Mises Institute: Εάν εκλεγεί ο Biden, η Κλίκα των Πολεμοκάπηλων θα επιστρέψει δριμύτερη

Οι ενέργειες του Τραμπ υπέρ της ειρήνευσης και κατά της επεμβατικής εξωτερικής πολιτικής εξόργισαν την Κλίκα του Πολέμου (War Party), η οποία έπαιξε τα ρέστα της υπέρ του Μπάιντεν

Άρθρο της Alice Salles, που δημοσιεύτηκε στις 17 Νοεμβρίου 2020, πριν τις αμερικανικές εκλογές, από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 5'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Εάν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν εκλεγεί ως ο 46^ος πρόεδρος της Αμερικής, τι θα γίνει με την υπόσχεση (σ.σ. της κυβέρνησης Τραμπ) για τον τερματισμό των ατέρμονων πολέμων; Δεν θα διαγραφεί, αλλά αντιθέτως θα επαφεθεί στη Βουλή που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς και, προφανώς, προς το παρόν, στη Γερουσία που ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους. (σ.σ. τελικά και η Γερουσία καταλήφθηκε από τους Δημοκρατικούς)

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη εν μέρει λόγω της υπόσχεσής του να χαλιναγωγήσει τις στρατιωτικές επεμβάσεις της αμερικανικής κυβέρνησης στο εξωτερικό. Κατάφερε να μην ξεκινήσει κανέναν νέο πόλεμο, (σ.σ. κάτι σχεδόν πρωτοφανές για Αμερικανό πρόεδρο) αλλά από την άλλη, δεν τερμάτισε κάποιον ήδη υφιστάμενο. Αυτό μπορεί να αλλάξει στο Αφγανιστάν τώρα. Μόνο ο χρόνος θα δείξει, αλλά θα πρέπει να γίνει όσο είναι καιρός.

Πέρα από τη δυσφορία που προκάλεσαν οι ενέργειες του Τραμπ υπέρ της ειρήνευσης και της μη επεμβατικής εξωτερικής πολιτικής, η πολιτική του εξόργισε επίσης την Κλίκα του Πολέμου (War Party), η οποία έπαιξε τα ρέστα της υπέρ του Μπάιντεν.

D. Friedman: Αποκρατικοποιήστε τους δρόμους για να εξαλείψετε το μποτιλιάρισμα και τα εκατομμύρια χαμένων ωρών στην κίνηση

Κείμενο του αναρχοκαπιταλιστή οικονομολόγου και συγγραφέα David Friedman (γιου του νομπελίστα Milton Friedman) από το βιβλίο του The Machinery of Freedom, που εκδόθηκε το 1969. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Το σύνθημα «πουλήστε τους δρόμους» χρησιμοποιείται εδώ και καιρό σαν ένα παράδειγμα λιμπερταριανών-φιλελεύθερων αρχών που έχουν φτάσει σε ένα γελοίο άκρο.

Το ότι θα μπορούσε να είναι επίσης μια πρακτική πρόταση, μου το ανέφερε για πρώτη φορά ο αείμνηστος Robert Schuchman πριν από περίπου 28 χρόνια.

Την εποχή εκείνη δεν πείστηκα.

Σίγουρα υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες στην μετάβαση από το σημερινό σύστημα των κρατικών δρόμων και αυτοκινητοδρόμων σε ιδιωτικά χέρια (αν και οι δυσκολίες είναι πολύ λιγότερες για τις νεοσύστατες κοινότητες, μερικές από τις οποίες ήδη δημιουργούνται με ιδιωτικά οδικά συστήματα). Το κόστος της διαπραγμάτευσης ιδιωτικών συμβολαίων, ώστε να είναι εγγυημένη σε κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου η πρόσβαση στο σπίτι του, και του καθορισμού των νόμιμων δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών του όσον αφορά τους δρόμους πρόσβασης, θα ήταν σημαντικό.

Το ίδιο όμως ισχύει και για το κόστος του σημερινού κρατικού συστήματος.

Το πρόβλημα των ωρών αιχμής είναι ένα καλό παράδειγμα.

