Mises Institute: H ψυχροπολεμική νοοτροπία στοιχειώνει ακόμα τις ΗΠΑ

Η προσκόλληση στις παραδοχές της εποχής του Ψυχρού Πολέμου θα μπορούσε να αυξήσει την πιθανότητα να εμπλακούν οι ΗΠΑ σε έναν καταστροφικό πόλεμο, με δική τους ευθύνη

Άρθρο του Jose Nino, που δημοσιεύτηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Θεόδωρος Μίχας - Νίκος Μαρής. Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτα από το Libertarian Corfu

Με τη Ρωσία να εξαπολύει μια στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο κατεστημένος Τύπος έχει παροξύνει τις εκκλήσεις του για την τιμωρία της Ρωσίας με δρακόντειες κυρώσεις, την παροχή αυξημένης στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, και τη διπλωματική απομόνωση της Ευρασιατικής αυτής δύναμης για όσο το δυνατόν περισσότερο. Το μίσος κατά της Ρωσίας έχει φτάσει στο ζενίθ, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη οποιαδήποτε ενδελεχή ανάλυση των λόγων για τους οποίους η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έφτασε σε τέτοιο σημείο. 

Γιατί η σοσιαλιστική οικονομία είναι κάτι ανέφικτο: μαθήματα από την ΕΣΣΔ του 1917-1922

Η κοινωνικοποίηση της οικονομίας οδήγησε άμεσα σε καταστροφή. Το 1920-21, η μπολσεβίκικη αγροτική πολιτική κορυφώθηκε με έναν λιμό χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία.

Άρθρο του Bas Spliet, που δημοσιεύτηκε στις 15/2/2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά Θεόδωρος Μίχας - Νίκος Μαρής. Η πρώτη δημοσίευση έγινε από το Libertarian Corfu.

Πριν από εκατό χρόνια και κάτι, ο Αυστριακός οικονομολόγος Ludwig von Mises άρχισε να υποστηρίζει ότι η σοσιαλιστική οικονομία είναι κάτι ανέφικτο. Στα ταραγμένα χρόνια που ακολούθησαν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων του 1917 στη Ρωσία, ο Βλαντιμίρ Λένιν τον δικαίωσε με τραγικό τρόπο σε πραγματικό χρόνο. 

Μήπως το ΝΑΤΟ είναι στ' αλήθεια «εγκεφαλικά νεκρό» ;

 Οι ΗΠΑ είναι ο γεωπολιτικός διάδοχος του Ηνωμένου Βασιλείου όσον αφορά την τακτική του διαίρει και βασίλευε, για να διασφαλίσει ότι ποτέ δεν θα υπάρξει η προσέγγιση Βερολίνου-Παρισιού-Μόσχας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Άρθρο του Jose Nino που δημοσιεύτηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Ενώ οι γεωπολιτικοί σχολιαστές είναι προσηλωμένοι στα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία, μια πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, η οποία θα μπορούσε δυνητικά να αναδιοργανώσει τις διεθνείς σχέσεις - συγκεκριμένα, ο θάνατος του Οργανισμού της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ).

Το ΝΑΤΟ, που ιδρύθηκε το 1949, ξεκίνησε με μόνο δώδεκα κράτη μέλη. Επί του παρόντος, το ΝΑΤΟ μετράει τριάντα κράτη μέλη, με τις ελίτ της εθνικής ασφάλειας της αγγλοαμερικανικής σφαίρας επιρροής να θέλουν να φέρουν τη Γεωργία και την Ουκρανία στο μαντρί. Και στις δύο περιπτώσεις, η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Παρά τις εκκλήσεις για επέκταση του ΝΑΤΟ, οι στρατιωτικοί σύμμαχοι που στηρίζουν τον οργανισμό θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια απροσδόκητη ανατροπή. Από τότε που ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε το 2019 ότι το ΝΑΤΟ ήταν «εγκεφαλικά νεκρό», μια νέα πραγματικότητα αναδύθηκε σταδιακά στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οι «ελίτ» και ο μηχανισμός κατασκευής άγνοιας γύρω από τον covid

Πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε, ως ενήλικες, το γεγονός ότι οι δημόσιοι θεσμοί μας έχουν καταληφθεί από μια μειοψηφία ανθρώπων, που ουσιαστικά μας βλέπουν σαν μια ακέφαλη και χειραγωγήσιμη βιομάζα

Άρθρο του Thomas Harrington, που δημοσιεύτηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να επιβάλλει δυαδικά γνωσιακά σχήματα (σ.σ. «ή αυτό, ή εκείνο») στην, μερικές φορές, ανεξιχνίαστη πολυπλοκότητα του κόσμου γύρω μας.  

Για παράδειγμα, πολλοί μελετητές του σωβινισμού έχουν υποστηρίξει ότι είναι συχνά αρκετά δύσκολο να οικοδομηθεί ένα ισχυρό και ανθεκτικό εθνικό σχέδιο απόντος ενός απειλητικού «άλλου», του οποίου η υποτιθέμενη πολιτισμική κατωτερότητα και η έμφυτη επιθετικότητα υποστηρίζεται πως θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα της πατρώας συλλογικότητας. 

Οι νόμοι του Κράτους δεν προστατεύουν τόσο τους πολίτες, όσο το ίδιο το Κράτος

Δεν λείπουν οι άνθρωποι που περήφανα θεωρούν τους εαυτούς τους τυφλούς υποστηρικτές του «νόμου και της τάξης» και που επιμένουν ότι οι «παραβάτες του νόμου» έχουν εξ ορισμού άδικο

Άρθρο του Ryan McMaken, που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute στις 16 Φεβρουαρίου 2022. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Έχει γίνει κάτι σαν συνήθεια, τόσο στα αμερικανικά όσο και στα καναδικά μέσα ενημέρωσης, να επιμένουν ότι η διαμαρτυρία των Καναδών φορτηγατζήδων ενάντια στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς είναι μια «παράνομη διαμαρτυρία». Πρόκειται για «παράνομες διαμαρτυρίες στα σύνορα», διακηρύσσει ο δημοσιογράφος ενός  αμερικανικού δελτίου ειδήσεων. Η Canada's National Post με αίσθημα ευθύνης αναφέρει τις διαμαρτυρίες στους τίτλους της ως παράνομες πράξεις. Ο όρος «παράνομος» έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από πολιτικούς του Κόμματος των Liberals (σ.σ. σοσιαλδημοκράτες, όχι φιλελεύθεροι/libertarians) στη Βουλή των Κοινοτήτων. Ο πρωθυπουργός του Οντάριο -ένας από τους πιο υστερικούς πολιτικούς του Καναδά- όχι μόνο χρωματίζει τις διαδηλώσεις ως παράνομες αλλά και ως «πολιορκία». Άλλοι πολέμιοι των διαδηλώσεων τις αναφέρουν ως «κατοχή» και «εξέγερση». 

R. Higgs: Η δύναμη του Κράτους εναντίον της δύναμης της αγάπης

Το Κράτος δεν ήταν ποτέ μια λύση σε ένα πρόβλημα που οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να λύσουν μόνοι τους, αλλά αντίθετα ήταν το ίδιο ένα πρόβλημα που μεταμφιέστηκε σαν η μόνη λύση

Άρθρο του αναρχοφιλελεύθερου συγγραφέα Robert Higgs, που δημοσιεύτηκε στις 30/10/2013 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Για χιλιάδες χρόνια, οι φιλόσοφοι διατείνονται ότι η κοινωνία πρέπει να επενδύσει πολλή εξουσία στα χέρια των κυβερνώντων, επειδή μόνο η μεγάλη εξουσία μπορεί να συγκρατήσει τις δυνάμεις του κακού - τη βία, τη λεηλασία και την αταξία. Συχνά, ωστόσο, παραδέχονται ότι αυτή η λύση έχει μια αρνητική πλευρά: οι ισχυροί κυβερνώντες μπορεί να καταφύγουν οι ίδιοι στη βία και τη λεηλασία. 

