Ανοιχτή επιστολή σε σένα που έχεις κουραστεί από την μαζική υστερία

Ανάρτηση του Σταύρου Κατσούλη, που δημοσιεύτηκε στο facebook στις 27 Νοεμβρίου 2021. Χρόνος ανάγνωσης 3'.

Αγαπητοί μου

Βρισκόμαστε περίπου στο μάτι του κυκλώνα μιας πραγματικά τρομαχτικής διαδικασίας υλοποίησης μιας νέας, εξαιρετικά αποτελεσματικής τεχνοκρατικής δικτατορίας. Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα είναι ό,τι πιο τρομακτικό έχει καταγραφεί ποτέ στα κατάστιχα της ιστορίας, εάν και εφ' όσον το επιτρέψουμε. Μέχρι στιγμής, το επιτρέπουμε.

H. Hoppe: Ο ρόλος των διανοουμένων στην υποστήριξη του κράτους

 

Άρθρο του Hans Hermann Hoppe, που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute στις 8/4/2021. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

«Το κράτος είναι το μεγάλο φαντασιοκόπημα, μέσω του οποίου όλοι επιδιώκουν να ζήσουν σε βάρος όλων των άλλων.»  — Φρεντερίκ Μπαστιά

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με τον ορισμό του κράτους. Τι πρέπει να μπορεί να κάνει ένας οργανισμός για να πληροί τις προϋποθέσεις ενός κράτους; Αυτός ο οργανισμός πρέπει να είναι σε θέση να επιμείνει ότι όλες οι συγκρούσεις μεταξύ των κατοίκων μιας δεδομένης επικράτειας θα πρέπει να υποβάλλονται ενώπιόν του για την τελική λήψη των αποφάσεων, ή να υπόκεινται στην τελική έγκρισή του. Ειδικότερα, αυτός ο οργανισμός πρέπει να μπορεί να επιμείνει ώστε όλες οι συγκρούσεις που τον αφορούν να εκδικάζονται από τον ίδιο, ή τον εκπρόσωπό του. Και εννοείται ότι στην μέσα στην εξουσία να αποκλείει όλους τους άλλους από το να ενεργούν ως τελικοί δικαστές, το δεύτερο καθοριστικό χαρακτηριστικό ενός κράτους είναι η εξουσία του να φορολογεί: να καθορίζει μονομερώς το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για τις υπηρεσίες του οι αιτούμενοι δικαιοσύνη.

Με βάση αυτόν τον ορισμό του κράτους, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί μπορεί να υπάρχει μια επιθυμία να ελέγχει κανείς το κράτος. Γιατί όποιος έχει το μονοπώλιο της τελικής επιδιαιτησίας σε μια δεδομένη περιοχή μπορεί να δημιουργεί  νόμους. Και αυτός που μπορεί να  νομοθετήσει  μπορεί και να φορολογήσει. Σίγουρα, πρόκειται για μια αξιοζήλευτη θέση.

Πιο δύσκολο να κατανοηθεί είναι το πώς μπορεί κάποιος να ελέγχει το κράτος χωρίς συνέπειες. Γιατί θα ανέχονταν οι άλλοι έναν τέτοιο θεσμό;

Το σημαντικότερο δίδαγμα από την εμπειρία του covid

Πρέπει να μειώσουμε τις εξουσίες του κράτους στο ελάχιστο, διαφορετικά η επόμενη υποτιθέμενη απειλή για την ασφάλειά μας θα οδηγήσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη απώλεια των ατομικών μας ελευθεριών

Άρθρο του Frank Hollenbeck, που δημοσιεύτηκε στις 15 Νοεμβρίου 2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 3'.

