Ο Hans H. Hoppe για την ΕΕ, την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, τον covid και το Κράτος

H ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είναι το πρώτο βήμα προς την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού υπερ-κράτους, το οποίο θα συγχωνευθεί τελικά σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση που θα κυριαρχείται από τις ΗΠΑ και την κεντρική τους τράπεζα, την Fed

Άρθρο του Hans-Hermann Hoppe, που δημοσιεύτηκε στις 27 Απριλίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Αδιανόητο: Τα mRNA εμβόλια παρέχουν μηδενική προστασία, σύμφωνα με την 1η σχετική μελέτη παγκοσμίως

Τα κράτη, οι επιχειρήσεις και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πρέπει να σταματήσουν τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, καθώς οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές δείχνουν μηδενική επίδραση στη θνησιμότητα 

Άρθρο του επί 10 έτη καθηγητή ιατρικής στο Harvard, και διακεκριμένου επιδημιολόγου και ειδικού στην ασφάλεια εμβολίων, dr Martin Kuldorff, που δημοσιεύτηκε από το Brownstone Institute στις 22 Απριλίου 2022. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές δείχνουν μείωση της θνησιμότητας όλων των αιτιών από τα εμβόλια τύπου φορέα αδενοϊού Covid (RR=0,37, 95%CI: 0,19-0,70) αλλά όχι από τα εμβόλια τύπου mRNA (RR=1,03, 95%CI 0,63-1,71). 

 

Αυτή είναι η ετυμηγορία μιας νέας δανέζικης μελέτης της Δρ. Christine Benn και των συνεργατών της. Έχουν χορηγηθεί σε άτομα εμβόλια που δεν έχουν αποτέλεσμα (Pfizer/Moderna) αντί για τα εμβόλια που έχουν αποτέλεσμα (AstraZeneca/Johnson & Johnson); Ας βάλουμε αυτή τη μελέτη σε ένα πλαίσιο και στη συνέχεια ας εμβαθύνουμε στους αριθμούς. 

«Είδαμε και τη Σουηδία...» Δείτε καλύτερα: 10 χιλιάδες λιγότεροι θανόντες απ' ό,τι η Ελλάδα, με παρόμοιο πληθυσμό

Το αναπόδραστο συμπέρασμα είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι στερήθηκαν την ελευθερία τους, εκατομμύρια παιδιά στερήθηκαν την εκπαίδευσή τους, και όλα αυτά για το τίποτα

Άρθρο του Johan Anderberg, που δημοσιεύτηκε στις 18 Απριλίου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Πώς το αποτρόπαιο λοκντάουν της Σαγκάης εξυπηρετεί το ΚΚ Κίνας

Η Κίνα χρησιμοποίησε τον COVID-19 για να πουλήσει στους εμπορικούς της εταίρους μια δέσμη από ολοκληρωτικά μέτρα, ενώ γνώριζε ότι είναι αναποτελεσματικά. Ένα αυστηρό lockdown στην πιο διεθνή πόλη της Κίνας είναι ένας πολύ ορατός τρόπος να καταπνιγεί η αναμενόμενη δυσπιστία εν τη γενέσει της. 

Άρθρο του νομικού και συγγραφέα-ερευνητή Michael P. Senger, που δημοσιεύτηκε στις 20 Απριλίου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής. 

Ο κατώτατος μισθός βλάπτει τους πιο αδύναμους, στην πραγματικότητα

Ο κατώτατος μισθός δεν πρέπει ούτε να αυξηθεί, ούτε να παραμείνει σταθερός, ούτε να μειωθεί. Πρέπει να καταργηθεί αμέσως και οριστικά. Οι υποστηρικτές του μπορεί να έχουν καλές προθέσεις, αλλά στην πράξη πρόκειται για μια κακόβουλη επίθεση εναντίον των πιο αδυνάτων ανάμεσά μας

Άρθρο του Walter Block, που δημοσιεύτηκε από το Foundation for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 3'. 

Το Great Reset, μέρος 7: Καπιταλισμός για τους πλούσιους, σοσιαλισμός για τους φτωχούς

Ο Michael Rectenwald αποδομεί το ψευτο-προοδευτικό κλισέ «σοσιαλισμός για τους πλούσιους, καπιταλισμός για τους φτωχούς», κατά το οποίο το κράτος προστατεύει δήθεν τους πλούσιους αλλά ρίχνει όλους τους άλλους στο έλεος του ανάλγητου καπιταλισμού

