.jpg)
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ο Klaus Schwab, o ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) και συν-συγγραφέας του βιβλίου COVID-19: The Great Reset, είναι ένας εγκάρδιος φιλάνθρωπος, που απλώς έχει μια ζοφερή αίσθηση του χιούμορ.
Πρόσφατα διάβασα ένα παιδαριώδες και εξευτελιστικό άρθρο στο Forbes, με τίτλο «Καλώς ήρθατε στο 2030: Δεν
κατέχω τίποτα, δεν έχω ιδιωτικότητα, και η ζωή δεν ήταν ποτέ καλύτερη»,
γραμμένο από έναν από τους λαμπρούς «Young Global Leaders» του WEF και δημοσιευμένο στις 10 Νοεμβρίου του 2016 .
Το άρθρο περιγράφει πολλά από αυτά που το WEF διαλαλούσε τα τελευταία δύο
χρόνια, αυτά που αποκαλούν Μεγάλη Επανεκκίνηση. Μερικά από τα σενάρια που
περιγράφονταν έχουν ήδη εφαρμοστεί ή βρίσκονται στη διαδικασία της υλοποίησής τους, αφού
η «θανατηφόρα πανδημία» του Δρ. Fauci ισοπέδωσε τη γη σε δύο εβδομάδες.
Φυσικά, μόνο ένας «αφελής» συνωμοσιολόγος που ζει σε ένα υγρό υπόγειο θα
πίστευε ότι η πανδημία ήταν μια πρόφαση, μια άσκηση προετοιμασίας, για να
καταστρέψουν σκόπιμα την ελεύθερη κοινωνία και να δημιουργήσουν μια
ψηφιακή-τεχνοκρατική-ολοκληρωτική δυστοπία όπου οι επιχειρήσεις και οι θέσεις
εργασίας των πολιτών έχουν καταστραφεί, εξαλείφοντας μεγάλο μέρος της
ιδιοκτησίας των περιουσιακών τους στοιχείων, με τις εντολές για υποχρεωτικούς
εμβολιασμούς να χρησιμοποιούνται ως μυστικό όπλο για να κάνουν τη σωματική
αυτονομία και το ιατρικό απόρρητο κατάλοιπα του παρελθόντος.
Είναι παράξενο το πώς όλα αυτά τα πράγματα συνοψίζονται με ευφημιστικό
τρόπο στον τίτλο του άρθρου (αν εξαιρέσουμε το τελευταίο μέρος, για τη ζωή που θα είναι τάχαμου καλύτερη από ποτέ, εκτός φυσικά αν είστε δισεκατομμυριούχος όπως πολλά μέλη
του WEF).
Το άρθρο του Forbes, όπως και όλα όσα τσαμπουνάει το WEF, αποπνέει πραγματικά την δυσωδία κάποιου που μιλάει συγκαταβατικά σ' ένα παιδί –αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του κειμένου– και απευθύνει μια έκκληση σε έναν αποχαυνωμένο πληθυσμό,
που έχει ντρεσσαριστεί κοινωνικά, ώστε να είναι νηπιώδης στη σκέψη του και στις
συλλογιστικές του ικανότητες.
Εδώ είναι μερικά από τα κυριότερα σημεία του άρθρου, με τις δικές μου επεξηγήσεις.
Πρώτον, ο τίτλος:
«Καλώς ήρθατε στο 2030: Δεν κατέχω τίποτα, δεν έχω
ιδιωτικότητα, και η ζωή δεν ήταν ποτέ καλύτερη».
