Ο Fauci και οι συνεργάτες του σε μια πρόσφατη μελέτη υπογραμμίζουν άθελά τους την εξαπάτηση των τελευταίων δύο ετών. Οι ισχυρισμοί ότι αυτή η εξαπάτηση προήγαγε το κοινό καλό – ότι υπήρξε μια «παγκόσμια πανδημία» και ότι η συμμόρφωση με τον μαζικό εμβολιασμό θα ήταν προς όφελος του πληθυσμού – διαψεύδονται από τα ίδια τα στοιχεία τους. Ο μαζικός εμβολιασμός, αν και ήταν πολύ επιτυχημένος οικονομικά για μια μικρή αλλά πανίσχυρη μειοψηφία, δεν αναμενόταν ποτέ να λειτουργήσει
«Η προσπάθεια ελέγχου των αναπνευστικών ιών του βλεννογόνου με συστηματικά χορηγούμενα μη-συμβατικά εμβόλια ήταν μέχρι στιγμής, σε μεγάλο βαθμό, ανεπιτυχής». ~ Dr A. Fauci (πρώην διευθυντής του NIAID), 2023, σχολιάζοντας τα εμβόλια για την Covid-19.
Το περιοδικό Cell Host & Microbe δημοσίευσε πρόσφατα μια από τις πιο σημαντικές μελέτες της εποχής του Covid. «Επανεξετάζοντας τα εμβόλια νέας γενιάς για κορωνοϊούς, ιούς γρίπης και άλλους ιούς του αναπνευστικού συστήματος». Η μελέτη προκάλεσε απρόσμενα λίγο θόρυβο, λαμβάνοντας υπόψη τους συγγραφείς της και το περιεχόμενό της.
Πρώτον, ο τελικός συγγραφέας ήταν ο Δρ. Άντονι Φάουτσι, ο πρόσφατα συνταξιοδοτημένος διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών (NIAID), που κανονικά θα αποτελούσε μαγνήτη για τα μέσα ενημέρωσης. Δεύτερον, επειδή ο Δρ. Fauci και οι συν-συγγραφείς της μελέτης παρέχουν στοιχεία για το γεγονός ότι πολλά από όσα έχουν πει στο κοινό οι αρμόδιοι σχετικά με τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού ήταν αντίθετα με αυτά που γνώριζαν ότι ήταν αλήθεια.
Τα συγχαρητήριά μας στον Δρ. Fauci, που ξεκαθάρισε τα βασικά των ιών και της ανοσολογίας. Εάν κορυφαία ιατρικά περιοδικά όπως το New England Journal of Medicine ή το Lancet είχαν δημοσιεύσει συγγραφείς με τέτοιες γνώσεις πριν από τρία χρόνια, θα μπορούσαν να είχαν συμβάλλει στη δημόσια υγεία και όχι στην καταστροφή της κοινωνίας και των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εάν οι υπεύθυνοι είχαν εξηγήσει αυτές τις αλήθειες και είχαν βασίσει τις πολιτικές τους σε αυτές, τα πράγματα θα ήταν επίσης διαφορετικά.
Το ίδιο και για ολόκληρο το ιατρικό κατεστημένο. Πολλοί θάνατοι, φτώχεια και ανισότητες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Μπορεί επίσης να είχε διατηρηθεί η εμπιστοσύνη για τα ιδρύματα στα οποία εργάζονται.
Η εργασία που συνέταξε ο Δρ. Fauci αναλύει τη δυνατότητα ανάπτυξης εμβολίων για τον κορωνοϊό και εμβολίων για άλλους ταχέως μεταλλασσόμενους αναπνευστικούς ιούς. Είναι καλύτερο να προxωρήσετε στην ανάγνωση της μελέτης σε τρία μέρη: εξετάζοντας τα στοιχεία που παρείχαν οι συγγραφείς, παρατηρώντας το υπολειπόμενο δόγμα που επιμένει παρά το γεγονός ότι είναι αντίθετο με αυτά τα στοιχεία και, τέλος, λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις της μελέτης σχετικά με την απόκριση της δημόσιας υγείας στον κορωνοϊό.
