Ζούμε την υπέρτατη στρέβλωση της ανθρώπινης φύσης και πραγματικότητας. Βιώνουμε τη σταδιακή παρακμή και κατάρρευση ενός συστήματος που εξαρχής ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Ο κόσμος πράγματι χρειάζεται μια «μεγάλη επανεκκίνηση». Όχι όμως όπως την εννοούν αυτοί, αλλά όπως την εννοούμε εμείς
Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία χωρίς ιδιοκτησία.
Πρώτη και καλύτερη η ιδιοκτησία του ίδιου μας του σώματος και οτιδήποτε αυτό παράγει μέσω της σωματικής η νοητικής εργασίας. Εάν κάποιος εργάζεται για να κερδίσει χρήματα, τότε τα χρήματα αυτά του ανήκουν 100% και μπορεί να τα κάνει ότι γουστάρει. Να αγοράσει προϊόντα, να τα κάψει, να κάνει φιλανθρωπίες ή να αγοράσει ναρκωτικά. Οτιδήποτε. Δεν μπορείς να πεις σε κάποιον εργαζόμενο «δώσε μου το 50% του μεροκάματου που κέρδισες σήμερα, διαφορετικά θα στείλω τους μπάτσους να σου πάρουν το σπίτι». Αυτό είναι ξεκάθαρη ληστεία.
Και όμως αυτό γίνεται σήμερα. Η ελευθερία των ανθρώπων ξεκίνησε να χάνεται όταν το κράτος, δηλαδή οι πολιτικοί, άρχισαν να απλώνουν τα βρωμόχερά τους στα χρήματα που κέρδιζαν οι ελεύθεροι εργαζόμενοι μέσω της φοροκλοπής (υποτίθεται πάντοτε για κάποιο «γενικό καλό»). Στην πορεία, οι φόροι ολοένα και αυξάνονταν και το κράτος ολοένα και γινόταν ισχυρότερο, αφού μπορούσε να υφαρπάζει με τη χρήση βίας το εισόδημα των ανθρώπων και να το χρησιμοποιεί για δικούς του ψηφοθηρικούς λόγους (επιδόματα, προσλήψεις, έλεγχος ΜΜΕ κ.λπ). Έπειτα, άρχισε να δημιουργεί μονοπώλια, είτε απαγορεύοντας άμεσα στους πολίτες σε αγαθά και υπηρεσίες (πχ., διασκέδαση, τζόγος, παραγωγή ενέργειας κ.λπ), είτε δημιουργώντας τέτοιες ασφυκτικές κανονιστικές ρυθμίσεις που καθιστούσε την παραγωγή ασύμφορη (πχ., ιδιωτικές κλινικές). Ο στόχος ήταν πάντοτε να χρησιμοποιήσουν τα χρήματά σου, ώστε να σε μετατρέψουν σε ένα εξαρτώμενο πρεζάκι από το κράτος. Και τα κατάφεραν.
Σήμερα δουλεύουμε (τουλάχιστον) 175 ημέρες τον χρόνο μόνο και μόνο για να ξεπληρώσουμε τους φόρους μας (!) τη στιγμή που οι πολιτικοί και οι φίλοι τους (εργολάβοι, ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, κομματικοί στρατοί, κορποράτες) τρώνε τα χρήματά σου με χρυσά κουτάλια, ζάπλουτοι μέσα στα 100+ ακίνητα, πλοία και ιδιωτικά τζετ που διαθέτουν.
Όχι μόνο δουλεύουμε μισό χρόνο τζάμπα, αλλά οι υπηρεσίες που μας παρέχει είναι για τα σκουπίδια. Δες νοσοκομεία, σχολεία, δρόμους, υποδομές κλπ. Βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση ακόμα και από την εποχή της Φεουδαρχίας. Το κράτος μας τρώει το 50% των χρημάτων μας για να ζουν αυτοί μέσα στη χλιδή και στα πλούτη και ότι περισσέψει (εάν περισσέψει) μας το πετάνε σαν ξεροκόμματο, ίσα ίσα για να μπορούμε να επιβιώνουμε στοιχειωδώς και να τους συντηρούμε.
Και το χειρότερο είναι ότι μας έχουν πείσει (διαμέσου της προπαγανδιστικής κρατικής εκπαίδευσης) ότι αυτό είναι το μόνο φυσιολογικό σύστημα. Μας έχουν ενσταλάξει την ιδέα ότι το να δίνουμε σε πολιτικούς το μισό μας εισόδημα (και βάλε...) είναι κάτι σωστό και ένδειξη «πολιτισμένης κοινωνίας». Βαπτίσαμε τη ληστεία «πολιτισμό» και τους κρατικούς νταβατζήδες «αντιπροσώπους της Δημοκρατίας».
Ζούμε την υπέρτατη στρέβλωση της ανθρώπινης φύσης και πραγματικότητας. Βιώνουμε τη σταδιακή παρακμή και κατάρρευση ενός συστήματος που εξαρχής ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Ο κόσμος πράγματι χρειάζεται μια «μεγάλη επανεκκίνηση». Όχι όμως όπως την εννοούν αυτοί, αλλά όπως την εννοούμε εμείς. Μια επανεκκίνηση που θα αφορά την επιστροφή στον default τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών. Επιστροφή σε ένα αποκεντροποιημένο σύστημα, χωρίς πολιτικούς και ηγέτες. Χωρίς Μεσσίες και νταβατζήδες. Μια ολική επαναφορά που θα επαναφέρει τον πλούτο και τη δύναμη στους ανθρώπους και όχι στα κέντρα εξουσίας.
***