Αν είστε κάπου ζεστά τώρα, ευχαριστήστε τον καπιταλισμό

Ευχαριστώ τον καπιταλισμό —και τους επιστήμονες, τους εφευρέτες, τους επιχειρηματίες και τους χρηματοδότες που ακμάζουν σε συνθήκες καπιταλισμού— που με κρατήσατε ζωντανό και ασφαλή αυτό το παγωμένο πρωινό.

Άρθρο του Raymond Niles, που δημοσιεύτηκε στις 31/1/2019 από το Foundation for Economic Research. Χρόνος ανάγνωσης 4'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

Χθες το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κατά τρεις βαθμούς κάθε μία ώρα. Καθώς το γράφω αυτό το κείμενο, έξω έχει μείον 5 βαθμούς. Μια δίνη πολικού ψύχους από την Αρκτική, που συμβαίνει «μια φορά στα 40 χρόνια», σαρώνει τις μεσοδυτικές περιοχές της Αμερικής.

Είμαι τυχερός που είμαι ζωντανός. Θα χρειάζονταν μόνο μερικές ώρες για να πεθάνω από υποθερμία, αν ήμουν έξω με τέτοιο καιρό. Αλλά δεν είμαι απλά ζωντανός, είμαι και άνετος. Στο σπίτι μου έχει 20 βαθμούς. Χαλαρώνω δίπλα στο τζάκι μου, που εκπέμπει μια ζεστή θαλπωρή, καθώς οι απαλές φλόγες χορεύουν προς τέρψη των ματιών μου. Μπορώ να ακούσω την απαλή βουή των ανεμιστήρων που εκπέμπουν τη ζέστη γύρω από το σαλόνι μου, η οποία δημιουργείται από τον καυστήρα μου. Γράφω αυτό το κείμενο στον άνετο καναπέ μου, με έναν υπολογιστή στην αγκαλιά μου, που λειτουργεί χάρη στον ηλεκτρισμό και που τροφοδοτείται με πληροφορίες μέσω του Διαδικτύου, που με τη σειρά του λειτουργεί χάρη στον ηλεκτρισμό και τις γραμμές οπτικών ινών που μεταφέρουν τις πληροφορίες σε μένα, από υπολογιστές και ανθρώπους σε όλη τη γη.

Χρειαζόμαστε το κράτος για να έχουμε Εθνική Άμυνα;

Άρθρο του Robert Higgs, που δημοσιεύτηκε στις 28/3/2017 από το FEE. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Ο Gordon Tulock  συνήθιζε να κοροϊδεύει τους αναρχικούς λέγοντας ότι εάν οι Αμερικανοί καταργούσαν τo κράτος τους, τότε δεν θα ανησυχούσαν για την κατάληψη της χώρας από τους Ρώσους, επειδή «οι Μεξικανοί θα είχαν φτάσει εδώ πρώτοι». 

Αυτή η σύντομη ιστορία εκφράζει στην πραγματικότητα μια διαδεδομένη αντίρρηση για την αναρχία —δηλαδή, την ιδέα ότι, εάν οι κάτοικοι μιας χώρας καταργούσαν το κράτος τους, οι άλλες χώρες δεν θα ακολουθούσαν απαραίτητα το παράδειγμά τους, οι κυβερνήσεις αυτών των άλλων χωρών θα ήταν ελεύθερες και απλώς θα καταλάμβαναν τη χώρα που, χωρίς κράτος, δεν θα είχε έναν αποτελεσματικό τρόπο για να αμυνθεί ενάντια στην κατάκτησή της από μια ξένη δύναμη. 

Αυτή η άποψη προϋποθέτει τουλάχιστον δύο κρίσιμες παραδοχές: Πρώτον, ότι η υπεράσπιση ενός πληθυσμού απαιτεί ένα κράτος που κυβερνά αυτόν τον πληθυσμό. Και, δεύτερον, ότι εάν ένα κράτος έχει την ισχύ να καταλάβει μια άλλη χώρα, θα το πράξει. 