Συνιστάται η ανάγνωση της αρχικής εργασίας , καθώς αυτό το άρθρο απλά επισημαίνει κάποια αποσπάσματα.
1) Η κακή αποτελεσματικότητα του εμβολίου και η υπεροχή της φυσικής ανοσίας.
Η εν λόγω επιθεώρηση (review) καθιστά σαφές ότι τα εμβόλια κατά των ιών του αναπνευστικού όπως η γρίπη, ή οι κορωνοϊοί (π.χ. o SARS-CoV-2 που ευθύνεται για την Covid) είναι πολύ απίθανο να επιτύχουν τα επίπεδα αποτελεσματικότητας που περιμένουμε από άλλα εμβόλια. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι τα δεδομένα του CDC δείχνουν ότι τα εμβόλια κατά της γρίπης, τα οποία τώρα προωθούνται για όλες τις ηλικίες από 6 μηνών και πάνω, έχουν αποτελεσματικότητα που κυμαίνεται από μόλις 14% έως το πολύ 60%, από το 2005. Όπως σημειώνει ο Δρ Fauci:
«… τα καλύτερά μας εγκεκριμένα εμβόλια γρίπης θα ήταν ανεπαρκή για αδειοδότηση για τις περισσότερες από τις άλλες ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβόλιο.»
Πράγματι:
«… δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι κανένας από τους κυρίως αναπνευστικούς ιούς του βλεννογόνου ιστού δεν έχει ποτέ περιοριστεί αποτελεσματικά με εμβόλια ».
Οι συγγραφείς παρέχουν σαφείς εξηγήσεις για αυτήν την έλλειψη αποτελεσματικότητας:
«Τα εμβόλια για αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς ιούς έχουν κοινά χαρακτηριστικά: προκαλούν ελλιπή και βραχύβια προστασία έναντι των εξελισσόμενων παραλλαγών του ιού που διαφεύγουν της συλλογικής ανοσίας».
Δεν είναι μόνο το υψηλό ποσοστό μετάλλαξης που είναι πρόβλημα, αλλά και ο τρόπος μόλυνσης:
« Αναπαράγονται κυρίως στον τοπικό βλεννογόνο ιστό, χωρίς να προκαλούν ιαιμία (σ.σ. αναπαραγωγή του ιού στο αίμα) και δεν έρχονται σε σημαντική επαφή με το συστημικό ανοσοποιητικό σύστημα ή με το πλήρες δυναμικό των προσαρμοστικών ανοσολογικών αποκρίσεων, οι οποίες χρειάζονται τουλάχιστον 5-7 ημέρες για να ωριμάσουν, συνήθως πολύ μετά την αιχμή της ιϊκής αναπαραγωγής και την περαιτέρω μετάδοση σε άλλους .»
Όπως σημειώνει αυτή η ειλικρινής αξιολόγηση, τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού δεν αναμενόταν ποτέ να μειώσουν σημαντικά τη μόλυνση ή τη μετάδοση.
Οι συγγραφείς εξηγούν τι γνώριζαν οι περισσότεροι γιατροί και ανοσολόγοι μολυσματικών ασθενειών σε όλη τη διάρκεια της επιδημίας της Covid: ότι τα κυκλοφορούντα αντισώματα (IgG και IgM) παίζουν μόνο έναν περιορισμένο ρόλο στον έλεγχο λοιμώξεων όπως η Covid, ενώ τα αντισώματα του βλεννογόνου (IgA) στην επένδυση της ανώτερης αναπνευστικής οδού, που δεν διεγείρονται από ενέσιμα εμβόλια, παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο:
« Η σημασία του εκκριτικού IgA του βλεννογόνου (sIgA) στις ειδικές για παθογόνους αποκρίσεις κατά των αναπνευστικών ιογενών λοιμώξεων έχει αναγνωριστεί από καιρό για τους ιούς της γρίπης, τον RSV και πιο πρόσφατα τον SARS-CoV-2 ».