Πώς ο νεο-μαρξισμός («πολιτική ορθότητα») εξανάγκασε τον Jordan Peterson σε παραίτηση από το πανεπιστήμιο

Η πανεπιστημιακή κοινότητα όχι μόνο προκάλεσε αυτή την νεομαρξιστική «πολιτιστική επανάσταση», αλλά ήταν και ο πρώτος θεσμός που καταστράφηκε από αυτήν

Άρθρο του Michael Rectenwald, που δημοσιεύτηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Η κυριαρχία της πολιτικής ορθότητας (κίνημα ‘’woke’’) έχει επηρεάσει αρνητικά τον δυτικό πολιτισμό. Τα θύματα αυτής της «αφύπνισης» είναι πάρα πολλά για να εντοπιστούν. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πολιτική ορθότητα φύτρωσε για πρώτη φορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, από όπου έκανε μεταστάσεις στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Το πανεπιστήμιο είναι ο άμβωνας του καθεδρικού ναού από τον οποίο οι ιδεολογικές επιταγές της ελίτ ρέουν προς τα κάτω, στο πόπολο.

Χωρίς το Κράτος οι εταιρείες-κολοσσοί δεν θα μπορούσαν να μας βλάψουν στο παραμικρό

Ο φόβος ότι οι μεγάλες εταιρείες θα μπορούσαν να διαφεντεύουν τη ζωή μας, πηγάζει από την σύγχυση της πολιτικής εξουσίας με την οικονομική ισχύ

Άρθρο του Zachary Yost, που δημοσιεύτηκε στις 27/11/2017 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο The American Conservative με τίτλο «Americans, We Aren't So Tough, and It Shows» («Δεν είμαστε τόσο δυνατοί, κι αυτό φαίνεται») ανέλυσα τον τρόπο με τον οποίο ένα σύνολο παραγόντων, όπως η παρακμή των ενδιάμεσων θεσμών της κοινωνίας των πολιτών (σ.σ. οικογένεια, εκκλησίες, σύλλογοι, δημόσιοι χώροι, κ.λπ) και η οικονομική ανασφάλεια, οδηγεί σε πληθυσμούς που είναι ευάλωτοι και ανήσυχοι. Αυτή η ευπάθεια, υποστήριξα, οδηγεί με τη σειρά της σε πολιτικές φράξιες που επιδιώκουν να ελέγξουν την εξουσία του κράτους προκειμένου να αποτρέψουν τη χρήση της τεράστιας εξουσίας του εναντίον τους, με τελικό αποτέλεσμα να αυξάνονται οι εμφύλιες διαμάχες για τον έλεγχο των θεσμών της πολιτικής εξουσίας. Για να προσπαθήσουμε να μετριάσουμε αυτήν τη σύγκρουση, υποστήριξα ότι η εξουσία πρέπει να διαμοιράζεται σε όλη την κοινωνία, αντί να συγκεντρώνεται στο κράτος, εν μέρει μέσω της αναζωογόνησης των θεσμών της κοινωνίας των πολιτών.

Σύνδρομο Στοκχόλμης: H σοσιαλιστική «δημόσια υγεία» σκότωσε χιλιάδες αθώους επί covid, αλλά για κάποιους φταίει ο καπιταλισμός, όχι το κράτος

Ένα προφητικό, όπως αποδείχτηκε, άρθρο του 2020, που δείχνει τα δύο μέτρα και σταθμά με τα οποία πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το κράτος - δυνάστη από την μία, και την ελεύθερη κοινωνία και οικονομία από την άλλη

Άρθρο του Lawrence Reed, που δημοσιεύτηκε στις 12 Μαϊου του 2020 από το FEE. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Το κατεστημένο απεχθάνεται τον Πούτιν γιατί δεν είναι πολιτικά «ορθός» ;

