Η Κίνα είναι το πρότυπο για το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που προωθείται στη Δύση, και η Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι η πιο ξεκάθαρη έκφραση αυτού του συστήματος - αν και η διατύπωσή του κάθε άλλο παρά απολύτως ξεκάθαρη είναι.
Ο τίτλος αυτού του άρθρου είναι ένα λογοπαίγνιο για την περιγραφή της κινεζικής οικονομίας από το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας (ΚΚΚ). Πριν από αρκετές δεκαετίες, όταν η αυξανόμενη εξάρτηση της Κίνας από τους κερδοσκοπικούς τομείς της οικονομίας της δεν μπορούσε πλέον να αμφισβητηθεί πειστικά από το ΚΚΚ, η ηγεσία του ενέκρινε το σύνθημα «σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» για να περιγράψει το κινεζικό οικονομικό σύστημα. [1] Διατυπωμένη από τον Ντενγκ Σιαόπινγκ, η φράση έγινε ένα βασικό συστατικό της προσπάθειας του ΚΚΚ να εκλογικεύσει την κινεζική καπιταλιστική ανάπτυξη υπό ένα σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό πολιτικό σύστημα.
Σύμφωνα με το κόμμα, η αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της κινεζικής οικονομίας επρόκειτο να είναι μια προσωρινή φάση -διάρκειας έως και εκατό ετών σύμφωνα με ορισμένους ηγέτες του κόμματος- στο δρόμο προς μια αταξική κοινωνία πλήρους σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Οι ηγέτες του κόμματος ισχυρίζονταν, και εξακολουθούν να το υποστηρίζουν, ότι ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά ήταν απαραίτητος στην περίπτωση της Κίνας, επειδή η Κίνα ήταν μια «οπισθοδρομική» αγροτική χώρα όταν εισήχθη ο κομμουνισμός - πολύ νωρίς, όπως ειπώθηκε. Η Κίνα χρειαζόταν μια καπιταλιστική ενισχυτική δόση.
Με αυτό το σύνθημα, το κόμμα μπορούσε πλέον να υποστηρίξει ότι η Κίνα ήταν μια εξαίρεση στην ορθόδοξη μαρξιστική θέση ότι ο σοσιαλισμός φτάνει μόνο μετά την ανάπτυξη του καπιταλισμού - αν και ο ίδιος ο Μαρξ παρέκκλινε από την ίδια του τη φόρμουλα προς το τέλος της ζωής του. Ταυτόχρονα, το σύνθημα επέτρεπε στο ΚΚΚ να επιβεβαιώσει την ορθόδοξη μαρξιστική θέση. Η κομμουνιστική επανάσταση της Κίνας είχε έρθει πριν από τον αναπτυγμένο βιομηχανικό καπιταλισμό - μια εξαίρεση στον ορθόδοξο μαρξισμό. Ο καπιταλισμός εισήχθη έτσι στο οικονομικό σύστημα της Κίνας αργότερα - μια επιβεβαίωση του ορθόδοξου μαρξισμού.
Απογυμνωμένος από τα σοσιαλιστικά ιδεολογικά του προσχήματα, ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά ή το ίδιο το κινεζικό σύστημα, ισοδυναμεί με ένα σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό κράτος που χρηματοδοτείται όλο και περισσότερο από την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη. Η διαφορά μεταξύ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της σύγχρονης Κίνας είναι πως, όταν έγινε προφανές ότι η σοσιαλιστική-κομμουνιστική οικονομία είχε αποτύχει, η πρώτη εγκατέλειψε τα σοσιαλιστικά-κομμουνιστικά οικονομικά της προσχήματα, ενώ η δεύτερη όχι.