Η σημασία εδώ είναι ότι τα συστηματικά εμβόλια, όπως σημειώνουν οι συγγραφείς, δεν προκαλούν την παραγωγή IgA από τον βλεννογόνο.
Η αποτελεσματικότητα κατά της σοβαρής νόησης Covid που πράγματι παρέχουν τα συστηματικά εμβόλια σε ορισμένα άτομα που δεν έχουν φυσική ανοσία, για ένα συγκεκριμένο χρονικό «παράθυρο», εξηγείται από την παρατήρηση:
« Το IgA φαίνεται να έχει καλύτερη επίδραση στην ανώτερη αναπνευστική οδό, ενώ το IgG έχει καλύτερη επίδραση στον πνεύμονα ».
Οι πρώτες παραλλαγές του SARS-CoV-2 χαρακτηρίζονταν από εμπλοκή των πνευμόνων. Ενώ το CDC έδειξε ότι ο εμβολιασμός σε άτομα με φυσική ανοσία δεν παρέχει σχεδόν κανένα πρόσθετο κλινικό όφελος, η φερόμενη μείωση της θνησιμότητας από Covid (διαφορετική από τη θνησιμότητα από κάθε αιτία) για τα εμβόλια μεταξύ της πρώιμης πιθανής ανοσοκαταστολής και της μετέπειτα εξασθένησης της αποτελεσματικότητας έχει μια εύλογη ανοσολογική βάση.
Όπως αναγνώρισε το NIH, τα Τ-κύτταρα είναι επίσης μια κύρια άμυνα κατά των κορωνοϊών, με διασταυρούμενη ανοσία έναντι του SARS-CoV-2 που παρατηρείται σε πολλά άτομα που δεν έχουν μολυνθεί στο παρελθόν. Ο Fauci και οι συνεργάτες του κάνουν την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι ενδείξεις Τ-κυττάρων σχετιζόμενων με την ανοσία ευρίσκονται μετά τη μόλυνση από τη γρίπη, αλλά όχι μετά τον αντιγριπικό εμβολιασμό. Αυτό υποδηλώνει έναν περαιτέρω μηχανισμό για την εξήγηση της φτωχότερης αποτελεσματικότητας των εμβολίων, σε σύγκριση με τη φυσική μόλυνση, ακόμη και κατά των πρώτων παραλλαγών του SARS-CoV-2 .
Συνοπτικά, τα εμβόλια τόσο για τον κορωνοϊό, όσο και για τη γρίπη, είναι φτωχά:
«Τα εμβόλια για αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς ιούς έχουν κοινά χαρακτηριστικά: προκαλούν ελλιπή και βραχύβια προστασία έναντι των εξελισσόμενων παραλλαγών του ιού που διαφεύγουν της ανοσίας του πληθυσμού».
Ξεκάθαρα και συνοπτικά.
Παλεύοντας με το δόγμα
Η πραγματική αξία της μελέτης έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιπαραβάλλει το δόγμα του Covid με τα στοιχεία. Οι συγγραφείς ξεκινούν σημειώνοντας ότι έως και 5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κανονικά παγκοσμίως κάθε χρόνο από ιούς του αναπνευστικού. Μια σύγκριση με τους 6,8 εκατομμύρια θανάτους Covid του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που καταγράφηκαν σε τρία χρόνια θα παρείχε χρήσιμο πλαίσιο (Σημείωση: είναι σημαντικό να διακρίνουμε τους θανάτους από Covid, από τους συνολικούς θανάτους από την πανδημία, οι οποίοι συμπεριλαμβάνουν τους θανάτους από τον Covid και τους θανάτους από τον αντίκτυπο του lockdown). Ωστόσο, μια τέτοια παραδοχή δεν θα ταίριαζε με την ακόλουθη δήλωσή τους ότι:
« Ο SARS-CoV-2 έχει σκοτώσει περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες ».