Η απεικόνιση της Ρωσίας ως σοβαρής παγκόσμιας απειλής έγινε κυρίαρχη όταν ο Πούτιν κατέστησε σαφές ότι δεν συμβαδίζει με την κοινωνική ατζέντα της Αριστεράς

Άρθρο του Ryan McMaken, που δημοσιεύτηκε στις από το Mises Institue. Χρόνος ανάγνωσης 3'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

Έχουν περάσει μόλις δέκα χρόνια από τότε που ο Μπαράκ Ομπάμα ειρωνεύτηκε τον Μιτ Ρόμνεϊ όταν υποστήριξε ότι η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη γεωπολιτική απειλή στον κόσμο. Τότε, όλοι μπορούσαν να δουν το προφανές: η Ρωσία είναι μια χώρα με μικρή οικονομία και έναν στρατό δεύτερης κατηγορίας. Ο μόνη αξίωσή της να χαρακτηρίζεται ως καθεστώς μεγάλης ισχύος προέρχεται από το ότι διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο. Επιπλέον, η Ρωσία είναι εντελώς ανίκανη να προεκτείνει την ισχύ της σε οποιαδήποτε περιοχή όπου δεν υπάρχει σημαντική ρωσική μειονότητα ή πλειονότητα (δηλαδή, την Νότια Οσετία, την Κριμαία, την ανατολική Ουκρανία). Η Ρωσία δεν διαθέτει τους πόρους για να αντιμετωπίσει κάθε είδους σοβαρής εξέγερσης εκτός των συνόρων της. Έτσι, όταν ο Ρόμνεϊ προσπάθησε να κάνει το μίσος για τη Ρωσία ζήτημα της προεκλογικής εκστρατείας το 2012, ο Ομπάμα ορθώς χλεύασε αυτή την άποψη.  

Αυτό ήταν κάτι σημαντικό, γιατί όσο μια αντι-ρωσική στάση παρέμενε απλώς μια εμμονή του συντηρητικού ρεπουμπλικανικού κατεστημένου, δεν μπορούσε στ’ αλήθεια να εξαπλωθεί. Αλλά μετά συνέβη κάτι που έκανε τους Δημοκρατικούς και τα όργανα του δικομματικού κατεστημένου να συμπορευτούν στο μίσος τους κατά της Ρωσίας. Δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς ήταν αυτό, αλλά συνέβη πριν από την de facto προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 - μια προσάρτηση που έγινε δυνατή μόνο χάρη στο γεγονός ότι ο πληθυσμός της Κριμαίας ήταν κατά πλειοψηφία Ρώσοι.  

Σε μια στήλη της 26ης Ιανουαρίου, ωστόσο, ο Richard Hanania παρουσιάζει μια θεωρία. Η απεικόνιση της Ρωσίας ως μεγάλης παγκόσμιας απειλής έγινε mainstream επειδή η Ρωσία κατέστησε σαφές ότι δεν συμβαδίζει με την κοινωνική ατζέντα της Αριστεράς. Συγκεκριμένα, η Ρωσία φάνηκε να μην ενδιαφέρεται να κανακέψει τις ομάδες συμφερόντων LGBT (λεσβίες, γκέι, αμφιφυλόφιλοι και τρανς). Ο Hanania γράφει: 

Η ανάδυση του Νέου Σοσιαλισμού (Great Reset) και τι μπορούμε να κάνουμε για να τον σταματήσουμε

• Το Great Reset προέρχεται κατευθείαν από τα κιτάπια του σοσιαλισμού και αποτελεί μια επανέκδοση γνωστών σοσιαλιστικών ιδεών υπό νέο μανδύα

  

Άρθρο του Thorsten Polleit σε 8 υπο-ενότητες, που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute στις 18 Ιανουαρίου 2022. Χρόνος ανάγνωσης 15'. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.

