Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι ανοίγουν το δρόμο για την καθιέρωση του παγκόσμιου, υποχρεωτικού εμβολιασμού. Το πολιτικό κατεστημένο σκοπεύει να μετατρέψει τους «ανεμβολίαστους» σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά στις αντιδράσεις μας έναντι του «Covid». Αυτή η πανδημία, υποστηρίζουν οι προφήτες του πολιτικού κατεστημένου, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που χρειαζόμαστε τον καθολικό, παγκόσμιο «εμβολιασμό» για να κατατροπώσουμε ένα παθογόνο του αναπνευστικού. Τα προσφερόμενα «εμβόλια» βέβαια, δεν παρέχουν αποστειρωτική ανοσία. Αντίθετα, οδηγούν σε τακτικές λοιμώξεις «επαναμόλυνσης». Ωστόσο, μας δίνεται η οδηγία να τα «αναμιγνύουμε και να τα συνταιριάζουμε» μεταξύ τους όπως θέλουμε, σε τακτική βάση, ώστε να μπορούμε να τρώμε σε εστιατόρια και να παρακολουθούμε εκδηλώσεις.
Το να έχετε αναρρώσει από την ίδια την ασθένεια δεν αρκεί για να διατηρήσετε τα δικαιώματά σας. Η δυνατότητα να αποδείξετε ότι δεν είστε ευαίσθητοι στο παθογόνο λόγω εγγενούς καλής υγείας δεν αρκεί. Για να διατηρήσετε την ελευθερία της μετακίνησης, πρέπει να υποβληθείτε στις ενέσεις.
Κάτι δεν πάει καλά. Θέλουν διακαώς να κάνουμε αυτά τα «εμβόλια». Θέλουν διακαώς να δημιουργήσουν μια υποδομή QR/tracking μέσα απ' αυτήν την θεωρία τους περί «ασφάλειας». Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: είχαν ποτέ μια νόμιμη αιτία για να μας οδηγήσουν σε αυτό το σημείο; Πίστευαν πραγματικά ότι μπορούσαν να «σώσουν τη γιαγιά» με ένα lockdown;
Αφαιρώντας την επιφανειακή, εσφαλμένη δικαιολογία που έδωσαν στον τρομοκρατημένο παγκόσμιο πληθυσμό για την πρώτη επιβολή του καθολικού κατ' οίκον περιορισμού, μπορούμε να δούμε πως όχι. Τόσο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), όσο και ο κατασκευαστής προγνωστικών μοντέλων του Imperial College, Neil Ferguson, ζήτησαν το lockdown ειδικά με βάση το lockdown της Κίνας στην Wuhan τον Ιανουάριο του 2020. Παραδέχτηκαν ότι το «lockdown» ήταν κάτι που κανείς δεν πίστευε προηγουμένως ότι θα λειτουργούσε. Όταν «ο Σι Τζινπίνγκ πέτυχε», αντέστρεψαν απότομα πορεία κατά 180 μοίρες, καλώντας ολόκληρο τον κόσμο να « αντιγράψει την Κίνα ».
«Είναι ένα κομμουνιστικό μονοκομματικό κράτος, είπαμε. Δεν θα μπορούσαμε να το εφαρμόσουμε στην Ευρώπη ατιμωρητί, σκεφτήκαμε… και μετά το έκανε η Ιταλία. Και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούσαμε… Αν δεν το είχε κάνει η Κίνα, η χρονιά θα είχε εξελιχθεί πολύ διαφορετικά». — Νιλ Φέργκιουσον
Έξι εβδομάδες μετά την ανακάλυψη του πρώτου κρούσματος, ο ΠΟΥ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, πλάσαρε το lockdown σε ολόκληρη την υφήλιο, ισχυριζόμενος ότι «η καμπύλη της Γουχάν είναι πιο επίπεδη» σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Κίνας. Τα δεδομένα που χρησιμοποίησε για να κάνει αυτή την υπόθεση - μια υπόθεση που γνώριζε ότι θα κατέστρεφε τις παγκόσμιες οικονομίες και οποιονδήποτε άνθρωπο που δεν μπορεί να κερδίζει τα προς το ζην καθισμένος μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή - προφανώς δόθηκαν από τον Κινέζο κομμουνιστή δικτάτορα.