Στη ζωή, κάνουμε συνεχώς συμβιβασμούς μεταξύ ζωής, ελευθερίας και ιδιοκτησίας. Όταν βγαίνουμε με το αυτοκίνητό μας για μια βόλτα, αντισταθμίζουμε το ρίσκο για τη ζωή με την ελευθερία: το περπάτημα είναι πιο ασφαλές από την οδήγηση. Όταν πηγαίνουμε με το αυτοκίνητό μας στη δουλειά, αντισταθμίζουμε το ρίσκο για  τη ζωή μας με την ελευθερία και την ιδιοκτησία (σ.σ. τα έσοδα από την εργασία μας και οτιδήποτε μπορούμε να αποκτήσουμε με αυτά). Κάθε φορά που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι, κάνουμε αυτές τις αντισταθμίσεις,  και τις κάνουμε τόσο συχνά που τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε καν ότι τις κάνουμε: Πράγματι, ολόκληρη η ζωή μας είναι μια σειρά από συνεχείς αντισταθμίσεις. Ωστόσο, όσον αφορά αυτήν την πανδημία, οι πολιτικοί αποφάσισαν ότι γνώριζαν την βέλτιστη αντιστάθμιση για όλους, και ότι σαν πρόβατα θα έπρεπε να δεχόμαστε τυφλά τα κυβερνητικά τους διατάγματα. Προσπάθησαν ακόμη και να «νηπιοποιήσουν» τους πληθυσμούς τους (π.χ. μεγάλο μέρος της προπαγάνδας για τον COVID χρησιμοποιούσε σκίτσα σαν να απευθυνόταν σε παιδιά) για να καταπνίξουν οποιαδήποτε διαφωνία.

Ζωή με δόσεις, μέρος τελευταίο: Πώς στήθηκε η απάτη και τι μπορούμε να κάνουμε

Το παρόν δοκίμιο του Brownstone Institute καταδεικνύει ότι το πρωταρχικό κίνητρο για αυτήν την παγκόσμια εξαπάτηση κοινωνικού ανασχεδιασμού ήταν οι ατέρμονες ενισχυτικές δόσεις, δηλαδή το επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στις συνδρομές των πελατών, προσαρμοσμένο για τη φαρμακευτική βιομηχανία. Η ανοσία ως συνδρομητική υπηρεσία. 

Το παρακάτω απόσπασμα αποτελεί το τελευταίο μέρος του άρθρου του Julius Ruechel που δημοσιεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου 2021 από το Brownstone Institute, με τίτλο «Your Booster Life: How Big Pharma Adopted the Subscription Model of Profitability», που με τη σειρά του αποτελεί τμήμα του βιβλίου «Autopsy of a pandemic». Χρόνος ανάγνωσης 15'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Το πρώτο μέρος του άρθρου δημοσιεύτηκε από το blog μας στις 16 Νοεμβρίου με τίτλο «Ζωή με δόσεις: Πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες γίνονται συνδρομητικές, μέρος #1». Τα ενδιάμεσα, πιο τεχνικά μέρη θα δημοσιευτούν σύντομα.

Όπως μπορείτε να δείτε από όλα όσα εξέθεσα σε αυτό το δοκίμιο, αυτό το παραπλανητικό, πυρετικό όνειρο χάρη στα εμβόλια, δεν ήταν ποτέ μια ρεαλιστική λύση για να σταματήσει ο COVID. Στην καλύτερη περίπτωση, εάν τα εμβόλια λειτουργούσαν όπως διαφημίζονται, θα μπορούσαν να είναι μόνο ένα εργαλείο μεταξύ πολλών άλλων για την παροχή εστιασμένης προστασίας στους ευάλωτους, ενώ οι υπόλοιποι θα συνεχίζαμε την κανονική μας ζωή, σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστοι από τις περιοδικές «ενημερώσεις προστασίας από ιούς» μέσω της έκθεσης μας στον φυσικό ιό.

Ο στόχος του COVID-Zero σε όλες τις παραλλαγές του ήταν μια φαντασίωση. 

Αλλά δεν ήταν μια τυχαία φαντασίωση. 

Το νερό δεν ρέει ανηφορικά.

Κάθε αξιωματούχος δημόσιας υγείας στον κόσμο είχε την εκπαίδευση να γνωρίζει ότι αυτό που προωθούσε, από την πρώτη μέρα, ήταν μια αλαζονεία. Όσα παρέθεσα σε αυτό το δοκίμιο αποτελούν αρκετά βασικές γνώσεις λοιμωξιολογίας και ανοσολογίας. Κάτι που εγείρει ένα μάλλον ανησυχητικό ερώτημα: πώς μπορεί οποιοσδήποτε λοιμωξιολόγος, ανοσολόγος, κατασκευαστής εμβολίων ή αξιωματούχος δημόσιας υγείας να προωθεί εν γνώσει του αυτό το ψέμα; 

Γιατί η πατριαρχία είχε κάποτε (οικονομικό) νόημα

Το ότι οι άντρες υπήρξαν μέχρι πρόσφατα πιο πολύτιμοι στην κοινωνία της ελεύθερης αγοράς από ό,τι οι γυναίκες, ήταν μια οικονομική σύμπτωση. Η λεγόμενη πατριαρχία δεν ήταν κάποια συνωμοσία των ανδρών για να βλάψουν τις γυναίκες. Και το μέλλον ίσως μας επιφυλάσσει μια έκπληξη.

