Ας ελπίσουμε ότι τα χρόνια του lockdown ήταν μια ανωμαλία, όμως θα ήταν σοφότερο να τα δούμε ως ένα πιθανό πρότυπο για το τι μας επιφυλάσσουν πραγματικά ορισμένα τμήματα της ελίτ. Και μετά τον Covid, το κλειδί για τη συμμόρφωση είναι πάντα και παντού το ίδιο: ο φόβος
Κατά τη διάρκεια του lockdown το Μεξικό ήταν ανοιχτό, επομένως ήταν ένα από τα λίγα μέρη όπου μπορούσαν να πάνε οι Αμερικανοί. Μόλις έφταναν εκεί, πολλοί διαπίστωναν ότι τους άρεσε γιατί είναι όμορφο, γενικά ασφαλές στις πόλεις -και πολύ περισσότερο από τις πόλεις των ΗΠΑ- και το δολάριο έχει μεγάλη ζήτηση, συν το ότι υπάρχει ένα πιο προσιτό ιατρικό σύστημα, μια πλούσια κουλτούρα, φρέσκο φαγητό, μια εξαιρετική νυχτερινή ζωή, και ούτω καθεξής.
Το Bloomberg εκτιμά ότι η επαγγελματική μετανάστευση των ΗΠΑ προς το Μεξικό αυξήθηκε κατά 85% από το 2019 έως το 2022. Υπάρχει λόγος που συνέβη αυτό.
Είναι έκδηλο σε πολλές γειτονιές στην Πόλη του Μεξικού. Έχοντας περάσει δύο εβδομάδες εκεί τον περασμένο Ιανουάριο, μπορώ να αναφέρω ότι υπάρχουν ολόκληρες περιοχές της πόλης που μοιάζουν σαν την 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης παλιά, με υψηλή μόδα και σπάνιες ράτσες σκύλων.
Μήπως ορισμένοι άνθρωποι στην Ουάσιγκτον να είναι δυσαρεστημένοι που έχασαν τόσους πολλούς κατοίκους των ΗΠΑ στο Μεξικό; Ίσως ναι. Το Μεξικό δεν μοιάζει με αυτό που δείχνουν αυτές οι επίφοβες προειδοποιήσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γίνεται προσπάθεια να αποθαρρυνθεί αυτή η τεράστια εκροή. Το Μεξικό, από την άλλη, υποδέχεται τους επισκέπτες με ανοιχτές αγκάλες, χορηγώντας 6μηνες άδειες διαμονής κατά την είσοδό τους και ανανεώνοντάς τις ευχαρίστως χωρίς περιορισμούς. Η εισροή αυτή ήταν υπέροχη για τη μεξικανική οικονομία.
Αν όχι στο Μεξικό, πού μπορούμε να πάμε; Λοιπόν, οι ΗΠΑ έχουν πλέον ταξιδιωτικές οδηγίες για τα εξής κράτη: Ισραήλ, Δυτική Όχθη, Γάζα, Ελ Σαλβαδόρ , Γκάμπια, Ονδούρα, Γουατεμάλα, Βιρμανία, ΗΑΕ, Τόγκο, Ρωσία, Μπουρούντι, Σουηδία, Πακιστάν, Λίβανος, Ιράν , Βολιβία, Λιβερία , Ανταρκτική, Παλάου, Μάλι, Ουγκάντα, Κίνα, Κέιμαν, Βενεζουέλα, Κολομβία, Ιράκ, Τουρκμενιστάν, Περού, Μπρουνέι, Κένυα, Μαδαγασκάρη, Νικαράγουα, Σομαλία, Αϊτή, Μπενίν, Ερυθραία, Ταϊλάνδη, Κούβα, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Τρινιδάδ, Εκουαδόρ , Μολδαβία, Ταϊβάν, Σαμόα, Ουκρανία, Αφγανιστάν, Καμερούν και Ηνωμένο Βασίλειο.
Και αυτά μόλις τους τελευταίους έξι μήνες! Τονίζω το Ελ Σαλβαδόρ και τη Σουηδία επειδή και οι δύο χώρες βρίσκονται στο στόχαστρο των ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, η πρώτη επειδή υιοθέτησε το Bitcoin ως νόμιμο νόμισμα και η δεύτερη επειδή είναι ένα από τα λίγα έθνη στον κόσμο που απορρίπτουν τα lockdown. Ούτε η Νικαράγουα κλειδώθηκε.
