.jpg)
Η απάντηση είναι απλή. Η Αμερική, υπό την «ηγεσία» του εγκεφαλικά νεκρού Μπάιντεν και των δυνάμεων που τον ελέγχουν, το προκάλεσε όλο αυτό, και κάνοντάς το, έφερε τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής. Όπως πάντα, ο σπουδαίος Ron Paul έχει δίκιο: «Τρεις εβδομάδες σε αυτόν τον τρομερό πόλεμο, και οι ΗΠΑ δεν έχουν ξεκινήσει τις συνομιλίες με τη Ρωσία. Όπως ανέφερε πρόσφατα το Antiwar.com, αντί να υποστηρίξει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κατάπαυση του πυρός και στον τερματισμό της αιματοχυσίας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ στην πραγματικότητα κλιμακώνει την κατάσταση, κάτι που μπορεί μόνο να αυξήσει την αιματοχυσία.
Η συνεχής μεταφορά αμερικανικών και συμμαχικών όπλων στην Ουκρανία, και η συζήτηση για την υποστήριξη μιας εκτεταμένης εξέγερσης δεν φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να δώσει στην Ουκρανία μια νίκη στο πεδίο της μάχης, αλλά μάλλον για να επιφέρει στην Ρωσία αυτό που ο υπουργός Εξωτερικών Blinken αποκάλεσε «στρατηγική ήττα».
Μοιάζει πολύ σαν η κυβέρνηση Μπάιντεν να σκοπεύει να πολεμήσει τη Ρωσία μέχρις εξόντωσης και του τελευταίου Ουκρανού. Η μόνη λύση για τις ΗΠΑ είναι να απεμπλακούν από τον πόλεμο. Ας αφήσουμε να καταλήξουν σε συμφωνία οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί. Σημαίνει αυτό ότι δεν θα υπάρχει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ούτε αμερικανικοί πύραυλοι στα σύνορα της Ρωσίας; Ε και; Βάλτε ένα τέλος στον πόλεμο και ένα τέλος στο ΝΑΤΟ.»
Δύο μέτρα και σταθμά
Ας δούμε μια αναλογία, που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την άποψη του Δρ. Ron Paul: Εδώ και χρόνια, η ουκρανική κυβέρνηση επιτίθεται σε μια περιοχή στην πολιτεία του Ντονμπάς, η οποία έχει αποσχιστεί από την Ουκρανία και έχει σχηματίσει μια ανεξάρτητη, φιλορωσική δημοκρατία. Λίγο πριν ο Πούτιν κινηθεί εναντίον της Ουκρανίας, οι Ουκρανοί αύξησαν την κλίμακα και το εύρος των επιθέσεών τους. Ο Rick Rozoff περιγράφει τι έκαναν:
«Τα δύο τρίτα των Ουκρανών στρατιωτικών έχουν συγκεντρωθεί κατά μήκος της συνοριακής γραμμής του Ντονμπάς, δήλωσε την Πέμπτη ο Εντουάρ Μπασούριν, εκπρόσωπος Τύπου της πολιτοφυλακής της αυτοανακηρυγμένης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ (DPR).
Άλλες τρεις ταξιαρχίες βρίσκονται καθ' οδόν [προς το Ντονμπάς], το οποίο σημαίνει 20.000 με 25.000 περισσότεροι στρατιώτες. Ο συνολικός αριθμός θα φτάσει τις 150.000, για να μην αναφέρουμε τους εθνικιστές. Πρόκειται για τα δύο τρίτα του προσωπικού των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων», δήλωσε ο Μπασούριν στον τηλεοπτικό σταθμό Rossiya 1 (VGTRK) την Πέμπτη.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με την εισβολή της Ρωσίας, η ουκρανική επίθεση δεν είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή αμερικανικών κυρώσεων στην Ουκρανία. Δεν πραγματοποιήθηκαν συνεδριάσεις του ΟΗΕ για την καταδίκη της ουκρανικής επιθετικότητας. Δεν έγινε λόγος για παγκόσμιο πόλεμο. Αντίθετα, η κυβέρνηση της Ουκρανίας χρησιμοποίησε αμερικανικά όπλα στην επίθεσή της και ζήτησε από την Αμερική περισσότερα όπλα για να συνεχίσει την επίθεσή της. Ας ακούσουμε ξανά τον Rick Rozoff:
«Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας χρησιμοποίησαν το αμερικανικό αντιαρματικό πυραυλικό σύστημα Javelin στις εχθροπραξίες στο Ντονμπάς. Αυτό ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Κεντρικής Διεύθυνσης Πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας της Ουκρανίας Kirill Budanov σε συνέντευξη....