Απαιτεί αυτό κάποια εξήγηση για το πόσο τρελά και απάνθρωπα είναι τα
σχέδιά τους για τη λεγόμενη Μεγάλη Επανεκκίνησή τους; «Δεν θα σου ανήκει
τίποτα. Και θα είσαι ευτυχισμένος.» Αυτό είναι το αλλόκοτο, ασύστολο
σύνθημα του WEF, και όποιος έχει έστω δύο εγκεφαλικά κύτταρα στο κεφάλι του θα
παρατηρήσει το πώς τα τελευταία δύο χρόνια μας έχουν προετοιμάσει για αυτό
ακριβώς που περιγράφουν (χωρίς το χαρούμενο κομμάτι στο τέλος), χρησιμοποιώντας το πρόσχημα
της πανδημίας για να καμουφλάρουν μια ήδη καταρρακωμένη οικονομία, προκαλώντας την
εκτοξεύση του πληθωρισμού και την κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης του
δολαρίου (σ.σ. και του ευρώ βεβαίως) και, στη συνέχεια, εκπαιδεύοντας τους
ανθρώπους να αποδέχονται την απουσία της ιδιωτικότητας (ή της σωματικής τους αυτονομίας), όλα
αυτά ενώ παρακολουθούνται ψηφιακά παντού μέσω ενός ψηφιακού νομίσματος της
κεντρικής τράπεζας (CBDC) για το οποίο ήδη μιλάει ο Μπάιντεν. Ναι, μετά την
πλήρη καταστροφή της οικονομίας, θα εξαφανιστείτε, θα θαφθείτε στα χρέη, δεν θα
έχετε τίποτα, δεν θα έχετε ιδιωτικότητα, και η ζωή σας θα είναι καλύτερη από
ποτέ!
«Καλώς ήρθατε στο έτος 2030. Καλώς ήρθατε στην πόλη
μου —ή μήπως θα έπρεπε να πω, «στην πόλη μας». Δεν κατέχω τίποτα. Δεν
έχω αυτοκίνητο. Δεν έχω σπίτι. Δεν έχω καθόλου συσκευές ή ρούχα».
Εάν εξακολουθείτε να κατέχετε κάτι σε αυτό το χρονικό σημείο, ακόμα και τα
ρούχα που φοράτε, απλά περιμένετε λίγο. Όταν θα σας χτυπήσει το επερχόμενο
οικονομικό τσουνάμι που δημιουργήσαμε, η BlackRock θα κατέχει επιτέλους ό,τι σας έχει απομείνει.
«Μερικές φορές χρησιμοποιώ το ποδήλατό μου όταν
πηγαίνω να δω κάποιους φίλους μου. Απολαμβάνω την άσκηση και τη
βόλτα. Με κάποιον τρόπο κάνει και την ψυχή μου να ταξιδεύει».
Ναι πράγματι. Εάν είστε αρκετά τυχεροί ώστε να κατέχετε ένα ποδήλατο, θα είναι το μόνο μεταφορικό σας μέσο. Τώρα θα αναγκαστείτε να χρησιμοποιήσετε τους
αγύμναστους, παχύσαρκους γλουτούς σας. Αν σας έχει μείνει ακόμα ψυχή,
συγχαρητήρια.
«Ό,τι θεωρούσατε προϊόν, έχει γίνει πλέον υπηρεσία».
Αυτό είναι ένα άλλο θέμα για το οποίο το WEF λατρεύει να
μιλάει. Βασικά - και το λένε και αλλού - δεν θα κατέχετε τα ρούχα που φοράτε
αλλά θα τα νοικιάζετε, μαζί με κάθε άλλο προϊόν που θα παρέχεται ως
«υπηρεσία». Και μαντέψτε, ποιος θα παρέχει όλες αυτές τις υπέροχες υπηρεσίες; Όχι
τα τοπικά, οικογενειακά μαγαζάκια, που έχουν ήδη εξαφανιστεί, αλλά οι υπέροχοι
κι εγκάρδιοι άρχοντες του WEF, όπως ο Στιβ Μπέζος (σ.σ. Amazon) και ο Μπιλ Γκέιτς (σ.σ. Microsoft).
«Δεν είχε νόημα να έχουμε πλέον αυτοκίνητα, γιατί
μπορούσαμε να καλέσουμε ένα αυτοκινούμενο όχημα…»
Αυτός είναι ο σκοπός των εξωφρενικών και τεχνητά υψηλών τιμών της βενζίνης
(ενδεχομένως να φθάσουν και τα 10 $ το γαλόνι, μέχρι να πάψουν να τις χειραγωγούν)
μαζί με τον κατασκευασμένο φόβο της κλιματικής αλλαγής. Κάντε τα
αυτοκίνητα παρελθόν, κι όχι επειδή οι διανοούμενοι στο WEF κόπτονται για το
περιβάλλον που καταστρέφουν εδώ και δεκαετίες. Αυτό σημαίνει να
απαλλαγούμε από τα αυτοκίνητα υπό το πρόσχημα της περιβαλλοντικής ανησυχίας,
όταν το πραγματικό τους μέλημα είναι το οικονομικό κέρδος από τον τεράστιο
παγκόσμιο στόλο των αυτοκινήτων χωρίς οδηγό και των υπηρεσιών τύπου Uber που εκείνοι θα κατέχουν και εσείς θα νοικιάζετε. (Δείτε το «Ό,τι θεωρούσατε προϊόν, έχει γίνει
πλέον υπηρεσία» πιο πάνω.)