Αυτό είναι, φυσικά, ψευδές. Βασίζεται σε θανάτους που καταγράφτηκαν μετά από ένα θετικό αποτέλεσμα σε τεστ PCR, με τον αναλυτή για θέματα Covid του CNN να παραδέχεται τώρα τις υπερβολές που υπήρξαν. Ακόμα πιο παραδόξως, οι συγγραφείς ισχυρίζονται πως:
«…η ταχεία ανάπτυξη και διάθεση των εμβολίων SARS-CoV-2 έσωσε αναρίθμητες ζωές και βοήθησε να επιτευχθεί ο έγκαιρος μερικός έλεγχος της πανδημίας.»
Αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα εμβόλια φαίνεται να έχουν σώσει υπερβολικά πολλές ζωές, ώστε να μην μπαίνουν σε σκέψεις οι συγγραφείς. Ο Δρ. Φάουτσι ένιωσε ικανός να μπει σε σκέψεις για τον αριθμό των θανάτων κατά το πρώτο έτος της επιδημίας της Covid, όταν ο ιός έπληξε έναν πληθυσμό που λέγεται ότι δεν είχε προηγούμενη ανοσία. Η καταγεγραμμένη θνησιμότητα ήταν παρόμοια κατά το δεύτερο έτος, μετά την επιβολή του μαζικού εμβολιασμού, παρά το γεγονός ότι η σοβαρή νόσηση επικεντρωνόταν σε μεγάλο βαθμό σε μια σχετικά μικρή, εύκολα καθορισμένη μειονότητα ηλικιωμένων που τους παρασχέθηκε προτεραιότητα από το πρόγραμμα εμβολιασμού. Είναι επομένως πιο εύλογο ότι τα εμβόλια απέτρεψαν σχετικά λίγους θανάτους. Μια τέτοια έλλειψη επίδρασης είναι πλήρως σύμφωνη με τις προσδοκίες των συγγραφέων που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Η επίτευξη «πρώιμου μερικού ελέγχου της επιδημίας» είναι απλώς παράξενη, για μελετητές που έχουν σημειώσει ότι η ανταπόκριση IgG δεν εμφανίζεται πραγματικά παρά μόνο μετά την κορύφωση της ιαιμίας και της μετάδοσης. Το να στο δόγμα έναντι των αποδεικτικών στοιχείων είναι πραγματικά δύσκολο όταν έχεις ποντάρει τη φήμη σου πάνω στο δόγμα, οπότε το ζόρισμα που φαίνεται έκδηλα εδώ είναι κατανοητό.
Αναγνωρίζοντας τον αντίκτυπο της πραγματικότητας στο πρόγραμμα εμβολιασμού κατά του Covid, μπορούμε να δεχτούμε τη μάλλον αόριστη παραδοχή ότι παρά τον εμβολιασμό:
«... σημαντικοί αριθμοί θανάτων [μεταξύ των εμβολιασμένων] εξακολουθούν να συμβαίνουν. ».
Όπως αναγνωρίζουν οι συγγραφείς:
« Η προσπάθεια ελέγχου των αναπνευστικών ιών του βλεννογόνου με συστηματικά χορηγούμενα μη-συμβατικά εμβόλια ήταν μέχρι στιγμής σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχής ».
Η σημασία αυτής της μελέτης
Οι συντάκτες αυτής της μελέτης δεν αναπτύσσουν νέες υποθέσεις για να εξηγήσουν γιατί η απόδοση του εμβολίου κατά της Covid ήταν απογοητευτική. Απλώς επαναδιατυπώνουν την προϋπάρχουσα γνώση μας γι’ αυτό. Οι προβλέψεις για μια υψηλή και διαρκή αποτελεσματικότητα του εμβολίου, καθώς και για το ότι ο εμβολιασμός θα άνοιγε την «διέξοδο από την πανδημία», δεν αναμενόταν να πραγματοποιηθούν. Οι ισχυρισμοί αυτοί ήταν ένα τέχνασμα για την ενθάρρυνση της τήρησης ενός σχεδίου που θα πλούτιζε φοβερά ορισμένα στελέχη επιχειρήσεων και δημόσιας υγείας. Οι άνθρωποι με μια εύλογη γνώση του ζητήματος γνώριζαν ότι η ρητορική ήταν λανθασμένη, αν και σχετικά λίγοι το είπαν ανοιχτά. Οι υπόλοιποι, κατά πάσα πιθανότητα, ξεγελάστηκαν.