Άρθρο του Michael Rectenwald, που δημοσιεύτηκε στις 21 Απριλίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Το τυπικό αριστερό ρεφρέν για τον «καπιταλισμό σε προχωρημένο στάδιο» είναι ότι ισοδυναμεί με «σοσιαλισμό για τους πλούσιους και καπιταλισμό για τους φτωχούς». Όπως οι περισσότερες αριστερές αντιλήψεις, αυτή η ιδέα εκφράζει το σχεδόν αντιδιαμετρικά αντίθετο της αλήθειας. Το σύστημα στο οποίο αναφέρονται είναι κάθε άλλο παρά σοσιαλισμός για τους πλούσιους και καπιταλισμός για τους φτωχούς. Οι καπιταλιστές δεν θέλουν τον σοσιαλισμό για τον εαυτό τους και τον καπιταλισμό για τους υπόλοιπους. Οι καπιταλιστές επιδιώκουν το κέρδος, το οποίο μπορεί να δημιουργηθεί μόνο σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. 

Γιατί ακούγεται «απίθανο» το να υπάρχουν συνωμοσίες; O Rothbard δίνει την απρόσμενη απάντηση

Ο πιο γρήγορος τρόπος για να απαξιώσετε έναν διανοητικό αντίπαλο είναι να τον κατηγορήσετε ότι είναι «οπαδός θεωριών συνωμοσίας». Τι γίνεται όμως όταν εμφανίζονται πραγματικές συνωμοσίες;

Άρθρο του Michael Rectenwald, που δημοσιεύτηκε στις 20 Απριλίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Πώς καταστρέφουν τον ανθρώπινο πολιτισμό οι κεντρικές τράπεζες

Δεν είναι ο καπιταλισμός - όπως πιστεύουν πολλοί - αλλά το κρατικό νομισματικό σύστημα των τελευταίων 100 ετών σε συνδυασμό με τη δημόσια πολιτική, που προκαλούν τη μαζική υπερκατανάλωση, την καταστροφή του πλούτου, την κατανάλωση κεφαλαίου και την καταστροφή του περιβάλλοντος

Άρθρο του Claudio Grass για το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά Libertarian Corfu - Νίκος Μαρής.

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα άρθρο σχετικά με τον αντίκτυπο των αρνητικών επιτοκίων και των ομολόγων με αρνητική απόδοση, σκέφτηκα ότι ήταν μια ευκαιρία να εξετάσω το θέμα από μια ευρύτερη οπτική γωνία. Έχουν υπάρξει πολλά άρθρα που εικάζουν τις πιθανές επιπτώσεις και επικεντρώνονται στον αντίκτυπό τους βραχυπρόθεσμα, αλλά δεν είναι πολύ συχνό φαινόμενο μια ανάλυση να κοιτάζει λίγο πιο μακριά στο μέλλον, προσπαθώντας να συνδέσει το χρήμα με την επίδρασή του στην ίδια την κοινωνία.

Qui Bono? Ποιος ωφελείται;

Ας ξεκινήσουμε με ένα βασικό ερώτημα, που βρίσκεται στην καρδιά αυτού του ζητήματος: Ποιος επωφελείται από ένα δάνειο που εγγυάται ότι θα επιστρέψει λιγότερα από το ποσό που δανείστηκε; Προφανώς, είναι ο δανειολήπτης και όχι ο δανειστής, και στην περίπτωσή μας ο δανειολήπτης είναι η το κράτος και όσοι συνδέονται στενά με αυτό. Τα αρνητικά επιτόκια και τα ομόλογα με αρνητική απόδοση ευνοούν εξ ορισμού τους οφειλέτες και τιμωρούν τους αποταμιευτές. Επιπλέον, οι πολιτικές αυτές προσβάλλουν τις βασικές οικονομικές αρχές, και την κοινή λογική επίσης. Αντιτίθενται σε όλες τις ορθολογικές απόψεις για το πώς λειτουργεί το χρήμα και δεν έχουν καμία βάση και κανένα ιστορικό προηγούμενο σε κανένα οργανικό οικονομικό σύστημα. Έτσι, τώρα, εκτός από τον κρυφό φόρο που είναι ο πληθωρισμός, έχουμε και έναν άλλο μηχανισμό, που αναδιανέμει τον πλούτο από τον μέσο πολίτη προς εκείνους που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας.

Έτσι, αυτή η ίδια η έννοια της κεντρικής αρχής που μπορεί να κάμπτει και να στρεβλώνει τους κανόνες, ακόμη και όταν το αποτέλεσμα είναι παράλογο, έχει επιπτώσεις που εκτείνονται πολύ πέρα από τις καθημερινές οικονομικές δραστηριότητες. Στην πραγματικότητα, χωρίζει τελικά την κοινωνία σε δύο κατηγορίες, εκείνους που επωφελούνται από αυτή την αυθαίρετη και μονομερή αναδιατύπωση των κανόνων και εκείνους που αναγκάζονται να πληρώσουν το τίμημα, παρόλο που ποτέ δεν συμφώνησαν σε αυτό. Στην πραγματικότητα, δεν τους ζητήθηκε καν.