«Στην πόλη μας δεν πληρώνουμε ενοίκιο, γιατί κάποιος
άλλος χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χώρο μας, όποτε δεν τον χρειαζόμαστε. Το
σαλόνι μου χρησιμοποιείται για επαγγελματικές συναντήσεις όταν δεν είμαι εκεί».
Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικά αλλόκοτα σχέδια του WEF. Όταν θα
μας επιτρέπεται να βγούμε από τα αρθρωτά μας κοντέινερ, κάποιος θα τα χρησιμοποιεί
για σημαντικές επαγγελματικές συναντήσεις; Είναι αυτό μια αντίληψη για το
μοντέλο ενοικίασης BnB, εκτός από το ότι δεν πληρώνεστε καν; Τουλάχιστον
θα μας επιτρέψουν έναν «ελεύθερο χώρο». Ωραία. Και ποιοι είναι αυτοί
οι «επιχειρηματίες» που θα χρησιμοποιούν τα σαλόνια μας; Επιθεωρητές ή
διαχειριστές εμβολίων με κοστούμια; Όταν σου λένε «δεν θα έχεις ιδιωτικότητα», το
εννοούν πραγματικά.
«Όταν τα προϊόντα μετατρέπονται σε υπηρεσίες, κανείς
δεν ενδιαφέρεται για πράγματα με μικρή διάρκεια ζωής. Τα πάντα είναι
σχεδιασμένα με στόχο την ανθεκτικότητα, την δυνατότητα επισκευής και ανακύκλωσης.»
Τα πάντα θα ενοικιάζονται σε εσάς και θα σχεδιάζονται ώστε να έχουν τη
μικρότερη δυνατή διάρκεια ζωής (τεχνητή απαρχαιοποίηση), περιορίζοντας
σκόπιμα τη διάρκεια ζωής ενός προϊόντος, προκειμένου να ενθαρρύνεται ο αγοραστής να το αντικαταστήσει. Ονομάζεται και ενσωματωμένη
απόσβεση. Αλλά σταθείτε, θα διαχειριστούν ευγενικά όλες τις επισκευές σας και την
ανακύκλωσή σας, φυσικά έναντι αμοιβής.
«Ψώνια; Πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ τι είναι
αυτό. Για τους περισσότερους από εμάς, έχει μετατραπεί σε επιλογή
πραγμάτων προς χρήση. Μερικές φορές το βρίσκω διασκεδαστικό και μερικές
φορές θέλω απλώς να το κάνει ο αλγόριθμος για μένα. Ξέρει τα γούστα μου καλύτερα
από μένα, τώρα πια».
Γουστάρω! Δεν θα χρειάζεται πλέον να ξεθεώνεστε στα ψώνια. Μπορείτε
να βασίζεστε αποκλειστικά στην Amazon, όπως σας εκπαιδεύσαμε να κάνετε κατά
την διετή μας πανδημική άσκηση. Και ποιος χρειάζεται να έχει εγκέφαλο ή ιδιωτικότητα, όταν μπορείτε να βασιστείτε σε έναν αλγόριθμο που ξέρει περισσότερα για εσάς
από εσάς; Τώρα δεν χρειάζεται καν να ταλαιπωρείστε με την βασανιστική
ψυχική δοκιμασία του να σκέφτεστε τι να αγοράσετε. Άραγε τι θα σκεφτούν στη
συνέχεια αυτές οι ιδιοφυΐες της τεχνολογίας; Ανεκτίμητη αξία, πραγματικά.
«Όταν η τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ ανέλαβαν τόσο
μεγάλο μέρος της δουλειάς μας, ξαφνικά είχαμε χρόνο να φάμε καλά, να κοιμηθούμε
καλά, και να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας μαζί με άλλους ανθρώπους».