Ως εκ τούτου, ο Fauci και οι συν-συγγραφείς της μελέτης συνεισφέρουν σημαντικά στο αφήγημα της Covid, υπογραμμίζοντας (σ.σ. άθελά τους) την εξαπάτηση των δύο τελευταίων ετών. Οι ισχυρισμοί ότι αυτή η εξαπάτηση προώθησε ένα γενικό καλό – ότι υπήρχε μια «παγκόσμια πανδημία» και ότι η συμμόρφωση με τον μαζικό εμβολιασμό θα ήταν προς όφελος του πληθυσμού – διαψεύδονται από τα στοιχεία των Fauci et al . Ο μαζικός εμβολιασμός, αν και ήταν πολύ επιτυχημένος οικονομικά για μια μικρή αλλά ισχυρή μειοψηφία, δεν αναμενόταν ποτέ να λειτουργήσει.
Η φυσική ανοσία θα ήταν πάντα πιο αποτελεσματική από τα εμβόλια, και οι δηλώσεις περί του αντιθέτου, όπως το Μνημόνιο Τζον Σνόου που προωθήθηκε από το (σ.σ. φημισμένο ιατρικό περιοδικό) Lancet έρχονταν σε αντίθεση με τις γνώσεις των ειδικών και την κοινή λογική. Η δυσφήμιση όσων επισήμαναν τη σχετική υπεροχή της φυσικής ανοσίας ήταν συκοφαντική. Όταν ο τελευταίος συγγραφέας αυτής της εργασίας δήλωσε δημόσια ότι τα εμβόλια Covid-19 λειτουργούν πολύ καλύτερα από τη φυσική ανοσία για να σας προστατεύσουν από τον κορωνοϊό, ήξερε ότι αυτό ήταν πολύ απίθανο να ισχύει.
Η κοινότητα της δημόσιας υγείας παραπλάνησε το κοινό, για να προωθήσει τις ενέσεις με μια νέα κατηγορία φαρμακευτικών προϊόντων. Δεν είχαν μακροπρόθεσμα δεδομένα ασφάλειας, τα εμβόλια στόχευαν έναν ιό που ήξεραν ότι βλάπτει ελάχιστα τη συντριπτική πλειοψηφία από εκείνους στους οποίους απευθύνονταν, ενώ πολλοί -ή οι περισσότεροι- διέθεταν ήδη την, πιο αποτελεσματική, φυσική ανοσία.
Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα αυτής της εξαπάτησης δεν έχουν ακόμη εκδηλωθεί και θα περιλαμβάνουν την απώλεια της εμπιστοσύνης στη δημόσια υγεία και στην άσκηση της ιατρικής. Αυτό είναι κάτι δικαιολογημένο και μπορεί ενδεχομένως να είναι και κάτι καλό. Το πώς αντιδρά κάθε άτομο στην επιβεβαίωση ότι έχει εξαπατηθεί από εκείνους που προώθησαν αυτό το αφήγημα είναι μια ατομική επιλογή.
Η πιο ανόητη αντίδραση θα ήταν να προσποιηθεί ότι η εξαπάτηση δεν συνέβη.
***
Ο David Bell, Senior Scholar στο Brownstone Institute, είναι γιατρός δημόσιας υγείας και σύμβουλος βιοτεχνολογίας στον τομέα της παγκόσμιας υγείας. Είναι πρώην ιατρός και επιστήμονας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), Επικεφαλής Προγράμματος για την ελονοσία και τις εμπύρετες ασθένειες στο Foundation for Innovative New Diagnostics (FIND) στη Γενεύη της Ελβετίας και Διευθυντής Global Health Technologies στην Intellectual Ventures Global Good Fund στο Bellevue, WA, ΗΠΑ.