Άρθρο της Cathy Reisenwitz, που δημοσιεύτηκε στις 4 Νοεμβρίου 2016 από το Foundation for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Είναι μια λέξη που προκαλεί αναστεναγμούς και βογγητά, ειδικά στους δεξιούς φιλελεύθερους – η πατριαρχία. Οι φεμινίστριες αρέσκονται να ρίχνουν το φταίξιμο για όλα τα δεινά της κοινωνίας σε αυτόν. Στους φιλελεύθερους αρέσει να προσποιούνται ότι δεν υπάρχει. Αλλά θα ήθελα να υποστηρίξω ότι η πατριαρχία είναι πραγματικά μια πολύ σημαντική έννοια για όποιον ενδιαφέρεται για τα οικονομικά.

Τι είναι η Πατριαρχία;

Πιστοποιητικό covid για να βάλεις βενζίνη; Συμβαίνει ήδη σε ευρωπαϊκό έδαφος

Ο πρόσφατος νόμος της Σλοβενίας, που απαγορεύει σε οδηγούς χωρίς «πιστοποιητικά covid» να βάζουν βενζίνη, δείχνει ότι τα κράτη γίνονται ολοένα και πιο εφευρετικά στον ολοκληρωτισμό τους.

Άρθρο του Jon Miltimore, που δημοσιεύτηκε στις 18 Νοεμβρίου 2021 από το Foundation for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

David Bowie - Putting out fire (with gasoline)

Στις μέρες μας είναι δύσκολο να ξέρεις τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο στο διαδίκτυο. Έτσι, όταν έπεσα σε μια ανάρτηση στο Twitter που ισχυριζόταν ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων στη Σλοβενία ​​απαγορευόταν να βάζουν βενζίνη χωρίς πιστοποιητικό COVID, ήμουν δύσπιστος.

Όλα τα tweets που βρήκα ήταν στιγμιότυπα (screenshots) μιας μεμονωμένης ιστορίας που δημοσιεύτηκε από το TV N1 Zagreb , ειδησεογραφικό σταθμό, συνεργαζόμενο με το CNN. Οι προσπάθειες να βρω πληροφορίες σχετικά με αυτόν τον υποτιθέμενο κανονισμό στον ιστότοπο της σλοβενικής κυβέρνησης δεν πήγαν καλά (δεν διαβάζω σλοβενικά!), αλλά κατάφερα να βρω μια άλλη ιστορία που δημοσιεύτηκε από έναν διαφορετικό σλοβενικό ειδησεογραφικό οργανισμό .

Δυστυχώς, φαίνεται ότι η ιστορία δεν είναι φάρσα του Twitter. Το TV N1 Zagreb παρουσιάζει τις εξής λεπτομέρειες:

Το θέατρο της μασκοφορίας για τον κορωνοϊό και η σημειολογία του από τον Βάτσλαβ Χάβελ

Αν ήταν ακόμα μαζί μας ο Χάβελ, ο μεγάλος αυτός μελετητής του θεάτρου και της κοινωνικής σημειολογίας, δεν θα είχε πρόβλημα να κατονομάσει ορθά το σημερινό μας θέατρο των μασκοφόρων ως μια φάρσα καταστολής και καταστροφής, και όσους αρνούνται να παίξουν αυτό το θέατρο ως φορείς του φωτός και θεματοφύλακες της ελευθερίας

Άρθρο του Thomas Harrington για το Brownstone Institute, που δημοσιεύτηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Οι κορωνο-δυνάστες θα σταματήσουν μόνο αν φοβηθούν μια λαϊκή εξέγερση, όπως του 1989 στην Τσεχοσλοβακία

 Όλοι έχουν δικαίωμα σε ένα λάθος (εάν πρόκειται όντως για λάθος). Αλλά το να συνεχίζεις να κάνεις το ίδιο λάθος επανειλημμένα, καταστρέφοντας ζωές επί δύο χρόνια, ισοδυναμεί με μοχθηρία.

Άρθρο του Alan Stevo, που δημοσιεύτηκε στις 17/4/2020 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Ήταν φθινόπωρο του 1989. Μνημειώδη πράγματα συνέβαιναν στον κόσμο.