Τι λέει η ταξιδιωτική οδηγία για το Ηνωμένο Βασίλειο ;
«Σύνοψη χώρας: Οι τρομοκρατικές ομάδες συνεχίζουν να σχεδιάζουν πιθανές επιθέσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι τρομοκράτες ενδέχεται να επιτεθούν με ελάχιστη ή καθόλου προειδοποίηση, στοχεύοντας τουριστικές τοποθεσίες, συγκοινωνιακούς κόμβους, αγορές/εμπορικά κέντρα, εγκαταστάσεις τοπικής αυτοδιοίκησης, ξενοδοχεία, κλαμπ, εστιατόρια, χώρους λατρείας, πάρκα, μεγάλες αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικά ιδρύματα, αεροδρόμια και άλλα κοινόχρηστους χώρους."
Εγκληματικότητα! Αυτό ακούγεται απολύτως τρομακτικό! Μόνο που οι άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο σήμερα δεν αναφέρουν τίποτα τέτοιο. Ναι, μετά την καταστροφή των τελευταίων τριών ετών, οι πολιτισμοί και οι οικονομίες σε όλο τον κόσμο υποβαθμίστηκαν μαζικά και η εγκληματικότητα είναι επίσης παντού. Αλλά ουσιαστικά να σταματήσουμε να ταξιδεύουμε οπουδήποτε στον κόσμο, ώστε να είμαστε όλοι παγιδευμένοι στις δικές μας χώρες όσο άσχημα κι αν είναι εκεί; Αυτό μοιάζει τρελό.
Ακόμη και ο Καναδάς υπόκειται σε ταξιδιωτική οδηγία. Γιατί; Το μαντέψατε: Covid! Πρέπει να συνεχίσουμε να ισοπεδώνουμε αυτή την επιδημιολογική καμπύλη.
Μια εκδοχή για το τι μπορεί να συμβαίνει στ' αλήθεια
Ήρθε η ώρα να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε όλη αυτή την τρομοκράτηση με επιφύλαξη. Η ανησυχία μου είναι ότι συμβαίνουν πολλά περισσότερα, πέρα από την συνηθισμένη υπερβολική επαγρύπνηση. Μήπως υπάρχει κάποιο ευρύτερο masterplan για να αντιστραφεί ουσιαστικά ο θρίαμβος της ταξιδιωτικής τεχνολογίας που ξεκίνησε πριν από περίπου έναν αιώνα, και να μας πάει πίσω στο χρόνο, στο σημείο που ήμασταν όλοι για πάντα παγιδευμένοι στους τόπους καταγωγής μας, πάσει θυσία;
Στις μέρες μας δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτα. Ο Fauci έχει καταγράψει τη λύπη του για τα τελευταία 12.000 χρόνια τεχνολογικής προόδου. Ήθελε τα lockdown να διαρκέσουν για πάντα. Το ξέρουμε γιατί το έχει γράψει ο ίδιος. Στη συνέχεια, έχετε το κίνημα για πόλεις των 15 λεπτών, στις οποίες η δραστηριότητά μας είναι περιορισμένη.
Τα lockdown του 2020 έβαλαν στο στόχαστρο τα ταξίδια. Ήταν διακρατικά, ναι, αλλά ήταν και εγχώρια. Δεν μπορούσατε να πάτε από πολιτεία σε πολιτεία χωρίς μια καραντίνα για δύο εβδομάδες μεταξύ των ταξιδιών. Αυτό καθιστούσε το να πάτε οπουδήποτε πολύ δύσκολο, ακόμη και κακόβουλο. Μαζί με τα διατάγματα παραμονής στο σπίτι, ουσιαστικά αντέστρεψαν τον μεγάλο φιλελεύθερο θρίαμβο της ανεμπόδιστης κυκλοφορίας. Και ας μην ξεχνάμε την απίστευτη επίθεση στον κλάδο της κρουαζιέρας: δαιμονοποιήθηκε σαν μέσο διάδοσης ασθενειών και τίποτε άλλο.
