Με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2022, το έγγραφο συνιστά την κλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία, ώστε αυτή να προκληθεί να επιτεθεί στην Ουκρανία. Στόχος της επιχείρησης δεν είναι απλώς η αποδυνάμωση της Ρωσίας αλλά η καταστροφή της Γερμανίας
Ανάρτηση του αρθρογράφου στο Mises Institute, καθηγητή και συγγραφέα Michael Rectenwald την 24η Σεπτεμβρίου 2022 στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.
Michael Rectenwald: Αυτό το έγγραφο φέρεται να είναι μια έκθεση από την Rand Corporation, μια μη κερδοσκοπική δεξαμενή σκέψης (think tank) με τεράστιο αντίκτυπο στην πολιτική των ΗΠΑ. Με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2022, το έγγραφο συνιστά την κλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία, ώστε να προκληθεί να επιτεθεί στην Ουκρανία. Στόχος της επιχείρησης δεν είναι απλώς η αποδυνάμωση της Ρωσίας αλλά η καταστροφή της Γερμανίας! Εφ' όσον αυτό το έγγραφο είναι αυθεντικό, δείχνει τι απίστευτα άρρωστοι άνθρωποι υπαγορεύουν την πολιτική των ΗΠΑ και του κόσμου. Επισυνάπτω το έγγραφο πιο κάτω. (βλ. τέλος του κειμένου) Σημειώστε πως, όταν αυτό δημοσιοποιηθεί, η Rand και το State Department αναμφίβολα θα ισχυριστούν ότι είναι πλαστό. Ωστόσο, τα πάντα σχετικά με αυτό το έγγραφο φαίνονται αρκετά έγκυρα, εκτός βέβαια από αυτά που συνιστά:
«Αποδυνάμωση της Γερμανίας, ενίσχυση των Η.Π.Α.
Η παρούσα κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ δεν υποδηλώνει ότι μπορεί να λειτουργήσει χωρίς οικονομική και υλική υποστήριξη από εξωτερικές πηγές. Η πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης, στην οποία καταφεύγει τακτικά η Fed τα τελευταία χρόνια, καθώς και το ανεξέλεγκτο τύπωμα μετρητών κατά τη διάρκεια των Iockdown του 2020 και του 2021, οδήγησαν σε απότομη αύξηση του εξωτερικού χρέους (σ.σ. των ΗΠΑ) και σε αύξηση της προσφοράς δολαρίων.
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε απώλεια της θέσης του Δημοκρατικού Κόμματος στο Κογκρέσο και τη Γερουσία στις προσεχείς εκλογές που θα διεξαχθούν τον Νοέμβριο του 2022. Η αποπομπή του Προέδρου (σ.σ. Biden) δεν μπορεί να αποκλειστεί υπό αυτές τις συνθήκες , κάτι που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εισροή πόρων στην εθνική οικονομία, ιδιαίτερα στο τραπεζικό σύστημα. Μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες που δεσμεύονται από τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα μπορέσουν να τις παρέχουν, χωρίς σημαντικό στρατιωτικό και πολιτικό κόστος για εμάς.
Το σημαντικότερο εμπόδιο είναι η αυξανόμενη ανεξαρτησία της Γερμανίας. Αν και εξακολουθεί να είναι μια χώρα με περιορισμένη κυριαρχία, εδώ και δεκαετίες κινείται σταθερά προς την άρση αυτού το περιορισμού, και προς το να γίνει ένα πλήρως ανεξάρτητο κράτος. Αυτή η κίνηση είναι αργή και προσεκτική, αλλά σταθερή. Η προβολή στον χρόνο δείχνει ότι ο τελικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε αρκετές δεκαετίες.
Ωστόσο, εάν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες κλιμακωθούν, ο ρυθμός θα μπορούσε να επιταχυνθεί σημαντικά.
Ένας επιπλέον παράγοντας που συμβάλλει στην οικονομική ανεξαρτησία της Γερμανίας είναι το Brexit. Με την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από τις δομές της ΕΕ, χάσαμε (σ.σ. οι ΗΠΑ) μια σημαντική ευκαιρία να επηρεάζουμε τη διαπραγμάτευση διακυβερνητικών αποφάσεων.