Όσον αφορά την πρώτη παραδοχή, φαίνεται ξεκάθαρο ότι ένα εθνικό κράτος μπορεί να αποδειχθεί αναποτελεσματικό μέσο άμυνας σε κάθε περίπτωση, όπως έχουν αποδείξει πολλά κράτη ανά τους αιώνες. Επιπλέον, είναι βεβαίως εύλογο ότι οι αποκεντρωμένοι τρόποι άμυνας, όπως οι διασκορπισμένες αντάρτικες ομάδες που λειτουργούν περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητα, μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικές στην αποτροπή μιας ξένης κατάκτησης.

[σ.σ. Ένα πιο στιβαρό επιχείρημα είναι η παροχή εθνικής άμυνας από ιδιωτικές ασφαλιστικές-στρατιωτικές εταιρείες, όπως έχουν αναλύσει σε άρθρα και βιβλία τους αρκετοί αναρχοκαπιταλιστές θεωρητικοί, όπως ο Hans Hermann Hoppe και ο Robert Murphy, σχετικά κείμενα των οποίων θα παρουσιάσουμε σύντομα σε αυτό το blog] 

Όσον αφορά τη δεύτερη παραδοχή, η ύπαρξη πολλών μικρών χωρών με αδύναμα κράτη, ακόμη και στον σημερινό κόσμο, σίγουρα θέτει υπό αμφισβήτηση την ιδέα ότι οι, ουσιαστικά ανυπεράσπιστες, χώρες δεν μπορούν να επιβιώσουν. Σίγουρα η Βραζιλία έχει τα μέσα να κατακτήσει την Ουρουγουάη, αλλά δεν το κάνει. Σίγουρα η Γερμανία ή η Γαλλία έχουν τα μέσα να κατακτήσουν το Βέλγιο, αλλά καμία απ’ τις δύο δεν το επιχειρεί. Και ούτω καθεξής όσον αφορά πολλές άλλες χώρες. Τα κράτη έχουν διάφορους σοβαρούς λόγους να απέχουν από τέτοιες εν δυνάμει κατακτήσεις. 

Έτσι, ακόμη κι αν οι Μεξικανοί μπορούσαν να φτάσουν πρώτοι στις ΗΠΑ, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα το επέλεγαν. Και αν όντως εισέβαλαν στις ΗΠΑ, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πετύχαιναν την κατάκτηση που θα επεδίωκαν. 


[ Για μια αναλυτική περιγραφή του πώς οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορούν να παρέχουν ασφάλεια από εξωτερικούς εχθρούς χωρίς την ύπαρξη κράτους, και μάλιστα πιο αποτελεσματικά απ' αυτό, δείτε το κείμενο του οικονομολόγου Robert Murphy Εθνική άμυνα χωρίς κράτος ]

***

Πώς η Κίνα έπεισε τους Δυτικούς να αυτοκτονήσουν: το χρονικό μιας μαζικής φρεναπάτης, μέρος B'

Με το να είναι ο κόσμος τόσο άθλια παραπληροφορημένος σχετικά με τον πραγματικό κίνδυνο από την COVID-19, η δημοκρατική λογοδοσία για τα περιοριστικά μέτρα καθίσταται αδύνατη 

Άρθρο του Michael P. Senger, που δημοσιεύτηκε στις 30 Αυγούστου 2021 από το Tablet Magazine. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

To πρώτο μέρος του άρθρου υπάρχει εδώ.

[...] Οι δημοσιογράφοι πάσχισαν να κατασκευάσουν την πραγματικότητα με τρόπο που να ευχαριστεί το Κ.Κ. Κίνας και τους επενδυτές του, ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν ελάχιστα λογικοφανείς για τους μεσοαστούς αναγνώστες τους. Μέχρι σήμερα, αυτό είναι το καλύτερο συμπέρασμα στο οποίο μπόρεσαν να καταλήξουν: Εμφανίστηκε ένας υπερ-ιός, ο οποίος ήταν τόσο θανατηφόρος, που μόνο ο κινεζικός ολοκληρωτισμός μπορούσε να τον σταματήσει. Προκάλεσε ακαριαίο θάνατο στη Γουχάν (αλλά πουθενά αλλού) έως ότου το δίμηνο lockdown της επαρχίας Γουχάν (σ.σ. μόλις το 5% της Κίνας) από τον Σι Τζινπίνγκ τον εξάλειψε από όλη την Κίνα (αλλά από πουθενά αλλού), ενώ μια σταθερή σειρά «μεταλλάξεων» απαιτεί πλέον μέτρα καραντίνας επ’ αόριστον.