 

1. ΟΙ ΑΡΧΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

 

Σε αυτό το άρθρο θέλω να καταδείξω ότι μπροστά στα μάτια μας συντελείται μια ταχεία απομάκρυνση από το σύστημα της ελεύθερης αγοράς (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό σήμερα), και ότι αυτή είναι μια εξέλιξη που θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την ευημερία, αλλά και την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων σε αυτόν τον κόσμο. Για να σας το εξηγήσω και να βρω μια λύση στο πρόβλημα, ξεκινώ την ανάλυσή μου με τις αρχικές συνθήκες. 

Οι οικονομίες πασχίζουν να ανακάμψουν μετά από την, πολιτικά υπαγορευμένη, κρίση των lockdown. Το γεγονός ότι οι διεθνείς αλυσίδες παραγωγής και εφοδιασμού (logistics) έχουν υποστεί σημαντική ζημιά γίνεται εμφανές στις επίμονες διακοπές της παραγωγής, τις καθυστερήσεις στην παράδοση των αγαθών, τις αυξανόμενες τιμές τους, και τα κατά τόπους άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ. Βέβαια, θα μπορούσε κανείς να ελπίζει ότι, αργά ή γρήγορα, αυτές οι διαταραχές θα επιλυθούν, και ότι η παγκόσμια δομή της προσφοράς και της ζήτησης θα ομαλοποιηθεί ξανά. Δυστυχώς, όμως, αυτή η ελπίδα θαμπώνει εξαιτίας της αδυσώπητης αλλαγής του οικονομικού και κοινωνικοπολιτικού παραδείγματος που συντελείται. Μπροστά στα μάτια μας, λαμβάνει χώρα η, πολιτικά και ιδεολογικά προκληθείσα, αποκήρυξη του συστήματος των ελεύθερων αγορών (ή ό,τι λίγο έχει απομείνει από αυτό σήμερα). 

Από την Ε.Ε. στην Ιταλία: O Ντράγκι ανταγωνίζεται σε αυταρχισμό τον Μητσοτάκη

Υπό τον πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι, το ιταλικό κράτος έχει εκδώσει νέα διατάγματα, σχεδιασμένα για να κάνουν τη ζωή ακόμη πιο αβίωτη για όποιον δεν συμμορφώνεται με κάθε πτυχή του υγειονομικού καθεστώτος της χώρας

Άρθρο του Mateo Salonia, που δημοσιεύτηκε στις 31/1/2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'.

Τα νέα από την Ιταλία έχουν αρχίσει να μοιάζουν σαν πρόλογος ενός δυστοπικού μυθιστορήματος φαντασίας, ή σαν ένα déjà vu που θυμίζει τη Σοβιετική Ένωση. Αυτή την εβδομάδα, ένα νέο διάταγμα της κυβέρνησης Ντράγκι καθιέρωσε ακόμη περισσότερους κανόνες που περιορίζουν τη ζωή όσων δεν έχουν κάνει την τελευταία ενισχυτική δόση και οι οποίοι, ως εκ τούτου, δεν μπορούν πλέον να επιδεικνύουν την τελευταία ενημέρωση του εμβολιαστικού τους πάσου.

Αυτοί οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, οι οποίοι έχουν ήδη στερηθεί το δικαίωμά τους να μετακινούνται, να εργάζονται, και να συμμετέχουν σε μεγάλο αριθμό κοινωνικών δραστηριοτήτων, απαγορεύεται τώρα να εισέρχονται στα ταχυδρομεία για να εισπράξουν την σύνταξή τους, και θα τους επιτρέπεται η πρόσβαση στα σούπερ μάρκετ μόνο για να αγοράζουν «αγαθά πρώτης ανάγκης». Με άλλα λόγια, η ιταλική κυβέρνηση αποφασίζει τι είδους τρόφιμα και ποια άλλα αγαθά θα επιτρέπεται να αγοράζουν αυτοί οι άνθρωποι.