Είναι ο φόβος για τις τυχόν αρνητικές μας αντιδράσεις που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σχετικά αργή ταχύτητα αυτών των αλλαγών. Εάν μια μέρα εγκαταλείψουμε την Ευρώπη, θα υπάρξει μια καλή ευκαιρία για τη Γερμανία και τη Γαλλία να επιτύχουν μια πλήρη πολιτική συναίνεση. Κατόπιν, η Ιταλία και άλλες χώρες της Παλαιάς Ευρώπης - κυρίως τα μέλη της πρώην ECSC - μπορούν να ενταχθούν σε αυτήν υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Η Βρετανία, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί μόνη της στην πίεση του γαλλογερμανικού διδύμου. Εάν εφαρμοστεί, αυτό το σενάριο θα μετατρέψει τελικά την Ευρώπη σε όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Εξάλλου, εάν οι ΗΠΑ για ένα ορισμένο διάστημα κατακλύζονται από εσωτερικά προβλήματα, η Παλαιά Ευρώπη θα είναι σε θέση να αντισταθεί πιο αποτελεσματικά στην επιρροή των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών με προσανατολισμό τις ΗΠΑ.
Τρωτά σημεία της οικονομίας της Γερμανίας και της Ε.Ε.
Μπορούμε να αναμένουμε μια αύξηση στην ροή των πόρων, εάν η Γερμανία αρχίσει να βιώνει μια ελεγχόμενη οικονομική κρίση. Ο ρυθμός της οικονομικής ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαρτάται - σχεδόν χωρίς εναλλακτική επιλογή - από την κατάσταση της γερμανικής οικονομίας. Η Γερμανία είναι που επωμίζεται το βάρος των δαπανών που κατευθύνονται προς τις φτωχότερα κράτη μέλη της Ε.Ε. .
Το τρέχον οικονομικό σύστημα της Γερμανίας βασίζεται σε δύο πυλώνες. Αυτοί είναι, η χωρίς περιορισμούς πρόσβαση στους φθηνούς ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, και στην φθηνή ηλεκτρική ενέργεια από την Γαλλία, χάρη στην λειτουργία των πυρηνικών της σταθμών. Η σημασία του πρώτου πυλώνα είναι σημαντικά μεγαλύτερη. Η παύση του εφοδιασμού από την Ρωσία μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει μια συστημική κρίση, που θα ήταν καταστροφική για την Γερμανία και, εμμέσως, για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο ενεργειακός τομέας της Γαλλίας θα μπορούσε επίσης να αρχίσει να βιώνει σοβαρότατα προβλήματα. Η προβλέψιμη παύση προμήθειας πυρηνικών αποθεμάτων από την Ρωσία, σε συνδυασμό με την ασταθή κατάσταση στην περιοχή του Sehel, θα καθιστούσε τον ενεργειακό τομέα της Γαλλίας κρίσιμα εξαρτημένο από τα καύσιμα της Αυστραλίας και του Καναδά. Σε συνδυασμό με την καθιέρωση του AUKUS, δημιουργούνται νέες ευκαιρίες άσκησης πιέσεων. Ωστόσο αυτό το ζήτημα είναι πέρα από τους σκοπούς της παρούσας έκθεσης.
Εξαιτίας των περιορισμών που θέτει η συγκυβέρνηση, η ηγεσία της Γερμανίας δεν έχει τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης στη χώρα. Χάρη στις ακριβείς μας ενέργειες, κατέστη δυνατό να μπλοκαριστεί η ανάθεση του αγωγού Nord Stream 2, παρά την εναντίωση από λομπίστες των κλάδων της χαλυβουργίας και των χημικών. Ωστόσο, η δραματική επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσης μπορεί να ενθαρρύνει την (σ.σ. γερμανική) ηγεσία να αναθεωρήσει την πολιτική της και να επιστρέψει στην ιδέα της Ευρωπαϊκής κυριαρχίας και στρατηγικής αυτονομίας.
Ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος να εξασφαλίσουμε την απόρριψη του ρωσικού ενεργειακού εφοδιασμού εκ μέρους της Γερμανίας είναι να εμπλέξουμε και τις δύο πλευρές στην πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία. Οι περαιτέρω ενέργειές μας σ' αυτή τη χώρα (σ.σ. Ουκρανία) θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μια στρατιωτική αντίδραση της Ρωσίας. Οι Ρώσοι, προφανώς, δεν θα μπορέσουν να αφήσουν αναπάντητη την μαζική στρατιωτική πίεση εκ μέρους της Ουκρανίας πάνω στις μη αναγνωρισμένες δημοκρατίες του Donbas. Αυτό θα καταστήσει εφικτό το να ανακηρυχθεί η Ρωσία εισβολέας, και να εφαρμόσουμε σ' αυτήν όλο το πακέτο των κυρώσεων που έχουν ετοιμαστεί προκαταβολικά.
Ο Πούτιν μπορεί με την σειρά του να αποφασίσει να επιβάλλει ελεγχόμενα αντίμετρα - κυρίως σε σχέση με την προμήθεια ενέργειας προς την Ευρώπη. Έτσι, η ζημία στις χώρες της Ε.Ε. θα είναι αρκετά συγκρίσιμη με εκείνη στην Ρωσία, και σε κάποιες χώρες - πρωτίστως στην Γερμανία - θα είναι μεγαλύτερη.
Το προαπαιτούμενο ώστε να πέσει η Γερμανία σ' αυτή την παγίδα είναι ο ηγετικός ρόλος των οικολογικών κομμάτων και της οικολογικής ιδεολογίας στην Ευρώπη. Το κόμμα των Πράσινων στη Γερμανία είναι ένα κίνημα έντονα δογματικών, εάν όχι ζηλωτών, κάτι που καθιστά εύκολο το να τους κάνουμε να αψηφήσουν τις οικονομικές συμφωνίες. Από αυτή την άποψη οι Πράσινοι της Γερμανίας ξεπερνούν τους ομολόγους τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά και η έλλειψη επαγγελματισμού τους - βασικά της Annalena Baerbock και του Robert Habeck - μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι είναι σχεδόν αδύνατον να ομολογήσουν τα σφάλματά τους έγκαιρα.
Έτσι, θα είναι αρκετό να σχηματίσουμε στα μίντια μια εικόνα του Πούτιν ως επιθετικού εισβολέα, ώστε να μετατρέψουμε τους Πράσινους σε παθιασμένους και σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές των κυρώσεων, ένα «κόμμα πολέμου». Αυτό θα επιτρέψει στο καθεστώς των κυρώσεων να γίνει αποδεκτό χωρίς εμπόδια. Η έλλειψη επαγγελματισμού των σημερινών ηγετών δεν θα επιτρέψει ένα πισωγύρισμα στο μέλλον, ακόμα κι όταν ο αρνητικός αντίκτυπος της επιλεχθείσας πολιτικής γίνει αρκετά εμφανής. Οι σύμμαχοι στον κυβερνητικό συνασπισμό της Γερμανίας θα πρέπει απλά να ακολουθήσουν τους εταίρους τους - τουλάχιστον μέχρι το φορτίο των οικονομικών προβλημάτων να ζυγίζει περισσότερο από τον φόβο πρόκλησης μιας κυβερνητικής κρίσης.
Ωστόσο, ακόμα κι όταν τα SPD και FPD θα είναι έτοιμα να ταχθούν ενάντια στους Πράσινους, η πιθανότητα μιας επόμενης κυβέρνησης να επαναφέρει σύντομα τις σχέσεις με την Ρωσία στην κανονικότητα θα είναι αξιοσημείωτα περιορισμένες. Η εμπλοκή της Γερμανίας σε μεγάλες προμήθειες όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού στον Ουκρανικό στρατό, θα δημιουργήσει αναπόφευκτα μια βαθειά δυσπιστία στην Ρωσία, κάτι που θα καταστήσει τις διαπραγματευτικές διαδικασίες αρκετά χρονοβόρες.
Εάν επιβεβαιωθούν τα εγκλήματα πολέμου και η ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας, η γερμανική πολιτική ηγεσία δεν θα μπορέσει να παρακάμψει το βέτο των εταίρων της στην Ε.Ε. για οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία και την ενίσχυση του πακέτου κυρώσεων. Αυτό θα εξασφαλίσει ένα επαρκώς μεγάλο χρονικό χάσμα στη συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, κάτι που θα κάνει τους μεγάλους οικονομικούς παίκτες της Γερμανίας μη ανταγωνιστικούς.