«Λοιπόν, ορίστε το ξέσπασμα του ιού που συνέβη σε ολόκληρη τη χώρα, στο κάτω μέρος. Δείτε πώς έμοιαζε το ξέσπασμα έξω από τη Hubei. Εδώ είναι οι περιοχές της Hubei έξω από τη Wuhan. Και μετά, η τελευταία είναι η Γουχάν. Και μπορείτε να δείτε ότι αυτή είναι μια πολύ πιο επίπεδη καμπύλη από τις άλλες. Αυτό συμβαίνει όταν κάνετε μια επιθετική ενέργεια που αλλάζει την εικόνα που θα περιμένατε από μια επιδημία. Αυτό είναι μεν εξαιρετικά σημαντικό για την Κίνα, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό και για τον υπόλοιπο κόσμο...
Η κινεζική κυβέρνηση και ο κινεζικός λαός χρησιμοποίησαν τα μη φαρμακευτικά μέτρα (ή αλλιώς, κοινωνικά μέτρα) για να αλλάξουν αποτελεσματικά [...] την πορεία της νόσου, όπως αποδεικνύεται από τις επιδημικές καμπύλες… Στην έκθεσή μας προτείναμε αυτή τη μέθοδο στην Διεθνή κοινότητα.»
Αυτή η επιφανειακά ευχάριστη εξήγηση - που μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτή από ένα εύπιστο φοβισμένο άτομο - εγείρει τεράστιες επιφυλάξεις σε πιο προσεκτική ανάλυση. Πρώτον, πώς διεξήχθησαν οι δοκιμές στις διάφορες περιοχές; Τυχαιοποιημένα σε όλο τον πληθυσμό, ή ελέγχθηκαν μόνο όσοι επισκέφθηκαν κλινικές ή νοσοκομεία; Πόσες δοκιμές έγιναν κατά κεφαλήν; Ήταν αυτός ο αριθμός ο ενδεδειγμένος σε όλες τις περιοχές; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι καταγράφηκαν τα «ασυμπτωματικά» περιστατικά; και ούτω καθεξής. Εν ολίγοις, κάθε καμπύλη θα μπορούσε απλώς να απεικονίζει το πρωτόκολλο δοκιμών - ο ελεγκτής θα μπορούσε κυριολεκτικά να έχει συντάξει οποιαδήποτε καμπύλη ήθελε.
Ακόμη χειρότερα, υπάρχει ένα σφάλμα λογικής που κόβει την ανάσα, και που είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι θα μπορούσε να είχε αγνοηθεί από όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου που επιβάλλουν lockdown. Από τους χιλιάδες εθνικούς, πολιτειακούς και τοπικούς πολιτικούς και ΜΜΕ που επευφημούσαν τα lockdown, τουλάχιστον ένας θα έπρεπε να έχει παρατηρήσει ότι, ενώ η καμπύλη μπορεί να ήταν «πιο επίπεδη στη Γουχάν», η ασθένεια εξαφανίστηκε σε όλη την Κίνα. Η υποτιθέμενη «πιο επίπεδη» καμπύλη στη Wuhan είχε μηδενικό καθαρό όφελος. Οι κάτοικοι εκεί υπέφεραν από το μαρτύριο του lockdown, οι γειτονικές περιοχές όχι, και όλοι κατέληξαν στο ίδιο σημείο.