Πώς η Κίνα έπεισε τους Δυτικούς να αυτοκτονήσουν: το χρονικό μιας μαζικής φρεναπάτης, μέρος Α'

Ο ένας μετά τον άλλο, οι ηγέτες ανά τον κόσμο έπεσαν σαν ντόμινο, κι οι εγχώριες γραφειοκρατίες τους ακολούθησαν, παύοντας κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία

Κείμενο του Michael P. Senger, συγγραφέα του βιβλίου Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down the World. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

 

Τα «lockdown», οι μαζικές καραντίνες ασθενών και υγιών ανθρώπων, δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν για την αναχαίτιση ασθενειών στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Προηγουμένως, η στρατηγική αυτή είχε επανειλημμένα αποκλειστεί από τα πανδημικά σχέδια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και από τους ειδικούς στον τομέα της υγείας κάθε ανεπτυγμένου κράτους. Πώς φτάσαμε λοιπόν μέχρι εδώ;

M. Rothbard: Φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός, και θρησκεία

Η μομφή του «υλισμού» που στρέφεται κατά της ελεύθερης αγοράς, αγνοεί το γεγονός ότι όλα τα σπουδαία έργα τέχνης, όλα τα μεγάλα δημιουργήματα του ανθρώπινου πνεύματος, έπρεπε να χρησιμοποιήσουν υλικά μέσα. Είναι αδιανόητο να διαχωρίζεται το «πνευματικό» από το «υλικό».

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 20/7/2019 από το Mises Institute, και αναδημοσιεύτηκε στα ελληνικά από την Ελεύθερη Αγορά. Επιμέλεια κειμένου, Ελπίδα Νικόλτση. Χρόνος ανάγνωσης 6'.

Δεν υπάρχει καμία αναγκαία σχέση ανάμεσα στη θρησκεία και στο να υποστηρίζει κανείς τον φιλελευθερισμό ή όχι. Είναι αλήθεια ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, λιμπερταριανοί επί του παρόντος είναι αθεϊστές, αλλά αυτό έχει σχέση με το γεγονός ότι οι περισσότεροι διανοούμενοι, των περισσότερων πολιτικών πεποιθήσεων, είναι επίσης αθεϊστές.

Υπάρχουν πολλοί φιλελεύθεροι που είναι θρήσκοι, Εβραίοι ή Χριστιανοί. Μεταξύ των κλασσικών-φιλελεύθερων προγόνων του σύγχρονου λιμπερταριανισμού, σε μια πιο θρησκευόμενη εποχή, υπήρχαν μυριάδες χριστιανοί. Από τον John Lilburne, τον Roger Williams, την Anne Hutchinson και τον John Locke τον 17ο αιώνα, μέχρι τον Cobden, τον Bright, τον Frédéric Bastiat, τους Γάλλους φιλελεύθερους του laissez-faire και τον μεγάλο Λόρδο Acton.

«Η τοποθέτηση του κράτους ως υπεύθυνου για τις ηθικές αρχές, ισοδυναμεί με την τοποθέτηση της αλεπούς ως υπεύθυνης ασφαλείας στο κοτέτσι».

