάνουν διαφορετικές αμοιβαίες
αντισταθμίσεις και ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους στις ξεχωριστές τους στρατηγικές. Αυτή
η εντατική διαδικασία δοκιμής και λάθους που βασίζεται σε ατελείς πληροφορίες
θα οδηγήσει τελικά σε μια συνολική στρατηγική ή στρατηγικές που θα υιοθετηθούν
οικειοθελώς από τους άλλους. Είναι μια διαδικασία που μοιάζει με την αγορά
(αμοιβαία επωφελείς εθελούσιες ενέργειες) και θα είναι πιο δημοφιλής και
αποδεκτή από ό,τι η ενιαία στρατηγική που εφαρμόζεται επί του παρόντος από όλες
σχεδόν τις κυβερνήσεις.
Η Γαλλία έκλεισε όλα τα χιονοδρομικά της κέντρα κατά τη διάρκεια του
χειμώνα 2020-21, παραβιάζοντας τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των ιδιοκτητών τους. Η
Ελβετία ήταν ανοιχτή για σκι, αλλά με επιπρόσθετους περιορισμούς στην ελευθερία
και την ιδιοκτησία. Ποια στρατηγική ήταν καλύτερη; Πριν απαντήσουμε,
γιατί να είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο μόνο στρατηγικές, αντί
για πολλές; Οι μεμονωμένοι ιδιοκτήτες θερέτρων θα μπορούσαν να έχουν πάρει
αυτές τις συγκεκριμένες αποφάσεις, καθώς και άλλες, σχετικά με τη χρήση της ιδιοκτησίας
τους. Τι είναι εξοργιστικό σ’ αυτούς τους περιορισμούς στις θεμελιώδεις
ελευθερίες: Έχετε στ’ αλήθεια ιδιοκτησία εάν δεν μπορείτε να την διαθέσετε
όπως θέλετε; Φυσικά, το να αφήνουμε τον καθένα να βρει την δική του στρατηγική υποτίθεται πως είναι κάτι χαοτικό, και οι καλοπροαίρετοι ηγέτες μας δεν μπορούν
να επιτρέψουν μια τέτοια λύση. Ωστόσο, ακριβώς όπως μια διαδικασία
ανταγωνιστικής αγοράς οδηγεί στην αποτελεσματικότητα Pareto , αυτό που μοιάζει σαν χάος θα
είχε οδηγήσει σε ένα πιο αποδεκτό κοινωνικό αποτέλεσμα.
Αυτή η πανδημία μας έχει διδάξει πολλά για την ελευθερία και το κράτος.
Πρώτον, ότι η δημοκρατία δεν αποτελεί εγγύηση για την ελευθερία, ούτε για
την προστασία από τον δεσποτισμό. Το πλεονέκτημα της δημοκρατίας είναι ότι
είναι πιο πιθανό να διασφαλίσει την ειρήνη, αφού έχουμε μια ειρηνική μεταφορά
της εξουσίας από τη μια πλειοψηφία στην άλλη. Ωστόσο, η δημοκρατία μπορεί
να είναι τόσο δεσποτική όσο κάθε άλλη μορφή διακυβέρνησης. Οι άνθρωποι
ξεχνούν ότι ο Χίτλερ εξελέγη δημοκρατικά και πολλοί Γερμανοί γνώριζαν για το
ολοκαύτωμα κατά τη διάρκεια του πολέμου. [1] Η δημοκρατία πρέπει να έχει ένα
εγχειρίδιο κανόνων για την προστασία των μειονοτήτων από την
πλειοψηφία. Για τις ΗΠΑ (σ.σ. όπως και για την Ελλάδα και την ΕΕ) αυτό υποτίθεται
πως είναι το Σύνταγμα. Αυτοί οι κανόνες όμως πρέπει να είναι σαφείς και
δεσμευτικοί. Σήμερα, κανείς δεν σκοτίζεται που (υπερ)φορολογούνται δισεκατομμυριούχοι, για να χρηματοδοτούνται τα «κοινωνικά»
προγράμματα. Αυτοί οι δισεκατομμυριούχοι είναι μια μικρή μειοψηφία (700 σε αυτήν την περίπτωση),
αλλά παρ’ όλα αυτά πρέπει να έχουν τα θεμελιώδη δικαιώματα της ζωής, της
ελευθερίας και της ιδιοκτησίας. Η ψηφοφορία για τον περιορισμό των
ελευθεριών των άλλων, ή των μειονοτήτων,
είναι μια επικίνδυνη υπόθεση, καθώς η κατάσταση μπορεί να εκτραπεί, όπως
ανακάλυψαν οι Εβραίοι ακόμη και πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεύτερον, η αστυνομία μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε όργανο
δεσποτισμού. Σήμερα στη Γαλλία, η αστυνομία θα σας σταματήσει αν
διασχίσετε έναν δρόμο σε μια υπαίθρια αγορά, επειδή δεν φοράτε μάσκα. Για
να μπεις σε πολλές επιχειρήσεις, πρέπει να είσαι εμβολιασμένος. Ωστόσο,
ένας από τους θεμελιώδεις πυλώνες της ελευθερίας, που αναπτύχθηκε από τον John
Locke και άλλους, είναι το φυσικό κι απαραβίαστο δικαίωμα αυτοκτησίας του σώματός
μας.
Τρίτον, μπορούμε να προσδιορίσουμε ποιοι πολιτικοί, από τον αρχηγό του
κράτους έως τον μπόγια, σεβάστηκαν και εκτίμησαν τις ατομικές ελευθερίες, και ποιοι τις είδαν σαν εμπόδιο στο όραμά τους περί
σωστού και λάθους.
Πολλοί άνθρωποι, ακόμη και εκείνοι που δεν αυτοκατατάσσονται στους φιλελεύθερους,
κατανοούν ότι οι θεμελιώδεις ελευθερίες χάθηκαν τα τελευταία δύο
χρόνια. Ένας τρόπος για να επαναφέρουμε το εκκρεμές σε κατάσταση ισορροπίας, είναι να κάνουμε μια
σοβαρή συζήτηση και να σχεδιάσουμε την νομοθεσία ώστε να περιορίσουμε το εύρος
των κυβερνητικών ενεργειών. Όπως κατέστησε σαφές ο Bastiat ( εδώ ) στο θεμελιώδες έργο του, ο μοναδικός ή ο αποκλειστικός
ρόλος του κράτους είναι η προάσπιση της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας
του ατόμου, και τίποτα άλλο.
Πρέπει να σταματήσουμε να εξιδανικεύουμε εκείνους που μας ληστεύουν και να απαιτήσουμε να χρησιμοποιηθεί η εξουσία
του κράτους για την προστασία - και όχι για τη λεηλασία - της ζωής, της
ελευθερίας και της περιουσίας μας.
----------------------------------------------------------
1. Οποιαδήποτε κυβερνητική πολιτική διαρκεί για πολλά χρόνια, πιθανότατα προτιμάται από μια σιωπηλή πλειοψηφία πολιτών.
***