Το τείχος του Βερολίνου είχε πέσει. Οι άνθρωποι του Ανατολικού Μπλοκ είχαν καταφέρει να φτάσουν στη Δύση μέσω της Ουγγαρίας. Η άλλοτε ακλόνητη γραμμή μεταξύ Ανατολής και Δύσης αμφιταλαντευόταν. Η κατάσταση ξέφευγε από την πορεία που είχαν χαράξει οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας: ότι οι πληθυσμοί τους πρέπει να παραμείνουν αιχμάλωτοι εντός των συνόρων του Κομμουνιστικού Μπλοκ.

Δεν ήταν σαφές εάν αυτή η κοινωνική «μόλυνση» από τον ιό της ελευθερίας θα εξαπλωνόταν στην Τσεχοσλοβακία.

Αλλά μετά ξημέρωσε η 17η Νοεμβρίου 1989, μια μέρα χαραγμένη στην ιστορία. Αυτή ήταν η Ημέρα των Φοιτητών, μια νόμιμη αργία.

Ζωή με δόσεις, εισαγωγή: Πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες γίνονται συνδρομητικές

Το παρόν δοκίμιο του Brownstone Institute καταδεικνύει ότι το πρωταρχικό κίνητρο για αυτήν την παγκόσμια εξαπάτηση κοινωνικού ανασχεδιασμού ήταν οι ατέρμονες ενισχυτικές δόσεις, δηλαδή το επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στις συνδρομές των πελατών, προσαρμοσμένο για τη φαρμακευτική βιομηχανία. Η ανοσία ως συνδρομητική υπηρεσία. 

Πρώτο απόσπασμα από το άρθρο του Julius Ruechel, που δημοσιεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου 2021 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 12'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Aν ένας υδραυλικός με εμπειρία μιας ζωής σας έλεγε ότι το νερό ρέει ανηφορικά, θα καταλαβαίνατε ότι λέει ψέματα και ότι το ψέμα του δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα ψέμα με κάποιο σκοπό. Εάν μπορείτε επίσης να αποδείξετε ότι ο υδραυλικός γνωρίζει εκ των προτέρων ότι το προϊόν που προωθεί με αυτό το ψέμα είναι λάδι φιδιού, έχετε τα στοιχεία για μια εσκεμμένη απάτη. Και μόλις καταλάβετε τι είναι πραγματικά μέσα σε αυτό το μπουκάλι λάδι φιδιού, θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε τον σκοπό της απάτης.

Ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που δίνονται για τους μαζικούς εμβολιασμούς κατά του COVID είναι η ιδέα ότι εάν φτάσουμε στην ανοσία της αγέλης μέσω του εμβολιασμού, μπορούμε να εξαφανίσουμε τον ιό και να ξαναπάρουμε τη ζωή μας πίσω. Είναι η στρατηγική COVID-Zero ή κάποια παραλλαγή της.

Μέχρι στιγμής είναι απολύτως σαφές από τα επιδημιολογικά δεδομένα ότι οι εμβολιασμένοι είναι σε θέση να κολλήσουν και να μεταδώσουν τη νόσο. Είναι σαφές ότι ο εμβολιασμός δεν πρόκειται να εξαφανίσει αυτόν τον ιό. Μόνο ένας νους που έχει χάσει την αντίληψή του για την πραγματικότητα μπορεί να μην δει πόσο γελοία έχουν καταντήσει όλα αυτά. 

Μοναρχίες vs Δημοκρατίες. Πού υπάρχει μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη;

O αναρχοφιλελεύθερος διανοούμενος Hans-Hermann Hoppe φαίνεται πως για άλλη μια φορά είχε δίκιο. Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι μοναρχίες —ιδιαίτερα οι μικρές σε πληθυσμό— είναι πιο ειρηνικές, πιο σταθερές και προστατεύουν την ιδιωτική ιδιοκτησία καλύτερα από τους δημοκρατικούς γείτονές τους 

Άρθρο του Lipton Matthews, που δημοσιεύτηκε στις 23/4/2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Η προέλευση της εμμονής του Bill Gates με τους μαζικούς εμβολιασμούς

Φαίνεται πως ο Gates είναι καθηλωμένος στην πλάνη ότι ο άνθρωπος είναι ένα γρανάζι σε μια τεράστια μηχανή που ονομάζεται κοινωνία, η οποία χρειάζεται απεγνωσμένα τη διευθυντική και τεχνολογική του ηγεσία, ώστε να την βελτιώσει σε βαθμό λειτουργικής τελειότητας. 

