Οι ειδικοί μας είπαν στην αρχή ότι δεν χρειαζόταν να βάλουμε μάσκα. Στη συνέχεια επιβλήθηκε η χρήση τους, παρά το γεγονός ότι δεν είχαν υπάρξει κάποια καινούργια στοιχεία. Η μελέτη του Cochrane Review είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της υποχρεωτικής μασκοφορίας
Το άρθρο γνώμης των New York Times για τις μάσκες είναι πολύ αργοπορημένο. Και μ’ έναν τρόπο εσφαλμένο.
Δεν είναι αλήθεια ότι οι εντολές υποχρεωτικής χρήσης μάσκας δεν έκαναν τίποτα . Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν τη μετάδοση του Covid, αλλά οι εντολές αυτές μας έβλαψαν όλους.
Η επιβολή μασκών χωρίς επιστημονικά στοιχεία ήταν ένα φρικτό μέτρο για τις υποτιθέμενες φωτισμένες και δημοκρατικές χώρες. Οι επαγγελματίες της υγείας είπαν ψέματα και έχουν χάσει πλέον την εμπιστοσύνη μας. Οι πολιτικοί είπαν επίσης ψέματα, αν και αυτό ήταν λιγότερο απρόσμενο.
Άτομα με απώλεια ακοής, με αυτισμό και μα σύνδρομο PTSD υπέφεραν άσκοπα. Η γλωσσική και η μαθησιακή ανάπτυξη των μωρών και των παιδιών επηρεάστηκαν. Τα άτομα με σοβαρές πνευμονικές παθήσεις ένιωσαν ότι πιέζονταν από την εξουσία και από την υποχρέωση για κοινωνική συμμόρφωση να φορούν μάσκες, με κόστος για την υγεία τους. Οι έφηβοι εμφάνισαν ακμή. Η επικοινωνία περιορίστηκε, ήμασταν διαχωρισμένοι. Η ανθρώπινη αλληλεπίδραση γενικά καταστράφηκε. Οι μάσκες ήταν άβολες.
Οι μάσκες πετάχτηκαν ως απορρίμματα στο έδαφος και τώρα ρυπαίνουν τους ωκεανούς και προστίθενται στους χώρους υγειονομικής ταφής.
Αν ξέρατε ότι δεν λειτουργούσαν, τότε η μάσκα που τυλίχθηκε γύρω από το πρόσωπό σας ήταν ένας επώδυνος περιορισμός, παγιδεύοντας την αλήθεια και την ταπείνωση πάνω στο καλυμμένο στόμα σας.
Οι επιστήμονες της συμπεριφοράς εκμεταλλεύτηκαν σκόπιμα την ανθρώπινη επιθυμία για συμμόρφωση και δήλωσαν ανοιχτά και επί λέξει ότι ο κόσμος «θα κάνει τη δύσκολη δουλειά» και θα επιβάλει τις μάσκες χρησιμοποιώντας την κοινωνική πίεση. Αυτό και συνέβη: αν αρνιόσουν να φορέσεις μάσκα, οι άνθρωποι σε κοιτούσαν επίμονα ή και σου φώναζαν ακόμα. Το Twitter κραύγαζε #WearADamnMask. Απαγορεύτηκε η είσοδος στους κλειστούς χώρους. Οι γενικοί ιατροί αρνήθηκαν τα ιατρικά ραντεβού στους «ακάλυπτους».
Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος μου εκμυστηρεύτηκε ότι «λέμε ψέματα όταν λέμε ότι οι μάσκες λειτουργούν. Είναι ένα σήμα, μια ψυχολογική επιχείρηση (PsyOp). Και έχουμε ποινικοποιήσει τη μη χρήση τους. Οι μάσκες μεταφέρουν επίσης την ευθύνη στα άτομα για την εξάπλωση της επιδημίας. Έχουμε ανθρώπους που μετρούν τους ξεμάσκωτους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αστυνομεύοντας ο ένας τον άλλον. Είναι βαθιά ανήθικο να βάζουμε τους ανθρώπους τον έναν εναντίον του άλλου με αυτόν τον τρόπο. Επιτρέπει τη δημιουργία μιας «εξοβελιστέας ομάδας» που θα κατηγορηθεί».
Αν οι μάσκες σας έδωσαν μια αίσθηση ασφάλειας, αυτή δεν ήταν αληθινή. Η ψευδής αίσθηση ασφάλειας μπορεί ακόμη και να σας έκανε να εγκαταλείψετε την επιφυλακή σας και να αυξήσετε έτσι τον κίνδυνο.
Ο ζήλος για τις μάσκες έμοιαζε με θρησκεία. Έγιναν φυλαχτά, σύμβολα καλής τύχης και σημάδια αρετής. Η Nina Murden και εγώ δημιουργήσαμε μια φωτογραφική σειρά , τις «Μάσκες Πίστεως» για να δείξουμε ακριβώς αυτό.
Οι ειδικοί μας είπαν στην αρχή ότι δεν χρειαζόταν να βάλουμε μάσκα. Στη συνέχεια επιβλήθηκαν μάσκες, παρά το ότι δεν υπήρξαν κάποια καινούργια στοιχεία. Η μελέτη του Cochrane Review είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της μασκοφορίας. Διαβάστε την, εάν εξακολουθείτε να έχετε αμφιβολίες: «Φυσικές παρεμβάσεις για τη διακοπή ή τη μείωση της εξάπλωσης των ιών του αναπνευστικού συστήματος».
Οπότε, όχι, δεν είναι ακριβώς αλήθεια πως οι μάσκες δεν έκαναν τίποτα .
***
Laura Dodsworth. Φωτογράφος και συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Μια κατάσταση του φόβου: πώς η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου όπλισε τον φόβο κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19» , εκδόσεις Bare Reality.