Καθώς θα είστε εντελώς αχρείαστοι, θα έχετε όλο τον χρόνο του κόσμου για να
συλλογιστείτε τη δυστυχία σας. Και μάλιστα μαζί με την οικογένεια και τους φίλους
σας.
«Για ένα διάστημα όλα μετατράπηκαν σε διασκέδαση και ο
κόσμος δεν ήθελε να ταλαιπωρείται με δύσκολα θέματα. Μόλις την τελευταία
στιγμή ανακαλύψαμε πώς να χρησιμοποιήσουμε όλες αυτές τις νέες τεχνολογίες για
καλύτερους σκοπούς από το να σκοτώνουμε τον χρόνο μας».
Σας προσφέραμε άρτον και θεάματα, αξιοθρήνητοι, και εξακολουθείτε να είστε
αχάριστοι, απειθάρχητοι, και γενικά ένας κακός μπελάς. Ανακαλύψαμε όμως το
πώς να χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες –όπως τα συνδρομητικά εμβόλια– σε
συνδυασμό με ατέρμονες βιομηχανικές κρίσεις, για τον έλεγχο σας.
«Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι όλοι οι άνθρωποι που
δεν ζουν στην πόλη μας. Αυτούς που χάσαμε στην πορεία. Αυτοί που
αποφάσισαν ότι το παρακάναμε με όλη αυτή την τεχνολογία. Αυτοί που
ένιωθαν ξεπερασμένοι και άχρηστοι όταν τα ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη
ανέλαβαν μεγάλο κομμάτι των εργασιών μας. Αυτοί που στεναχωρήθηκαν με το
πολιτικό σύστημα και στράφηκαν εναντίον του. Ζουν ένα διαφορετικό είδος ζωής,
έξω από την πόλη. Μερικοί έχουν σχηματίσει μικρές, αυτοσυντηρούμενες
κοινότητες. Άλλοι απλώς έμειναν στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια σε
μικρά χωριά του 19ου αιώνα».
Όταν το διάβασα αυτό, ένα δάκρυ κύλισε. Οι αφέντες μας δεν κουράζονται
ποτέ να ανησυχούν για εμάς, έτσι δεν είναι; Δεν αποκαλύπτει αυτό πολλά,
σχετικά με τα δύο τελευταία χρόνια; Επομένως όλοι οι δυσαρεστημένοι, χαμένοι
και αξιοθρήνητοι άνθρωποι που αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να είναι αιχμάλωτοι και
αναλώσιμα προϊόντα μιας διεφθαρμένης κάστας πλούσιων μανιακών, και αποφάσισαν να
δημιουργήσουν απλώς τις δικές τους μικρές νησίδες ελευθερίας, να μεγαλώσουν
τους δικούς τους μικρούς κήπους, και να έχουν η δική τους μικροοικονομία σε μια
προσπάθεια να παραμείνουν άνθρωποι, θα υποβιβαστούν σε «χωριά του 19ου
αιώνα;»
Καλούτσικο ακούγεται. Μου θυμίζει τα στρατόπεδα καραντίνας για Covid
στην Αυστραλία. Αλλά θα μπορούσαν τουλάχιστον να πουν «χωριά του 20ού
αιώνα». Εκτός φυσικά κι αν οι συνθήκες στα χωριά στα οποία αναφέρονται
–τα κέντρα επανεκπαίδευσής τους για τους απροσάρμοστους– προορίζονται να είναι
τόσο δρακόντειες, που θα νιώθετε ότι ζείτε στον 19ο αιώνα.
«Καμιά φορά εκνευρίζομαι για το γεγονός ότι δεν έχω πραγματική
ιδιωτικότητα. Δεν μπορώ να πάω πουθενά που να μην είμαι
εγγεγραμμένος. Ξέρω ότι, κάπου, ό,τι κάνω, ότι σκέφτομαι, και ό,τι ονειρεύομαι,
καταγράφεται. Ελπίζω απλώς ότι κανείς δεν θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον
μου».