Η υπόθεση Τζόκοβιτς δείχνει τον παραλογισμό της πολιτικής «μηδενικού covid»

Το δικαίωμα στη ζωή δεν είναι δικαίωμα στην υγεία και την ασφάλεια. Δεν είναι δικαίωμα να επιβάλλουμε τις δικές μας σταθμίσεις περί κινδύνου στους άλλους ανθρώπους 

Άρθρο του Jon Hersey, που δημοσιεύτηκε στις 14 Ιανουαρίου από το FEE. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Καθώς η στρατιωτική χούντα της Μιανμάρ δίωκε την λαοφιλή, φιλοδημοκρατική ηγέτιδα της χώρας Aung San Suu Kyi τη Δευτέρα για μια φερόμενη παραβίαση των περιορισμών για τον COVID, οι Αυστραλοί αξιωματούχοι ήταν απασχολημένοι να αυτό-εξευτελίζονται  με παρόμοιο τρόπο στην υπόθεσή εναντίον του Σέρβου αστέρα του τένις Novak Djokovic. 

Ο Τζόκοβιτς, ο νούμερο ένα τενίστας στον κόσμο, ταξίδεψε στη Μελβούρνη για να υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Australian Open. Ωστόσο, συνελήφθη από την Αυστραλιανή Συνοριακή Δύναμη (ABF) την περασμένη Τετάρτη, με το που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Tullamarine. Η κυβέρνηση της Πολιτείας Βικτόρια του είχε χορηγήσει εξαίρεση από την εθνική εντολή εμβολιασμού της χώρας, η οποία απαιτεί από όλους τους ξένους επισκέπτες να εμβολιάζονται κατά του COVID-19, με το αιτιολογικό ότι πρόσφατα ανάρρωσε από τον ιό. Ωστόσο, οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί της χώρας δεν αναγνωρίζουν τη φυσική ανοσία ως εναλλακτική λύση στον εμβολιασμό και η ABF έκρινε άκυρη την εξαίρεση του Τζόκοβιτς. Οι αξιωματούχοι τον κράτησαν για οκτώ ώρες προτού τον στείλουν σε ένα αυτοσχέδιο ιατρικό κέντρο κράτησης σε ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο για να περιμένει μια ακρόαση.

Ναι, κατέστρεψαν τις ζωές μας για μια ίωση του 0,15% παγκοσμίως (κοινή γρίπη: 0,10%)

Ο κορυφαίος παγκοσμίως επιδημιολόγος καθηγητής Ι. Ιωαννίδης δημοσίευσε μια νέα αποκαλυπτική μελέτη θέτοντας υπό σοβαρή αμφισβήτηση -μεταξύ άλλων- και την «λογική» του υποχρεωτικού εμβολιασμού νέων ανθρώπων 

Άρθρο του Paul J. Watson, που δημοσιεύτηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

(Το βιογραφικό του Δρ. Ιωαννίδη επισυνάπτεται στο τέλος αυτού του κειμένου.)

Η υγεία ως εμπορεύσιμο αγαθό

Όταν η υγεία αντιμετωπίζεται ως ένα πολύτιμο και ακριβό αγαθό, προκαλούνται τεράστιες αλλαγές στην στάση των ανθρώπων, ωθώντας τους προς την προσωπική ευθύνη και τον ατομικό αλλά και οικογενειακό ασφαλιστικό προγραμματισμό. Κι αυτό δεν είναι κρατική ευθύνη, είναι προσωπική.

Άρθρο του Γιάννη Νικολή (βλ. βιογραφικό στο τέλος του άρθρου), που δημοσιεύτηκε στις 20/3/2019 από την ιστοσελίδα capital.gr. Χρόνος ανάγνωσης 4'. 

Το γνωστό πρόταγμα αλλά και σύνθημα των απανταχού της γης κολεκτιβιστών αλλά και, σε μεγάλο βαθμό, των κάθε είδους κρατιστών είναι το περίφημο "Όχι στην Εμπορευματοποίηση της Υγείας". Θεωρούν ότι έχουν το απόλυτο δίκιο διεκδικώντας "Δωρεάν" υγεία για όλους… Διότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην υγεία και δικαιούνται υψηλής ποιότητας φροντίδες υγείας όταν την χάσουν (την υγεία)….

Όλα ακούγονται τόσο όμορφα, σχεδόν ειδυλλιακά. Φροντίδα της υγείας για όλους και μάλιστα "Δωρεάν". Και όταν αυτή χάνεται, δωρεάν υψηλής ποιότητας ιατροφαρμακευτικές παροχές για όλους ανεξάρτητα από τις εισφορές που πλήρωσαν και τα ασφαλιστικά συμβόλαια που συνήψαν...