Ένα σύστημα συλλογικής διαφθοράς

Φυσικά, μπορούμε επίσης να το δούμε από τη συλλογική προοπτική του υποτιθέμενου κοινωνικού συμβολαίου του Ρουσσώ και να υποστηρίξουμε ότι αυτό το σύστημα φανερής (φορολογία) και κρυφής (νομισματική πολιτική) αναδιανομής είναι νόμιμο ή ακόμη και καλoπροαίρετο. Μπορεί να εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι το κράτος θα σας φροντίσει στο μέλλον, και έτσι να είστε πρόθυμοι να θυσιάσετε ένα μέρος του πλούτου και των αποταμιεύσεών σας σήμερα, για να διασφαλίσετε ότι αυτό θα συμβεί. Σε αυτή την περίπτωση, είναι χρήσιμο να θυμάστε ότι το σημερινό κεντρικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι τόσο παλιό. Υπάρχει μόνο για περίπου εκατό χρόνια, ή δύο κύκλους μακροπρόθεσμου χρέους μαζί. Ο πρώτος κύκλος τελείωσε όταν ο πρόεδρος Νίξον προσπάθησε επίσημα να απο-νομιμοποιήσει τον χρυσό το 1971, εξουσιοδοτώντας ένα συγκεντρωτικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο κάποιοι λίγοι αποφασίζουν ποιος λαμβάνει το νόμισμα πρώτος και με ποιο επιτόκιο, επιτρέποντάς τους να δημιουργούν φούσκες σε ορισμένες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων, να προστατεύουν διάφορες βιομηχανίες-κλειδιά, και να το χρησιμοποιούν για τη χρηματοδότηση πολέμων και τον πλουτισμό των πολιτικών και όσων βρίσκονται κοντά τους.

Μέχρι στιγμής, η συνολική πίστωση σε παγκόσμια κλίμακα ανέρχεται σε περίπου 240 τρισεκατομμύρια δολάρια. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν τέτοιο αριθμό, αλλά αν σκεφτείτε ότι 1 τρισεκατομμύριο δευτερόλεπτα αντιστοιχούν σε 31.709 χρόνια, ίσως αρχίσετε να συνειδητοποιείτε το πόση μόχλευση έχει γίνει στο σύστημα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το χρέος είναι πάντα κατανάλωση που μεταφέρεται προς τα εμπρός. Τούτου λεχθέντος, τα χρέη πρέπει να εξοφληθούν ή να διαγραφούν - δεν υπάρχει άλλη περίπτωση. Επιπλέον, το ποσό του χρέους που μπορεί να σηκώσει ένα σύστημα είναι περιορισμένο, και όταν ένα σύστημα που βασίζεται στην πίστωση δεν μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω, το λογικό αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος. Όπως το περιέγραψε ο Ludwig von Mises πριν από πολύ καιρό,

«Δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η τελική κατάρρευση μιας (σ.σ. τεχνητής οικονομικής) άνθησης που προκαλείται από την πιστωτική επέκταση. Οι εναλλακτικές είναι μόνο το εάν η κρίση θα έρθει νωρίτερα ως αποτέλεσμα της εκούσιας εγκατάλειψης της περαιτέρω πιστωτικής επέκτασης, ή αργότερα ως τελική και ολοκληρωτική καταστροφή του σχετικού νομισματικού συστήματος.»

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες άρχισαν να προσπαθούν να αποφύγουν αυτή τη συστημική κατάρρευση, μειώνοντας τα επιτόκια κάτω από το μηδέν και επιτρέποντας στους μεγάλους παίκτες να αναλάβουν δωρεάν χρέος και ταυτόχρονα να μειώσουν το βάρος του χρέους τους. Αυτό, βέβαια, είναι κάτι που έχουμε ήδη παρακολουθήσει εκτενώς κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας και είναι απλώς θέμα χρόνου μέχρι οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, να χρησιμοποιήσουν την ίδια δόλια τακτική για να αφήσουν λίγο αέρα από το μπαλόνι και να απομοχλεύσουν τον οφειλέτη εις βάρος του αποταμιευτή. Ωστόσο, είναι πολύ αμφίβολο το αν μπορούν να διαχειριστούν με επιτυχία κάτι τέτοιο, ειδικά από τη στιγμή που το δημογραφικό αποτελεί πρόβλημα στη Δύση εδώ και δεκαετίες, καθιστώντας την ανάπτυξη επίσης ένα πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις επέβαλαν μια πολιτική μαζικής μετανάστευσης για να καταπολεμήσουν αυτή την τάση γήρανσης του πληθυσμού, ωστόσο η εκτέλεσή της ήταν καταστροφική: αντί να αναζωογονήσει τα έθνη και να τονώσει την παραγωγικότητα, κατέληξε στη συντριβή των εθνικών συστημάτων πρόνοιας.