Αναμενόμενες συνέπειες
Μια μείωση του ενεργειακού εφοδιασμού από την Ρωσία - ιδανικά, η πλήρης διακοπή αυτού του εφοδιασμού - θα οδηγούσε σε καταστροφικά αποτελέσματα για τη γερμανική βιομηχανία. Η ανάγκη διοχέτευσης σημαντικών ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου για την χειμερινή θέρμανση κατοικιών και δημόσιων εγκαταστάσεων θα επιδεινώσει περαιτέρω τις ελλείψεις.
Τα λουκέτα στις βιομηχανικές επιχειρήσεις θα προκαλέσουν ελλείψεις εξαρτημάτων και ανταλλακτικών για την παραγωγή, διάσπαση των logistic αλυσίδων και, τελικά, ένα φαινόμενο ντόμινο. Είναι πιθανό να υπάρξει μια πλήρης ακινητοποίηση στα μεγαλύτερα εργοστάσια χημικών, μεταλλουργικών και μηχανουργικών μονάδων, ενώ δεν έχουν ουσιαστικά καμία πλεονάζουσα δυνατότητα να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας. Θα μπορούσε να οδηγήσει στο κλείσιμο (shut down) των επιχειρήσεων διαρκούς λειτουργίας, πράγμα που θα σήμαινε την καταστροφή τους.
Οι σωρευτικές απώλειες της γερμανικής οικονομίας μπορούν να εκτιμηθούν μόνο κατά προσέγγιση. Ακόμα κι αν η μείωση του εφοδιασμού από την Ρωσία περιοριστεί στο 2022, οι συνέπειές του θα διαρκέσουν αρκετά χρόνια και οι συνολικές απώλειες θα μπορούσαν να φτάσουν τα 200-300 δισεκατομμύρια ευρώ. Όχι μόνο θα επιφέρει ένα καταστροφικό πλήγμα στη γερμανική οικονομία, αλλά ολόκληρη η οικονομία της ΕΕ θα καταρρεύσει αναπόφευκτα. Δεν μιλάμε για μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά για διαρκή ύφεση και μείωση του ΑΕΠ μόνο στην παραγωγή υλικών κατά 3-4% ετησίως για τα επόμενα 5-6 χρόνια. Μια τέτοια πτώση θα προκαλέσει αναπόφευκτα πανικό στις χρηματοπιστωτικές αγορές και μπορεί να τις οδηγήσει στην κατάρρευση.
Το ευρώ αναπόφευκτα, και πιθανότατα μη αναστρέψιμα, θα πέσει κάτω από το δολάριο (σ.σ. αυτό συνέβη ήδη λίγες εβδομάδες πριν). Η απότομη πτώση του ευρώ θα προκαλέσει κατά συνέπεια την ρευστοποίηση του παγκοσμίως. Θα γίνει ένα τοξικό νόμισμα και όλες οι χώρες στον κόσμο θα μειώσουν γρήγορα το μερίδιό του στα συναλλαγματικά αποθέματά τους. Αυτό το κενό θα καλυφθεί κυρίως με δολάρια και γουάν.
«Αποδυνάμωση της Γερμανίας, ενίσχυση των Η.Π.Α.
Η παρούσα κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ δεν υποδηλώνει ότι μπορεί να λειτουργήσει χωρίς οικονομική και υλική υποστήριξη από εξωτερικές πηγές. Η πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης, στην οποία καταφεύγει τακτικά η Fed τα τελευταία χρόνια, καθώς και το ανεξέλεγκτο τύπωμα μετρητών κατά τη διάρκεια των Iockdown του 2020 και του 2021, οδήγησαν σε απότομη αύξηση του εξωτερικού χρέους (σ.σ. των ΗΠΑ) και σε αύξηση της προσφοράς δολαρίων.
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε απώλεια της θέσης του Δημοκρατικού Κόμματος στο Κογκρέσο και τη Γερουσία στις προσεχείς εκλογές που θα διεξαχθούν τον Νοέμβριο του 2022. Η αποπομπή του Προέδρου (σ.σ. Biden) δεν μπορεί να αποκλειστεί υπό αυτές τις συνθήκες , κάτι που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εισροή πόρων στην εθνική οικονομία, ιδιαίτερα στο τραπεζικό σύστημα. Μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες που δεσμεύονται από τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα μπορέσουν να τις παρέχουν, χωρίς σημαντικό στρατιωτικό και πολιτικό κόστος για εμάς.