Είτε οι ηγέτες του ΚΚΚ πιστεύουν στην ίδια τους τη ρητορική είτε όχι, η ιδεολογική γυμναστική που προβάλλεται είναι ωστόσο θεαματική. Αυτό καθεαυτό, το σύνθημα ενσωματώνει και καμουφλάρει μια φαινομενικά εξόφθαλμη αντίφαση σε μια προσπάθεια να ιεροποιήσει ή να «επανεκκομμουνίσει» την κινεζική καπιταλιστική ανάπτυξη ως προϋπόθεση του πλήρους σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Ωστόσο, το κινέζικο σύνθημα αποτυπώνει μια ουσιαστική αλήθεια για τον κομμουνισμό, μια αλήθεια που είτε δεν αναγνωρίζεται είτε παραγνωρίζεται από το ΚΚΚ και που διαψεύδεται από τους μαρξιστές στη Δύση. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των κομμουνιστών ηγετών και οπαδών, και ακόμη και σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς πολλών ανθρώπων που του αντιτίθενται, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός δεν είναι ουσιαστικά ένα οικονομικό, αλλά αντίθετα, ένα πολιτικό σύστημα.
Μόλις βρεθούν στην εξουσία, οι σοσιαλιστές-κομμουνιστές ηγέτες αναγνωρίζουν ότι δεδομένου του ελέγχου τους στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, έχουν γίνει ουσιαστικά οι νέοι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής (ενώ, όπως υποστήριξε ο Λούντβιχ φον Μίζες, οι καταναλωτές είναι που κατέχουν ουσιαστικά την ευχέρεια της οικονομικής εξουσίας στις ελεύθερες αγορές 2 ) Στην προσπάθειά τους να εφαρμόσουν μια σοσιαλιστική-κομμουνιστική οικονομία, αναγνωρίζουν ότι, ελλείψει ύπαρξης τιμών, η βιομηχανική παραγωγή μεγάλης κλίμακας απαιτεί μια εποπτική λήψη αποφάσεων. Ομοίως, η λήψη αποφάσεων δεν είναι δημοκρατική με την έννοια που υπόσχονται οι σοσιαλιστές-κομμουνιστές ιδεολόγοι. Η λήψη αποφάσεων πρέπει να είναι συγκεντρωτική, ή τουλάχιστον γραφειοκρατική, σε μεγάλο βαθμό. Η δημοκρατική λήψη αποφάσεων αποκλείεται από την κρατικά ελεγχόμενη και κατεχόμενη παραγωγή και διανομή.
Ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός είναι ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο την κατανομή των πόρων την διαχειρίζεται το κράτος και επομένως ελέγχεται αποτελεσματικά από τους ηγέτες του κράτους, την πραγματική άρχουσα τάξη. Οι ηγέτες αυτοί διατηρούν τον έλεγχο μέσω της ιδεολογίας και της επιβολής.
Σε αντίθεση με ένα πλήρως εφαρμοσμένο οικονομικό σύστημα, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός είναι πάντα μόνο μια πολιτική διάρθρωση. Αυτός είναι ο λόγος που ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός μπορεί να συνδυαστεί με τον «καπιταλισμό» υπό μορφές όπως ο «κρατικός καπιταλισμός» [3] ή ο εταιρικός σοσιαλισμός. Τα οικονομικά του προσχήματα θα εγκαταλειφθούν καθώς η καπιταλιστική ανάπτυξη εισάγεται και εξορθολογίζεται έξυπνα, όπως συμβαίνει στην Κίνα. Εάν διατηρηθούν τέτοιες προφάσεις για πολύ καιρό, θα καταστρέψουν την κοινωνία, όπως στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Σε κάθε περίπτωση, η σοσιαλιστική-κομμουνιστική ηγεσία θα μάθει ότι η παραγωγή πλούτου απαιτεί τη συσσώρευση ιδιωτικού κεφαλαίου -είτε καταλαβαίνουν το γιατί είτε όχι.