Είναι επομένως σαφές ότι ο σημερινός δρόμος που έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις και οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι παντελώς μη βιώσιμος, και ότι οι προσπάθειές τους για βραχυπρόθεσμα «μπαλώματα» δεν έχουν πολλές ελπίδες να σταματήσουν την αναπόφευκτη κατάρρευση, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες. Το να προσποιούμαστε το αντίθετο είναι τόσο μάταιο, όσο και αφελές. Όπως το έθεσε η Ayn Rand,

«Μπορούμε να αγνοήσουμε την πραγματικότητα, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις συνέπειες της αγνόησης της πραγματικότητας.»

Το φαινόμενο του «απο-πολιτισμού» (de-civilisation) 

Τα αρνητικά επιτόκια είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτών των βραχυπρόθεσμων επιδιορθώσεων, μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν είναι απλώς άχρηστα ως θεραπεία για τα οικονομικά μας δεινά, αλλά στην πραγματικότητα κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι ο χρόνος χάνει την αξία του. Καθώς τα κερδισμένα με κόπο χρήματα, που έχει βάλει κανείς στην άκρη για μια δύσκολη εποχή, ή για την εκπαίδευση των παιδιών του, αντί να ανατιμώνται, όπως υπαγορεύει η λογική, χάνουν την αξία τους μέρα με τη μέρα, δεν έχει πλέον νόημα να παράγει και να αποταμιεύει κανείς. Το βασικό κίνητρο για κάθε άτομο να σηκώνεται το πρωί και να εργάζεται σκληρά για να επιτύχει ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο καταργείται, και ο χρόνος, ως εκ τούτου, μετατρέπεται σε μια διάσταση χωρίς καμία αξία. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να αποταμιεύουν, λόγω της κυβερνητικής πολιτικής, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να καταναλώνουν. Και με όλες τις παραδοσιακά ασφαλείς επενδυτικές επιλογές να έχουν εξαφανιστεί, τους μένει μόνο η επιλογή της κερδοσκοπίας στις στημένες χρηματοπιστωτικές αγορές, και το τεράστιο ρίσκο που τη συνοδεύει, ειδικά τώρα, που πλησιάζουμε στο τέλος ενός μακροχρόνιου κύκλου χρέους.

Το άτομο μετατρέπεται έτσι όλο και περισσότερο σε εξαρτημένο από το κράτος, καθώς η βάση για μια ελεύθερη ζωή είναι η οικονομική ανεξαρτησία και η ικανότητα να έχεις αποταμιεύσεις που σε κρατούν ανεξάρτητο. Το θεμέλιο ενός επιτυχημένου συστήματος απαιτεί άτομα που ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, γνωρίζοντας ότι πρέπει πρώτα να παράγουν πριν καταναλώσουν.

Οι μάζες εκπαιδεύονται και ωθούνται να καταναλώνουν και να ξοδεύουν χρήματα που δεν έχουν για να αγοράσουν πράγματα που δεν χρειάζονται. Το νομισματικό μας σύστημα σε συνδυασμό με αυτού του είδους τη δημόσια πολιτική προκαλεί τη μαζική υπερκατανάλωση, την καταστροφή του πλούτου, την κατανάλωση κεφαλαίου και την καταστροφή και εκμετάλλευση της φύσης.

Οι άνθρωποι προσθέτουν σημαντική αξία στην κοινωνία εάν είναι σε θέση να αποταμιεύουν, καθώς αυτό τους επιτρέπει να επενδύσουν σε ένα μεταγενέστερο στάδιο, όταν θα έχουν συγκεντρώσει όσα χρειάζονται, και έτσι να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους στην προσπάθειά τους να επιτύχουν και να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους και οι επενδυτές μπορούν να βοηθήσουν τις εκκολαπτόμενες νέες εταιρείες που φέρνουν καινοτόμες ιδέες προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό της. Καθώς αυτός ο ενάρετος κύκλος συνεχίζεται, με βάση την παραγωγικότητα, τη μακροπρόθεσμη νοοτροπία και την υπεύθυνη οικονομική διαχείριση, «η άνοδος της παλίρροιας ανυψώνει όλες τις βάρκες».

Αντιθέτως, όταν αυτή η φυσική διαδικασία διαταράσσεται βίαια και αντιστρέφεται, τα αποτελέσματα είναι επιβλαβή και εκτεταμένα: η μαζική υπερκατανάλωση, η καταστροφή του πλούτου και η εκμετάλλευση της φύσης και του περιβάλλοντος είναι όλα συμπτώματα αυτής της θεσμικής και μαζικής ώθησης προς τη βραχυπρόθεσμη νοοτροπία και της αναγκαστικής εστίασης μόνο στο σήμερα, εις βάρος του αύριο.