Η Κίνα δεν έχει αναφέρει κανένα κρούσμα Covid εδώ και σχεδόν τέσσερις μήνες. Πριν από αυτό, τα κρούσματά της είχαν ισοπεδωθεί για δεκαπέντε μήνες, από τον Μάρτιο του 2020. Η «καμπύλη» της νόσου της Κίνας θα ήταν κωμική, αν ο υπόλοιπος κόσμος δεν είχε εγκαταλείψει τη δημοκρατία και τα πολύτιμα συνταγματικά δικαιώματα για χάρη της «καταπολέμησης του ιού»:
Αντιπαραβάλλετε αυτά τα στοιχεία με τον υπόλοιπο κόσμο - ιδιαίτερα τις χώρες που πάσχισαν περισσότερο να αντιγράψουν το κινεζικό παράδειγμα - όπως το Περού, το Ισραήλ, η Αυστραλία, η Σιγκαπούρη, η Νέα Ζηλανδία και ο Καναδάς. Όλες οι χώρες έχουν αναφέρει πολλαπλά «κύματα» Covid παρά τη βάσανο των lockdown. Ακόμη και ο μαζικός εμβολιασμός δεν «σταμάτησε» τα κύματα των κρουσμάτων. Η Κίνα είναι η μόνη χώρα με μια εντελώς επίπεδη «καμπύλη», και το έκανε με ένα lockdown σε μία μόνο πόλη, παρά το γεγονός ότι ανέφερε την παρουσία του ιού σε πολλές άλλες περιοχές. Μαγικό!
Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο το γνωρίζουν, ξεκάθαρα. Δεν εμπιστεύονται τον κομμουνιστή δικτάτορα. Εάν πίστευαν πραγματικά ότι η ασθένεια ήταν σοβαρή και ότι η Κίνα υπο-καταγράφει τα κρούσματα, δεν θα απέλυαν γιατρούς και νοσοκόμους που αρνούνται το «εμβόλιο», αφότου εκείνοι εργάστηκαν με ασφάλεια με ασθενείς με Covid για 18 μήνες. Αντίθετα, γνωρίζουν ότι τα μέτρα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Οι καμπύλες της νόσου ανεβαίνουν και πέφτουν, ανεβαίνουν και πέφτουν — θα ήταν παράλογο και ανόητο να συμπεράνουμε ότι τα ίδια μέτρα μερικές φορές λειτουργούν και άλλες αποτυγχάνουν.
Ωστόσο, συνεχίζουν να τα επιβάλλουν. Ο πληθυσμός συμμορφώνεται, εξαρτημένος από μια ψευδαίσθηση ελέγχου, μια δεισιδαιμονική πεποίθηση ότι «επειδή κάναμε κάτι, πρέπει να είχε αποτέλεσμα». Αλλά τα γεγονότα είναι γεγονότα: ακόμη και τα «εμβόλια» δεν έχουν σταματήσει τον ιό, υπάρχουν «επαναμολύνσεις». Θέλοντας να είναι «καλοί άνθρωποι», όλοι παραμένουν ασυλλόγιστα στον δρόμο που χάραξε το lockdown της Γουχάν.
Προσπαθούν να σώσουν τη γιαγιά, αλλά η μοίρα της γιαγιάς είναι σφραγισμένη. Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι ανοίγουν το δρόμο για την καθιέρωση του καθολικού, υποχρεωτικού εμβολιασμού. Το πολιτικό κατεστημένο σκοπεύει να μετατρέψει τους «ανεμβολίαστους» σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, να τους απ-ανθρωποποιήσει, και να τους στερήσει βασικά δικαιώματα, που για πολλές γενεές θεωρούνταν δεδομένα. Αυτός ο σχεδιασμός υποβάλλει τον πληθυσμό σε περιορισμούς μετακίνησης βάσει της συμπεριφοράς του. Η συμμόρφωση σας δίνει δικαιώματα, όπως ένας υπάκουος σκύλος που κερδίζει λιχουδιές.