Άρθρο του Jeffrey Tucker, που δημοσιεύτηκε στο Brownstone Institute στις 12 Νοεμβρίου 2021. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Σταύρος Λογαρίδης - Σνιφ, σνιφ

(Σήμα της εκπομπής Μουσικόραμα) 

Σε μια απρόσμενη συνέντευξη, ο Μπιλ Γκέιτς δήλωσε τα εξής: «Δεν είχαμε εμβόλια που να εμποδίζουν τη μετάδοση. Αποκτήσαμε εμβόλια που βοηθούν την υγεία σας, αλλά που μειώνουν μόνο ελαφρώς τη μετάδοση. Χρειαζόμαστε νέους τρόπους εμβολιασμού».

Είναι παράξενο το πώς μιλάει για τα φάρμακα, σαν να πρόκειται για λογισμικό: «Δοκιμάστε το, παρατηρήστε πώς λειτουργεί. Όταν βρείτε πρόβλημα, βάλτε τους τεχνικούς να δουλέψουν. Κάθε νέα επανάληψη είναι ένα πείραμα. Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε μια δωρεάν δοκιμή, μέχρι να το αγοράσετε τελικά. Σίγουρα με τον καιρό, θα βρούμε την απάντηση στο πρόβλημα του αποκλεισμού ή της εξάλειψης των παθογόνων.» 

Λογισμικό. Εξαρτήματα. Εφαρμογές. Συνδρομές (σ.σ. εξαμηνιαίες κατα προτίμηση) ! Έτσι σκέφτεται, λες και το ανθρώπινο σώμα και ο θανατηφόρος χορός του με τους ιούς είναι ένα πρόσφατο πρόβλημα και βρισκόμαστε μόλις στην αρχή της εύρεσης λύσεων, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτή η πραγματικότητα είναι παρούσα σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, και ότι σημειώσαμε τρομερή επιτυχία κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ελαχιστοποιώντας τις βλαπτικές συνέπειες των παθογόνων, χωρίς την καθοδήγηση και την ευεργεσία του. 

James Bond και κράτος πατερούλης: Μια φιλελεύθερη οπτική

Άρθρο του Peter Anderson, που δημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Η κυκλοφορία του φιλμ «No Time to Die» σηματοδοτεί το τέλος της καριέρας του Daniel Craig ως James Bond. Από τότε που ανέλαβε αυτόν τον ρόλο το 2006 για το «Casino Royale», οι κριτικοί επιδοκίμασαν την πιο ρεαλιστική αντίληψη των ταινιών του για τον διάσημο κατάσκοπο του Ίαν Φλέμινγκ. 1  Και με τα ξανθά του μαλλιά, ένα κεφάλι στο μέγεθος και το σχήμα μιας σημαδούρας, κι ένα ασορτί ντύσιμο, ο Κρεγκ υπήρξε σίγουρα μια οπτική απόκλιση από τους προκατόχους του. Είναι απόλυτα ταιριαστό λοιπόν, που το φινάλε του στον ρόλο έρχεται μέσα από μια ταινία όπου η πραγματικότητα του αποτυχημένου κεντρικού σχεδιασμού των κυβερνώντων μας και της βίαιης παρεμβατικότητάς τους -που οδηγεί σε μια πιο βίαιη ακόμα παρεμβατικότητα- εκδηλώνονται στο πλήρες μεγαλείο τους.

M. Rothbard: Πώς το Κράτος συντηρεί την παρασιτική ύπαρξή του, και τι φοβάται

Σχεδόν πάντοτε, τα σοβαρότερα εγκλήματα στα κατάστιχα του Κράτους δεν είναι οι επιθέσεις εναντίον ιδιωτών ή της περιουσίας τους, αλλά οι απειλές για το ίδιο το Κράτος: προδοσία, λιποταξία, εξέγερση κ.λπ. Το κράτος δεν υπάρχει για να προστατεύει τους πολίτες, αλλά τον εαυτό του.

Κείμενο του Murray Rothbard, δημοσιευμένο στις 13/1/2021 από το Mises Institute, αποτελούμενο από δύο κεφάλαια του βιβλίου του «Η Ανατομία του Κράτους». Χρόνος ανάγνωσης 14'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Ο τσαρλατανισμός και το κρυφό κίνητρο των μαζικών εμβολιαστών

Ποια θα ήταν η επίδραση ενός ποσοστού 100% εμβολιασμού; Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς που ακούγονται, ο ιός δεν θα εξαφανιζόταν. Το επόμενο ξέσπασμά του θα εμφανιζόταν μέσα σε έναν χρόνο, και θα ήταν 100% περιπτώσεις επαναμόλυνσης από ένα στέλεχος ανθεκτικό στα εμβόλια.