Ο Budanov δήλωσε ότι ιδανικά, οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν στην αποτροπή οποιασδήποτε ρωσικής εισβολής, μέσω πρόσθετης στρατιωτικής βοήθειας και αυξημένης διπλωματικής και οικονομικής πίεσης, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων κυρώσεων κατά της Ρωσίας και κατάσχεσης και αποκλεισμού των ρωσικών τραπεζικών λογαριασμών.
Επίσης, εκτός από τη βοήθεια που οι ΗΠΑ έχουν ήδη υποσχεθεί και παραδώσει, συμπεριλαμβανομένων των περιπολικών σκαφών Mark VI, των αντιαρματικών συστημάτων Javelin και των συστημάτων ραντάρ αντιπυραυλικής προστασίας AN/TPQ-53, η Ουκρανία αναζητά πρόσθετα αμυντικά συστήματα αέρος, πυραύλους, και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, καθώς και ηλεκτρονικές συσκευές εμπλοκής, δήλωσε ο Budanov. Οι συστοιχίες πυραύλων Patriot, τα αντιπυραυλικά συστήματα και τα πυροβόλα όπλα, βρίσκονται επίσης στη λίστα επιθυμιών της Ουκρανίας.
Τα συστήματα AN/TPQ-53 χρησιμοποιήθηκαν με μεγάλη αποτελεσματικότητα, ανέφεραν προηγουμένως στρατιωτικοί αξιωματούχοι της Ουκρανίας. Ο Budanov ανέφερε ότι τα συστήματα Javelin έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί εναντίον ρωσικών δυνάμεων. Αυτά, μαζί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη τουρκικής κατασκευής, τα οποία χρησιμοποιούνται εναντίον ρωσικών αυτονομιστικών στρατευμάτων πυροβολικού, έχουν ψυχολογικά σημαντική αποτρεπτική αξία, δήλωσε ο Budanov».
Προς τι αυτή η διαφορά στην αντιμετώπιση; Πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ δεν έπρεπε να στείλουν όπλα στην Ουκρανία. Κάνοντάς το, έκαναν την κατάσταση χειρότερη. Αλλά γι' αυτό που λέμε τώρα, δεν έχει σημασία τι πιστεύετε για την πολιτική. Το βασικό σημείο είναι ότι επειδή δεν υπήρξε διεθνής κατακραυγή και κυρώσεις, το θέμα παρέμεινε μια τοπική διαμάχη. Εάν ο εγκεφαλικά νεκρός Μπάιντεν και η συμμορία του είχαν αντιδράσει στη λεγόμενη ρωσική «εισβολή» με τον ίδιο τρόπο, το θέμα θα είχε παραμείνει μια τοπική διαμάχη. Ρωσία και Ουκρανία θα έκαναν μια συμφωνία και το ζήτημα θα τελείωνε εκεί.