Σε αυτό το σύστημα - το οποίο ξεκινά να εφαρμόζεται αποφασιστικά από χώρα σε χώρα - ένα άτομο που ζυγίζει 350 κιλά, ζει μια εντελώς καθιστική ζωή, και καταναλώνει μια ατέλειωτη σειρά από χάμπουργκερ, θεωρείται «υγιές» και αποδεκτό στην κοινωνία. Ο αποφασιστικός παράγοντας είναι η υπακοή: κάνει ευσυνείδητα όλες τις «ενισχυτικές» δόσεις. Αντίθετα, ένας αθλητής παγκόσμιας κλάσης όπως ο Novak Djokovic δεν μπορεί να παίξει τένις στο τουρνουά Australian Open. Θεωρείται «κίνδυνος μόλυνσης» επειδή επιμένει να φροντίζει το σώμα του χρησιμοποιώντας τις πρακτικές υγείας που τον έκαναν τον καλύτερο τενίστα όλων των εποχών. (Το κατεστημένο θα προτιμούσε να αντιγράψει ο Τζόκοβιτς τον θιασώτη των χάμπουργκερ που περιγράφτηκε παραπάνω, επειδή κάτι τέτοιο θα απέδιδε σ' αυτούς - όχι σε εκείνον- περισσότερα κέρδη).
Το πολιτικό κατεστημένο είναι τόσο αφοσιωμένο σε αυτόν τον σκοπό, που είναι δύσκολο να δούμε το πώς μπορούμε να απεγκλωβιστούμε. Η αποδοχή του πρώτου lockdown ήταν το αποφασιστικό σημείο. Θυσιάσαμε τα δικαιώματά μας λόγω φόβου, και σχεδόν δύο χρόνια μετά, ακόμα δεν τα έχουμε πάρει πίσω. Ήταν τόσο προφανές τότε όσο και τώρα: όταν υφαρπάζεται η εξουσία, στη συνέχεια δεν επιστρέφεται οικειοθελώς ποτέ.
Η Αυστραλία έχει πλέον «στρατόπεδα καραντίνας». Οι «μη εμβολιασμένοι» Καναδοί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. [σ.σ. στην Σλοβενία δεν μπορείς να βάλεις βενζίνη στο αυτοκίνητό σου χωρίς πιστοποιητικά covid, βλ. άρθρο του Εξπρές εδώ] Οι Αυστριακοί που αρνούνται την ένεση δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Πρέπει να το επαναλάβουμε: τα κράτη σε όλο τον κόσμο κρατούν νομοταγείς ενήλικες σε κατ' οίκον περιορισμό επειδή αρνούνται να κάνουν μια ένεση. Δεν πρόκειται για κάποια άσκηση προσομοίωσης.
Συνδυάστε αυτήν την ζωντανή δυστοπία με τη στρεβλή «λογική» που χρησιμοποιήθηκε για την έναρξη των lockdown, και είναι δύσκολο να αγνοήσετε την αίσθηση ότι το lockdown ήταν μια προκαθορισμένη διαδρομή προς το σημείο που βρισκόμαστε τώρα: να αντικρίζουμε στο τέλος της κατρακύλας τον μόνιμο, τακτικό, υποχρεωτικό εμβολιασμό των ενηλίκων — το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι πλέον μια συνδρομητική υπηρεσία — και τα αντίστοιχα «διαβατήρια» εμβολιασμών.
Γιατί θέλουν να μας κάνουν τόσο διακαώς την ένεση; Σίγουρα όχι για το καλό μας. Ενεργούν για το δικό τους συμφέρον, υπό τον μανδύα της κάλπικης καλής προαίρεσης που «σώζει τη γιαγιά». Μας κλέβουν τη ζωή. Πόσα ακόμα θα τους επιτρέψεις να σου πάρουν;
***
Η Stacey Rudin είναι δικηγόρος και συγγραφέας στο New Jersey των ΗΠΑ .