Κι εδώ μπαίνει ο εταιρικός σοσιαλισμός
Ένα σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό sequel έρχεται στους κινηματογράφους. Κάποιοι από τους ίδιους παλιούς χαρακτήρες επανεμφανίζονται, ενώ κάποιοι νεοεμφανιζόμενοι έχουν ενταχθεί στο καστ. Αν και η ιδεολογία και η ρητορική ακούγονται σχεδόν τα ίδια, έχουν τεθεί στην υπηρεσία ελαφρώς διαφορετικών σκοπών. Αυτή τη φορά, τα παλιά καθησυχαστικά τσιτάτα και οι υποσχέσεις έχουν μπει σε λειτουργία, και κρέμεται ένα παρεμφερές αλλά όχι πανομοιότυπο δόλωμα. Ο σοσιαλισμός υπόσχεται την προστασία των θιγόμενων από τις οικονομικά και πολιτικά «κακές δυνάμεις», υπόσχεται την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων των κατώτερων στρωμάτων, μια καλοπροαίρετη απαγόρευση «επικίνδυνων» προσώπων από τα δημόσια φόρουμ και την πολιτική ζωή, και ένα πρώτιστο ή αποκλειστικό ενδιαφέρον για «το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ». Η κινεζική πρωτοβουλία «One Belt, One Road» («Μια ζώνη, ένας δρόμος») [4] μπορεί να κρεμάσει τους αποδέκτες της στην Αφρική και άλλες υποανάπτυκτες περιοχές, από μια μεταφορική θηλιά φτιαγμένη από υποδομές. Μια διαφορετική εκδοχή είναι διαθέσιμη στον ανεπτυγμένο κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.
Η σύγχρονη παραλλαγή είναι ο εταιρικός σοσιαλισμός, ή ένα σύστημα δύο επιπέδων, του «πραγματικά υπαρκτού σοσιαλισμού» [5] στη βάση, σε συνδυασμό με ένα παράλληλο σύνολο εταιρικών μονοπωλίων ή επίδοξων μονοπωλίων στην κορυφή. Η διαφορά μεταξύ του κρατικού σοσιαλισμού και του εταιρικού σοσιαλισμού είναι απλώς ότι ένα διαφορετικό εκλογικό σώμα ελέγχει στην πράξη τα μέσα παραγωγής. Και οι δύο σοσιαλισμοί εξαρτώνται από το μονοπώλιο - ο ένας από την κρατική, και ο άλλος από την εταιρική μονοπώληση της οικονομίας. Και οι δύο εξαρτώνται από τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδεολογία του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή, σε μια πρόσφατη παραλλαγή του, την «κοινωνική δικαιοσύνη» ή την «woke» («αφυπνισμένη») ιδεολογία. Ο εταιρικός σοσιαλισμός είναι ο επιθυμητός σκοπός, ενώ ο δημοκρατικός σοσιαλισμός και ο woke, «αφυπνισμένος» καπιταλισμός είναι τα μέσα.
Η Κίνα είναι το πρότυπο για το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που προωθείται στη Δύση, και η Μεγάλη Επανεκκίνηση (Great Reset) είναι η πιο ξεκάθαρη διατύπωση αυτού του συστήματος - αν και η διατύπωσή του κάθε άλλο παρά απολύτως ξεκάθαρη είναι.
Το Great Reset αντιπροσωπεύει την εξέλιξη του κινεζικού συστήματος στη Δύση, αλλά αντίστροφα. Ενώ η κινεζική πολιτική ελίτ ξεκίνησε με ένα σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό πολιτικό σύστημα και εφάρμοσε τον «καπιταλισμό» αργότερα, η ελίτ στη Δύση ξεκίνησε με τον «καπιταλισμό» και στοχεύει στην εφαρμογή ενός σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού πολιτικού συστήματος τώρα. Λες και η δυτική ολιγαρχία κοίταξε τον «σοσιαλισμό» που επιδεικνύει η Κίνα και είπε «ναι, τον θέλουμε».
Αυτό εξηγεί πολλές κατά τα άλλα φαινομενικές αντιφάσεις, μια εκ των οποίων είναι ο αριστερός αυταρχισμός των μεγάλων τεχνολογικών εταιριών, Big Tech. Οι Big Tech, και συγκεκριμένα οι Big Digital, είναι ο ιδεολογικός προπαγανδιστικός μηχανισμός για την προώθηση του εταιρικού σοσιαλισμού, ή του καπιταλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά.
Τα κινεζικά χαρακτηριστικά που στοχεύει να αναπαράγει η Μεγάλη Επανεκκίνηση σε σχέση με τον δυτικό καπιταλισμό θα προσομοιάζουν με τον ολοκληρωτισμό του ΚΚΚ. Θα απαιτηθεί μια μεγάλη περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων - συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας, της ελεύθερης έκφρασης, της ελεύθερης κυκλοφορίας, της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, του θρησκεύεσθαι, και του συστήματος της ελεύθερης επιχειρηματικότητας όπως το ξέραμε.