Ron Paul: Οι νταλικέρηδες θα γκρεμίσουν τους υπερφίαλους τυράννους και το σύγχρονο Τείχος του Αίσχους

Όπως φαίνεται, η υποτιθέμενη «περιθωριακή μειονότητα» στην πραγματικότητα είναι οι κρατικοί αξιωματούχοι. Αν ο λαός το απαιτήσει, η ελευθερία μπορεί να θριαμβεύσει επί της τυραννίας. Κανένας στρατός δεν μπορεί να σταματήσει μια ιδέα, όταν έχει έρθει η ώρα της

Άρθρο του φιλελεύθερου πρώην γερουσιαστή Ron Paul, που δημοσιεύτηκε την 1η Φεβρουαρίου 2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Όλοι θυμόμαστε πού βρισκόμασταν όταν γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου. Ενώ έμοιαζε ότι η κομμουνιστική εξουσία θα συνεχιζόταν για πάντα, όταν οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι είχαν μπουχτίσει, ξαφνικά το τείχος έπεσε. Τόσο απλά.

Έτσι, μετά από δύο χρόνια αυταρχισμού του Covid στον Καναδά, το μεγαλύτερο κομβόι φορτηγών στην ιστορία έσπασε το Τείχος της τυραννίας. Παρακολούθησα τα τεκταινόμενα τον Καναδά - που κάποτε σεβόμουν ως καταφύγιο για τους ειρηνιστές Αμερικανούς τη δεκαετία του 1960 - να μετατρέπεται σε μια από τις πιο καταπιεστικές χώρες στον πλανήτη. Αναρωτιόμουν πώς ένας τέτοιος λαός που αγαπά την ελευθερία θα μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό του να τον κακομεταχειρίζονται αυτοί οι μικροί Στάλιν χωρίς να βγάζει κιχ.

Σήμερα θα σου δοθεί η ευκαιρία να δημιουργήσεις περισσότερο νόημα στη ζωή σου, παρά τα απαγορευτικά

Τα πάντα μπορούν να αφαιρεθούν από έναν άνθρωπο εκτός από ένα πράγμα, την ύστατη ανθρώπινη ελευθερία: Nα επιλέγει τη στάση του απέναντι σε οποιαδήποτε δεδομένη συνθήκη, να επιλέγει τον δικό του δρόμο

Άρθρο του Barry Brownstein, που δημοσιεύτηκε στις 30 Ιανουαρίου 2022 από το American Institute for Economic Research. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 7'. 

Εδώ και πολλές εβδομάδες παίρνω email από αναγνώστες που ζητούν βοήθεια για κάποιες συναισθηματικές αγωνίες τους, που σχετίζονται με τον Covid. Ένας αναγνώστης με ρώτησε πρόσφατα: «Πώς μπορώ να προσπαθήσω να επηρεάσω τους άλλους να δουν την αλήθεια; Δεν βλέπω πολλούς να ακούνε. Είμαι σε απόγνωση. Αρχίζω να νιώθω ότι ο σκοπός έχει χαθεί και ότι η καλύτερη επιλογή μου για να επιβιώσω ίσως είναι το να χαθώ στην αφάνεια». Ένας άλλος μοιράστηκε τους φόβους και την απελπισία του πριν ζητήσει βοήθεια:

«Πηγαίνω για ύπνο κάθε βράδυ ανησυχώντας για το μέλλον των παιδιών μου και αισθάνομαι αδύναμος να τα βοηθήσω. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα τα αναγκάσει η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ να ζήσουν. Κατέθεσα ένα αίτημα για θρησκευτική απαλλαγή (σ.σ. από την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού) και ακόμα δεν έχω μάθει από τον εργοδότη μου εάν εγκρίνεται ή όχι. Έτσι, πηγαίνω για ύπνο κάθε βράδυ σκεπτόμενος ότι αύριο μπορεί να μην έχω δουλειά.»