Ναι, αυτές οι μέρες έχουν παρέλθει, μήπως όμως αυτές οι μέρες ήταν απλώς ένα σοκ και δέος για να μας συνηθίσουν στην ιδέα να καθόμαστε στ' αυγά μας; Εξάλλου, η επίθεση κατά των ορυκτών καυσίμων συνάδει με αυτή την εκδοχή. Ένα ηλεκτρικό drone δεν μπορεί να αναδημιουργήσει την σπουδαία εποχή των ταξιδιών. Ούτε καν ένα μπαλόνι θερμού αέρα δεν θα ήταν νόμιμο σύμφωνα με την ιδέα ενός κόσμου μηδενικού άνθρακα.
Είναι όλα μέρος ενός οράματος για το μέλλον που ονόμασα τεχνο-πρωτογονισμό, που υποβαθμίζει μαζικά το βιοτικό μας επίπεδο, που μας υποβαθμίζει όλους σε τροφοσυλλέκτες, περιορισμένους στις μετακινήσεις μας, οι οποίοι θα ζούμε όμως υπό την κυριαρχία κάποιων τεχνολογικών εταιρειών συλλογής δεδομένων σε συμμαχία με μια άρχουσα τάξη που μετακινείται αποκλειστικά με ιδιωτικά τζετ εδώ και χρόνια.
Μόλις δεις τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, αρχίζει να βγάζει νόημα η αδιάκοπη δημιουργία φόβου για τα διεθνή ταξίδια από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ο ένδοξος κόσμος που επευφήμησε ο Ιούλιος Βερν (Voyages extraordinaires) πρέπει να τελειώσει, και να αντικατασταθεί από κάτι ακόμα χειρότερο κι από τη φεουδαρχία. Δεν είναι ούτε καν σοσιαλισμός, ο οποίος, παρ' όλα τα προβλήματά του, τουλάχιστον προσποιήθηκε ότι ευνοούσε τον βιομηχανικό πολιτισμό και την πρόοδο. Υπό τον τεχνο-πρωτογονισμό, η ιδέα της υλικής προόδου και της ελευθερίας αντικαθίσταται εξ ολοκλήρου από μια σταθερά εκδικητική παρόρμηση κατά των μαζών των ανθρώπων, ενώ η άρχουσα τάξη ζει καλά μέσα στα περίκλειστα μεγαλεία της.
Σε αυτή την κατάσταση προστίθεται η αυξανόμενη μιζέρια της κίνησης των αεροδρομίων, η αναίτια απαγόρευση των πτήσεων, οι κατάφωρες παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής από την TSA, το υψηλό κόστος λόγω του πληθωρισμού, και η ολοένα αυξανόμενη λίστα των απαιτούμενων ταξιδιωτικών εγγράφων. Είναι όλα σχεδιασμένα για να αποθαρρύνουν τους ανθρώπους και για να τους παρέχουν πάντα λόγους για να μείνουν στο σπίτι τους. Ίσως αυτό να είναι όλο το σχέδιο.
Δεν πρόκειται για μια άμεση απειλή, αλλά περισσότερο για μια μακροπρόθεσμη ατζέντα. Και όποιος πει ότι αυτή είναι μια τρελή σκέψη, μπορεί να κοιτάξει πίσω μόλις πριν από λίγα χρόνια και να παρατηρήσει ότι οι ελίτ σε αυτή τη χώρα έκλεισαν τις εκκλησίες, κατάργησαν γάμους και κηδείες, σταμάτησαν τα πάρτι, τελείωσαν τις ιδιωτικές λέσχες, δαιμονοποίησαν το τραγούδι και περιόρισαν ακόμη και τα ταξίδια μεταξύ πολιτειών.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι όλα ήταν ένα λάθος, αλλά συνέβη. Και συνάδουν με μια περιρρέουσα θεωρία, η οποία έχει στραφεί ενάντια σε όλες τις μορφές της προόδου, όπως γνωρίζουμε αυτόν τον όρο από το παρελθόν. Ας ελπίσουμε ότι τα χρόνια του lockdown ήταν μια ανωμαλία, ωστόσο θα ήταν σοφότερο να τα δούμε ως ένα πιθανό πρότυπο για το τι στ' αλήθεια μας επιφυλάσσουν ορισμένα τμήματα της ελίτ κοινωνίας.
Και με τον Covid, το κλειδί για τη συμμόρφωση είναι πάντα και παντού το ίδιο: ο φόβος.
Όλες οι ειδήσεις αυτές τις μέρες πρέπει να διαβάζονται και να ερμηνεύονται υπό το φως αυτού του φόβου.