Ευρύτερες επιπτώσεις

Έτσι, αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο η παγκόσμια οικονομία, αλλά και η επιταχυνόμενη παρακμή του δυτικού πολιτισμού, ο οποίος, έχοντας βασιστεί στον φιλελευθερισμό (προσωπική ελευθερία και δικαιώματα ατομικής ιδιοκτησίας) και στον χριστιανισμό (προσωπική ευθύνη), έθεσε τα θεμέλια για μια αποκεντρωμένη Ευρώπη που επέτρεψε τον ανταγωνισμό των αγαθών και των υπηρεσιών, αλλά κυρίως τον ανταγωνισμό των ιδεών. Αυτή η επικίνδυνη παρακμή επίσης δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς ξεκίνησε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ευρώπη στράφηκε προς μια πιο συγκεντρωτική προσέγγιση, με κάθε είδους κολεκτιβιστικές ιδέες (σ.σ. σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία, φασισμός στην Ιταλία) που προκάλεσαν κάθε είδους σχίσματα, που τα βλέπουμε ακόμη και σήμερα στις σύγχρονες κοινωνίες. Σήμερα, βλέπουμε μια ραγδαία επιτάχυνση αυτής της παρακμής, καθώς το οικονομικό μας σύστημα μετά βίας μπορεί να παραμείνει όρθιο, και καθώς η πολιτική μας και οι κοινωνίες μας εξελίσσονται ακόμη πιο γρήγορα σε φυλετικές ή ακριβέστερα σε ομάδες πολιτικών ταυτοτήτων, που πολεμούν μεταξύ τους για ανούσιες βεντέτες. Όλο αυτό το διάστημα αποπροσανατολίζονται από την πραγματική απειλή, αυτήν που τα κράτη και οι κεντρικές τους τράπεζες θέτουν για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Όσο οι άνθρωποι φοβούνται την ελευθερία και αναθέτουν εσφαλμένα την προσωπική τους ευθύνη σε μια κεντρική εξουσία, η ελπίδα είναι αμυδρή. Είναι καιρός να αναλογιστούμε με ανεξάρτητη σκέψη το εάν το σημερινό συγκεντρωτικό σύστημα έχει πραγματικά νόημα, αν είναι βιώσιμο, και για πόσο ακόμα. Αν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα σας τρομάζουν, είναι άσκοπο να περιμένετε λύσεις που θα έρθουν από τα πάνω. Είναι λοιπόν καιρός να δράσετε άμεσα και υπεύθυνα, με ένα σταθερό σχέδιο, επενδύοντας σε «σκληρά» περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν σε ιδιώτες, και με μια μακροπρόθεσμη στρατηγική που δεν θα εξαρτάται από τις ιδιοτροπίες και τα καπρίτσια των πολιτικών «υπευθύνων».

***

Ο Claudio Grass είναι Πρεσβευτής του Mises και ανεξάρτητος σύμβουλος για την αγορά πολύτιμων μετάλλων, με έδρα την Ελβετία. Η οικονομικά «αυστριακή» προσέγγισή του βοηθά τους πελάτες του να βρουν εξατομικευμένες λύσεις για την αποθήκευση των φυσικών πολύτιμων μετάλλων τους, σύμφωνα με το ελβετικό δίκαιο.

Όχι, ο Χριστός δεν ήταν «σοσιαλιστής»

Ο Χριστός δεν ζήτησε ποτέ από το κράτος να ληστεύει τους πολίτες και να μοιράζει τα λάφυρα του φορολογικού πλιάτσικου στους φτωχούς

Άρθρο του Lawrence Reed, που δημοσιεύτηκε από το Foundation for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Ο ισχυρισμός ότι «ο Ιησούς Χριστός ήταν σοσιαλιστής» έχει γίνει ένα δημοφιλές κλισέ μεταξύ των «προοδευτικών», όπως και μεταξύ αυτών των οποίων η πίστη στον χριστιανισμό δεν είναι και η πιο… ένθερμη – στην καλύτερη περίπτωση. Υπάρχει όμως κάποια δόση αλήθειας σε αυτό το κλισέ;

Ανώτατες τιμές: Σκοτώνοντας τον αγγελιοφόρο επειδή το μήνυμά του δεν αρέσει στο κράτος

Η ιστορία του ελέγχου των τιμών είναι μια ιστορία από ελλείψεις, ουρές, μαύρες αγορές, και λαϊκή δυσαρέσκεια. Εμπλέκεται επίσης ένα ηθικό ζήτημα. Με ποιο δικαίωμα μπορεί κάποιος να υπαγορεύει δια της βίας τους όρους του εμπορίου ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους;

Άρθρο του Lawrence Read, που δημοσιεύτηκε από το El American. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά Libertarian Corfu - Νίκος Μαρής. 