Το σημαντικότερο εμπόδιο είναι η αυξανόμενη ανεξαρτησία της Γερμανίας. Αν και εξακολουθεί να είναι μια χώρα με περιορισμένη κυριαρχία, εδώ και δεκαετίες κινείται σταθερά προς την άρση αυτού το περιορισμού, και προς το να γίνει ένα πλήρως ανεξάρτητο κράτος. Αυτή η κίνηση είναι αργή και προσεκτική, αλλά σταθερή. Η προβολή στον χρόνο δείχνει ότι ο τελικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε αρκετές δεκαετίες.
Ωστόσο, εάν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες κλιμακωθούν, ο ρυθμός θα μπορούσε να επιταχυνθεί σημαντικά.
Ένας επιπλέον παράγοντας που συμβάλλει στην οικονομική ανεξαρτησία της Γερμανίας είναι το Brexit. Με την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από τις δομές της ΕΕ, χάσαμε (σ.σ. οι ΗΠΑ) μια σημαντική ευκαιρία να επηρεάζουμε τη διαπραγμάτευση διακυβερνητικών αποφάσεων.
Είναι ο φόβος για τις τυχόν αρνητικές μας αντιδράσεις που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σχετικά αργή ταχύτητα αυτών των αλλαγών. Εάν μια μέρα εγκαταλείψουμε την Ευρώπη, θα υπάρξει μια καλή ευκαιρία για τη Γερμανία και τη Γαλλία να επιτύχουν μια πλήρη πολιτική συναίνεση. Κατόπιν, η Ιταλία και άλλες χώρες της Παλαιάς Ευρώπης - κυρίως τα μέλη της πρώην ECSC - μπορούν να ενταχθούν σε αυτήν υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Η Βρετανία, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί μόνη της στην πίεση του γαλλογερμανικού διδύμου. Εάν εφαρμοστεί, αυτό το σενάριο θα μετατρέψει τελικά την Ευρώπη σε όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Εξάλλου, εάν οι ΗΠΑ για ένα ορισμένο διάστημα κατακλύζονται από εσωτερικά προβλήματα, η Παλαιά Ευρώπη θα είναι σε θέση να αντισταθεί πιο αποτελεσματικά στην επιρροή των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών με προσανατολισμό τις ΗΠΑ.
Τρωτά σημεία της οικονομίας της Γερμανίας και της Ε.Ε.
Μπορούμε να αναμένουμε μια αύξηση στην ροή των πόρων, εάν η Γερμανία αρχίσει να βιώνει μια ελεγχόμενη οικονομική κρίση. Ο ρυθμός της οικονομικής ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαρτάται - σχεδόν χωρίς εναλλακτική επιλογή - από την κατάσταση της γερμανικής οικονομίας. Η Γερμανία είναι που επωμίζεται το βάρος των δαπανών που κατευθύνονται προς τις φτωχότερα κράτη μέλη της Ε.Ε. .
Το τρέχον οικονομικό σύστημα της Γερμανίας βασίζεται σε δύο πυλώνες. Αυτοί είναι, η χωρίς περιορισμούς πρόσβαση στους φθηνούς ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, και στην φθηνή ηλεκτρική ενέργεια από την Γαλλία, χάρη στην λειτουργία των πυρηνικών της σταθμών. Η σημασία του πρώτου πυλώνα είναι σημαντικά μεγαλύτερη. Η παύση του εφοδιασμού από την Ρωσία μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει μια συστημική κρίση, που θα ήταν καταστροφική για την Γερμανία και, εμμέσως, για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο ενεργειακός τομέας της Γαλλίας θα μπορούσε επίσης να αρχίσει να βιώνει σοβαρότατα προβλήματα. Η προβλέψιμη παύση προμήθειας πυρηνικών αποθεμάτων από την Ρωσία, σε συνδυασμό με την ασταθή κατάσταση στην περιοχή του Sehel, θα καθιστούσε τον ενεργειακό τομέα της Γαλλίας κρίσιμα εξαρτημένο από τα καύσιμα της Αυστραλίας και του Καναδά. Σε συνδυασμό με την καθιέρωση του AUKUS, δημιουργούνται νέες ευκαιρίες άσκησης πιέσεων. Ωστόσο αυτό το ζήτημα είναι πέρα από τους σκοπούς της παρούσας έκθεσης.