Αν επιχειρήσουμε να δούμε τα πράγματα στην ουσία τους όμως θα διαπιστώσουμε ότι και αυτή η "αφήγηση" της αριστεράς (και των κρατιστών) είναι μια μάλλον μακάβρια ιστορία. Που όταν φεύγουν τα φτιασιδώματα αποκαλύπτεται ο ζόφος που την περιβάλλει τόσο αυτήν όσο και άλλες διεκδικήσεις της αριστεράς...

Murray Rothbard: Η ηθική ανάλυση της δωροδοκίας

Μόνο ο λήπτης μιας δωροδοκίας θα έπρεπε να διώκεται. Αντίθετα, πολλοί τείνουν να θεωρούν τον δωροδοκούντα ως κάπως πιο κατακριτέο, καθώς «διαφθείρει» τον δωροδοκημένο. Με αυτόν τον τρόπο αρνούνται την ελεύθερη βούληση και την ευθύνη του καθενός για τις πράξεις του 

Αυτό το άρθρο προέρχεται από το κεφάλαιο 17 του βιβλίου του Murray Rothbard, The Ethics of Liberty. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. Χρόνος ανάγνωσης 3'.  

Ron Paul: Πώς θα πάρουμε πίσω την ελευθερία μας το 2022

Ο απώτερος στόχος της κλίκας που υποστήριζε το αφήγημα των «δύο εβδομάδων» ήταν να επιβάλλουν τα εμβόλια και το «εμβολιαστικό διαβατήριο» στους πολίτες

Άρθρο του γερουσιαστή Ron Paul, που δημοσιεύτηκε στις 4/1/2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 2'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Για εμάς που εκτιμούμε την ελευθερία, αυτά τα δύο τελευταία χρόνια ήταν ένας εφιάλτης. Φαίνεται ότι πέσαμε για ύπνο στις αρχές του 2020 και ξυπνήσαμε στο 1984 ! (σ.σ. αναφορά στο βιβλίο του Όργουελ) Είπαν ότι αν βάζαμε απλώς μια μάσκα και μέναμε σπίτι για δύο εβδομάδες, θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Οι δύο εβδομάδες ήρθαν και έφυγαν, και αντί να επιστρέψουμε στο φυσιολογικό, πρόσθεσαν περισσότερους περιορισμούς. Αυτά τα δύο τελευταία χρόνια ήταν μια ιστορία συνεχώς μετακινούμενων «εθνικών στόχων» και «ειδικών» όπως ο Anthony Fauci που διαρκώς αντιφάσκουν.

Νωρίς, τον Απρίλιο του 2020, προειδοποίησα σε ένα άρθρο με τίτλο «Next in Coronavirus Tyranny: Forced Vaccinations and Digital Certificates», ότι ο απώτερος στόχος της παρέας που υποστήριζε το αφήγημα των «δύο εβδομάδων» ήταν να επιβάλλουν τα εμβόλια και ένα «εμβολιαστικό διαβατήριο» στους πολίτες. (σ.σ. το άρθρο δημοσιεύτηκε και στα ελληνικά με τίτλο Προσεχώς: Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί και «Ψηφιακά πιστοποιητικά» από την Ελεύθερη Αγορά)

Οι ανησυχίες μου καταγράφηκαν εκείνη την εποχή σαν απλώς μια ακόμα θεωρία συνωμοσίας. Όμως λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, αυτή η «θεωρία συνωμοσίας» έγινε γεγονός συνωμοσίας. Δεν χαίρομαι που δικαιώθηκα. Η εισαγωγή των διαβατηρίων εμβολίων ήταν από την αρχή ο χειρότερος εφιάλτης μου. Η ιδέα ότι πρέπει να «δείξετε τα χαρτιά σας» για να συμμετάσχετε στην κοινωνία είναι μια ιδέα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με μια ελεύθερη κοινωνία. Είναι κάτι απάνθρωπο.