Στις μέρες μας, μπορεί να υποστηρίξει κανείς την πιο απαξιωμένη, κρατικίστικη παλαβωμάρα, και να τον καλωσορίσουν στις σελίδες με τις «Απόψεις» του Guardian. Το τελευταίο παράδειγμα, που γράφτηκε από την Isabella Weber στο φύλλο της 29ης Δεκεμβρίου 2021, ήταν υπερβολικό ακόμη και για τον Paul Krugman των New York Times, έναν πρώην (σ.σ. κρατιστή) οικονομολόγο που κατέληξε προπαγανδιστής. Ο τίτλος ήταν: «Έχουμε ένα ισχυρό όπλο για την καταπολέμηση του πληθωρισμού: τον έλεγχο των τιμών. Είναι καιρός να το εξετάσουμε». Ο Krugman απάντησε: «Δεν είμαι κανένας φανατικός της ελεύθερης αγοράς, αλλά αυτή η ιδέα είναι πραγματικά ηλίθια».

2 χρόνια κορωνο-τυραννίας: Καιρός να αποδοθεί Δικαιοσύνη για τo έγκλημα που διαπράχθηκε

Από όλη τη προπαγάνδα χειραγώγησης στην οποία υποβλήθηκαν οι πολίτες, η πιο ύπουλη ήταν εκείνη που απέδωσε τα αμέτρητα δεινά που βίωσαν στην «πανδημία»

Άρθρο του Michael P. Senger, που δημοσιεύτηκε στις 13 Απριλίου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Δύο χρόνια μετά από τις «δύο εβδομάδες για να επιβραδυνθεί η εξάπλωση του ιού», η ζωή φαίνεται να έχει επιστρέψει σε κάποιο είδος κανονικότητας. Με λίγες αδικαιολόγητες εξαιρέσεις, τα περισσότερα διατάγματα για την πανδημία έχουν αποσυρθεί. Οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί - που εμφανίστηκαν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο πάνω σε ένα κύμα μεταδοτικού αντι-φιλελευθερισμού - έχουν σε μεγάλο βαθμό εγκαταλειφθεί, τουλάχιστον προς το παρόν, συχνά με μια σαθρή δικαιολόγηση απολιτικής λογικής. Χαμένοι στην τρύπα της λήθης των mainstream media, τα αυστηρά lockdown που γονάτισαν τον ελεύθερο κόσμο το 2020 φαίνονται σε πολλούς σαν μια μακρινή ανάμνηση.

Οι αγορές και η ιδιωτική ιδιοκτησία προστατεύουν το περιβάλλον, όχι το κράτος

Τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί εκτάσεων και αντικειμένων επιτρέπουν στους ανθρώπους να αναλαμβάνουν την ευθύνη για ό,τι γίνεται στην ιδιοκτησία τους. Έτσι εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα, καθώς κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει την ιδιοκτησία κάποιου άλλου χωρίς να καταβάλει επαρκή αποζημίωση

Άρθρο του Vibhu Vikramaditya που δημοσιεύτηκε στις 22 Μαρτίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Libertarian Corfu - Νίκος Μαρής. 

Κάθε αιώνας παρουσιάζει το δικό του, ξεχωριστό σύνολο προβλημάτων για τους λάτρεις της ελευθερίας, της ειρήνης και της ευημερίας. Ενώ οι μεγάλοι πρωτοπόροι της ελευθερίας του 20ού αιώνα αντιμετώπιζαν τη διαφαινόμενη σκιά του συγκεντρωτισμού και έδιναν μάχη ενάντια στους σοσιαλιστές και τους κρατιστές που υποστήριζαν τον συγκεντρωτισμό και την καταδίκη της ατομικής ελευθερίας για χάρη μιας «καθολικής υλικής ευμάρειας», οι ελεύθερες αγορές με την πτώση της αυλαίας του εικοστού αιώνα έδειξαν μια για πάντα ότι η καθολική υλική ευμάρεια είναι συμβατή μόνο με την ατομική οικονομική ελευθερία και την ανεξαρτησία.

Τα lockdown προξένησαν τον όλεθρο, όχι «η πανδημία»

Οι υπεύθυνοι για τον εγκλεισμό μεγάλου μέρους του πληθυσμού κατηγορούν τον κορωνοϊό για τον οικονομικό και κοινωνικό όλεθρο που επακολούθησε. Θα πρέπει όμως να στραφούν κατά του ίδιου του εγκλεισμού που με τόσο φανατισμό υποστήριξαν

Άρθρο του Chris Calton, που δημοσιεύτηκε στις 7 Απριλίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.  

Μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τις συνέπειες της πολιτικής των lockdown που οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν επιβάλει στους πολίτες τους ως απάντηση στον Covid-19, αλλά τα στοιχεία για το τίμημά τους αρχίζουν να διαρρέουν. 

Το κράτος-πατερούλης και το νεομαρξιστικό Δίκαιο των καλών προθέσεων

Σήμερα, οι «προοδευτικοί» κυβερνούν με το δίκαιο των καλών προθέσεων, και όταν το κράτος έχει καλές προθέσεις τα αποτελέσματα, όσο καταστροφικά κι αν είναι, δεν έχουν σημασία

Άρθρο του Αλέξανδρου Ράμμου, που δημοσιεύτηκε στις 26 Μαρτίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Ο Μαξ Βέμπερ, επικαλούμενος τον Λέον Τρότσκι στην Συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ , είχε δηλώσει ωμά ότι «κάθε κράτος εδράζεται στη βία». Οι ευφάνταστες θεωρίες που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν την κρατική βία δεν εμπίπτουν στο πεδίο διερεύνησης αυτού του άρθρου. Αυτό που θα αναλύσουμε εδώ είναι ο συστηματικός τρόπος με τον οποίο οι κρατικές ελίτ έχουν προετοιμάσει συντονισμένα το έδαφος για να κυριαρχήσουν πάνω στα άτομα, στην τέταρτη τεχνολογική επανάσταση. 

«Κράτος» και «ολιγάρχες» είναι ένα και το αυτό

Ο Λένιν αποκάλεσε εσφαλμένα τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο «πόλεμο μεταξύ των καπιταλιστών της Ευρώπης». Ήταν ένας πόλεμος μεταξύ ολιγαρχών, δηλαδή κρατιστών που αντλούν τον πλούτο τους από τη νόμιμη οικονομική δραστηριότητα, υπό την απειλή των όπλων

Άρθρο του Jason Morgan που δημοσιεύτηκε στις 2 Απριλίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Η τυπική ιστορία της μετασοβιετικής Ρωσίας πάει κάπως έτσι. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής, δεν υπήρχαν πραγματικές τιμές λόγω της αδιάκοπης, ολοκληρωτικής ανάμειξης των κομμουνιστών στην οικονομική δραστηριότητα. Κανείς δεν ήξερε πόσο πραγματικά άξιζε το οτιδήποτε. Ούτε ένα καρβέλι ψωμί, ούτε ένα ορυχείο γεμάτο ουράνιο. Τα πάντα κατέχονταν και η αναδιανέμονταν από το κράτος. Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, το κράτος φυσικά εξαϋλώθηκε. Ξαφνικά, δεν υπήρχαν τιμές, ούτε ιδιοκτήτες. Ήταν σαν ένας γιγάντιος δωρεάν μπουφές για όλους. Μια «Άγρια Δύση», όπως συνηθίζουμε να λέμε. Τα πάντα ήταν διαθέσιμα για να τα αρπάξει ο καθένας. 

Με έναν τρόπο που οι αναγνώστες του Mises Institute θα αντιληφθούν αμέσως ως χαρακτηριστικό της σχολής Hoppe-Rothbard, μέσα σε αυτό το χάος οι χειρότεροι από τους χειρότερους αναρριχήθηκαν στην κορυφή. Οι ύαινες μπήκαν μέσα για να διαμελίσουν το σοβιετικό κουφάρι.

Ποιος χρειάζεται τις κεντρικές τράπεζες; Στην πραγματικότητα κανένας

Οι κεντρικές τράπεζες, και ιδιαίτερα η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, συνεχίζουν να αυξάνουν τον πληθωρισμό και τους κύκλους τεχνητής άνθησης και ύφεσης, στο όνομα της «σταθεροποίησης» της οικονομίας

Άρθρο του Vibhu Vikramagitya, που δημοσιεύτηκε στις 31 Μαρτίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Libertarian Corfu - Νίκος Μαρής. 

Καθώς η Κεντρική (Ομοσπονδιακή) Τράπεζα των ΗΠΑ αυξάνει το επιτόκιο δανεισμού της σε ένα εύρος 0,25-0,50%, ακούγονται φωνές ανησυχίας σε όλο τον κόσμο, με τους οικονομικούς αναλυτές να προβλέπουν μια καταστροφή, λόγω των αυξημένων πιέσεων που ασκούνται στη δομή του κόστους των επιχειρήσεων που ανακάμπτουν μετά τα lockdown λόγω κορωνοϊού. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ είναι επικεφαλής της ομάδας των κεντρικών τραπεζών σε όλο τον κόσμο, οι οποίες κατευθύνονται από τα αντίστοιχα κράτη όπου ανήκουν, φαινομενικά για να επιδιώκουν τη σταθερότητα και την ομαλή λειτουργία των οικονομιών τους. 