Εξαιτίας των περιορισμών που θέτει η συγκυβέρνηση, η ηγεσία της Γερμανίας δεν έχει τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης στη χώρα. Χάρη στις ακριβείς μας ενέργειες, κατέστη δυνατό να μπλοκαριστεί η ανάθεση του αγωγού Nord Stream 2, παρά την εναντίωση από λομπίστες των κλάδων της χαλυβουργίας και των χημικών. Ωστόσο, η δραματική επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσης μπορεί να ενθαρρύνει την (σ.σ. γερμανική) ηγεσία να αναθεωρήσει την πολιτική της και να επιστρέψει στην ιδέα της Ευρωπαϊκής κυριαρχίας και στρατηγικής αυτονομίας.
Ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος να εξασφαλίσουμε την απόρριψη του ρωσικού ενεργειακού εφοδιασμού εκ μέρους της Γερμανίας είναι να εμπλέξουμε και τις δύο πλευρές στην πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία. Οι περαιτέρω ενέργειές μας σ' αυτή τη χώρα (σ.σ. Ουκρανία) θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μια στρατιωτική αντίδραση της Ρωσίας. Οι Ρώσοι, προφανώς, δεν θα μπορέσουν να αφήσουν αναπάντητη την μαζική στρατιωτική πίεση εκ μέρους της Ουκρανίας πάνω στις μη αναγνωρισμένες δημοκρατίες του Donbas. Αυτό θα καταστήσει εφικτό το να ανακηρυχθεί η Ρωσία εισβολέας, και να εφαρμόσουμε σ' αυτήν όλο το πακέτο των κυρώσεων που έχουν ετοιμαστεί προκαταβολικά.
Ο Πούτιν μπορεί με την σειρά του να αποφασίσει να επιβάλλει ελεγχόμενα αντίμετρα - κυρίως σε σχέση με την προμήθεια ενέργειας προς την Ευρώπη. Έτσι, η ζημία στις χώρες της Ε.Ε. θα είναι αρκετά συγκρίσιμη με εκείνη στην Ρωσία, και σε κάποιες χώρες - πρωτίστως στην Γερμανία - θα είναι μεγαλύτερη.
Το προαπαιτούμενο ώστε να πέσει η Γερμανία σ' αυτή την παγίδα είναι ο ηγετικός ρόλος των οικολογικών κομμάτων και της οικολογικής ιδεολογίας στην Ευρώπη. Το κόμμα των Πράσινων στη Γερμανία είναι ένα κίνημα έντονα δογματικών, εάν όχι ζηλωτών, κάτι που καθιστά εύκολο το να τους κάνουμε να αψηφήσουν τις οικονομικές συμφωνίες. Από αυτή την άποψη οι Πράσινοι της Γερμανίας ξεπερνούν τους ομολόγους τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά και η έλλειψη επαγγελματισμού τους - βασικά της Annalena Baerbock και του Robert Habeck - μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι είναι σχεδόν αδύνατον να ομολογήσουν τα σφάλματά τους έγκαιρα.
Έτσι, θα είναι αρκετό να σχηματίσουμε στα μίντια μια εικόνα του Πούτιν ως επιθετικού εισβολέα, ώστε να μετατρέψουμε τους Πράσινους σε παθιασμένους και σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές των κυρώσεων, ένα «κόμμα πολέμου». Αυτό θα επιτρέψει στο καθεστώς των κυρώσεων να γίνει αποδεκτό χωρίς εμπόδια. Η έλλειψη επαγγελματισμού των σημερινών ηγετών δεν θα επιτρέψει ένα πισωγύρισμα στο μέλλον, ακόμα κι όταν ο αρνητικός αντίκτυπος της επιλεχθείσας πολιτικής γίνει αρκετά εμφανής. Οι σύμμαχοι στον κυβερνητικό συνασπισμό της Γερμανίας θα πρέπει απλά να ακολουθήσουν τους εταίρους τους - τουλάχιστον μέχρι το φορτίο των οικονομικών προβλημάτων να ζυγίζει περισσότερο από τον φόβο πρόκλησης μιας κυβερνητικής κρίσης.