Άρθρο του Dr. Gilbert Berdine, που δημοσιεύτηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Anne Clark - Our Darkness original 1984

Η σύγκρουση για τα εμβόλια κατά του Covid φτάνει στο αποκορύφωμά της. Η κυβέρνηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ ανακοίνωσε το διάταγμά της για τα εμβόλια. Οι επιχειρήσεις με περισσότερους από εκατό υπαλλήλους θα πρέπει να αποδείξουν ότι όλοι οι εργαζόμενοι είτε είναι πλήρως εμβολιασμένοι, είτε φορούν μάσκες και ελέγχονται σε εβδομαδιαία βάση. (σ.σ. η κυβέρνηση Μητσοτάκη τον ξεπέρασε, απαιτώντας 2 ελέγχους την εβδομάδα και μάσκες για όλους ανεξαιρέτως) Το Τέξας έχει ήδη αμφισβητήσει τη συνταγματική βάση του διατάγματος, και η αρχική απόφαση του ομοσπονδιακού δικαστηρίου το έχει μπλοκάρει. Η τελική δικαστική έκβαση αυτής της υπόθεσης είναι αβέβαιη.

Κορωνοκρατία: Έξυπνη κοινωνία, ηλίθιοι άνθρωποι

Κάτι συνέβη στον 21ο αιώνα που προκάλεσε ένα είδος ρήξης στην μεταλαμπάδευση της ιατρικής γνώσης, και έτσι οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο έγιναν ευάλωτες από την παρουσία ενός νέου ιού, με αποτέλεσμα να τις εξουσιάζουν τσαρλατάνοι, γυρολόγοι, λαοπλάνοι των μέσων ενημέρωσης και επίδοξοι δικτάτορες.  

Άρθρο του Jeffrey Tucker, που δημοσιεύτηκε στις 21/6/2020 από το American Institute for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Βιώσαμε την πιο αλλόκοτη εμπειρία ανθρώπινης βλακείας που έχει εμφανιστεί σε ολόκληρη τη ζωή μου, και ίσως στη ζωή πολλών γενεών. Ανάμεσα στις πιο περίεργες πτυχές αυτής της εμπειρίας ήταν η σχεδόν καθολική ανικανότητα εκ μέρους των συνηθισμένων ανθρώπων, ακόμη και των διορισμένων «ειδικών» (αυτών που χρησιμοποίησαν τα κράτη, τέλος πάντων), να εμπεδώσουν οτιδήποτε σχετικά με τα βασικά στοιχεία για τις ιώσεις που αντιλαμβάνεται η μητέρα μου, χάρη στη μητέρα της πριν, η οποία είχε καλή γνώση του θέματος, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.  

Έτσι, για παράδειγμα, όλα τα κράτη είναι έτοιμα να επιβάλλουν νέα lockdown εάν τα δεδομένα μόλυνσης στραφούν προς την κακή κατεύθυνση. Σύμφωνα με ποια θεωρία, ακριβώς, υποτίθεται ότι αυτό βοηθά την κατάσταση; Πώς η εκ νέου επιβολή εντολών για παραμονή στο σπίτι ή η επιβολή κλεισίματος των γυμναστηρίων καταφέρνουν μυστηριωδώς να εκφοβίσουν έναν ιό ώστε να εξαφανιστεί; Φαίνεται πως η κατανόηση των ιών και της ανοσίας έχει αντικατασταθεί από κάτι που μοιάζει με το παιδικό κρυφτούλι. 

Σε μια ελεύθερη οικονομία οι τιμές θα μειώνονταν, δεν θα αυξάνονταν

Σε εποχές αυξανόμενης παραγωγικότητας και τεχνολογικής προόδου, τα αγαθά θα έπρεπε να γίνονται φθηνότερα κάθε χρόνο. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ο πληθωρισμός των τιμών αυξάνεται πιο αργά από τον πληθωρισμό της προσφοράς χρήματος.