Ο απολογισμός αυτών των δύο τελευταίων ετών είναι ότι υιοθετήθηκαν δια της βίας οι χειρότερες ιδέες, και ότι όποιος αμφισβήτησε αυτές τις ιδέες περιθωριοποιήθηκε. Μάθαμε πρόσφατα ότι ο Δρ Fauci και ο διευθυντής του Εθνικού Συστήματος Υγείας συνωμότησαν για να επιτύχουν μια «άμεση και συντριπτική απομυθοποίηση» των αξιότιμων επιστημόνων που συνυπέγραψαν την Διακήρυξη του Great Barrington. (σ.σ. διακήρυξη που συνυπέγραψαν χιλιάδες καταξιωμένοι επιστήμονες ενάντια στην παραφροσύνη των λοκντάουν) Έκαναν μήπως κάποιο φρικτό λάθος οι επιστήμονες του Great Barrington; Ο Φάουτσι και το αφεντικό του δεν νοιάζονταν για κάτι τέτοιο. Δεν τους ενδιέφερε ο επιστημονικός διάλογος. Ο μόνος τους στόχος ήταν να φιμώσουν κάθε αντίθετη άποψη. Αυτό όμως δεν είναι επιστήμη. Είναι ιδεολογία, πολιτική, και πιθανώς προσωπικό συμφέρον.

Όπως είπε ο γιος μου, Rand Paul, σε μια πρόσφατη έκθεση του Liberty Report, χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν επειδή ο Fauci αρνήθηκε να λάβει υπ ‘όψη του την αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα της φυσικής ανοσίας κατά του Covid. Αυτός και οι συνάδελφοί του ήταν αποφασισμένοι να αρνηθούν οποιαδήποτε εκτός νοσοκομείων θεραπεία των ασθενών, και επέμειναν στα εμβόλια σαν τη μόνη διέξοδο. Τώρα, καθώς βλέπουμε τα εμβόλια να έχουν τόσο κακή απόδοση σε σύγκριση με την φυσική ανοσία, ολόκληρη η στρατηγική τους έχει γίνει κουρέλια. Θα ζητήσει κανείς συγγνώμη από τους συγγενείς όλων όσων πέθαναν;

Όταν θα κοιτάξουμε πίσω σε αυτά τα δύο χρόνια, ελπίζω ότι ένα πράγμα που θα θυμόμαστε είναι πώς όλοι οι θεσμοί της κρατικής εξουσίας έχασαν την αξιοπιστία τους. Εκτέθηκαν ως απατεώνες και κάτι χειρότερο ακόμα.

Σε μια πρόσφατη, εξαιρετικά δημοφιλή συνέντευξη του Joe Rogan με τον Δρ. Robert Malone - εφευρέτη της τεχνολογίας mRNA που είναι η ραχοκοκαλιά των συγκεκριμένων «εμβολίων» - ο Malone συζητά την ανησυχητική ιδέα της πρόκλησης μαζικής ψύχωσης, όπου ο φόβος και η χειραγώγηση χρησιμοποιούνται για να τρελάνουν μια κοινωνία, υπηρετώντας την ατζέντα μιας ελίτ. Το είδαμε να συμβαίνει στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930.

Όπως έγραψε ο Charles Mackay τον 19ο αιώνα για την τρέλα του όχλου, οι άνθρωποι παραφρονούν ομαδικά, αλλά συνέρχονται ένας-ένας.

Τι πρέπει να γίνει για να νικηθεί η τυραννία το 2022; Πρέπει να συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια. Η αλήθεια κερδίζει και οι ψεύτες χάνουν. Ένα ένα τα ψέματά τους αποκαλύπτονται. Δεν είναι όμως μια εύκολη υπόθεση. Καθένας από εμάς το 2022 μπορεί να κάνει κάτι για να προωθήσει την αλήθεια. Κάνε ότι μπορείς. Η ανταμοιβή θα είναι σπουδαία.

 

 ***

Ο Δρ Ρον Πολ είναι πρώην μέλος του Κογκρέσου και διακεκριμένος σύμβουλος του Ινστιτούτου Mises.