Ωστόσο, ακόμα κι όταν τα SPD και FPD θα είναι έτοιμα να ταχθούν ενάντια στους Πράσινους, η πιθανότητα μιας επόμενης κυβέρνησης να επαναφέρει σύντομα τις σχέσεις με την Ρωσία στην κανονικότητα θα είναι αξιοσημείωτα περιορισμένες. Η εμπλοκή της Γερμανίας σε μεγάλες προμήθειες όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού στον Ουκρανικό στρατό, θα δημιουργήσει αναπόφευκτα μια βαθειά δυσπιστία στην Ρωσία, κάτι που θα καταστήσει τις διαπραγματευτικές διαδικασίες αρκετά χρονοβόρες.
Εάν επιβεβαιωθούν τα εγκλήματα πολέμου και η ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας, η γερμανική πολιτική ηγεσία δεν θα μπορέσει να παρακάμψει το βέτο των εταίρων της στην Ε.Ε. για οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία και την ενίσχυση του πακέτου κυρώσεων. Αυτό θα εξασφαλίσει ένα επαρκώς μεγάλο χρονικό χάσμα στη συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, κάτι που θα κάνει τους μεγάλους οικονομικούς παίκτες της Γερμανίας μη ανταγωνιστικούς.
Αναμενόμενες συνέπειες
Μια μείωση του ενεργειακού εφοδιασμού από την Ρωσία - ιδανικά, η πλήρης διακοπή αυτού του εφοδιασμού - θα οδηγούσε σε καταστροφικά αποτελέσματα για τη γερμανική βιομηχανία. Η ανάγκη διοχέτευσης σημαντικών ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου για την χειμερινή θέρμανση κατοικιών και δημόσιων εγκαταστάσεων θα επιδεινώσει περαιτέρω τις ελλείψεις.
Τα λουκέτα στις βιομηχανικές επιχειρήσεις θα προκαλέσουν ελλείψεις εξαρτημάτων και ανταλλακτικών για την παραγωγή, διάσπαση των logistic αλυσίδων και, τελικά, ένα φαινόμενο ντόμινο. Είναι πιθανό να υπάρξει μια πλήρης ακινητοποίηση στα μεγαλύτερα εργοστάσια χημικών, μεταλλουργικών και μηχανουργικών μονάδων, ενώ δεν έχουν ουσιαστικά καμία πλεονάζουσα δυνατότητα να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας. Θα μπορούσε να οδηγήσει στο κλείσιμο (shut down) των επιχειρήσεων διαρκούς λειτουργίας, πράγμα που θα σήμαινε την καταστροφή τους.
Οι σωρευτικές απώλειες της γερμανικής οικονομίας μπορούν να εκτιμηθούν μόνο κατά προσέγγιση. Ακόμα κι αν η μείωση του εφοδιασμού από την Ρωσία περιοριστεί στο 2022, οι συνέπειές του θα διαρκέσουν αρκετά χρόνια και οι συνολικές απώλειες θα μπορούσαν να φτάσουν τα 200-300 δισεκατομμύρια ευρώ. Όχι μόνο θα επιφέρει ένα καταστροφικό πλήγμα στη γερμανική οικονομία, αλλά ολόκληρη η οικονομία της ΕΕ θα καταρρεύσει αναπόφευκτα. Δεν μιλάμε για μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά για διαρκή ύφεση και μείωση του ΑΕΠ μόνο στην παραγωγή υλικών κατά 3-4% ετησίως για τα επόμενα 5-6 χρόνια. Μια τέτοια πτώση θα προκαλέσει αναπόφευκτα πανικό στις χρηματοπιστωτικές αγορές και μπορεί να τις οδηγήσει στην κατάρρευση.
Το ευρώ αναπόφευκτα, και πιθανότατα μη αναστρέψιμα, θα πέσει κάτω από το δολάριο (σ.σ. αυτό συνέβη ήδη λίγες εβδομάδες πριν). Η απότομη πτώση του ευρώ θα προκαλέσει κατά συνέπεια την ρευστοποίηση του παγκοσμίως. Θα γίνει ένα τοξικό νόμισμα και όλες οι χώρες στον κόσμο θα μειώσουν γρήγορα το μερίδιό του στα συναλλαγματικά αποθέματά τους. Αυτό το κενό θα καλυφθεί κυρίως με δολάρια και γουάν.