Η Μεγάλη Επανεκκίνηση θα εφαρμόσει το πολιτικό της σύστημα με τον ίδιο τρόπο που το έχει κάνει η Κίνα -με έξυπνη παρακολούθηση πόλεων χάρη στη δυνατότητα της τεχνολογίας 5G, αντίστοιχο του κινεζικού συστήματος κοινωνικού καταλογισμού, με υγειονομικά διαβατήρια, με φυλάκιση πολιτικών, και με άλλα μέσα κοινωνικής και πολιτικής καταστολής και ελέγχου.
Στο τέλος, ο σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά και ο καπιταλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά θα σημαίνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα.
---------------------------------------------------------------
1 Ian Wilson, «Σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά: Κίνα και η θεωρία του αρχικού σταδίου του σοσιαλισμού», Πολιτική 24, αρ. 1 (Σεπτέμβριος 2007): 77–84.
2 Ludwig von Mises, Socialism: An Economic and Sociological Analysis , 3d ed. (New Haven, CT: Yale University Press, 1951), σελ. 37–42.
3 Οι δυτικοί μαρξιστές χρησιμοποιούν τον όρο κρατικός καπιταλισμός για να αποκλείσουν τη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα από την κατηγορία του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Με τον τρόπο αυτό διατηρούνται, στη δική τους προπαγάνδα τουλάχιστον, οι προσφιλείς όροι σοσιαλισμός και κομμουνισμός για το ποτέ παρόν, πάντα φευγαλέο, και «μπροστά στον ορίζοντα» ιδανικό.
4 Alexandra Ma, «Οι ΗΠΑ προσπαθούν να επενδύσουν περισσότερο στην Ασία για να αντιμετωπίσουν το Mega-Project «Belt and Road» της Κίνας. Δείτε πώς είναι το σχέδιο της Κίνας να συνδέσει τον κόσμο μέσω υποδομών. », Business Insider , 11 Νοεμβρίου 2019. https://www.businessinsider.com/what-is-belt-and-road-china-infrastructure-project- 2018-1.
5 Ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στις πρώην κομμουνιστικές χώρες για να τις περιγράψει όπως ήταν στην πραγματικότητα, και όχι όπως απαιτούσε η επίσημη θεωρία. Η χρήση του ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρωνική και περιοριζόταν λίγο πολύ στα γραπτά των αντιφρονούντων ». Palgrave Macmillan Dictionary of Political Thought , του Roger Scruton, 3η έκδ. (Νέα Υόρκη: Macmillan Publishers, 2007), sv «Πραγματικά υπαρκτός σοσιαλισμός». Αναφορά Credo. http://proxy.library.nyu.edu/login?url=https://search.credoreference.com/content/entry/macpt/actual¬ly_existing_socialism/0?institutionId=577.
O Michael Rectenwald είναι συγγραφέας έντεκα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Thought Criminal (2020), Beyond Woke (2020), Google Archipelago (2019), Springtime for Snowflakes (2018), 19th-Century British Secularism (2016) και άλλων. Ήταν καθηγητής στη Νέα Υόρκη από το 2008 έως το 2019. Είναι υπέρμαχος της ελεύθερης έκφρασης ενάντια σε όλες τις μορφές αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, της «κοινωνικής δικαιοσύνης», του φασισμού, και της πολιτικής «ορθότητας».
Διαβόητος με το όνομα @TheAntiPCProf στο Twitter, ο καθηγητής Rectenwald έχει εμφανιστεί σε πολλά μεγάλα πολιτικά, και άλλα, τηλεοπτικά προγράμματα (Tucker Carlson Tonight, Fox & Friends, Fox & Friends First, Varney & Company, The Glenn Beck Show), σε ραδιοφωνικές εκπομπές (Glenn Beck και πολλοί άλλοι), και σε εκπομπές podcast στο YouTube.
Τα ακαδημαϊκά και επιστημονικά του δοκίμια έχουν δημοσιευτεί στα: Quarterly Journal of Austrian Economics, Academic Questions, Endeavour, the British Journal for the History of Science, College Composition and Communication, International Philosophical Quarterly, the De Gruyter antthologies (Organized Secularism in the United States) , και άλλοι.