Σημειώστε ότι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να πουν ότι θα δεν μπορείτε να πάτε
πουθενά δίχως να είστε «εγγεγραμμένοι». Φυσικά αυτό προφανώς σημαίνει
«ψηφιακά εντοπιζόμενοι». Όταν τελικά η οικονομία καταρρεύσει εντελώς και
οι ελλείψεις της βιομηχανικής μας εφοδιαστικής αλυσίδας σας κάνουν να
λιμοκτονήσετε, θα εκλιπαρείτε για το καθολικό βασικό εισόδημα (UBI) που θα σας
προσφερθεί απλόχερα, αναγκάζοντάς σας να ζήσετε σε έναν εφιαλτικό ψηφιακό
λαβύρινθο. Οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί εκπαίδευσαν το κοπάδι σε αυτόν τον
αθώο ευφημισμό του ολοκληρωτικού
ελέγχου. Και μπορείτε να στοιχηματίσετε τον μετα-ανθρώπινο κώλο σας πως όλα όσα κάνετε, σκέφτεστε και ονειρεύεστε θα παρακολουθούνται και θα
χρησιμοποιούνται απολύτως εναντίον σας. Σας το υπόσχονται.
«Συνολικά, είναι μια καλή ζωή. Πολύ καλύτερη από
το μονοπάτι που ακολουθούσαμε, όταν έγινε πια πολύ ξεκάθαρο πως δεν μπορούσαμε
να συνεχίσουμε με το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης. Συνέβαιναν όλα αυτά τα
τρομερά πράγματα: ασθένειες από τον τρόπο ζωής, κλιματική αλλαγή, προσφυγική
κρίση, υποβάθμιση του περιβάλλοντος, πόλεις με πλήρη συμφόρηση, ρύπανση των
υδάτων, ατμοσφαιρική ρύπανση, κοινωνική αναταραχή και ανεργία».
Για κάποιο περίεργο λόγο όταν το διάβασα αυτό, άκουσα με το νου μου την απεχθή
φωνή του Μπιλ Γκέιτς. Ω ναι, Μπιλ, συνολικά τα τελευταία δύο χρόνια ήταν μια
περίοδος οικονομικής Αναγέννησης για σένα και τους άλλους δισεκατομμυριούχους, και
ένας ολοκληρωτικός εφιάλτης για εμάς τους άχρηστους χαραμοφάηδες και τους
αξιοθρήνητους, που είμαστε ανεξέλεγκτοι, άνεργοι, ξεπερασμένοι από την εποχή,
και έχουμε το θράσος να πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα της ελευθερίας.
Εξαφάνισες τις εναπομείνασες μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις μας και
μετέφερες ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια στην τσέπες σου. Χαμογελούσες
στις συνεντεύξεις, φορώντας τα ζεστά, χνουδωτά πουλόβερ σου, ενώ όλοι όσοι
ελέγχεις μας χτυπούσαν με την μια τρομερή τεχνητή κρίση πίσω από την
άλλη.
Έχεις προγραμματίσει τους ανθρώπους σαν τους υπολογιστές, να φοβούνται έναν
αόρατο ιό, ενώ οι δρακόντειες εντολές σας δημιούργησαν εκατομμύρια πρόσφυγες που
αναζητούσαν ελευθερία. Εσύ και οι όμοιοί σου, μαζί με τα μέσα ενημέρωσης
που κατέχετε, έχετε πραγματικά ξεπεράσει τους διεφθαρμένους εαυτούς σας,
προωθώντας την ηθική παρακμή, την δυσφορία φύλου, και τις πόλεις που
μαστίζονται από το έγκλημα. Φυσικά, έχετε επίσης καταλάβει ότι η ρύπανση
του νερού, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η κοινωνική αναταραχή, και η ανεργία (που
εσείς και οι φίλοι σας δημιουργήσατε ομοίως) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως
αποτελεσματικά όπλα για να εξοντώσετε το κοπάδι των άχρηστων χαραμοφάηδων που
καταναλώνουν τους πόρους που σας ανήκουν δικαιωματικά. Παρ' όλη τη σκληρή
δουλειά και τη φιλανθρωπία σας, είναι εκπληκτικό που βρήκατε τον χρόνο να γράψετε για
όλες τις δυσκολίες που περάσατε κατά τη διάρκεια της πανδημίας που
εκμεταλλευτήκατε.
«Ναι, δεν θα έχετε τίποτα, δεν θα έχετε ιδιωτικότητα, και οι ζωές σας θα είναι μια επίγεια κόλαση»
***
Ο David J. Smith είναι ζωγράφος και γλύπτης στο Sugar Land του Τέξας.