Μια άλλη αναπόφευκτη συνέπεια μιας παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης θα είναι η απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου και η αύξηση της ανεργίας (μέχρι 200.000-400.000 μόνο στη Γερμανία), η οποία θα σημάνει την έξοδο εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και καλά μορφωμένων νέων. Δεν υπάρχουν ουσιαστικά άλλοι προορισμοί για μια τέτοια μετανάστευση στις μέρες μας, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια κάπως μικρότερη, αλλά αρκετά σημαντική, ροή μεταναστών μπορούμε να αναμένουμε κι από άλλες χώρες της Ε.Ε.
Το υπό εξέταση σενάριο θα χρησιμεύσει έτσι στην ενίσχυση της εθνικής (σ.σ. των ΗΠΑ) χρηματοοικονομικής κατάστασης, τόσο έμμεσα όσο και πιο άμεσα. Βραχυπρόθεσμα, θα αντιστρέψει την τάση της επικείμενης οικονομικής ύφεσης και, επιπλέον, θα εδραιώσει την αμερικανική κοινωνία αποσπώντας την από άμεσες οικονομικές ανησυχίες. Αυτό, με τη σειρά του, θα μειώσει τους εκλογικούς κινδύνους (σ.σ. για τους Democrats του Biden).
Μεσοπρόθεσμα (4-5 έτη), τα σωρευτικά οφέλη από τη φυγή κεφαλαίων, τις αναπροσανατολισμένες ροές των εφοδιαστικών αλυσίδων (logistics) και τον μειωμένο ανταγωνισμό σε μεγάλες βιομηχανίες ενδέχεται να ανέλθουν σε 7-9 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Δυστυχώς, η Κίνα αναμένεται επίσης να ωφεληθεί μεσοπρόθεσμα από αυτό το αναδυόμενο σενάριο. Ταυτόχρονα, η βαθιά πολιτική εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ μας επιτρέπει να εξουδετερώσουμε αποτελεσματικά τις πιθανές προσπάθειες μεμονωμένων ευρωπαϊκών κρατών να έρθουν πιο κοντά στην Κίνα».
( Το πρωτότυπο έγγραφο της RAND Corporation εδώ: https://nyadagbladet.se/wp-content/uploads/2022/09/rand-corporation-ukraina-energikris.pdf?fbclid=IwAR28gy_hZtMdmrM9KFbPopNibD6rmpKjXcFAkWwdyTXvzLmrQWftKwhEBb8 )
( Το πρωτότυπο έγγραφο της RAND Corporation εδώ: https://nyadagbladet.se/wp-content/uploads/2022/09/rand-corporation-ukraina-energikris.pdf?fbclid=IwAR28gy_hZtMdmrM9KFbPopNibD6rmpKjXcFAkWwdyTXvzLmrQWftKwhEBb8 )
***
O Michael Rectenwald είναι συγγραφέας έντεκα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Thought Criminal (2020), Beyond Woke (2020), Google Archipelago (2019), Springtime for Snowflakes (2018), 19th-Century British Secularism (2016) και άλλων. Ήταν καθηγητής στη Νέα Υόρκη από το 2008 έως το 2019. Είναι υπέρμαχος της ελεύθερης έκφρασης ενάντια σε όλες τις μορφές αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, της «κοινωνικής δικαιοσύνης», του φασισμού, και της πολιτικής «ορθότητας».
Διαβόητος με το όνομα @TheAntiPCProf στο Twitter, ο καθηγητής Rectenwald έχει εμφανιστεί σε πολλά μεγάλα πολιτικά, και άλλα, τηλεοπτικά προγράμματα (Tucker Carlson Tonight, Fox & Friends, Fox & Friends First, Varney & Company, The Glenn Beck Show), σε ραδιοφωνικές εκπομπές (Glenn Beck και πολλοί άλλοι), και σε εκπομπές podcast στο YouTube.
Τα ακαδημαϊκά και επιστημονικά του δοκίμια έχουν δημοσιευτεί στα: Quarterly Journal of Austrian Economics, Academic Questions, Endeavour, the British Journal for the History of Science, College Composition and Communication, International Philosophical Quarterly, the De Gruyter antthologies (Organized Secularism in the United States) , και άλλοι.