Άρθρο του Chris Calton, που  στις 6 Νοεμβρίου 2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

ZZ Top - Gimme all your lovin'

Κάθε φορά που οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης συζητούν για τον πληθωρισμό, χρησιμοποιούν πάντα τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) ως μέτρο. Ο ΔΤΚ είναι μόνο ένας από τους πολλούς δείκτες τιμών, πέρα από τα διάφορα μέτρα της προσφοράς χρήματος που αποτελούν τη βάση των συνολικών μεταβολών των τιμών. Αυστηρά μιλώντας, ο ΔΤΚ δεν μετρά τον πληθωρισμό καθεαυτό , αλλά αντίθετα τις συνέπειες της νομισματικής επέκτασης στα καταναλωτικά προϊόντα. Στη μακροοικονομία, ο ΔΤΚ είναι ένας από τους βασικούς δείκτες της οικονομικής υγείας και είναι το εργαλείο μέτρησης του πληθωρισμού που χρησιμοποιούν οι οικονομολόγοι για να υπολογίσουν το πραγματικό ΑΕΠ. Φυσικά, η ακρίβεια του ΔΤΚ ως μέτρου των συνεπειών της πιστωτικής επέκτασης είναι εξαιρετικά σημαντική, ωστόσο το μέτρο είναι αμφιλεγόμενο μεταξύ των επενδυτών. Όπως εξηγεί η Investopedia, ο ΔΤΚ είναι «ένας δείκτης του πληθωρισμού» και «από την οπτική γωνία ενός επενδυτή [...] είναι ένα κρίσιμο μέτρο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της συνολικής απόδοσης, σε ονομαστική βάση, που απαιτείται προκειμένου ένας επενδυτής να επιτύχει τους οικονομικούς του στόχους». 

Δεν υπάρχουν «ειδικοί δημόσιας υγείας» γιατί η ανθρώπινη υγεία δεν είναι «δημόσια»

Η ατομική υγεία έχει τόση σχέση με την «δημόσια» υγεία, όση έχει η ελευθερία με τον ολοκληρωτισμό. Όταν εγκαταλείπεις τη θεραπεία των ξεχωριστών ατόμων και προσπαθείς να τσουβαλιάσεις έναν πληθυσμό, δεν είσαι ειδήμων, αλλά ένα αυταρχικό άτομο με σύμπλεγμα ελέγχου των πάντων μεταμφιεσμένος σε ειδήμονα.

Άρθρο του Jordan Schachtel, που δημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 2021 από το American Institute for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

 

Exotica - Control Freak

Από την αρχή της υστερίας με τον κορωνοϊό, μας είπαν να «ακούμε τους ειδικούς της δημόσιας υγείας». Οι κυβερνήσεις και τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης μας εμφάνισαν ως τέτοιους άτομα (Dr. Fauci, Rachel Levine, Tedros Adhanom, Bill Gates) και ομάδες ατόμων (CDC, WHO, Gates Foundation, Imperial College, κ.λπ.) που υποτίθεται ότι είναι τα μεγαλύτερα κεφάλια εκεί έξω για την αντιμετώπιση των πανδημιών και της εξάπλωσης ασθενειών. Θέλετε να μάθετε πώς να αντιμετωπίσετε τον covid-19; Ακολουθήστε τις εντολές που δίνουν οι παντογνώστες ειδικοί στη δημόσια υγεία, μας λένε.

Λοιπόν, έχουμε περάσει πάνω από ένα χρόνο σε αυτή την κατάσταση, ο άλλοτε ελεύθερος κόσμος είναι ένα ερείπιο, και σχεδόν όλα όσα προτείνουν αυτοί οι υποτιθέμενοι εμπειρογνώμονες παγκόσμιας κλάσης έχουν οδηγήσει σε πλήρες χάος και καταστροφή.

13 Μύθοι της δημοκρατίας: #4 «Η δημοκρατία είναι ουδέτερη πολιτικά»

Στην πράξη η δημοκρατία δεν είναι πολιτικά ουδέτερη. Το σύστημα είναι κολεκτιβιστικό από την φύση του, και οδηγεί νομοτελειακά σε αυξανόμενη κρατική παρεμβατικότητα και ολοένα και λιγότερη προσωπική ελευθερία

Απόσπασμα από κείμενο του Carel Beckman, που δημοσιεύτηκε το 2012. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Η δημοκρατία είναι συμβατή με κάθε πολιτική κατεύθυνση. Στο κάτω κάτω, οι ψηφοφόροι καθορίζουν τις πολιτικές προτιμήσεις του κόμματος ή των κομμάτων που κυβερνούν. Επομένως, το ίδιο το σύστημα διαπερνά όλες τις διαφορές στο πολιτικό φάσμα: δεν είναι, από μόνο του, ούτε αριστερό ούτε δεξιό, ούτε σοσιαλιστικό ούτε καπιταλιστικό, ούτε συντηρητικό ούτε προοδευτικό.