H συνετή πολιτική του παρελθόντος είναι η λύση
Οι νεοσυντηρητικοί πολεμοκάπηλοι και οι υπόλοιποι υπερασπιστές της «δημοκρατίας» - στους οποίους δυστυχώς περιλαμβάνονται και κάποιοι αυταπατώμενοι «φιλελεύθεροι» - διαφωνούν: Δεν έχουμε καθήκον να αντισταθούμε στην επιθετικότητα; Η απάντηση είναι σαφής. Όχι, δεν έχουμε. Δεν έχουμε καθήκον να αξιολογούμε κάθε ξένη διαμάχη και να αποφαινόμαστε για το ποιος φταίει. Δεν έχουμε καθήκον να απαιτούμε από τους ηγέτες των διαφόρων καθεστώτων που εμείς - ή μάλλον οι δυνάστες μας στην Ουάσιγκτον - δεν συμπαθούμε, να αποδέχονται τα υπάρχοντα σύνορα των χωρών ως αμετάβλητα. Πρέπει να απορρίψουμε το κίβδηλο δόγμα της «συλλογικής ασφάλειας», το οποίο μετατρέπει κάθε συνοριακή διαφωνία σε παγκόσμιο πόλεμο. Ο μεγάλος Αμερικανός ιστορικός Charles Beard αντιλήφθηκε τι λάθος υπήρχε στην «συλλογική ασφάλεια» στη δεκαετία του 1930. Στο άρθρο του, «Giddy minds and foreign quarrels», ρώτησε:
«Σε τι [...] θα πρέπει να βασίζεται η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών; Ορίστε μια απάντηση που δεν απολογείται σε κανενός καθηγητή την μελέτη, ούτε προέρχεται από πολιτικούς ταραχοποιούς. Είναι το δόγμα που διατύπωσε ο Τζορτζ Ουάσινγκτον, το οποίο συμπλήρωσε ο Τζέιμς Μονρόε, και το οποίο ακολούθησε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, όταν ξέσπασε στην χώρα η φρενίτιδα υπέρ του τυχοδιωκτισμού στο εξωτερικό. Αυτό το δόγμα είναι απλό. Η Ευρώπη έχει ένα σύνολο «πρωταρχικών συμφερόντων» που έχουν ελάχιστη ή καμία σχέση με μας, και η οποία διαρκώς αναστατώνεται από «φιλοδοξίες, αντιπαλότητες, συμφέροντα, και καπρίτσια». Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια ηπειρωτική δύναμη που χωρίζεται από την Ευρώπη από έναν απέραντο ωκεανό ο οποίος, παρά τις αλλαγές στις συνθήκες διεξαγωγής του πολέμου, εξακολουθεί να αποτελεί ένα ισχυρό αμυντικό πλεονέκτημα. Στις συνήθεις, ή τακτικές, ιδιαιτερότητες της ευρωπαϊκής πολιτικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να εμπλακούν με μόνιμες δεσμεύσεις. Πρέπει να προωθούμε το εμπόριο, αλλά να μην επιβάλλουμε τίποτα. Πρέπει να αποφεύγουμε τα μίση και τις αγάπες. Θα πρέπει να διατηρούμε τυπικές και επίσημες σχέσεις με όλες τις καθιερωμένες κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως της μορφής τους ή της θρησκείας τους, είτε χριστιανικές, μουσουλμανικές, σιντοϊστικές, είτε ό,τι θέλετε». [1]
Στη συνέχεια, ο Beard απάντησε σε εκείνους που ήθελαν να καταργήσουν την παραδοσιακή πολιτική της μη παρέμβασης, αντικαθιστώντας την με το δόγμα της «συλλογικής ασφάλειας»: «Στον υπόλοιπο κόσμο, πέρα από αυτό το (σ.σ. δυτικό) ημισφαίριο, τα συμφέροντά μας είναι απομακρυσμένα και η ισχύς μας για να επιβάλλουμε τη θέλησή μας είναι σχετικά μικρή. Τίποτα από αυτά που μπορούμε να κάνουμε για τους Ευρωπαίους δεν θα αυξήσει σημαντικά το εμπόριό μας, ούτε θα προσθέσει κάτι στην δική μας ή την δική τους ευημερία. Τίποτα από αυτά που μπορούμε να κάνουμε για τους Ασιάτες δεν θα αυξήσει σημαντικά το εμπόριό μας, ούτε θα προσθέσει κάτι στην δική μας ή την δική τους ευημερία. Με όλες τις χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, οι σχέσεις μας πρέπει να είναι τυπικές και σωστές. Ως άτομα μπορεί να ενδίδουμε στο μίσος και την αγάπη, αλλά η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών αποπλέει σε θυελλώδεις θάλασσες όταν αρχίζει να αγαπά ένα καθεστώς και να μισεί επίσημα ένα άλλο.»
Στις μέρες μας, πρέπει να ενστερνιστούμε την σοφία του Beard. Διαφορετικά, ο κόσμος μπορεί να πάρει φωτιά.
[Δείτε επίσης: Mises Institute: Εάν εκλεγεί ο Biden, η Κλίκα των Πολεμοκάπηλων θα επιστρέψει δριμύτερη, καθώς και το:
Ο σπουδαιότερος κοινωνικός στοχαστής του εικοστού αιώνα: Ludwig von Mises ]
***
Ο Llewellyn H. Rockwell, είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Mises στο Auburn της Αλαμπάμα και συντάκτης του LewRockwell.com.