H «προοδευτική» μαζική δημοκρατία απέτυχε. Η απάντηση είναι η ριζική αποκέντρωση

Από πολλές απόψεις, η δημοκρατία που είχε τις ρίζες της στον φιλελευθερισμό του δέκατου ένατου αιώνα έχει πεθάνει. Μπορούμε να την αναβιώσουμε, ή κάτι πιο αυταρχικό θα πάρει τη θέση της;

Άρθρο του José Niño, που δημοσιεύτηκε στις 16 Μαρτίου 2022 από το Mises Instotute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Θεόδωρος Μίxας - Νίκος Μαρής. 

Οι φερόμενες ως «φιλελεύθερες» δημοκρατίες είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δύσης τον τελευταίο αιώνα, και θεωρούνται το αποκορύφωμα της πολιτικής εξέλιξης. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που οι δυτικές ελίτ είναι ακλόνητα πεπεισμένες ότι αυτό το σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να εξαπλωθεί ευρέως ανά τον κόσμο, είτε έμμεσα («έγχρωμες επαναστάσεις») είτε άμεσα (οικονομικές κυρώσεις, κινηματικές στρατιωτικές ενέργειες ή αποστολές οικοδόμησης εθνών). 

Ο Bill Gates κι ο Schwab σ' αγαπάνε βρε κουτό! Ζήτω η Μεγάλη Επανεκκίνηση!

Σας προσφέραμε άρτον και θεάματα, αξιοθρήνητοι, και εξακολουθείτε να είστε αχάριστοι, απειθάρχητοι, και γενικά ένας κακός μπελάς. Ανακαλύψαμε όμως το πώς να χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες –όπως τα συνδρομητικά εμβόλια– σε συνδυασμό με τις ατέρμονες οικονομικές κρίσεις, για να σας ελέγξουμε

Άρθρο του David Smith, που δημοσιεύτηκε στις 31 Μαρτίου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 9'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ο Klaus Schwab, o ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) και συν-συγγραφέας του βιβλίου COVID-19: The Great Reset, είναι ένας εγκάρδιος φιλάνθρωπος, που απλώς έχει μια ζοφερή αίσθηση του χιούμορ.

Οι ψευτο-οικολόγοι της Ευρώπης την κατέστησαν ενεργειακά αιχμάλωτη

Η Ευρώπη θέλει φθηνή και άφθονη ενέργεια, αλλά οι πολιτικοί δαιμονοποιούν την πυρηνική ενέργεια, το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Όλες οι κρατικοπαρεμβατικές προτάσεις που προωθούνται συνεπάγονται υψηλότερο κόστος για τους πολύπαθους καταναλωτές

 

Άρθρο του Daniele Lacalle, που δημοσιεύτηκε στις 30 Μαρτίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Θεόδωρος Μίχας - Νίκος Μαρής. 

Με τις τρέχουσες παρεμβατικές πολιτικές, η Ευρώπη δεν πρόκειται να πετύχει μια ανταγωνιστική ενεργειακή μετάβαση. Η Ευρώπη εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο όχι εξαιτίας κάποιας σύμπτωσης, αλλά εξαιτίας μιας αλληλουχίας λανθασμένων πολιτικών: απαγόρευση της πυρηνικής ενέργειας στη Γερμανία, απαγόρευση της ανάπτυξης εγχώριων πόρων φυσικού αερίου σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που προστέθηκαν πάνω σε μια μαζική και δαπανηρή εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, χωρίς να έχει δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο εφεδρικό σύστημα.

Το σκόπιμο ψέμα της «ασυμπτωματικής μετάδοσης» που διέλυσε τις ζωές μας

 Το «στοιχειό» των ανθρώπων χωρίς συμπτώματα που είναι δυνητικά επικίνδυνοι –κάτι δεν είχε ποτέ καμία επιστημονική βάση- μετέτρεψε κάθε συμπολίτη μας σε εν δυνάμει υπαρξιακή απειλή

Άρθρο του dr Aaron Kheriaty, που δημοσιεύτηκε στις 28 Μαρτίου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Τον Ιανουάριο του 2020, στην αρχή της πανδημίας, το  New England Journal of Medicine δημοσίευσε μια επιστολή που υποδήλωνε την πιθανότητα μετάδοσης του Covid από άτομα που δεν εμφάνιζαν κανένα σύμπτωμα της ασθένειας. Αυτό το άρθρο βασίστηκε σε μια (1) μόνο μελέτη περίπτωσης (case study).