Τουλάχιστον έτσι μοιάζει. Κι όμως, αυτή είναι ,στην καλύτερη περίπτωση, μια μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα η δημοκρατία εμπεριέχει μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση.

Το Great Reset, μέρος 6 : Τα εφιαλτικά σχέδια μιας τεχνοκρατικής ελίτ

• 
  Η Μεγάλη Επανεκκίνηση δεν είναι άλλη μια θεωρία συνωμοσίας. Είναι ένα ανοιχτό, ομολογημένο και προγραμματισμένο σχέδιο, και βρίσκεται σε εξέλιξη.

• 
  

Άρθρο του Michael Rectenwald, που δημοσιεύτηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

 

Σε προηγούμενα άρθρα, παρουσίασα την ιδέα της Μεγάλης Επανεκκίνησης (Great Reset) [1]  και την ανέλυσα ως προς τα οικονομικά [2]  και ιδεολογικά [3] συστατικά της. Σε αυτό, το έκτο άρθρο, θα αναλύσω τι συνεπάγεται η Μεγάλη Επανεκκίνηση όσον αφορά τη διακυβέρνηση και την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (για συντομία «4-IR»), κλείνοντας με παρατηρήσεις σχετικά με το συνολικό σχέδιο Μεγάλης Επαναφοράς και τις επιπτώσεις του. 

13 μύθοι της δημοκρατίας: Μύθος #3, «η πλειοψηφία έχει δίκιο»

Αν το καλοσκεφτείτε, δεν μπορείτε παρά να καταλήξετε στο συμπέρασμα πως ο βασικός μηχανισμός της δημοκρατίας -το γεγονός πως η πλειοψηφία έχει το πάνω χέρι- είναι θεμελιωδώς ανήθικος.

Απόσπασμα από κείμενο του Carel Beckman. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 2'.

Αλλά ας υποθέσουμε για λίγο, για χάρη της συζήτησης, πως ο λαός πραγματικά κυβερνά σε μια δημοκρατία και πως κάθε ψήφος πραγματικά μετράει. Θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας αυτομάτως σωστό ή καλό; Στο κάτω κάτω, αυτός είναι ο λόγος που έχουμε δημοκρατία, ώστε να κάνουμε το σωστό, όχι; Είναι όμως δύσκολο να δούμε το γιατί ή το πώς η δημοκρατική διαδικασία θα οδηγούσε οπωσδήποτε σε καλά ή δίκαια αποτελέσματα. Αν πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι, αυτό δεν σημαίνει πως είναι αληθινό. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα συλλογικών ψευδαισθήσεων από το παρελθόν. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι πίστευαν παλιά πως τα ζώα δεν μπορούσαν να αισθανθούν πόνο ή πως η Γη ήταν επίπεδη, ή πως ο βασιλιάς ή ο αυτοκράτορας ήταν ο εκπρόσωπος του Θεού επί της γης. [σ.σ. η μαζική Πίστη στις «θαυματουργές» λουκετοθεραπείες του 2020-21 ήταν το πιο πρόσφατο παράδειγμα]

Γιατί οι πολιτικοί υιοθετούν, εν γνώσει τους, καταστροφικά μέτρα κατά του κορωνοϊού

Τι κίνητρο έχουν οι πολιτικοί να συνεχίζουν να εφαρμόζουν ή να στηρίζουν επιβλαβείς και δρακόντειους περιορισμούς, παρ' ό,τι οι ίδιοι γνωρίζουν πως είναι αναποτελεσματικοί ή και καταστροφικοί; Η «θεωρία της δημόσιας επιλογής» έχει τη λύση του αινίγματος.

Απόσπασμα από άρθρο του Jon Miltimore, που δημοσιεύτηκε στις 11/12/2020 από το FEE. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 2'.

«Aρκετές ακαδημαϊκές μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει ελάχιστη ή μηδενική συσχέτιση μεταξύ κρατικών απαγορεύσεων και χαμηλότερων ποσοστών θνησιμότητας από covid. Γιατί λοιπόν οι πολιτικοί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν επιβλαβείς καραντίνες και δρακόντειους περιορισμούς εάν είναι αναποτελεσματικοί; Η «Θεωρία της Δημόσιας Επιλογής» μπορεί να έχει τη λύση στο αίνιγμα.